Για τη μελέτη, ερευνητές στην Ιταλία πήραν δείγματα καρωτιδικής πλάκας – μια συσσώρευση λιπαρών εναποθέσεων που μπορεί να μπλοκάρουν τις αρτηρίες – από 257 άτομα που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση της πλάκας. Οι ερευνητές ανίχνευσαν ίχνη μικροπλαστικών και νανοπλαστικών σχεδόν στο 60% των ασθενών. Κατάφεραν ακόμη και να αναγνωρίσουν συγκεκριμένα είδη μικροπλαστικών. Το πολυαιθυλένιο, το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο πλαστικό στον κόσμο, βρέθηκε στο 58% των δειγμάτων. Το πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC) βρέθηκε στο 12% των δειγματων. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης υψηλότερα επίπεδα δεικτών φλεγμονής σε άτομα των οποίων η πλάκα περιείχε μικροπλαστικά, κάτι που επιβεβαιώνει προηγούμενες μελέτες που έδειξαν ότι τα μικροπλαστικά προάγουν τη φλεγμονή.
Οι ερευνητές εξέτασαν τους ασθενείς τρία χρόνια μετά τη λήξη της μελέτης και διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι των οποίων τα δείγματα πλάκας περιείχαν μικροπλαστικά είχαν διπλάσιες πιθανότητες να υποστούν καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο ή να πεθάνουν, σε σχέση με τους υπόλοιπους ασθενείς.
«Αυτό είναι ζωτικής σημασίας», τόνισε ο Φίλιπ Λάντριγκαν, επιδημιολόγος και καθηγητής βιολογίας στο Boston College, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Οι ερευνητές αναρωτήθηκαν γιατί κάποιοι άνθρωποι είχαν μικροπλαστικά ενώ άλλοι όχι, πώς έφτασε εκεί και τι μπορεί να προκαλέσουν σε άλλα όργανα του σώματος, όπως οι πνεύμονες και ο πλακούντας. Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα είναι γιατί τα μικροπλαστικά μπορεί να προκαλέσουν περισσότερες καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν με βεβαιότητα και τονίζουν ότι η μελέτη τους δεν δείχνει αιτιότητα, παρά μόνο σύνδεση.
Ωστόσο έχουν μια θεωρία.
«Είμαστε αρκετά σίγουροι ότι το πρόβλημα προέρχεται από την αδυναμία της ίδιας της πλάκας», εξήγησε ο Τζουζέπε Παολίσο, καθηγητής εσωτερικής ιατρικής και γηριατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καμπανίας στη Νάπολη της Ιταλίας και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
«Υποθέτουμε ότι επειδή οι πλάκες με μικροπλαστικά και νανοπλαστικά έχουν υψηλότερο βαθμό φλεγμονής, μπορούν να σπάσουν πιο εύκολα και μόλις σπάσουν, μπορούν να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος».
Ο ερευνητής είπε ότι οι γιατροί θα πρέπει να αναλογιστούν εάν η έκθεση σε μικροπλαστικά πρέπει να θεωρηθεί παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου. Ακόμη όμως κι αν θεωρηθεί, δεν είναι ξεκάθαρο πώς θα μπορούσαμε να περιορίσουμε την έκθεσή μας όταν το πλαστικό είναι τόσο διάχυτο στο περιβάλλον. Η παγκόσμια παραγωγή πλαστικών προβλέπεται να διπλασιαστεί έως το 2040 και να τριπλασιαστεί έως το 2060, και η πλειονότητα αυτής της αύξησης αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης.
«Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι το χαμηλό κόστος και η ευκολία των πλαστικών είναι παραπλανητικά και ότι, στην πραγματικότητα, προκαλούν τεράστιες βλάβες», δήλωσε ο ερευνητής.
«Πρέπει να ενθαρρύνουμε τους ασθενείς μας να μειώσουν τη χρήση πλαστικών, ειδικά αυτών της μίας χρήσης», πρόσθεσε.
Προτρέπει επίσης τους γιατρούς και τα ιατρικά ιδρύματα να πιέσουν για την Παγκόσμια Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για τα Πλαστικά και να ζητήσουν να οριστεί ένα παγκόσμιο ανώτατο όριο στην παραγωγή πλαστικών. Ωστόσο, ο ερευνητής ρίχνει την ευθύνη για την άνοδο των πλαστικών στις εταιρείες ορυκτών καυσίμων.
«Συνειδητοποιούν ότι η αγορά των ορυκτών καυσίμων μειώνεται και ότι έχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που πρέπει να ξεφορτωθούν. Έτσι τα διοχετεύουν στην παραγωγή πλαστικού», εξήγησε.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «New England Journal of Medicine»
ΠΗΓΗ: Fast Company
0 Σχόλια