Ο Ιωάννης Κωλέττης (Δήμας) (1773 ή 1774 - 31 Αυγούστου 1847) ήταν Έλληνας πολιτικός στα πρώτα χρόνια του νεοελληνικού κράτους, ιδρυτής του Γαλλικού Κόμματος και πρωθυπουργός της χώρας κατά τις περιόδους 1834 - 1835 και 1844 - 1847.
Αποτελεί έναν από τους περισσότερο αμφιλεγόμενους πολιτικούς της περιόδου, καθώς συνδέθηκε - ανάμεσα σε άλλα - με διαφθορά, δωροδοκίες και συναλλαγές, νοθεία στις εκλογές, την απόκτηση μεγάλης περιουσίας από την πολιτική, τη δίωξη και την εξορία της Μαντώς Μαυρογένους και τη συκοφάντηση και τη δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου.Σύμφωνα με τη μεταγενέστερη λογική αποτέλεσε ένα άτομο άκρως επικίνδυνο και εχθρικό για την πατρίδα, που καταχράστηκε δημόσια περιουσία και υπήρξε ηθικός αυτουργός για πολλών ειδών εγκλήματα.
Πρώτος συνταγματικός Πρωθυπουργός
Η εκλεγμένη Βουλή των Ελλήνων συγκροτήθηκε σε σώμα και συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1845. Τρία χαρακτηριστικά της διακυβέρνησης του Κωλέττη ως Πρωθυπουργού ταν η επιδέξια και διαρκής εναλλαγή υποστηρικτών του στην κυβέρνηση και στις δημόσιες υπηρεσίες, η αποφυγή γενικά μέτρων που θα δυσαρεστούσαν πολιτικές ή κοινωνικές ομάδες και πρόσωπα και συνεπώς θα απειλούσαν τη σταθερότητα της κυβέρνησης και η προβολή της Μεγάλης Ιδέας του ελληνικού έθνους.
Ο Κωλέττης κατηγορήθηκε για συγκεντρωτισμό και περιφρόνηση του κοινοβουλευτισμού, χαρακτηριστικά οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες μιλούσαν για δικτατορία.«Εγκαθίδρυσε ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας».
Στο πλαίσιο αύξησης της γαλλικής επιρροής στη χώρα, συνεργάστηκε με τον Γάλλο πρέσβη Πισκατόρυ στην ίδρυση το 1846 του πρώτου ξένου πολιτιστικού ιδρύματος στην Ελλάδα, της École française d'Athènes, «με σκοπό την αποδυνάμωση της ρωσικής επιρροής».
Το σημαντικότερο στοιχείο της περιόδου υπήρξε η κυβερνητική σταθερότητα, γεγονός άγνωστο για τη μέχρι τότε πορεία του κράτους. Ωστόσο ο Κωλέττης στάθηκε φειδωλός σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις προσπαθώντας την ομαλή μετάβαση της ελληνικής κοινωνίας προς τους σύγχρονους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Οι σχέσεις με την Οθωμανική Αυτοκρατορία επιδεινώθηκαν στις 25 Ιανουαρίου 1847 με αφορμή την άρνηση του πρέσβη της στην Αθήνα Κωνσταντίνου Μουσούρου να παράσχει διαβατήριο στον υπασπιστή του βασιλιά, Τσάμη Καρατάσο, για να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη (κύκλος γεγονότων που οδήγησε στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών και ονομάστηκαν Μουσουρικά).
Θάνατος
Στα τέλη του 1846 η υγεία του Κωλέττη άρχισε να επιδεινώνεται, δεδομένο που δημιούργησε κύμα αυτομόλησης βουλευτών προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κλίμα έντασης για τη διαδοχή στο Γαλλικό Κόμμα. Αυτή η κατάσταση οδήγησε τον Κωλέττη να ζητήσει από τον βασιλιά τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια εκλογών. Έτσι ο Όθωνας στις 14 Απριλίου 1847 προκήρυξε εκλογές για τον Ιούλιο. Παρά την ασθένεια και τη μεγάλη ηλικία του επικράτησε σαρωτικά στις εκλογές, εξασφαλίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία, αν και το αποτέλεσμά τους αμφισβητήθηκε έντονα από την αντιπολίτευση. Πέθανε από νεφρίτιδα στις 31 Αυγούστου 1847.
Στη διάρκεια της ασθένειάς του τον επισκεπτόταν ο Όθωνας.
Η κηδεία έγινε την 1η Σεπτεμβρίου στο Ναό της Αγίας Ειρήνης ενώ επικήδειους εκφώνησαν οι Νεόφυτος Βάμβας, Ρήγας Παλαμίδης και Π. Σούτσος.
Το σώμα του Κωλέττη παρέμενε άλιωτο παρά την τριετή ταφή και σύμφωνα με τη μαρτυρία του Μακρυγιάννη μόνο τα μάτια του έλιωσαν από τις πολλές αδικίες που διέπραξε εν ζωή: και τον βγαίνουν καθώς τον θάψαν μόνον τα μάτια του ήταν βουλιασμένα και η μύτη του ολίγον πειραμένη -τα μάτια του ότι έβλεπαν τις πράξες οπού 'κανε δια την πατρίδα του και θρησκεία του και τόσους άδικους φόνους των αγωνιστών, του Νούτζου, του Παλάσκα, του Δυσσέα κι αλλουνών (Απομνημονεύματα Ιωάννη Μακρυγιάννη).
Η ανάλυση που ο Κωλέττης κάνει για τα πολιτικά πράγματα του Εικοσιένα στηρίζονταν στην ανάλυση των κοινωνικών σχέσεων. Ο Μαυροκορδάτος εξέφραζε τους κοτζαμπάσηδες και το Γαλλικό κόμμα τους προκρίτους δευτέρας τάξεως, ενώ επί Καποδίστρια το κυβερνητικό -ρωσικό κόμμα ήταν δεσποτικό, ενώ το συνταγματικό ήταν το αγγλικό και το φιλελεύθερο, σύμφωνα με την ανάλυση του Κωλέττη.
Επίσης, προς τη διεθνή θέση της Ελλάδος, αναφέρει πως η Αγγλία ως κραταιά ναυτική δύναμη θα θέλει να περιορίσει την άνοδο της δύναμης της Ελλάδας στη Μεσόγειο.
Ενδεικτικό των ιδεολογικών επιρροών που δέχθηκε ο Κωλέτης ήταν η αναφορά που κάνει στο κήρυγμα του Ρήγα ως αφετηρίας του επαναστατικού ενθουσιασμού των Ελλήνων. Δηλώνει την προσήλωσή του στο καθεστώς της μοναρχίας, αλλά της συνταγματικής κυρίως.
Ασκεί στα κείμενά του έντονο κατηγορώ στον Καποδίστρια διότι καταπάτησε κάθε αρχή ελευθερίας, δικαιοσύνης και ισονομίας.
Ωστόσο μετά την επιστροφή του από το Παρίσι μετρίασε την πολεμική του σε βάρος του Καποδίστρια.
Νομιμοφροσύνη και νομιμότητα, γνώση και προσαρμοστικότητα, συμμετοχή και ευταξία ήταν οι κεντρικοί αρμοί της πολιτικής σκέψης και δράσης του Κωλέτη.
Ταύτιζε τον βασιλιά Όθωνα με το έθνος: υπεράσπιση της πατρίδας σήμαινε ταυτόχρονα υπεράσπιση του βασιλιά.
Η ευτυχία της κοινωνίας εξαρτάται από την ανάπτυξη και την ανθηρή οικονομία, κεντρική θέση του Διαφωτισμού: σε επιστολές του μιλούσε για την οικονομική ανάπτυξη, της εξυπηρέτηση του χρέους, της εφαρμογής και υλοποίησης της έκθεσης για τα οικονομικά που είχαν υποβάλει γάλλοι εμπειρογνώμονες. Η σύνδεση της προόδου και της ευημερίας του έθνους με την εδραίωση και τις επιτυχίες της μοναρχίας, προσέδιδαν μια ρομαντική διάσταση στον πολιτικό στοχασμό και λόγο του Κωλέτη. Στην πολιτική ιδεολογία του παρατηρείται μια στέρεη ανάμειξη διαφωτιστικών και ρομαντικών ιδεών. Πρόκειται για ένα κράμα απολύτως ευρωπαϊκό, δυτικό-αστικό.[86] Η προσήλωση στη μοναρχία και στο πρόσωπο του Όθωνα, εξηγείται από το ότι επειδή θεωρούσε πως το νεοσύστατο ελληνικό κράτος έπρεπε να έχει ισχυρή κεντρική εξουσία. Η βασιλεία ήταν ο ένας από τους τρεις πυλώνες του κράτους με τους άλλους δύο να είναι η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και η αποτροπή ταραχών.
0 Σχόλια