Ο Julian Assange είναι ελεύθερος

Εκτός φυλακής για πρώτη φορά έπειτα από 1.901 ημέρες βρίσκεται ο ιδρυτής των WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάνζ.

Ο Ασάνζ ήταν κρατούμενος περισσότερα από πέντε χρόνια στη Βρετανία, σε ένα κελί 2×3 μέτρων, απομονωμένος 23 ώρες την ημέρα. Ο 52χρονος Αυστραλός «αντάλλαξε» την ελευθερία του με μια συμφωνία που προβλέπει ομολογία ενοχής για κατασκοπεία, εξασφαλίζοντας το πιο ανώδυνο τέλος της οδύσσειάς του, που ξεκίνησε το 2010.

Ο Ασάνζ μπήκε στο στόχαστρο των ΗΠΑ όταν το WikiLeaks δημοσίευσε πάνω από 90.000 απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα των ΗΠΑ για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και περίπου 400.000 απόρρητα αμερικανικά αρχεία για τον πόλεμο στο Ιράκ, αποκαλύπτοντας πλήθος περιπτώσεων παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον αμερικανικό στρατό, κάτι που προκάλεσε αμηχανία στις ΗΠΑ, οι οποίες τον κατηγόρησαν πως έθετε σε κίνδυνο ζωές Αμερικανών αξιωματούχων.

Το… παράπλευρο χτύπημα στην ελευθερία του Τύπου

Η νίκη του Ασάνζ είναι αναμφισβήτητα μια νίκη για την ελευθερία του Τύπου. Η υπόθεσή του είχε σοβαρή επίδραση στη δημοσιογραφία και σε όσους πραγματοποιούν έρευνες βασιζόμενοι σε διαρροή απόρρητων κυβερνητικών πληροφοριών. Πιθανότατα, πολλές ιστορίες που ξεκίνησαν να γράφονται, δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, υπό τον φόβο μιας δίωξης παρόμοιας με εκείνη του Ασάνζ.

Η φυλάκιση ενός δημοσιογράφου που αποκαλύπτει αληθινές πληροφορίες δεν είναι ποτέ δικαιολογημένη και η δίωξη του Ασάνζ έχει χαρακτηριστεί ως «κυνήγι μαγισσών», με τις κατηγορίες για «κατασκοπεία» να αφορούν στην πραγματικότητα, στην έρευνα που οφείλει να κάνει ένας δημοσιογράφος.

Προς το παρόν, δεν είναι σαφές εάν οι μελλοντικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ (και όχι μόνο) θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την ομολογία ενοχής του Ασάνζ για κατασκοπεία ως τρόπο χρήσης – ή εργαλειοποίησης – του νόμου αυτού, ώστε να πλήξουν την ερευνητική δημοσιογραφία. Η ιστορία έχει δείξει για παράδειγμα, ότι οι αυταρχικοί ηγέτες τείνουν να χρησιμοποιούν κάθε διαθέσιμο μοχλό για να ελέγχουν τη ροή των πληροφοριών.

Παρόλο όμως που ο ιδρυτής του WikiLeaks θα επιστρέψει στην πατρίδα του, ο νόμος περί κατασκοπείας θα εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των δημοσιογράφων που «μπλέκονται» με θέματα εθνικής ασφάλειας και ο αγώνας οφείλει να συνεχιστεί.

Παρά τις ανησυχίες αυτές, πάντως, ο κόσμος αυτή τη στιγμή έχει την ανάγκη να γιορτάσει την απελευθέρωση ενός ανθρώπου που υπέφερε πάρα πολύ, επειδή αποκάλυψε την αλήθεια για μια σειρά κρατικών και διεθνών εγκλημάτων.