Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται –όπως και να το κάνουμε- για το πιο κοινό ελληνικό επώνυμο. Πάντοτε κάπου υπάρχει ένας Παπαδόπουλος, αν και στο ποδόσφαιρο στη χώρα μας συναντήσαμε και άλλες τέτοιες περιπτώσεις που δημιουργούσαν εφιάλτες στους σπίκερ. Φυσικά αναφερόμαστε στην ταυτόχρονη παρουσία στον Παναθηναϊκό του Γιώργου Γεωργιάδη και του… Γιώργου Γεωργιάδη. Δύο παικτών με το ίδιο όνομα και το ίδιο επώνυμο, οι οποίοι ωστόσο δεν είχαν την παραμικρή συγγενική σχέση. Με αμφότερους να ξεκινούν συνήθως τα ματς ως βασικοί, η μόνη λύση που βρέθηκε για να τους ξεχωρίσουμε ήταν αναφορά στο πατρώνυμο. Έτσι ο ένας αποκαλούνταν ο «του Σάββα» και ο άλλος ο «του Χαραλάμπους»!
Οπωσδήποτε ξεχωριστή θέση έχει σε αυτές τις ιστορίες η θρυλική πεντάδα των Ανδιανόπουλων που πρόλαβε να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό την δεκαετία του 1930, με τους Λεωνίδα, Γιάννη, Γιώργο, Ντίνο και Βασίλη να ντύνονται στα ερυθρόλευκα και ακόμη δύο αδελφούς τους, τους Αριστείδη και Στέλιο να παίζουν και αυτοί μπάλα, αλλά σε άλλες ομάδες.
Περίπου τρεις δεκαετίες μετά, η κυπριακή ομάδα λαμβάνει μέρος στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπως συνέβαινε την επταετία της χούντας. Ουσιαστικά το κυπριακό πρωτάθλημα σταμάτησε να είναι ανεξάρτητο και λειτουργούσε ως ένας επιπλέον όμιλος της Β’ Εθνικής, με την ομάδα που κατακτούσε τον τίτλο στο νησί να παίρνει την άνοδο για την μεγάλη ελληνική κατηγορία.
Το 1968 ήταν η χρονιά αυτό να συμβεί με την ΑΕ Λεμεσού η οποία έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα και δημιούργησε χαμό! Όχι τόσο με τις επιδόσεις των ποδοσφαιριστών της αφού τελικά κατετάγη 18η και τελευταία, με 2 νίκες, 1 ισοπαλία, 31 ήττες και τέρματα 20-125 (!), αλλά με την παρουσία 6 αδελφών στην ομάδα και συγκεκριμένα 6 Παπαδόπουλων! Και το σχετικό ρεκόρ γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν αναλογιστούμε ότι στο ρόστερ που δηλώθηκε υπήρχαν άλλοι 4 Παπαδόπουλοι, με τους οποίους δεν υπήρχε συγγενική σχέση, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό στους 10!
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το εκτός έδρας παιχνίδι της ΑΕ Λεμεσού με τον Ολυμπιακό στο παλιό «Καραϊσκάκης». Όταν ο εκφωνητής πήρε την σύνθεση των φιλοξενούμενων πίστεψε ότι είχε γίνει κάποιο λάθος και έκανε αρκετές παύσεις προσπαθώντας και ο ίδιος να πειστεί πως δεν τον γελούν τα μάτια του.
Την ιστορία την διηγείται σε γλαφυρό τρόπο ο ίδιος ο Ζηνωνής Παπαδόπουλος, ο οποίος μαζί με τους Πανίκο, Ανδρέα, Παμπουλή, Άριστο και Άκη έγραψε μια ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Εντελώς συμπτωματικά πάντως στο γήπεδο υπήρχε τουλάχιστον ένας Παπαδόπουλος ακόμα. Ο ίδιος ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, οποίος μάλιστα εντυπωσιάστηκε από το γεγονός! Αφού ρώτησε ποιος είναι ο αρχηγός των Κυπρίων και του υπέδειξαν τον Πανίκο, τον πλησίασε και του είπε: «Πολύ αγαπητό το όνομα Παπαδόπουλος στην Κύπρο», με τον ποδοσφαιριστή να κάνει ότι δεν κατάλαβε και να συνεχίζει το ζέσταμά του.
«Το ποδόσφαιρο ήταν φαίνεται οικογενειακό ταλέντο, αφού και τα έξι αδέλφια παίξαμε στην ίδια ομάδα. Για πολλά χρόνια παίζαμε τα 4 αδέλφια και τη χρονιά που ήμασταν στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα παίξαμε και οι έξι. Παρόλα αυτά, ήμασταν πειθαρχημένοι στον προπονητή και δεν χρησιμοποιούσαμε το γεγονός αυτό για να απαιτήσουμε οτιδήποτε», είχε αναφέρει σε παλαιότερες δηλώσεις του ο Πανίκος, που ήταν και ο πρεσβύτερος, ενώ την σημαντικότερη καριέρα όλων την είχε σίγουρα ο Παμπουλής ή Πάμπος.
Την χρονιά που η ΑΕΛ κατέκτησε το πρωτάθλημα Κύπρου αναδείχθηκε 1ος σκόρερ με 31 γκολ (18 σημείωσε ο Πανίκος 18 και 11 ο Ζηνωνής), ενώ την επόμενη σεζόν μπορεί η ομάδα να πήγε… άκλαυτη, αλλά ο ίδιος ξεχώρισε με αποτέλεσμα να πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό όπου αγωνίστηκε μέχρι το 1976, σηκώνοντας 3 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ελλάδας, ενώ έπαιξε και 24 φορές με την φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της Κύπρου.
menshouse.gr
0 Σχόλια