Judith Heumann 1947-2023 Αμερικανίδα ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ΑμεΑ

Η Judith Ellen Heumann (18 Δεκεμβρίου 1947 – 4 Μαρτίου 2023) ήταν Αμερικανίδα ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία . Αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ηγέτης στην κοινότητα αναπηρίας. Η Heumann ήταν δια βίου υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων για τα άτομα με αναπηρία. Η δουλειά της με κυβερνήσεις και μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και διάφορες άλλες ομάδες συμφερόντων αναπηρίας, συνέβαλε σημαντικά από τη δεκαετία του 1970 στην ανάπτυξη νομοθεσίας και πολιτικών για τα ανθρώπινα δικαιώματα προς όφελος παιδιών και ενηλίκων με αναπηρία. Μέσα από τη δουλειά της στην Παγκόσμια Τράπεζα και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Heumann ηγήθηκε της ενσωμάτωσης των δικαιωμάτων αναπηρίας στη διεθνή ανάπτυξη. Οι συνεισφορές της διεύρυναν τη διεθνή εμβέλεια του κινήματος της ανεξάρτητης διαβίωσης . 

Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση

Η Heumann γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης από τους Werner και Ilse Heumann, οι οποίοι ήταν Γερμανοί Εβραίοι μετανάστες.  Η Heumann ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά. Η μητέρα της ήρθε στις ΗΠΑ από τη Γερμανία το 1935 ενώ ο πατέρας της το 1934. Οι παππούδες και οι προπαππούδες της Heumann πέθαναν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο .  Ο αδελφός της Joseph Heumann είναι καθηγητής κινηματογράφου και συγγραφέας.  

Η Heumann προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα σε ηλικία 18 μηνών και χρησιμοποιούσε αναπηρικό καροτσάκι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Απέρριψε τα κλισέ για την αναπηρία ως τραγική εμπειρία, λέγοντας: «Η αναπηρία γίνεται τραγωδία για μένα μόνο όταν η κοινωνία αποτυγχάνει να παρέχει τα πράγματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε τη ζωή μας – ευκαιρίες εργασίας ή κτίρια χωρίς φραγμούς, για παράδειγμα. Δεν είναι τραγωδία για μένα που ζω σε αναπηρικό καροτσάκι». 

Η Heumann και οι γονείς της έπρεπε να παλέψουν επανειλημμένα για να συμπεριληφθεί στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το τοπικό δημόσιο σχολείο αρνήθηκε να της επιτρέψει να παρακολουθήσει, αποκαλώντας την επικίνδυνη πυρκαγιά λόγω της αδυναμίας της να περπατήσει. Αντίθετα, για τρία χρόνια της έδιναν οδηγίες στο σπίτι δύο φορές την εβδομάδα, για περίπου μία ώρα κάθε επίσκεψη. Η μητέρα της Heumann, Ilsa Heumann, ακτιβίστρια της κοινότητας από μόνη της, αμφισβήτησε την απόφαση. Στη συνέχεια επετράπη στην Heumann να πάει σε ειδικό σχολείο στην τέταρτη τάξη για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σύμφωνα με την πολιτική της πόλης, ο Heumann επρόκειτο να επιστρέψει στη διδασκαλία στο σπίτι για το γυμνάσιο. Η μητέρα της Heumann συσπειρώθηκε ενάντια σε αυτή την πολιτική με άλλους γονείς που άσκησαν αρκετή πίεση στο σχολείο για να αντιστρέψει την πολιτική. 

Η Heumann μπήκε στο γυμνάσιο το 1961. 

Παρακολούθησε το Camp Jened , μια κατασκήνωση για παιδιά με αναπηρίες, στο Hunter της Νέας Υόρκης , κάθε καλοκαίρι από 9 έως 18 ετών. Η εμπειρία της Heumann από την κατασκήνωση της έφερε μεγαλύτερη επίγνωση της κοινής εμπειρίας των ατόμων με αναπηρία, λέγοντας αργότερα: «Είχαμε την ίδια χαρά μαζί, ο ίδιος θυμός για τον τρόπο που μας φέρθηκαν και οι ίδιες απογοητεύσεις σε ευκαιρίες που δεν είχαμε». Στο στρατόπεδο Jened, η Heumann συνάντησε τους Bobbi Linn και Freida Tankus, με τους οποίους αργότερα θα συνεργαζόταν ως ακτιβιστές για τα δικαιώματα αναπηρίας. Το ντοκιμαντέρ Crip Camp που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ 2020 περιλαμβάνει κατασκηνωτές του Camp Jened, συμπεριλαμβανομένου της Heumann. 

Η Heumann αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Λονγκ Άιλαντ το 1969.  Κέρδισε επίσης πτυχίο Master of Science στη δημόσια υγεία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ το 1975.

Η Heumann άρχισε να κάνει σημαντικές κινήσεις προς τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο του Λονγκ Άιλαντ . Οργάνωσε συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες με άλλους μαθητές με και χωρίς αναπηρία, απαιτώντας πρόσβαση στις τάξεις της με ράμπες και το δικαίωμα να ζει σε κοιτώνα. Η Heumann σπούδασε λογοθεραπεία.

Heumann κατά Παιδαγωγικού Συμβουλίου της πόλης της Νέας Υόρκης

Το 1970, η Heumann της αρνήθηκαν την άδεια διδασκαλίας στη Νέα Υόρκη επειδή το Διοικητικό Συμβούλιο δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να βγάλει τον εαυτό της ή τους μαθητές της από το κτίριο σε περίπτωση πυρκαγιάς. Μήνυσε το Εκπαιδευτικό Συμβούλιο με βάση τη διάκριση.  Μια τοπική εφημερίδα δημοσίευσε έναν τίτλο «Μπορείς να είσαι πρόεδρος, όχι δάσκαλος, με την πολιομυελίτιδα». Η υπόθεση διευθετήθηκε χωρίς δίκη και η Heumann έγινε ο πρώτος χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου που δίδαξε στη Νέα Υόρκη και δίδαξε το δημοτικό σχολείο εκεί για τρία χρόνια. 

Εργασία πολιτικής και υπεράσπιση 

Η Heumann έλαβε πολλή αλληλογραφία από άτομα με αναπηρία σε όλη τη χώρα λόγω της δημοσιογραφικής της κάλυψης ενώ μήνυσε το Παιδαγωγικό Συμβούλιο. Πολλοί έγραψαν για τις εμπειρίες τους με τις διακρίσεις λόγω των αναπηριών τους. Με βάση την έκρηξη υποστήριξης και επιστολών, το 1970, η Heumann και αρκετοί φίλοι ίδρυσαν το Disabled in Action (DIA), μια οργάνωση που επικεντρώθηκε στην εξασφάλιση της προστασίας των ατόμων με αναπηρία βάσει των νόμων για τα πολιτικά δικαιώματα μέσω πολιτικής διαμαρτυρίας. Αρχικά ονομαζόταν Ανάπηρος στη Δράση, αλλά η Heumann δεν του άρεσε αυτό το όνομα και άσκησε πίεση για να το αλλάξει. Οι πρώτες εκδόσεις του νόμου περί αποκατάστασης του 1973 άσκησαν βέτο από τον Πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον τον Οκτώβριο του 1972 και τον Μάρτιο του 1973. Το 1972, η DIA διαδήλωσε στη Νέα Υόρκη με καθιστική στάση διαμαρτυρόμενη για ένα από τα βέτο. Με επικεφαλής την Heumann, ογδόντα ακτιβιστές οργάνωσαν αυτή την καθιστική διαμαρτυρία στη λεωφόρο Madison , σταματώντας την κυκλοφορία. 

Κέντρο Ανεξάρτητης Διαβίωσης

Ο Ed Roberts ζήτησε από την Heumann να μετακομίσει στην Καλιφόρνια για να εργαστεί για το Κέντρο για την Ανεξάρτητη Διαβίωση όπου υπηρέτησε ως αναπληρώτρια διευθύντρια από το 1975 έως το 1982. Ήταν πρώιμος υποστηρικτής του Κινήματος Ανεξάρτητης Διαβίωσης. Η Heumann ήταν υπεύθυνος για την εφαρμογή της νομοθεσίας σε εθνικό επίπεδο για προγράμματα ειδικής αγωγής, έρευνας αναπηρίας, επαγγελματικής αποκατάστασης και ανεξάρτητης διαβίωσης, εξυπηρετώντας περισσότερους από 8 εκατομμύρια νέους και ενήλικες με αναπηρίες. 

Νόμος για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία

Ενώ υπηρετούσε ως νομοθετικός βοηθός του προέδρου της Επιτροπής της Γερουσίας των ΗΠΑ για την Εργασία και τη Δημόσια Πρόνοια το 1974, η Heumann βοήθησε στην ανάπτυξη νομοθεσίας που έγινε ο νόμος για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία .

504 Καθιστός 

Το 1977, ο Τζόζεφ Καλιφάνο , Υπουργός Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας των ΗΠΑ, αρνήθηκε να υπογράψει ουσιαστικούς κανονισμούς για το Άρθρο 504 του νόμου περί αποκατάστασης του 1973 , που ήταν η πρώτη ομοσπονδιακή προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων των ΗΠΑ για τα άτομα με αναπηρία. Ο Καλιφάνο εξέδωσε διαταγές ότι δεν θα επιτρέπονταν γεύματα ή φάρμακα στο ομοσπονδιακό κτίριο του HEW, για να αναγκάσει τους διαδηλωτές έξω. Στη συνέχεια, οι διαδηλωτές επικοινώνησαν με το Ίδρυμα της οδού Delancey και τον Στρατό της Σωτηρίας , οι οποίοι συμφώνησαν να τους φέρουν φαγητό για την επόμενη μέρα.  Συνάδελφος διαδηλωτής Kitty Coneανέπτυξε έναν τρόπο να διατηρεί το φάρμακο δροσερό, κολλώντας με ταινία ένα κουτί πάνω από τη μονάδα του κλιματιστικού για να αποθηκεύσει τα φάρμακα των διαδηλωτών με ειδικές ανάγκες. Επιπλέον, οι διαδηλωτές έλαβαν υποστήριξη από το Κόμμα των Μαύρων Πάνθηρων αφού έλαβαν κλήση από τον Μπραντ Λόμαξ, έναν ανάπηρο διαδηλωτή με σκλήρυνση κατά πλάκας και μέλος του Κόμματος των Μαύρων Πάνθηρων. Ο Λόμαξ κάλεσε τους Μαύρους Πάνθηρες για να υποστηρίξουν τους διαδηλωτές με γεύματα, και οι Μαύροι Πάνθηρες τους έφερναν ζεστά γεύματα και σνακ κατά τη διάρκεια της Καθιστικής Διαμαρτυρίας. Έπειτα από τελεσίγραφο και προθεσμία, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε δέκα πόλεις των ΗΠΑ στις 5 Απριλίου 1977, συμπεριλαμβανομένης της έναρξης της 504 Sit-in στο γραφείο του Σαν Φρανσίσκο του Υπουργείου Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας των ΗΠΑ. Αυτή η καθιστική διαμαρτυρία, με επικεφαλής την Heumann και οργανωμένη από την Kitty Cone, διήρκεσε μέχρι τις 4 Μαΐου 1977, συνολικά 28 ημέρες, με περίπου 125 με 150 άτομα να αρνούνται να φύγουν. Είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια καθιστική στάση σε ομοσπονδιακό κτίριο, από το 2021. Ο Τζόζεφ Καλιφάνο υπέγραψε τόσο την Εκπαίδευση όλων των Αναπηρικών Παιδιών όσο και το Τμήμα 504 στις 28 Απριλίου 1977. 

Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Αναπηρία

Η Heumann ίδρυσε το Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Αναπηρία μαζί με τον Ed Roberts και την Joan Leon το 1983, υπηρετώντας ως συνδιευθυντής μέχρι το 1993.

Τμήμα Υπηρεσιών Αναπηρίας

Ο δήμαρχος της Ουάσιγκτον, Adrian Fenty διόρισε τη Heumann ως την πρώτη Διευθύντρια της πόλης για το Τμήμα Υπηρεσιών Αναπηρίας, όπου ήταν υπεύθυνη για τη Διοίκηση Αναπτυξιακής Αναπηρίας και τη Διοίκηση Υπηρεσιών Αποκατάστασης.

Κυβέρνηση Κλίντον

Η Heumann υπηρέτησε στην κυβέρνηση Κλίντον ως Βοηθός Γραμματέας του Γραφείου Υπηρεσιών Ειδικής Αγωγής και Αποκατάστασης στο Υπουργείο Παιδείας των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1993 έως το 2001.

Παγκόσμια Τράπεζα

Από το 2002 έως το 2006, η Heumann υπηρέτησε ως ο πρώτος σύμβουλος του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας για θέματα αναπηρίας και ανάπτυξης, ηγούμενος του έργου της Παγκόσμιας Τράπεζας για την αναπηρία και εργάστηκε για να διευρύνει τις γνώσεις και την ικανότητα της Τράπεζας να συνεργάζεται με τις κυβερνήσεις και την κοινωνία των πολιτών για τη συμπερίληψη της αναπηρίας στην Τράπεζα συζητήσεις με χώρες-πελάτες, το αναλυτικό έργο που βασίζεται στη χώρα και υποστήριξη για τη βελτίωση πολιτικών, προγραμμάτων και έργων που επιτρέπουν στα άτομα με αναπηρία σε όλο τον κόσμο να ζουν και να εργάζονται στο οικονομικό και κοινωνικό ρεύμα των κοινοτήτων τους.  Ήταν επικεφαλής σύμβουλος στην Παγκόσμια Συνεργασία για την Αναπηρία και την Ανάπτυξη. 

Ειδικός Σύμβουλος

Το 2010, η Heumann έγινε ο Ειδικός Σύμβουλος για τα Διεθνή Δικαιώματα Αναπηρίας για το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ που διορίστηκε από τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα .

Η Heumann ήταν η πρώτη που ανέλαβε αυτό το ρόλο, και υπηρέτησε από το 2010 έως το 2017.  

Κατά τη διάρκεια της θητείας της, προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει τη Γερουσία να επικυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, μια διεθνής συνθήκη βασισμένη στο πρότυπο του νόμου για τους Αμερικανούς με Αναπηρίες.

Στις 20 Ιανουαρίου 2017, η Heumann άφησε τη θέση της στο State Department με την αλλαγή νέας διοίκησης. Ο ρόλος του Ειδικού Συμβούλου καταργήθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Ρεξ Τίλερσον το 2017. Αργότερα αποκαταστάθηκε υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν. 

Ίδρυμα Ford

Από τον Σεπτέμβριο του 2017 έως τον Απρίλιο του 2019, η Heumann ήταν Ανώτερος Συνεργάτης στο Ίδρυμα Ford. Στη Ford, εργάστηκε για να βοηθήσει στην προώθηση της συμπερίληψης της αναπηρίας στο έργο του Ιδρύματος. Προώθησε επίσης τη σκόπιμη ένταξη της αναπηρίας στο φιλανθρωπικό έργο. Η Heumann δημιούργησε μια εργασία που έγραψαν από κοινού η Katherine Salinas και η Michellie Hess με τίτλο Οδικός χάρτης για την ένταξη: Αλλαγή του προσώπου της αναπηρίας στα μέσα ενημέρωσης . Αυτή η εργασία διερευνά την έλλειψη εκπροσώπησης των ατόμων με αναπηρία μπροστά και πίσω από την κάμερα, καθώς και τα προεξέχοντα στερεότυπα των χαρακτήρων με ειδικές ανάγκες όταν εκπροσωπούνται στα μέσα ενημέρωσης και ολοκληρώνεται με μια έκκληση για δράση για την αύξηση της εκπροσώπησης των ατόμων με αναπηρία στα μέσα. 

Συγγραφέας

Το βιβλίο της Heumann, Being Heumann: An Unrepentant Memoir of a Disability Rights Activist , εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2020. 

Podcast

Τον Μάρτιο του 2021, η Heumann άρχισε να παράγει ένα διήμερο podcast The Heuman Perspective όπου μίλησε με άτομα με ειδικές ανάγκες και τους συμμάχους τους. Το podcast περιλάμβανε εναρκτήρια μουσική από τον καλλιτέχνη Lachi και συμμετείχαν καλεσμένοι όπως ο σκηνοθέτης James LeBrecht , οι ακτιβιστές Lydia XZ Brown και Leroy F. Moore Jr. , το μοντέλο Jillian Mercado , ο δημιουργός Spencer West και πολλοί άλλοι.