Η λέξη OK 1839

Η αγγλική έκφραση okay ή ΟΚ / Ο.Κ. (σπανίως οκέι) σημαίνει, κατά κανόνα, «εντάξει» και αποτελεί χαρακτηριστικό αμερικανισμό, που χρησιμοποιείται συνήθως για να δηλώσει αποδοχή ή συμφωνία. Πολλές φορές χρησιμοποιείται απλώς ως συνομιλιακό εκφώνημα ή για να δηλώσει ότι η ποιότητα ενός αντικειμένου είναι ικανοποιητική.

Χρησιμοποιείται πολύ συχνά στην αγγλική γλώσσα, αλλά έχει πλέον ενσωματωθεί σε διάφορες γλώσσες ως λεξικό δάνειο.

Ετυμολογική προέλευση

Η χρονική στιγμή κατά την οποία εμφανίστηκε η έκφραση προσδιορίστηκε από σχετικώς πρόσφατες έρευνες, αν και δεν είναι ακόμη δυνατόν να εκφραστεί κατηγορηματική γνώμη.

Με βάση τις πηγές το ακρωνύμιο O.K. πρωτοαπαντά στην εφημερίδα Morning Post (Βοστώνη) στο φύλλο τής 23ης Μαρτίου 1839, όπου εξηγείται ως o.k.: all correct «όλα εντάξει».

Τα κείμενα εκείνης της εποχής εμφανίζουν τάση να παρουσιάζονται κοινόλεκτες φράσεις με τη μορφή παραλλαγμένων ακρωνυμίων. Επί παραδείγματι, η φρ. all right συναντάται ως O.W. (περιπαικτική παραλλαγή: oll wright) και η φρ. no go, συνήθης εκείνη την εποχή, απαντά ως K.G. (περιπαικτική παραλλαγή: know go). Σε αυτό το πλαίσιο ερμηνεύεται ο αμερικανισμός Ο.Κ.

Η παραπάνω εκδοχή υποστηρίζεται από τα στοιχεία τού δημοσιογραφικού λόγου τής εποχής, έχει δε ισχυρότερη βάση από άλλες προτάσεις. Ανεξάρτητα από την αρχική προέλευση, η διάδοση του O.K. οφείλει πολλά στον υποψήφιο πρόεδρο των Η.Π.Α. Martin van Buren, απώτερης ολλανδικής καταγωγής, τον οποίο οι υποστηρικτές του συνήθιζαν να αποκαλούν (το 1840) Old Kinderhook και ίδρυσαν λέσχη οπαδών του με την επωνυμία O.K. Club, ώστε να συμπέσει με την ήδη γνωστή φρ. oll korrect.

Έχουν γίνει επίσης προσπάθειες να αποδοθεί ελληνική καταγωγή στο Ο.Κ. και να ετυμολογηθεί από τη φρ. όλα καλά. Συνιστούν όμως παρετυμολογία, δηλαδή εικασία που βασίζεται σε εξωτερικές ομοιότητες χωρίς αποδείξεις από τη γλωσσική ιστορία. To ίδιο ισχύει και για εκδοχές που αποδίδουν στη φρ. λατινική, γαλλική, φινλανδική, σουηδική, ακόμη και ινδιάνικη αρχή.