Γιώργος Σταθάκης: Ο Κρητικός σεφ που έπεσε με βαρέλι στο Νιαγάρα

Ήταν 5 Ιουλίου του 1930 όταν ο Γιώργος Α. Σταθάκης που ζούσε στο Buffalo της Νέας Υόρκης, και δούλευε σαν σεφ, έπαιρνε μια παράτολμη απόφαση

Ήθελε να λάβει μέρος στις πτώσεις "Horseshoe Falls" από τους καταρράκτες του Νιαγάρα που γίνονταν εκείνα τα χρόνια, κλεισμένος μέσα σε ένα βαρέλι.

Πίστευε πως με τα έσοδα που θα του αποκόμιζε μια τέτοια πτώση θα μπορούσε να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο σχετικό με μεταφυσικές εμπειρίες, το "μυστικό της ζωής" όπως θα το ονόμαζε.

Στα 46 του χρόνια, πήρε μαζί του, στο τελευταίο και μοιραίο εγχείρημά του, την αγαπημένη του χελώνα, τη "Sonny Boy", που ήταν 150 ετών.

Όπως αναφέρει το αρχείο infoniagara.com, ο Σταθάκης κατασκεύασε ένα βαρέλι βάρους ενός τόνου με τη βοήθεια των φίλων του. Το βαρέλι είχε μήκος περίπου 10 μέτρα και διάμετρο 1,5 μέτρο.

Επίσης, για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε δρύινο ξύλο, δύο στρώσεις σανίδων, χάλυβας και επένδυση από φελλό.

Συγκεκριμένα, ήταν εξοπλισμένο στα δύο άκρα του με "χάλυβα buffers", που στηριζόταν σε κοχλίες. Το βαρέλι ήταν πράγματι αρκετά ανθεκτικό, ωστόσο δεν υπολόγισε σωστά και πήρε μαζί του μονάχα μια δεξαμενή οξυγόνου.

Στις 14.30 του Σαββάτου της 5ης Ιουλίου του 1930, το βαρέλι έπεσε στα ορμητικά νερά του Νιαγάρα. Κόσμος παρακολουθούσε αυτήν την κατάδυση, αγωνιώντας και αναμένοντας την επανεμφάνιση του Σταθάκη μετά την πτώση. Μέχρι και οι New York Times ήταν εκεί.

O βετεράνος Riverman William "Red" Hill, τον οποίο ο Σταθάκης είχε προσλάβει για να ανακτήσει το βαρέλι και να το οδηγήσει στην ακτή, περίμενε μάταια.

Είχε ήδη σουρουπώσει και το βαρέλι δεν φαινόταν πουθενά. Την αυγή, το επόμενο πρωί, εθεάθη κοντά στο Falls View Bridge. Χρειάστηκαν τέσσερις ώρες για τον Hill για να μαζέψει το βαρέλι, να το τραβήξει στην ακτή και να ανοίξει την καταπακτή του.

Στο εσωτερικό, ο Σταθάκης ήταν νεκρός από ασφυξία. Η χελώνα του όμως παρέμενε ζωντανή και όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής "… σύρθηκε αδύναμα έξω στον αέρα…".

Μία από τις βίδες της καταπακτής είχε χαλαρώσει, νερό είχε μπει στο βαρέλι αλλά ο Σταθάκης είχε ήδη πνιγεί από την έλλειψη οξυγόνου και την παραμονή του τόσες ώρες μέσα σε αυτό. Ο ίδιος είχε επιζήσει της πτώσης, ωστόσο δεν μπόρεσε ποτέ να ανοίξει την πόρτα για να βγει έξω, με το βαρέλι να είναι εγκλωβισμένο πίσω από τους καταρράκτες, σε σημείο μη προσεγγίσιμο για τους διασώστες του.

Ένας εργαζόμενος στην βαρελοποιία "Buffalo", που είχε κατασκευάσει το βαρέλι είπε αργότερα στους δημοσιογράφους: "…προσπαθήσαμε να τον πείσουμε να πάρει περισσότερο από μια δεξαμενή οξυγόνου αλλά ο ίδιος είπε πως αρκούσε μόλις μία για 3 ώρες. Υπήρχε χώρος για 10, αλλά δεν ήθελε. Θεωρούσε ήδη τις τρεις ώρες μεγάλο διάστημα…" και λίγο πριν μπει στο βαρέλι έκανε μία ακόμα τελευταία δήλωση: "…Εάν δεν βγω σε τρεις ώρες τότε δεν θα υπάρχει λόγος να συνεχίσω να ζω έτσι κι αλλιώς".

Αφού πια το βαρέλι είχε ανακτηθεί, στήθηκε μια σκηνή μπροστά σχεδόν από το μέρος που είχε βρεθεί, με σκοπό την έκθεσή του. Όσοι ήθελαν να δουν θα έπρεπε να πληρώνουν 10 σεντ, ενώ οι άνθρωποι που το ανέσυραν μοιράζονταν τα χρήματα, λέγοντας την ιστορία του Σταθάκη.

Λέγεται ότι ο Γιώργος Σταθάκης είχε -νωρίτερα- προφητεύσει το θάνατό του και είχε γράψει σε τοπική εφημερίδα ότι "ήταν έτοιμος να γίνει θυσία στο Νιαγάρα".

Αξίζει να σημειωθεί ότι μία γυναίκα, η Αμερικανίδα δασκάλα Annie Edson Taylor ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έπεσε με τους καταρράκτες με βαρέλι και επέζησε.