Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου 1939. Πατέρας του ήταν ο Μανιάτης Θεόδωρος Γ. Γεννηματάς, δικηγόρος και οικονομολόγος, που διετέλεσε γενικός διευθυντής του Οργανισμού Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως του ΟΗΕ στην Ελλάδα, σύμβουλος της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής και αργότερα της εν Ελλάδι Αμερικανικής Πρεσβείας. Αδελφός του πατέρα του ήταν ο Αντιστράτηγος και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού επί κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, 1964-1965, Ιωάννης Γεννηματάς. Από τη μητέρα του, Φωτεινή, ήταν δισεγγονός του μεγάλου ευεργέτη της Σύμης και της Δωδεκανήσου, Γεωργίου Νικήτα Πετρίδη και θείος του Ν. Λαΐου.
Μαθήτευσε στο Α΄ Γυμνάσιο της Πλάκας. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π.), όπου ανέπτυξε σημαντική φοιτητική συνδικαλιστική δράση, οργανώνοντας πολλές διαδηλώσεις για την Κύπρο.
Υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία ως ανθυποσμηναγός. Στη διάρκειά της θητείας του (1962), ασθένησε σοβαρά και διαγνώσθηκε με τη νόσο του Άντισον, από την οποία έπασχε και ο πρόεδρος Τζον Κένεντι. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ίδρυσε και διηύθυνε την εταιρεία μελετών και κατασκευών "Αρχιτεχνική ΕΠΕ".
Επίσης, διετέλεσε στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας έως το 1981, οπότε και παραιτήθηκε μετά από 17 χρόνια. Διετέλεσε Προϊστάμενος του τμήματος Γεωργικών Βιομηχανιών, της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας. 
Πολλές γεωργικές βιομηχανίες έχουν την υπογραφή του στις κατασκευαστικές μελέτες τους, όπως το εργοστάσιο της Νεστλέ στο Πλατύ Ημαθίας, η Ελαιουργική στον Ασπρόπυργο, κτίσματα της Ένωσης Πεζών στην Κρήτη και άλλα. Όταν επετράπη ο συνδικαλισμός από τη δικτατορία, συμμετείχε σε συνδικαλιστικές ενώσεις μηχανικών, και από το 1974 έως το 1978 διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας. 
Παντρεύτηκε τον εφηβικό του έρωτα, την Αικατερίνη (Κάκια) Βέργου, κόρη ταχυδρομικού υπαλλήλου στη Σύμη, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, τη Φώφη, η οποία διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και τη Μαίρη.
Πολιτική σταδιοδρομία
Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη σύστασή του και ήταν υποψήφιος Α΄ Περιφέρειας Αθηνών στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974.
Από το 1975 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γεννηματάς διακρινόταν για τα οργανωτικά του προσόντα και η επιρροή του στον κομματικό μηχανισμό και στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ ήταν μεγαλύτερη κάθε άλλου στελέχους. Μετά τη διαγραφή των μελών της Δημοκρατικής Άμυνας, ο Γιώργος Γεννηματάς έγινε ένα από τα μέλη της λεγόμενης "Τρόικας" ή "Τριανδρίας" (Τσοχατζόπουλος-Γεννηματάς-Λαλιώτης) που εξέφραζε και εκπροσωπούσε τον πρόεδρο σε όλα τα κεντρικά και περιφερειακά όργανα, και σε όλα τα επίπεδα του κόμματος. Έκτοτε, η καριέρα του, όπως και των Α. Τσοχατζόπουλου και Κ. Λαλιώτη, ήταν μετεωρική.
Από το 1981 εκλεγόταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αρχικά Επικρατείας (άνευ σταυροδοσίας), κατόπιν βουλευτής Μεσσηνίας (με τη λίστα, 1985) και, στη συνέχεια, Α΄ Περιφέρειας Αθηνών (πρώτος σε σταυρούς, από το 1989 διαρκώς). Διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών από το 1981 ως το 1984, Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων από το 1984 έως το 1987 και Υπουργός Εργασίας από το 1987 έως το 1989.
Ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ από τον Απρίλιο 1989. Στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα ήταν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 εξελέγη πρώτος στην περιφέρεια Α΄ Αθηνών και ορκίστηκε ξανά Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.
Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1994, από καρκίνο. Μετά το θάνατό του, για να τιμηθεί το έργο του, πολλά νοσοκομεία της Ελλάδας πήραν το όνομά του.
Πολιτικό έργο
Με τον Γιώργο Γεννηματά έχουν συνδεθεί η Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, η επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του Δημοκρατικού Στρατού, το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.) και η ψήφος στα 18.
0 Σχόλια