Όλοι είμαστε εν δυνάμει ΑμεΑ

Αποφάσισα να γράψω κάποια πράγματα για τα άτομα με αναπηρία ΑΜΕΑ γιατί πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν τα ατυχήματα, τα άρρωστα γονίδια, οι ασθένειες και όλοι οι παράγοντες που προκαλούν την αναπηρία. Πρέπει να έχουμε σωστή προσέγγιση, καλή συμπεριφορά έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί το όποιο πρόβλημα. 

Τα άτομα αυτά αντιμετωπίζονται με ελεημοσύνη, απόρριψη, οίκτο και αποπομπή κοινωνικά. 

Άτομο με αναπηρία είναι κάθε άτομο με νοητικό, κινητικό, ψυχικό ή χρόνιο πρόβλημα. Θέλουν ιατρική φροντίδα και υποστήριξη ώστε να βελτιωθεί η δυσλειτουργία που προκαλεί η βλάβη έτσι ώστε να ζήσουν μια κανονική ζωή. 

Μπορούν να συμμετέχουν σε πολιτιστικές, πολιτικές, οικονομικές και άλλες δραστηριότητες αρκεί η κοινωνία να τους παρέχει τις διευκολύνσεις που χρειάζονται. 

Πρέπει να γίνουν αυτόνομα, ισότιμα και να έχουν ασφαλή πρόσβαση και συμμετοχή στους παραγωγικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς τομείς της κοινωνίας μας. 

Πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να διευκολύνουν την άρση των εμποδίων όπως π.χ. ράμπες, ηχητικά σήματα στους σηματοδότες, εργονομικές προσαρμογές για όλες αυτές τις κατηγορίες, να υπάρχουν νομοθετικές παρεμβάσεις και λήψη μέτρων. 

Υποχρέωση της πολιτείας είναι να εφαρμόσει μέτρα στους παρακάτω τομείς. 

α ) Ισότιμη Συμμετοχή 

β) Απασχόληση 

γ) Εκπαίδευση 

δ) Προσβασιμότητα και 

ε) Κοινωνική Προστασία όσο υψηλό κόστος και να υπάρχει. 

Η υποχρέωση των πολιτών παράλληλα με τα μέτρα της πολιτείας που αναφέρω παραπάνω είναι ότι όλοι εμείς οι πολίτες να αλλάξουμε στάση και αντίληψη, να έχουμε αλληλεγγύη, αποδοχή δείχνοντας την έμπρακτα και να αποκτήσουμε συνείδηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά στην κοινωνία μας. 

Η μειωμένη ικανότητα των ΑμεΑ είναι μόνο στο μυαλό μας και στην στάση της κοινωνίας, αν υπερβούμε αυτά τα στερεότυπα θα αλλάξει και η θέση των ΑΜΕΑ στην κοινωνία. Πολλά από τα άτομα αυτά έχουν ενσωματωθεί, είναι ενεργά, παραγωγικά και χρήσιμα μέλη γιατί έχουν υπερβεί τις δυσκολίες τους με κόπο και με πολλή προσπάθεια. Η δική τους υπερπροσπάθεια είναι προιον δικό τους λιγότερης υποστήριξης από την κοινωνία. 

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι χρέος δικό μας και της πολιτείας προς τα άτομα αυτά, να τα διευκολύνουμε στην προσπάθειά τους να προσπεράσουν τα εμπόδια που τους περιορίζουν την έκφραση της ταυτότητας τους και την ισότιμη συμμετοχή και πρόσβαση σε όλους τους τομείς της προσωπικής και κοινωνικής ζωής του ανθρώπου. 

Ο σωστός όρος είναι « άτομο με αναπηρία » και όχι « ανάπηρο άτομο ». 

Ανάμεσα στα άτομα με και χωρίς αναπηρία, οι ομοιότητες είναι περισσότερες από τις διαφορές. Με την έννοια αυτή το ανάπηρο άτομο είναι ένα άτομο σαν τα άλλα, μόνο που έχει μια αναπηρία. 

Η προσέγγιση αυτή διευκολύνει την ενσωμάτωση του και την αποδοχή του από την κοινωνία. 

Η Σύμβαση του ΟΗΕ υπογράφτηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 2006 και η Ελλάδα κύρωσε την σύμβαση αυτή με νόμο στις 10 Απριλίου του 2012. 

Οι αρχές της Σύμβασης είναι : ο σεβασμός της αξιοπρέπειας, της αυτονομίας, η ανεξαρτοποίηση των επιλογών, η πλήρης συμμετοχή στην κοινωνία, η απαγόρευση των διακρίσεων, η ισότητα των ευκαιριών και ο σεβασμός της διαφορετικότητας. 

Δεν χρειάζονται φιλανθρωπικού και ευκαιριακού τύπου προσέγγιση αλλά δικαιωματική προσέγγιση γιατί είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας. Ξέρω ότι πολλοί θα κουραστείτε διαβάζοντάς τα , άλλοι θα τα’αφήσετε στη μέση, κάποιοι θα στενοχωρηθείτε και μερικοί θα τα αγνοήσετε. 

Όλοι έχετε δίκιο αλλά και τα άτομα αυτά το ίδιο. 

Γιατί απλά από εσάς περιμένουν ένα βλέμμα χωρίς οίκτο, ένα χέρι βοηθείας στο δρόμο, ένα χτύπημα στην πλάτη για επιβράβευση. 

 Τέλος στην απομόνωση, τέλος στα αδιάκριτα βλέμματα. 

Ναι στην αποδοχή, στην ανάπτυξη, στην Παιδεία, στην πρόσβαση, στην ψυχαγωγία, στον εργασιακό τομέα, στα ασφαλή Μέσα μαζικής μεταφοράς. 

Όχι στο άγνωστο, στο φόβο, στην αποστασιοποίηση, στην απραξία… όχι στο bulling. 

Σπηλιοπούλου Μαρία Κοινωνιολόγος – Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων