3 Ιουλίου 1906, Σάρλοτσβιλ, Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Απεβίωσε: 28 Ιανουαρίου 1983Η ευγονική και πώς μια μερίδα ανθρώπων αποφάσισαν να στειρώσουν χιλιάδες άτομα
Η θλιβερή ιστορία της Carrie δείχνει πώς πάντα, ανά τους αιώνες, θα υπάρχει μια ομάδα ανδρών που θα αποφασίζουν για τις ζωές των άλλων καταπατώντας δικαιώματα, χωρίς ηθικούς φραγμούς.
H Carrie Buck, γεννημένη το 1906, ήταν η κόρη μιας απελπιστικά φτωχής και εξαθλιωμένης ανύπαντρης μητέρας, της Emma, πριν γίνει ανάδοχο παιδί ενός ευκατάστατου ζευγαριού στη Βιρτζίνια.
Σταμάτησε δε, το σχολείο μετά την έκτη τάξη για να εργαστεί με πλήρη απασχόληση καθαρίζοντας τα σπίτια ευκατάστατων οικογενειών.
Η Carrie Buck βιάστηκε σε ηλικία 16 ετών από τον ανιψιό της ανάδοχης μητέρας της, με αποτέλεσμα να μείνει έγκυος. Οι γονείς της, αποφάσισαν να δηλώσουν πως η Carrie ήταν ψυχικά ασταθής και ανίκανη να φροντίσει τον εαυτό της και έτσι, την έστειλαν σε ίδρυμα.
Το ίδρυμα αυτό, δημιουργήθηκε στα πλαίσια της ευγονικής - το ευγονικό κίνημα είχε ως στόχο να διαχωρίσει εκείνους που θεωρούνταν γενετικά κατώτεροι, έτσι ώστε τα ελαττώματα τους να μην εξαπλωθούν μέσω της αναπαραγωγής στους υπόλοιπους Αμερικανούς.
Το αμερικανικό κίνημα ευγονικής εξερράγη στην πολιτική σκηνή στις αρχές του 20ού αιώνα, και υποσχόταν πως θα φέρει, με τα λόγια του μεγιστάνα των δημητριακών και του ένθερμου ευγονιστή John Harvey Kellogg, ως «μια νέα και δοξασμένη ανθρώπινη φυλή που κάποτε, στο μέλλον, θα έχει υποτάξει τις δυνάμεις της φύσης και πως οι ασθένειες και ο εκφυλισμός θα έχουν εξαλειφθεί».
Εάν τα γενετικά κατώτερα όντα λοιπόν θα μπορούσαν να αφαιρεθούν από την εξίσωση, αυτό το ιδανικό μέλλον θα μπορούσε να επιτευχθεί.
Τα αποδεικτικά θεμέλια του ευγονικού κινήματος ήταν γελοία και ψευδοεπιστημονικά, αλλά παρ 'όλα αυτά, συγκαταλέγονταν στους υποστηρικτές του μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Theodore Roosevelt.
Η Carrie Buck δεν είχε κάνει τίποτα κακό. Παρ 'όλα αυτά, αρκετοί άνδρες στην πόλη της, είχαν βαλθεί να αποδείξουν ότι δεν άξιζε.
Ο Harry Laughlin, διευθυντής του Eugenics Record Office, το ερευνητικό ινστιτούτο που συγκέντρωνε βιολογικές και κοινωνικές πληροφορίες για τον αμερικανικό πληθυσμό, που χρησιμεύει ως κέντρο έρευνας ευγονικής, δεν είχε γνωρίσει ποτέ την Carrie, κι όμως ορκίστηκε ότι ήταν μια ανήθικη, άχρηστη, ελλαττωματική γυναίκα, στο δικαστήριο.
Για αυτό το λόγο, ο πρώην νομοθέτης της Βιρτζίνια, ο οποίος ήταν και... συγγραφέας του νόμου περί στείρωσης της Βιρτζίνια του 1924, υποστήριξε ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου ότι έπρεπε να αφαιρεθούν οι αναπαραγωγικές ικανότητες της Carrie, έτσι ώστε να μην φέρει στη ζωή άλλα παιδιά, "εξίσου ελαττωματικά", όπως εκείνη.
Κατά της απόφασης αυτής της επιτροπής που επέβαλε την στείρωση της Carrie, η ίδια άσκησε προσφυγή ενώπιον του Circuit Court, θεωρώντας ότι παραβιάζει θεμελιώδη και αναφαίρετα δικαιώματά της. Δεν κατάφερε τίποτα.
Oι αποφάσεις αυτές βασίστηκαν σε νομοθετική πράξη της Πολιτείας της
Virginia, που εξεδόθη στις 20 Μαΐου 1924 με την οποία υποστηρίχθηκε ότι η υγεία του ασθενούς και η κοινωνική ευημερία μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να προωθούνται καλύτερα από την στείρωση των πασχόντων από διανοητική υστέρηση.
Το μέλλον των τέλειων Αμερικανών λοιπόν, επιτυγχάνονταν με την σαλπιγγεκτομή, ενώ θεωρήθηκε ότι δεν δημιουργεί σοβαρούς πόνους ή επιφέρει ουσιώδεις κινδύνους για την ζωή των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτές τις επεμβάσεις και υποστηρίζονταν δε, πως αν το άτομο καταστεί ανίκανο προς τεκνοποίηση μπορεί να αφεθεί ελεύθερο από το ίδρυμα στο οποίο νοσηλεύεται και να γίνει πλέον χρήσιμο τόσο για τον εαυτό του όσο και για το κοινωνικό σύνολο.
Μέχρι το 1930, περίπου 30 πολιτείες είχαν υιοθετήσει νόμους στείρωσης και μέσα σε πέντε χρόνια περίπου 35.000 άτομα είχαν στειρωθεί. Η τάση αυτή επεκτάθηκε και στην Ευρώπη, και αποτέλεσε τη νομική βάση του γερμανικού νόμου του 1933 για την πρόληψη των γενετικά νοσούντων απογόνων. Η πρακτική συνεχίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι τη δεκαετία του 1960, οπότε περίπου 65.000 άτομα είχαν στειρωθεί. Ο τελευταίος νόμος στείρωσης καταργήθηκε μόλις το 1981.
Η αδερφή της Carrie, η Doris στειρώθηκε χωρίς τη συγκατάθεσή της κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης που πίστευε ότι ήταν για σκωληκοειδίτιδα. Μόνο όταν πέρασαν τριάντα χρόνια, έμαθε γιατί δεν κατάφερε ποτέ να πραγματοποιήσει το όνειρό της να κάνει παιδιά.
Η κόρη της Carrie, Vivian, μεγάλωσε σε ανάδοχους γονείς και δηλώθηκε στην Πρόνοια ψυχικά ανεπαρκής από μια κοινωνική λειτουργό που την εξέτασε όταν ήταν μόλις 6 μηνών!
Εξηγώντας τη διάγνωσή της, η κοινωνική λειτουργός κατέθεσε: «Υπάρχει κάτι που δεν μου φαίνεται καθόλου φυσιολογικό, αλλά ακριβώς τι είναι, δεν μπορώ να πω». Παρά τις δυσκολίες με τα μαθήματα, η Vivian τα πήγε αρκετά καλά στο σχολείο. Πέθανε από άγνωστη ασθένεια όταν ήταν μόλις οκτώ ετών...
0 Σχόλια