Ο Μπουθελέζι ήταν ένας από τους πιο εξέχοντες μαύρους πολιτικούς της εποχής του απαρτχάιντ και η κληρονομιά του εκείνη την περίοδο παραμένει αμφιλεγόμενη. Ήταν ο μοναδικός πολιτικός ηγέτης της κυβέρνησης της KwaZulu, εισερχόμενος όταν ήταν ακόμη το γηγενές αποθεματικό της Zululand το 1970 και παρέμεινε στην εξουσία μέχρι την κατάργησή της το 1994. Οι επικριτές περιέγραψαν τη διακυβέρνησή του ως ένα de facto μονοκομματικό κράτος , μισαλλόδοξο στα πολιτικά αντιπολίτευση και κυριαρχείται από την Inkatha (τώρα το IFP), το πολιτικό κίνημα του Μπουθελέζι. Παράλληλα με την κυρίαρχη πολιτική του σταδιοδρομία, ο Μπουτελέζι κατείχε τους Ινκόσι της φυλής Μπουθελέζι , ως γιος του Ινκόσι Μαθόλ Μπουτελέζι , και ήταν παραδοσιακός πρωθυπουργός για τρεις διαδοχικές περιόδους.Βασιλιάδες των Ζουλού , ξεκινώντας από τον Βασιλιά Κυπριανό Μπεκουζούλου το 1954. Ο ίδιος γεννήθηκε στη βασιλική οικογένεια των Ζουλού. Ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του ήταν ο βασιλιάς Dinuzulu , ο οποίος ήταν γιος του βασιλιά Cetshwayo και τον οποίο ο Buthelezi έπαιξε στην ταινία του 1964 με τίτλο Zulu . Ενώ ηγέτης της KwaZulu, ο Buthelezi ενίσχυσε και οικειοποιήθηκε το δημόσιο προφίλ της μοναρχίας, αναβιώνοντάς το ως σύμβολο του εθνικισμού των Ζουλού . Ενισχυμένη από τη βασιλική υποστήριξη, τους κρατικούς πόρους και την προσωπική δημοτικότητα του Μπουτελέζι, η Inkatha έγινε ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς οργανισμούς στη χώρα.
Κατά την ίδια περίοδο, ο Μπουτελέζι αντιτάχθηκε δημόσια στο απαρτχάιντ και συχνά υιοθέτησε μια εμφανώς παρεμποδιστική στάση απέναντι στην κυβέρνηση του απαρτχάιντ. Πήρε με συνέπεια την απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα και αρνήθηκε σθεναρά να δεχτεί την ονομαστική ανεξαρτησία που πρόσφερε η κυβέρνηση στην Κουαζούλου, κρίνοντας σωστά ότι ήταν μια επιφανειακή ανεξαρτησία. Ωστόσο, ο Μπουτελέζι χλευάστηκε σε ορισμένες πλευρές για τη συμμετοχή του στο σύστημα μπαντουστάν, έναν κεντρικό πυλώνα του απαρτχάιντ, και για τη μετριοπαθή στάση του σε θέματα όπως οι ελεύθερες αγορές , ο ένοπλος αγώνας και οι διεθνείς κυρώσεις . Έγινε ένα ασυνήθιστο noire νεαρών ακτιβιστών στο κίνημα της Μαύρης Συνείδησηςκαι αποκηρύχθηκε από πολλούς στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC). Πρώην μέλος του ANC Youth League , ο Buthelezi είχε ευθυγραμμιστεί με τον Inkatha με το ANC τη δεκαετία του 1970, αλλά στη δεκαετία του 1980 η σχέση τους έγινε όλο και πιο σκληρή. Στη δεκαετία του 1990 προέκυψε ότι ο Μπουτελέζι είχε δεχθεί χρήματα και στρατιωτική βοήθεια από το καθεστώς του απαρτχάιντ για την Ινκάθα, η οποία πυροδότησε την πολιτική βία στην Κουαζούλου και στο Νατάλ τις δεκαετίες του 1980 και του 1990.
Ο Μπουτελέζι έπαιξε επίσης έναν περίπλοκο ρόλο κατά τις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του απαρτχάιντ , για τις οποίες βοήθησε να καθοριστεί το πλαίσιο ήδη από το 1974 με τη Διακήρυξη της Πίστεως του Μαλαμπατίνι . Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου για μια Δημοκρατική Νότια Αφρική , το IFP υπό τον Μπουτελέζι άσκησε πίεση για ένα ομοσπονδιακό σύστημα στη Νότια Αφρική με ισχυρές εγγυήσεις για την περιφερειακή αυτονομία και το καθεστώς των παραδοσιακών ηγετών των Ζουλού . Αυτή η πρόταση δεν εφαρμόστηκε και ο Μπουτελέζι θλίβεται από αυτό που αντιλήφθηκε ως την αυξανόμενη περιθωριοποίηση τόσο του IFP όσο και του ίδιου προσωπικά, καθώς οι διαπραγματεύσεις κυριαρχούνταν ολοένα και περισσότερο από το ANC και το Εθνικό Κόμμα των Λευκώνκυβέρνηση. Ίδρυσε την Ομάδα των Ανησυχούμενων Νοτιοαφρικανών με άλλους συντηρητικούς , αποσύρθηκε από τις διαπραγματεύσεις και ξεκίνησε ένα μποϊκοτάζ στις γενικές εκλογές του 1994 , τις πρώτες στη Νότια Αφρική υπό καθολική ψηφοφορία . Ωστόσο, παρά τους φόβους ότι ο Μπουτελέζι θα ανέτρεπε πλήρως την ειρηνική μετάβαση, ο Μπουτελέζι και το IFP όχι μόνο συμμετείχαν στις εκλογές αλλά εντάχθηκαν και στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχηματίστηκε στη συνέχεια από τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο Μαντέλα. Ο Μπουτελέζι υπηρέτησε ως υπουργός Εσωτερικών υπό τον Μαντέλα και υπό τον διάδοχό του, Τάμπο Μπέκι , παρά τις σχεδόν συνεχείς εντάσεις μεταξύ του IFP και του κυβερνώντος ANC.
Τα επόμενα χρόνια, το IFP αγωνίστηκε να επεκτείνει τη λαϊκή του βάση πέρα από τη νέα επαρχία KwaZulu -Natal , η οποία είχε απορροφήσει την KwaZulu το 1994. Καθώς η εκλογική τύχη του κόμματος μειώθηκε, ο Buthelezi επέζησε από προσπάθειες αντιπάλων εντός του κόμματος να τον ανατρέψουν. Παρέμεινε πρόεδρος του IFP μέχρι την 35η Εθνική Γενική Συνδιάσκεψη του κόμματος τον Αύγουστο του 2019, όταν αρνήθηκε να διεκδικήσει επανεκλογή και τον διαδέχθηκε ο Velenkosini Hlabisa . Στις γενικές εκλογές του 2019 , εξελέγη για έκτη συνεχή θητεία ως βουλευτής του IFP.
Πρώιμη ζωή και καριέρα
Ο πρίγκιπας Mangosuthu Gatsha Buthelezi γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1928 στο Σουηδικό Ιεραποστολικό Νοσοκομείο Ceza στο Mahlabathini στο νοτιοανατολικό Natal . Μητέρα του ήταν η πριγκίπισσα Magogo kaDinuzulu , κόρη του πρώην βασιλιά των Zulu Dinuzulu και αδερφή του υφιστάμενου βασιλιά Solomon kaDinuzulu . Το 1923, έγινε η δέκατη αλλά κύρια σύζυγος (και τελικά μία από τις 40 συζύγους) του πατέρα του Buthelezi, Mathole Buthelezi. Ο Mathole Buthelezi ήταν παραδοσιακός ηγέτης ως αρχηγός της φυλής Butheleziκαι ο γάμος του με την πριγκίπισσα κανονίστηκε από τον βασιλιά Σολομώντα για να θεραπεύσει ένα ρήγμα μεταξύ της φυλής και της βασιλικής οικογένειας . Ο Μπουτελέζι αναφέρεται μερικές φορές με το όνομα της φυλής του, Σένγκε, που χρησιμοποιείται ως τιμητικό .
Εκπαίδευση
Ο Buthelezi εκπαιδεύτηκε στο Δημοτικό Σχολείο Impumalanga στο Mahashini στο Nongoma από το 1935 έως το 1943, στη συνέχεια στο Adams College , ένα διάσημο ιεραποστολικό σχολείο στο Amanzimtoti , από το 1944 έως το 1946. Από το 1948 έως το 1950, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Fort Hare στην ανατολική επαρχία Cape . Το 1948, το Εθνικό Κόμμα εξελέγη στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής και άρχισε να εφαρμόζει ένα επίσημο σύστημα απαρτχάιντ και ο Μπουθελέζι εντάχθηκε στην Ένωση Νέων κατά του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) το 1949. Τον Ιανουάριο του 2012, είπε για αυτήν την περίοδο:
Με δίδαξε ο καθηγητής ZK Matthews , ήξερα τον Dr John Langalibalele Dube , με καθοδηγούσε ο Inkosi Albert Luthuli και συνεργάστηκα στενά με τον κ. Oliver Tambo και τον κύριο Nelson Mandela . Η προσωπική μου ιστορία δεν μπορεί να εξαχθεί από την ιστορία του απελευθερωτικού αγώνα ή από αυτή του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.
Ο Μπουτελέζι έκανε μεγάλο μέρος της σχέσης του με τον Πίξλεϋ και Ισάκα Σεμέ , ιδρυτή του ANC, ο οποίος ήταν παντρεμένος με την ετεροθαλή αδερφή της μητέρας του . Υπολογίζει τον Seme, τον Albert Luthuli και τον Mahatma Gandhi μεταξύ των πολιτικών του επιρροών εμπνεύστηκε επίσης από την ηγεσία του Martin Luther King του αμερικανικού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα. Αποβλήθηκε από το Fort Hare το 1950 επειδή συμμετείχε σε μποϊκοτάζ σπουδαστών κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην πανεπιστημιούπολη του Gideon Brand Van Zyl , του Γενικού Κυβερνήτη . Αργότερα ολοκλήρωσε τη δική τουΠτυχίο Τεχνών στο Πανεπιστήμιο του Νατάλ και εργάστηκε ως υπάλληλος στο κυβερνητικό Τμήμα Ιθαγενών Υποθέσεων στο Durban .
Παραδοσιακή ηγεσία
Το 1953, ο Buthelezi επέστρεψε στο Mahlabathini για να γίνει αρχηγός ( inkosi ) της φυλής Buthelezi, μια κληρονομική θέση και ισόβια διορισμός. Στον λογαριασμό του, είχε σχεδιάσει να γίνει δικηγόρος , αλλά είχε λάβει συμβουλές να αποδεχθεί την αρχηγία από τους ηγέτες του ANC, Albert Luthuli και Walter Sisulu .
Ο Μπουτελέζι αργότερα διηγήθηκε πώς ο Λουθούλι τον είχε πείσει να μην «προδώσει τον λαό μου και να αναζητήσω τους δικούς μου εγωιστικούς σκοπούς μακριά τους».
Είπε επίσης ότι η μητέρα του τον είχε ενθαρρύνει να αναλάβει το ρόλο. Κατά τη διάρκεια του απαρτχάιντ, η κυβέρνηση ήταν υπεύθυνη για την αναγνώριση του καθεστώτος των αρχηγών και η αρχηγία του Μπουθελέζι δεν αναγνωρίστηκε μέχρι το 1957, σύμφωνα με τον ίδιο, επειδή η κυβέρνηση ήταν επιφυλακτική για τον ακτιβισμό του. Σε άλλες μαρτυρίες, η καθυστέρηση προκλήθηκε από μια μάχη διαδοχής στην οικογένεια Buthelezi, στην οποία η κυβέρνηση τελικά ευνόησε τον Buthelezi έναντι του μεγαλύτερου ετεροθαλούς αδελφού του Mceleli. Ο Μκελελί αργότερα εκδιώχθηκε από την περιοχή.
Ως αρχηγός, ο Buthelezi συμμετείχε στην οργάνωση μιας τελετής για την αποκάλυψη του μνημείου Shaka στο Stanger τον Σεπτέμβριο του 1954, που μερικές φορές ονομάζεται η πρώτη γιορτή της Ημέρας Shaka . Αργότερα είπε ότι η τελετή ήταν η πρώτη φορά που ο ίδιος ή ο Βασιλιάς Κυπριανός Μπεκουζούλου φορούσαν ποτέ "παραδοσιακό" Ζουλού φόρεμα , κάτι που έκαναν συχνά στη συνέχεια. Έπαιξε επίσης στην ταινία Ζουλού του 1964 , σχετικά με τη Μάχη του Ρόρκς Drift , παίζοντας το ρόλο του προπάππου του, βασιλιά Cetshwayo kaMpande . Είπε ότι ο ρόλος είχε ήδη καλυφθεί αλλά «όταν ήρθαν στη θέση μου, κυρίως για να πάρουν έξτραγια τις σκηνές μάχης, τότε παρατήρησαν μια οικογενειακή ομοιότητα με τον προπάππου μου. Είπαν πώς θα ήταν αν έπαιζες τον ρόλο; Συμφώνησα».
Παραδοσιακός πρωθυπουργός
Το 1954, ο Βασιλιάς Κυπριανός διόρισε τον Μπουτελέζι τον παραδοσιακό πρωθυπουργό του – ο Μπουτελέζι απαριθμεί τον πλήρη τίτλο ως Παραδοσιακός Πρωθυπουργός στο Έθνος των Ζουλού (uNdunankulu kaZulu ) και Μονάρχη. Επαναδιορίστηκε από τον διάδοχο του Κυπριανού, Βασιλιά Goodwill Zwelithini , το 1968. Σύμφωνα με τον Buthelezi, η πατρική του οικογένεια ήταν παραδοσιακά υπεύθυνη για την παροχή στη βασιλική οικογένεια με τους πρωθυπουργούς της, αν και ο ίδιος ο όρος ήταν προφανώς νέα καινοτομία και αναφέρθηκε σε αυτό που προηγουμένως θα μπορούσε να αποκαλούνταν ο αρχηγός του βασιλιά, ο ανώτερος σύμβουλός του μεταξύ των παραδοσιακών ηγετών από κάτω του. Έδειξε ιδιαίτερα τον προπάππου του από τον πατέρα του, Mnyamana, ο οποίος ήταν ανώτερος σύμβουλος του προπάππου του από τη μητέρα του, βασιλιά Cetshwayo, κατά τη διάρκεια του πολέμου των Αγγλο-Ζουλού και επίσης ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του διορίστηκε παραδοσιακός πρωθυπουργός στον θείο του, βασιλιά Σολομώντα, το 1925.
Οι κληρονομικοί ισχυρισμοί του Buthelezi από αυτή την άποψη δεν είναι αδιαμφισβήτητοι. Συγκεκριμένα, ορισμένοι Ζουλού αμφισβητούν τον ισχυρισμό του Μπουτελέζι ότι ο προ-προπάππος του από την πλευρά του πατέρα του, Nqengelele Buthelezi, ήταν «ο ανώτερος σύμβουλος» του βασιλιά Shaka , ιδρυτή του βασιλείου των Ζουλού υποστηρίζουν ότι τον ρόλο είχε αναλάβει ο Ngomane των Mthethwas , και επισημαίνουν επίσης ότι αρκετοί βασιλιάδες στο διάστημα που μεσολάβησε δεν είχαν τον Buthelezis ως συμβούλους.
Οι υποστηρικτές του Buthelezi μερικές φορές ισχυρίζονται αντ 'αυτού ότι ο Nqengelele ήταν ανώτερος σύμβουλος "μαζί με τον Ngomane".
Άλλοι επισημαίνουν ότι, ειδικά από την περίοδο της αποικιοκρατίας, όταν οι παραδοσιακές δομές ηγεσίας πολιτικοποιήθηκαν για να βοηθήσουν στη διαχείριση έμμεσης διακυβέρνησης , οι παραδοσιακές ηγετικές θέσεις "σπάνια ήταν ένα απλό προϊόν γενεαλογίας ".
Μια πιο συγκεκριμένη πρόκληση για την εξουσία του Μπουτελέζι ήρθε μετά τον θάνατο του Βασιλιά Κυπριανού το 1968. Ο πρίγκιπας Μακγουαϊζένι Ισραήλ Ζουλού επέμεινε ότι ήταν ο νόμιμος ανώτερος σύμβουλος του μονάρχη, ως ο ανώτερος πρίγκιπας των Ζουλού, και πριν από τη στέψη του Ζβελιτίνι , μπήκε σε μια διαμάχη δεκαετιών με το Μπουθελέζι.
Ο Μπουτελέζι φημολογήθηκε ότι είχε αποξενωθεί από τη βασιλική οικογένεια από το 1968 έως το 1970, καθώς η ιδιότητά του ως παραδοσιακού πρωθυπουργού τέθηκε υπό αμφισβήτηση.
Προσωπική ζωή
Ο Buthelezi παντρεύτηκε την Irene Audrey Thandekile Mzila (1929–2019), την οποία γνώρισε σε γάμο τον Ιανουάριο του 1949, όταν ήταν φοιτήτρια νοσηλευτικής από το Γιοχάνεσμπουργκ . Παντρεύτηκαν στις 2 Ιουλίου 1952 και απέκτησαν τρεις γιους, πέντε κόρες και πολλά εγγόνια. Τη στιγμή του θανάτου της Ειρήνης, στις 25 Μαρτίου 2019, τρία από τα παιδιά τους επέζησαν: η πριγκίπισσα Phumzile Nokuphiwa (γεννημένη το 1953), ο πρίγκιπας Ntuthukoyezwe Zuzifa (γεν. 1955) και η πριγκίπισσα Sibuyiselwe Angela (γεννημένη το 1969 ) .
Πέθανε οι Mabhuku Sinikwakonke (1957–1966), Mandisi Sibukakonke (1958–2004), Lethuxolo Bengitheni (1959–2008), Nelisuzulu Benedict (1961–2004) και Gregory32011 (1961–2004) και Gregory2011.
Ο Μπουθελέζι ήταν πρακτικό μέλος της Αγγλικανικής Εκκλησίας . Είπε ότι περιστασιακά δεχόταν πιέσεις να πάρει επιπλέον συζύγους, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πολυγαμία των Ζουλού , αλλά είχε ακολουθήσει τα χριστιανικά διατάγματα για να παραμείνει μονογαμικός. Η παραδοσιακή του κατοικία ήταν στο kwaPhindangene στο Ulundi στο βόρειο KwaZulu-Natal και ήταν λάτρης της κλασικής και χορωδιακής μουσικής . Προσβλήθηκε με COVID-19 δύο φορές, τον Αύγουστο του 2020 και τον Δεκέμβριο του 2021, και νοσηλεύτηκε με υπέρταση τον Ιανουάριο του 2022.
Την 1η Αυγούστου 2023 ο Μπουθελέζι φέρεται να νοσηλεύτηκε λόγω προβλημάτων στην πλάτη. Στη συνέχεια βγήκε από το νοσοκομείο στις 2 Σεπτεμβρίου και πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 95 ετών.
Διακρίσεις
Ο Μπουτελέζι έγινε Ιππότης Διοικητής του Άστρου της Αφρικής για την Εξαιρετική Ηγεσία από τον Πρόεδρο της Λιβερίας Γουίλιαμ Τόλμπερτ το 1975 και διορίστηκε στο Γαλλικό Εθνικό Τάγμα Αξίας το 1981. Ο King Goodwill Zwelithini του απένειμε το Βραβείο King's Cross το 1989 και το χρυσό μετάλλιο King Shaka το 2001.
Έχει απονεμηθεί τέσσερις επίτιμοι διδάκτορες νομικής , από το Πανεπιστήμιο της Zululand το 1976, το Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν το 1978, Φλόριντα Το Πανεπιστήμιο της Τάμπα το 1985 και το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης το 1986.
Ονομάστηκε Άνθρωπος της Χρονιάς από το Institute of Management Consultants το 1972 και από το Financial Mail το 1985, και Newsmaker of the Year από την South African Society of Journalists το 1973 και την Pretoria Press Club το 1985.
Ήταν προστάτης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Mangosuthu και είναι επίσης πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Zululand, μια τελετουργική θέση στην οποία διορίστηκε το 1979. ήταν ο πρώτος μαύρος που κατείχε τον τίτλο.
Τα άλλα βραβεία του περιελάμβαναν ένα Citation for Leadership from the District of Columbia Council (1976), το AFL-CIO 's George Meany Human Rights Award (1982), το κλειδί για την πόλη του Μπέρμιγχαμ, Αλαμπάμα (1989), την Αμερικανική Συντηρητική Ένωση 's Charlton Heston Courage Under Fire Award (2001), το παράσημο του Αγίου Μάρκου του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής (2009), το παράσημο του Αγίου Μιχαήλ και όλων των Αγγέλων της Επισκοπής Zululand στην Αγγλικανική Εκκλησία της Νότιας Αφρική (2010), το τάγμα του Σίμωνα του Κυρηναίουαπό τους Επισκόπους της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Νότιας Αφρικής (2010) και το Βραβείο Ηγεσίας του Everlasting Gospel από την Αδελφότητα του Σταυρού και του Αστέρι (2011).
0 Σχόλια