Napoléon Bonaparte 1769-1821 Γάλλος στρατηγός

Ο Ναπολέων A' (Napoléon Bonaparte, 15 Αυγούστου 1769 — 5 Μαΐου 1821) από τον Οίκο του Βοναπάρτη ήταν Γάλλος στρατηγός Ιταλικής καταγωγής και Αυτοκράτορας της Γαλλίας (ως Ναπολέων Α΄) επικληθείς Μέγας. Έγινε Πρώτος Ύπατος της Γαλλίας (1798-1804), Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1802-1805), Αυτοκράτορας των Γάλλων (1804-1814), βασιλιάς της Ιταλίας (1805-1814) και Προστάτης της Συνομοσπονδίας του Ρήνου (1806-1813). Θεωρείται στρατηγική και κυβερνητική μεγαλοφυΐα, ιδρυτής Βασιλικής δυναστείας, καταλύτης αλλά και θεμελιωτής ευρωπαϊκών Βασιλείων και Χωρών, στα οποία και άφησε βαθιά χαραγμένη τη σφραγίδα της προσωπικότητάς του.

Εξορία και το τέλος του

Ο Ναπολέων προσπάθησε άστοχα να διαφύγει στην Αμερική, αλλά πιθανόν προδόθηκε και τελικά παραδόθηκε στους Άγγλους. Εξορίστηκε στο νησί Αγία Ελένη στον κόλπο της Γουινέας, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του στις 5 Μαΐου του 1821 και ώρα 5:49μμ. Ο Θοδωρής Κ. στο έργο του «Η Εξορία» αναφέρει χαρακτηριστικά, πως κατά την παραμονή του στον τόπο εξορίας, του ζητήθηκε να επιλέξει ένα φαγητό, το οποίο και θα τρώει καθ' όλη τη διάρκεια της εξορίας του. 

Ο Ναπολέων εύστροφα επέλεξε ως μοναδικό φαγητό το αρνί, από το οποίο και καθημερινά επέλεγε διαφορετικό μέρος για τη διατροφή του, παίρνοντας έτσι ποικιλία θρεπτικών ουσιών. Ο θάνατός του αποδίδεται μάλλον σε καρκίνο του στομάχου, καθώς ήδη από την εποχή του Βατερλώ υπέφερε τακτικά από σοβαρούς στομαχικούς πόνους, με δευτερεύουσα αιτία το δηλητήριο που είχε πάρει κατά την απόπειρα αυτοκτονίας του μετά την παραίτησή του, του οποίου η επίδραση ήταν μακρόχρονη.

Ναπολεόντειος Κώδικας

Ο Ναπολέων επέβαλε μια σειρά νομοθετικών, διοικητικών και θεσμικών μέτρων που διαμόρφωσαν καθοριστικά το χαρακτήρα της Γαλλίας και γενικότερα της Ευρώπης. Ίσως η πιο σημαντική, είναι ο Ναπολεόντειος Κώδικας του 1807. Μέχρι τότε το νομικό πλαίσιο στη Γαλλία ήταν χαώδες. Αφενός η χώρα ήταν διαιρεμένη μεταξύ Βορρά (όπου επικρατούσε το ρωμαϊκό δίκαιο) και Νότου (όπου επικρατούσε το εθιμοτυπικό δίκαιο). Αφετέρου, η Γαλλική Επανάσταση είχε αφήσει πληθώρα νόμων πολλοί από τους οποίους δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, συμβάλλοντας περαιτέρω στη νομική σύγχυση που επικρατούσε στη χώρα. Ο Ναπολεόντειος Κώδικας απλοποίησε σημαντικά το νομικό πλαίσιο και επιπλέον, εφόσον ήταν γραμμένος σε απλή γλώσσα και απέφευγε την ειδική νομική ορολογία, μπορούσε να γίνει εύκολα κατανοητός από το μέσο Γάλλο. Ο ίδιος ο Βοναπάρτης είπε εξόριστος πλέον για τον Κώδικα: «Η πραγματική μου δόξα δεν είναι ότι κέρδισα 40 μάχες... Το Βατερλώ θα σβήσει την ανάμνηση τόσων πολλών νικών... Αυτό που τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει, αυτό που θα ζει για πάντα, είναι ο Κώδικάς μου.»

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα το 1796 την Ιωσηφίνα Τασέρ του Λα Παζρί, κόρη του Ιωσήφ-Γασπάρ κυρίου του Λα Παζρί. Η Ιωσηφίνα ήταν έξι έτη μεγαλύτερή του και χήρα από τον (πρώτο) σύζυγό της Αλέξανδρο ντε Μπωρναί, από τον οποίο είχε δύο τέκνα. Η Ιωσηφίνα είχε εραστές, όπως και ο Ναπολέων Α΄ ερωμένες. Όταν της έγραψε για το θέμα αυτό, η επιστολή πιάστηκε από τους Άγγλους και τη δημοσίευσαν, πράγμα που τον έφερε σε αμηχανία. Η Ιωσηφίνα δεν μπορούσε να κάνει άλλα παιδιά και ο Ναπολέων Α΄, που ήθελε τέκνα, τη διαζεύχθηκε. Ωστόσο της έδειχνε αφοσίωση και μετά τον χωρισμό τους· όταν εξόριστος στην Έλβα έμαθε την αποβίωσή της, κλείστηκε για δύο ημέρες στο δωμάτιό του. Λίγο πριν ο ίδιος αποβιώσει, η τελευταία του λέξη ήταν το όνομά της.

Το 1810 νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, δι' αντιπροσώπου, τη Μαρία-Λουίζα των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρη του Φραγκίσκου Β΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας. Η μεγάλη θεία της ήταν η Μαρία Αντουανέτα των Αψβούργων-Λωρραίνης, που ως σύζυγος του Λουδοβίκου ΣΤ΄ της Γαλλίας είχε καρατομηθεί στη Γαλλική Επανάσταση· επίσης ο Ναπολέων Α΄ είχε κάνει πολυάριθμες εκστρατείες εναντίον της Αυστρίας· παρόλα αυτά η σχέση τους έγινε θερμή και απέκτησαν τέκνο: 

Ναπολέων Β΄ 1811-1832. Από τη γέννησή του είχε τον τίτλο του βασιλιά της Ρώμης, το 1814 έγινε αυτοκράτορας των Γάλλων για δύο εβδομάδες και το 1818 δούκας του Ράιχστατ. Απεβίωσε από φυματίωση, 21 ετών.

Η Μαρία-Λουίζα δεν ακολούθησε τον σύζυγό της στην Έλβα, ούτε τον ξαναείδε.

Ο Ναπολέων Α΄ είχε ερωμένες και απέκτησε φυσικά τέκνα από αυτές· από την Ελεονόρα Ντενουέλ ντε Λα Πλαιν, είχε:

(νόθος) Κάρολος Λέων 1806-1881, αναγνωρίστηκε από τον Ναπολέοντα Α΄. Απέκτησε κόρη τη Σαρλότ Μεσνάρ.

Από τη Μαρία Βαλέβσκα, είχε:

(νόθος) Αλέξανδρος Κολόννα-Βαλέβσκι 1810-1868, αναγνωρίστηκε από τον σύζυγο της Μαρίας Βαλέβσκα, αν και είναι γιος του Ναπολέοντα Α΄. Γιος του είναι ο:

(νόθος) Αλέξανδρος-Αντώνιος Κολόννα-Βαλέβσκι, του οποίου υπάρχουν ζώντες απόγονοι.

Από την Αιμιλία-Βικτώρια Κράους:

(νόθος) Ευγένιος Μέγκερλε φον Μύλφελτ.

Από την Αλμπίν ντε Μοντολόν:

(νόθη) Ελένη-Ναπολεόνη Βοναπάρτη.

Τίτλοι και προσφωνήσεις

1769 – περίπου 1795: Ευγενής Ναπολέων Βοναπάρτης.

περίπου 1795 – 1799: Ναπολέων Βοναπάρτης

12 Δεκεμβρίου 1799 – 18η Μαΐου του 1804: Ναπολέων Βοναπάρτης, Πρώτος Ύπατος της Γαλλικής Δημοκρατίας

18 Μαΐου 1804 – 11 Απριλίου 1814: Η Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα, Αυτοκράτορας των Γάλλων

17 Μαρτίου 1805 – 11η Απριλίου 1814: Η Αυτού Αυτοκρατορική και Βασιλική Μεγαλειότητα, Αυτοκράτορας των Γάλλων, Βασιλιάς της Ιταλίας

11 Απριλίου 1814 – 20 Μαρτίου 1815: Η Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα, Κυρίαρχος της νήσου Έλβα

20 Μαρτίου του 1815 – 22, Ιουνίου 1815: Η Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα, Αυτοκράτορας των Γάλλων