Πέθανε ελεύθερος το 1829
Ο τάφος του υπάρχει στο νεκροταφείο του Αγίου Ιωάννη στο Άργος
Ο Τζέιμς Τζέικομπ Γουίλλιαμς (αγγλικά: James Jacob Williams) ήταν Αφροαμερικανός φιλέλληνας, πρώην σκλάβος, από τη Βαλτιμόρη, της πολιτείας Μέριλαντ των ΗΠΑ.
Βιογραφικά στοιχεία
Έχοντας υποφέρει τα πάνδεινα, ως σκλάβος σε φυτεία ζάχαρης κοντά στη Βαλτιμόρη, ο Γουίλλιαμς δραπετεύει και επιβιβάζεται ως λαθρεπιβάτης σε πλοίο. Στη συνέχεια γίνεται υπηρέτης υπό τις διαταγές του Ναυάρχου Stephen Decatur πλέοντας προς τη Μεσόγειο θάλασσα, ενάντια στους πειρατές της Μπαρμπαριάς (Αλγερίου), που παρενοχλούσαν από καιρό τα αμερικανικά πλοία, παίρνοντας ως σκλάβους τους Αμερικανούς ναυτικούς, μετά από επιθέσεις στα πλοία τους (The Barbary Coast Wars). Ο Γουίλλιαμς στο πλοίο αντιμετωπίζει ένα διαφορετικό περιβάλλον από τις φυτείες δουλεύοντας ως βοηθός μάγειρα, ενώ πολλές φορές η ζωή στο πλοίο είναι πιο σκληρή από τις φυτείες. Σύμφωνα με άλλες πηγές, στον πόλεμο αυτό μεταξύ ΗΠΑ και Αλγερίας, που έλαβε χώρα το 1815, υπηρέτησε ως ένας εξαιρετικός πεζοναύτης του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, όπου πολέμησε γενναία και διακρίθηκε στις επιχειρήσεις αυτές υπό τις διαταγές του Stephen Decatur, ο οποίος είχε αναγνωρίσει την αξία και την γενναιότητά του, αλλά και ως κατάσκοπος.
Μετά το τέλος των επιχειρήσεων στην Αλγερία, «και αφού ολοκλήρωσε την θητεία στον Αμερικανικό στόλο, ο Ναύαρχος Decatur του πρότεινε να πάει στην Ελλάδα, όπου είχε καταργηθεί η δουλεία». Στη συνέχεια φαίνεται ότι δούλεψε στο καράβι ενός εμπόρου χαλιών πριν αυτό να βουλιάξει ξαφνικά στην Ελλάδα. Ξεβράστηκε σε μια παραλία κοντά στην Αθήνα και σώθηκε από μοναχούς που τον μετέφεραν στον Ηγούμενο Συμεών που του πρόσφερε καταφύγιο για να συνέλθει. Έχοντας μάθει Ελληνικά στο εμπορικό πλοίο, ο Γουίλλιαμς, τον Ιανουάριο του 1827, τοποθετήθηκε βοηθός του Βρετανού ναυάρχου Τόμας Κόχραν (Thomas Cochrane). Ακολούθησε τον Κόχραν «σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, μέχρι την αποχώρηση του τελευταίου από την Ελλάδα, τον Δεκέμβριο του 1827». Έτσι, ο Γουίλλιαμς πολέμησε ως μέλος του στόλου του Ελληνικού Ναυτικού του Λόρδου Κόχραν, ενδεχομένως και ως «μάγειρας στη ναυαρχίδα του Λόρδου Κόχραν», συμμετέχοντας στη ναυμαχία της Ναυπάκτου και σε άλλες περιοχές στο πλαίσιο του Ελληνικού Αγώνα για την Ανεξαρτησία. Σε μία κρίσιμη στιγμή των συγκρούσεων ηγήθηκε μιας ομάδας Ελλήνων αγωνιστών και ανέλαβε τον έλεγχο του ελληνικού πλοίου «Σωτήρ», που ήταν ακυβέρνητο. Με την πράξη του αυτή έσωσε το πλοίο από αιχμαλωσία. Μάλιστα ανέλαβε ο ίδιος την λαγουδέρα συγκεντρώνοντας τα εχθρικά πυρά πάνω του. Ο Λόρδος Κόχραν σύμφωνα με τον John Lloyd Stephens στο βιβλίο του Incidents of Travel in Greece,Turkey, Russia and Poland «τίμησε τον Γουίλλιαμς για την γενναιότητά του πίνοντας δημόσια στην υγεία του, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου». Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων για την απελευθέρωση της Ναυπάκτου, «ο Γουίλλιαμς τραυματίστηκε σοβαρά από θραύσμα κανονιού στο χέρι και στο πόδι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Πόρου» το οποίο είχε κατασκευαστεί με δωρεές της γνωστής οικογένειας φιλελλήνων Howe από τη Βοστώνη.
Τα παραπάνω γεγονότα καταγράφονται στο ημερολόγιο του Miller στις 21 Δεκεμβρίου 1827, το οποίο μαζί με το βιβλίο του Stephens Incidents of Travel in Greece,Turkey, Russia and Poland, είναι μία από τις ελάχιστες πηγές που υπάρχουν για τον Γουίλλιαμς:
"Ένας γενναίος Αφροαμερικανός (A brave American Negro)
Πήρα στο σπίτι μου τον Τζέιμς Γουίλλιαμς, έναν μαύρο από τη Βαλτιμόρη, ο οποίος είχε περάσει καιρό στο νοσοκομείο. Ο Γουίλλιαμς ήρθε στην Ελλάδα με τον Λόρδο Κόχραν, ήταν μάγειρας στο Σωτήρ( Sauvier) συμπεριφέρθηκε με μεγάλο θάρρος και ψυχραιμία, ειδικά στη μάχη στον Κόλπο του Λεπάντο, όπου έδειξε ότι πραγματικά ανήκε στη σχολή του Decatur. Όταν δεν μπορούσε κανένας Έλληνας να πάρει το πηδάλιο, προσεφέρθει και χτυπήθηκε από θραύσμα το οποίο έσπασε το πόδι του και το χέρι του. Καθώς δεν είχε ρούχα του παρείχα δικά μου".
Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα ο Γουίλλιαμς συναντά, δουλεύει και πολεμάει μαζί με μεγάλους Φιλέλληνες όπως ο Λόρδος Βύρων (Lord George Gordon Byron), Τζορτζ Τζάρβις (George Jarvis) και άλλους, αφού ο Γουίλλιαμς φαίνεται ότι συμμετείχε σε διάφορες μάχες και ναυμαχίες ακόμα και στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Οι καταγραφές του Τζάρβις «τοποθετούν τον Γουίλλιαμς μαζί με τον Λόρδο Βύρωνα, τον διάσημο φιλέλληνα Άγγλο αριστοκράτη που πολέμησε στο Μεσολόγγι, λίγο πριν αυτός πεθάνει». Μετά την τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου και την Έξοδο των επιζώντων ο Γουίλλιαμς απαντάται ξανά στο στόλο του Ανδρέα Μιαούλη και στην Ύδρα. Πιστεύεται ότι πολέμησε σε πάρα πολλές ακόμα μάχες. Μάλλον πήρε μέρος στην απελευθέρωση της Αθήνας όπως και στη μάχη του Πέττα στην Ήπειρο, ως μέρος του συντάγματος μαζί με τους άλλους Φιλέλληνες.
Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις είχε διεισδύσει κρυφά στις τάξεις του εχθρού για να συλλέξει και να μεταφέρει στους Έλληνες πολύτιμες πληροφορίες διακινδυνεύοντας τη ζωή του. Τα τελευταία σημαντικά γεγονότα της ζωής του φαίνεται ότι έλαβαν χώρα κατά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου όπου υπηρέτησε στο πολεμικό καΐκι «Καρτερία» το πρώτο, παγκοσμίως, ατμοκίνητο πλοίο με πολεμική δράση.
Ο γενναίος αυτός Αφροαμερικανός Φιλέλληνας, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα των Ελλήνων. Είναι ο μοναδικός μαύρος σκλάβος ο οποίος αν και είχε ξεφύγει από τη σκλαβιά επέλεξε να αγωνιστεί για την ελευθερία ενός λαού, αντί να επιλέξει μια ήρεμη ελεύθερη ζωή. Πέθανε το 1829 στην Ελλάδα, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σαν ελεύθερος άνθρωπος σε μία ελεύθερη Ελλάδα. Οι επιτύμβιες πλάκες των Γουίλλιαμς και Τζορτζ Τζάρβις μπορούν να βρεθούν στο κοιμητήριο της εκκλησίας του Αγ. Ιωάννη στο Άργος κοντά στο Ναύπλιο. Δεν είναι γνωστό, αν και γίνονται προσπάθειες να εξακριβωθεί, εάν πρόκειται για τους πραγματικούς τάφους ή απλώς για τις επιτύμβιες πλάκες τους και οι φιλέλληνες ήρωες είναι θαμμένοι κάπου αλλού.
0 Σχόλια