Μετά την ανακάλυψη των πτωμάτων της ομάδας, μια έρευνα από τις αρχές της Σοβιετικής Ένωσης κατέληξε ότι οι έξι είχαν πεθάνει από υποθερμία, ενώ οι άλλοι τρεις παρουσίαζαν σημάδια τραύματος. Ένα θύμα είχε κάταγμα στο κρανίο και δύο άλλα είχαν σημαντικά κατάγματα στο θώρακα. Επιπλέον, από ένα άλλο μέλος της ομάδας έλειπε η γλώσσα και τα μάτια του. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μία "άγνωστη πανίσχυρη δύναμη" είχε προκαλέσει το θάνατό τους. Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί για να ερμηνεύσουν τους ανεξήγητους θανάτους, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων από ζώα, της υποθερμίας, της χιονοστιβάδας, του πανικού προκαλούμενου από υπόηχο, της στρατιωτικής εμπλοκής, ή κάποιο συνδυασμό αυτών.
Η πρόσβαση στην περιοχή ήταν κλειστή για αποστολές και πεζοπορία επί τρία χρόνια μετά το περιστατικό.
Ιστορικό
Το 1959, μια ομάδα σκιέρ μετέβη στα βόρεια Ουράλια για σκι στην περιοχή Σβερντλόφσκ της Σοβιετικής Ένωσης . Ο Ίγκορ Ντιάτλοφ, ένας φοιτητής είκοσι τριών ετών στο Ουράλιο Πολυτεχνείο (Уралски политехнически институт, УПИ), ήταν ο αρχηγός που συγκέντρωσε την ομάδα των εννέα για το ταξίδι, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο.
Κάθε μέλος της ομάδας, που απαρτίζονταν από οκτώ άνδρες και δύο γυναίκες, ήταν έμπειροι στην κατηγορία ΙΙ-σκιέρ με εμπειρία στο σκι και θα λάμβαναν πιστοποίηση βαθμού ΙΙΙ κατά την επιστροφή τους.[2] Την εποχή εκείνη, αυτή ήταν η υψηλότερη πιστοποίηση που διέθετε η Σοβιετική Ένωση και απαιτούσε υποψήφιοι να διασχίσουν 300 χιλιόμετρα.
Ο στόχος της αποστολής ήταν να φτάσει στο Ότορτεν (Отортен), ένα βουνό 10 χιλιόμετρα βόρεια του τόπου του συμβάντος. Αυτή η διαδρομή, τον Φεβρουάριο, εκτιμήθηκε ως η κατηγορία III, η πιο δύσκολη.
0 Σχόλια