Νεαρή ηλικία
Ο Μονέ γεννήθηκε στη γαλλική πόλη του Κονιάκ(D/R), όπου και η οικογένεια του ασχολούνταν με το εμπόριο κονιάκ. Στην ηλικία των 16 ετών, αποχώρησε από τις εξετάσεις που έδινε για εισαγωγή στο πανεπιστήμιο κατά τη διάρκεια της εξέτασης, και ταξίδεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου και έζησε αρκετά χρόνια στο Λονδίνο με ένα συνεργάτη του πατέρα του. Κατόπιν ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση και ταξίδεψε ευρέως, στη Σκανδιναβία, Ρωσία, Αίγυπτο, Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σχέδιο Μονέ
Μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο η Γαλλία είχε μεγάλη ανάγκη ανασυγκρότησης και εξαρτώταν σε μεγάλο βαθμό στην εισαγωγή κάρβουνου από τα ανθρακωρυχεία της Γερμανίας, στο Ρουρ και το Λουίζενταλ στο Σάαρ. (τα γερμανικά ανθρακωρυχεία στην Άνω Σιλεσία εκχωρήθηκαν στην Πολωνία από τους συμμάχους το 1945).
Το 1945 ο Μονέ προώθησε το Σχέδιο Μονέ(D/R) (διαφορετικό από το Σχέδιο Σουμάν(D/R) το οποίο επίσης προετοίμασε αργότερα ο Μονέ). Αυτό πρότεινε να αποκτηθεί ο έλεγχος των περιοχών που παρήγαγαν άνθρακα στη Γερμανία και να μεταφέρουν την παραγωγή εκτός της Γερμανίας, προς τη Γαλλία. Έτσι η Γερμανική οικονομία θα αποδυναμώνονταν καθώς θα τροφοδοτούσε την ανάπτυξη της Γαλλικής. Το πλάνο αυτό έγινε δεκτό από τον Σαρλ ντε Γκωλ στις αρχές του 1946.
Αργότερα το ίδιο έτος, ο Μονέ διαπραγματεύτηκε επιτυχώς τη συμφωνία Μπλουμ-Μπερνς(D/R) με τις ΗΠΑ, μέσω της οποίας διαγράφτηκε ένα χρέος 2.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Γαλλίας από τις ΗΠΑ (κυρίως από δάνεια του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου) και επιπρόσθετα η Γαλλία θα μπορούσε πλέον να λάβει ένα χαμηλότοκο δάνειο 650 εκατομμυρίων δολαρίων. Ως αντάλλαγμα, η Γαλλία θα επέτρεπε την προβολή των Αμερικανικών ταινιών στους κινηματογράφους της.
Το 1947 η Γαλλία αφαίρεσε την περιοχή του Σάαρ από τη Γερμανία με Αμερικανική υποστήριξη, και τη μετέτρεψε στο Προτεκτοράτο του Σάαρ(D/R), το οποίο ήταν πολιτικά ανεξάρτητο ωστόσο οικονομικά υπό τον πλήρη γαλλικό έλεγχο. Η περιοχή αυτή επέστρεψε στη γερμανικό κυριαρχία το 1957, αλλά η Γαλλία διατήρησε το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τα ανθρακωρυχεία έως το 1981.
Συστήθηκε η Διεθνής Αρχή για το Ρουρ(D/R) η οποία ως οργανισμός καθόριζε την παραγωγή άνθρακα, και επιβλήθηκε στους Γερμανούς ως προϋπόθεση για να τους επιτραπεί η ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Η Αρχή, έλεγχε τα επίπεδα παραγωγής, κοστολόγηση και τις αγορές, ευνοώντας έτσι τη Γαλλία η οποία λάμβανε σημαντικές ποσότητες άνθρακα από τη Γερμανία σε χαμηλές τιμές.
Όταν άρχισαν να εντείνονται οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας σχετικά με το θέμα της βιομηχανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα, ο Μονέ και οι συνεργάτες του συνέλαβαν την ιδέα μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Στις 9 Μαΐου του 1950, με τη συμφωνία του Γερμανού καγκελάριου Κόνραντ Αντενάουερ στη Δυτική Γερμανία, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν προέβη σε μια διακήρυξη της Γαλλικής κυβέρνησης. Η διακήρυξη αυτή που είχε προετοιμαστεί από τον Μονέ για τον Σουμάν, πρότεινε την ενοποίηση των Γαλλικών και Γερμανικών βιομηχανιών γαιάνθρακα και χάλυβα υπό κοινό έλεγχο, τον οποίο θα ασκούσε η Ανώτατη Αρχή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα(D/R), η οποία θα ήταν ανοικτή και για άλλες χώρες. Ο Σουμάν ανακοίνωσε:
"Μέσω της ενοποίησης της βασικής παραγωγής και της αρχής της νέας Υψηλής Αρχής, της οποίας οι αποφάσεις θα δεσμεύουν τη Γαλλία, Γερμανία και τις άλλες χώρες που θα εισέλθουν, η πρόταση αντιπροσωπεύει το πρώτο συμπαγές βήμα προς μια Ευρωπαϊκή ομοσπονδία, επιτακτική για τη διατήρηση της ειρήνης."
Όταν η Γερμανία συμφώνησε να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα σύμφωνα με το Σχέδιο Σουμάν το 1951, η αποσυναρμολόγηση της Γερμανικής οικονομίας που βρισκόταν σε εξέλιξη σταμάτησε όπως και κάποιοι περιορισμοί σχετικά με τον όγκο της βιομηχανικής παραγωγής της.
Η Δυτική Γερμανία μπήκε στην Κοινότητα, μαζί με την Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία, ενώ η Μεγάλη Βρετανία αρνήθηκε με βάση τη διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας της.
Το 1952, ο Ζαν Μονέ έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Υψηλής Αρχής και με το άνοιγμα της κοινής αγοράς άνθρακα το 1953, άρθηκαν και οι τελευταίοι περιορισμοί που είχαν επιβληθεί στη Γερμανία, και ο ρόλος της Διεθνούς Αρχής για το Ρουρ στην περιοχή των ανθρακωρυχείων στη Γερμανία καλύφθηκε πλέον από τη νεοιδρυθείσα Κοινότητα.
Ύστερη ζωή
Το 1979, ο Μονέ πέθανε στην ηλικία των 90 ετών στο σπίτι του στο χωριό Ουζαρέ του δημοτικού διαμερίσματος Μπαζός-σουρ-Γκιγιόν(D/R) στη βόρεια Γαλλία, όπου έγραφε τα απομνημονεύματα του.
0 Σχόλια