Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 από την τότε κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) μετά την ανακωχή των Δεκεμβριανών στις 11 Ιανουαρίου 1945 ανάμεσα στις βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις και τον ΕΛΑΣ, βάσει της οποίας οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη.
Την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούσαν ο επικεφαλής Γεώργιος Σιάντος [γ.γ. ΚΚΕ], οι Ηλίας Τσιριμώκος [γ.γ. Ε.Λ.Δ.], Δημήτρης Παρτσαλίδης [γ. Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ] και ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης ως στρατιωτικός σύμβουλος, ενώ η κυβερνητική αντιπροσωπεία απαρτιζόταν από τον επικεφαλής Ιωάννη Σοφιανόπουλο (υπουργό Εξωτερικών), τους Περικλή Ράλλη (υπουργό Εσωτερικών), Ιωάννη Μακρόπουλο (υπουργό Γεωργίας) και το συνταγματάρχη Παυσανία Κατσώτα ως στρατιωτικό σύμβουλο.
Οι συνομιλίες άρχισαν στις 23:00 της 2 Φεβρουαρίου του 1945 στην έπαυλη Κανελλόπουλου και στην πρώτη συνεδρίαση πήραν μέρος από την κυβερνητική πλευρά οι Σοφιανόπουλος, Μακρόπουλος, Ράλλης με παρατηρητή το διευθυντή του πολιτικού γραφείου του αντιβασιλέα, Γεωργάκη και εμπειρογνώμονες τον αντισυνταγματάρχη Παυλόπουλο και τον ταγματάρχη Παπαθανασίου. Τους ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ εκπροσώπησαν αντίστοιχα οι Τσιριμώκος, Σιάντος, Παρτσαλίδης, με εμπειρογνώμονα το Σαράφη και δυο αξιωματικούς του ΕΛΑΣ. Μετά τις αρχικές τυπικές προσφωνήσεις, προέκυψε διαφωνία μεταξύ των δυο μερών για το κρίσιμο ζήτημα της αμνηστίας και η σύσκεψη διακόπηκε προσωρινά, για να ξαναρχίσει στις 6 Φεβρουαρίου.
Το ΕΑΜ απέσυρε την αρχική του αξίωση να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, ενώ συζητήθηκαν τα θέματα των δοσιλόγων, της συγκρότησης εθνικού στρατού και σωμάτων ασφαλείας, των ομήρων, της διενέργειας εκλογών και δημοψηφίσματος (το οποίο λόγω συνθηκών θα μετατίθετο χρονικά τουλάχιστο για ένα 6μηνο) και του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ. Στις 8 Φεβρουαρίου ανακοινώθηκε ότι ένα σχέδιο αφοπλισμού του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ είχε ήδη καταρτισθεί από τους εμπειρογνώμονες της κυβερνητικής πλευράς (Εφ. "Έθνος", φύλλο 8/2/1945, σελ. 2: "Κατηρτίσθη το σχέδιον αφοπλισμού των ανταρτικών σωμάτων του ΕΛΑΣ") ενώ από τις αστικές εφημερίδες εκφράζονταν επιφυλάξεις για την "υποχωρητική στάση προς το ΕΑΜ που προκαλεί δυσφορίαν". Ο ΕΛΑΣ ζήτησε την άρση του στρατιωτικού νόμου αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας, αλλά η κυβέρνηση αρνήθηκε, επιθυμώντας να τον τερματίσει μετά τον πλήρη αφοπλισμό των αριστερών ανταρτών.
0 Σχόλια