Ευγένιος Ευγενίδης 1882-1954 εφοπλιστής και εθνικός ευεργέτης

Ο Ευγένιος Ευγενίδης (Διδυμότειχο, 22 Δεκεμβρίου 1882 - Μοντρέ Ελβετίας, 21 Απριλίου 1954) ήταν Έλληνας εφοπλιστής και εθνικός ευεργέτης από τη Θράκη.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο του Έβρου, (επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) στις 22 Δεκεμβρίου 1882 και πέθανε στις 22 Απριλίου 1954 στο Βεβέ στην Ελβετία. Ήταν γιος του Αγαπίου Ευγενίδη, ανωτάτου δικαστικού (καδή) της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και της Χαρίκλειας Αφεντάκη. Είχε επίσης και μια νεαρότερη αδελφή, την Μαριάνθη, σύζυγο Γεωργίου Σίμου. 

Σπούδασε στη Ροβέρτειο Σχολή στη Κωνσταντινούπολη. Μετά το πέρας των σπουδών του, στη Κωνσταντινούπολη, άρχισε να επιδίδεται σε ναυτιλιακές εργασίες. Στα 20 του, βρήκε δουλειά σε μια Βρετανική ναυτιλιακή εταιρία, στην Doro’s Brothers και μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα προσλήφθηκε ως γενικός διευθυντής στο ναυτιλιακό πρακτορείο Reppen[3]. Ο Ευγένιος Ευγενίδης διεύθυνε την σουηδική εταιρεία "Χομ Λάιν", φθάνοντας κατά την τελευταία δεκαετία του βίου του να έχει αναπτύξει και να διευθύνει όλες τις σουηδικές ναυτιλιακές γραμμές στη Μεσόγειο αναλαμβάνοντας πλέον και ο ίδιος πλοιοκτήτης. 

Διετέλεσε επίσης και γενικός Πρόξενος της Φινλανδίας, στην Κωνσταντινούπολη και μετέπειτα στην Ελλάδα. 

Τον Δεκέμβριο του 1953 υπέγραψε σύμβαση με το ελληνικό Δημόσιο, μέσω της οποίας διέθεσε το υπερωκεάνειό του Ατλάντικ στη γραμμή Πειραιά-Νέα Υόρκη που προς τιμή της βασίλισσας μετονομάσθηκε σε Βασίλισσα Φρειδερίκη. Επίσης τότε εγκαινίασε νέα τακτική ναυτιλιακή γραμμή Πειραιά-Νότια Αμερική με πρώτο πλοίο το φορτηγό Αθήναι. 

Πριν το θάνατό του ζήτησε από τον Βασιλέα Παύλο σε ποιο επιστημονικό τομέα θα μπορούσε να προσφέρει οικονομικά για την δημιουργία ενός απόλυτα πρωτοποριακού πνευματικού ιδρύματος. Συνέπεια αυτού ήταν να έλθει σε επαφές με πολλούς σημαντικούς επιστήμονες της εποχής από τις οποίες επαφές, κατέληξε στη δημιουργία του γνωστού Ιδρύματος Ευγενίδου. 

Όταν τον Απρίλιο του 1954, έφυγε από τη ζωή, ήταν ήδη καθιερωμένος διεθνώς ως μεγάλου κύρους επιχειρηματική φυσιογνωμία και, στην πατρίδα του, ως εθνικός ευεργέτης. Πέθανε στο Βεβέ της Ελβετίας, στις 22 Απριλίου του 1954, στη διάρκεια μιας δεξίωσης. 

Για την αναγνώριση αυτή των υπηρεσιών του, τιμήθηκε από τον Βασιλέα Παύλο με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα.