Μνημόνια, πανδημία, κλιματική κρίση, ενεργειακή κρίση κι ένας πόλεμος σε εξέλιξη που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μας στερήσει βασικά τρόφιμα και καύσιμα. Δώδεκα χρόνια ανασφάλειας και πίεσης. Έκρηξη βίας, μισαλλοδοξία, στροφή στην ακροδεξιά και άνθιση του οργανωμένου εγκλήματος. Κάποιοι ελπίζουν σε καλύτερες μέρες και κάποιοι πιο πεισματάρηδες θέλουν επιτακτικά να γίνουν όλα όπως πριν. Όλα δείχνουν όμως πως ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος. Τα χρόνια της ακμής έστω και της επίπλαστης έχουν χαθεί οριστικά. Κάποιοι από εμάς θα γεράσουμε περιμένοντας να ξαναβρούμε τις παλιές μας ανέσεις και κάποιοι θα τραβήξουμε μπροστά στο άγνωστο με φόβο αλλά με τόλμη.
Μπροστά στο αβέβαιο μέλλον και τις μυριάδες απειλές που το συνοδεύουν κάθε ένας από εμάς μουδιάζει και παγώνει. Το αίσθημα πανικού και αγωνίας είναι κοινό για όλους. Να ζει όμως κανείς μέσα στο φόβο είναι ένας αργός θάνατος. Οι συνθήκες μας προτρέπουν να δυναμώσουμε να ανακαλύψουμε τις κρυφές μας δεξιότητες επιβίωσης. Να γίνουμε επινοητικοί και να μάθουμε να χαιρόμαστε τη ζωή ακόμα κι αν τίποτα δεν πάει καλά.
Κάποιοι θα πουν πως μια τέτοια αντιμετώπιση είναι συμβιβασμός και θα συνεχίσουν να θυμώνουν και να απαιτούν μαγικές λύσεις. Θα συνεχίσουν να πιστεύουν σε λαοπλάνους που θα εμπορεύονται τον θυμό τους και θα τους πουλάνε ελπίδες. Το είδαμε εξάλλου να συμβαίνει μέσα στην πανδημία με όλους εκείνους του αρνητές που θεωρούσαν λογικότερο να πιστέψουν σε τσαρλατάνους που τους πουλούσαν δήθεν ευλογημένα λαδάκια από φανταστικούς γέροντες. Το είδαμε και μέσα στην κρίση και με εκείνους που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σε εγκληματίες που ήθελαν να «ξεβρωμίσουν» τον τόπο.
Ο κόσμος αλλάζει και μας καλεί να αλλάξουμε κι εμείς μαζί του. Το πώς θα το βρούμε στην πορεία. Θα γδάρουμε πολλές φορές τα γόνατά μας μέχρι να μάθουμε να περπατάμε από την αρχή. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι καιροί όσο τρομακτικοί κι αν φαντάζουν μας αναγκάζουν να ανακαλύψουμε κάτι καινούργιο. Κάτι που ίσως να είναι το επόμενο μεγάλο άλμα της ανθρωπότητας.
0 Σχόλια