Όχι όμως αν είσαι μαμά!
Πέρασα και εγώ τέτοιες νύχτες όταν ο Mini Me ήταν πιο μικρός και έχω να πω ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου κατάλαβα πόσο απαραίτητος είναι ο ύπνος στον άνθρωπο! Ωωωω ναι!
Εκείνες τις νύχτες όμως, που η μαμά δε κλείνει μάτι, τι συμβαίνει στο μυαλό της;
Τι σκέφτεται σιωπηλά;
Αν υπήρχε καταγραφέας σκέψεων, τι θα κατέγραφε; Θα ήταν περίεργο δεδομένου ότι οι πιο παράλογες σκέψεις κάνουν την εμφάνιση τους τη νύχτα;
Μάλλον θα ήταν κάπως έτσι:
9:00 μ.μ. : «Είμαι τόσο εξαντλημένη. Ανυπομονώ να πάω για ύπνο…»
10:30 μ.μ. : «Το μωρό πείνασε πάλι; Κιόλας;»
23:30 μ.μ. : « Εντάξει μωρό μου, ας επιταχύνουμε τη διαδικασία λιγάκι, 23.30 πήγε»
23:35 μ.μ. : «Είναι τόσο αξιολάτρευτος. Λατρεύω κάθε στιγμή μαζί του.»
23:45 μ.μ. : «Αυτό θα πρέπει να τον κρατήσει λίγες ώρες λογικά. Αν καταφέρω και κοιμηθώ τώρα, αύριο θα μπορέσω να κάνω μερικές δουλειές, να πάμε στο σούπερ μάρκετ και να βγάλω το μωρό μια μεγάλη βόλτα!»
1:00 π.μ.: «Τι; Κιόλας;»
02:00 π.μ.: «Φτουυυυ! Αποκοιμήθηκα ενώ θήλαζα.»
02:05 π.μ.: «Θεέ σε παρακαλώ! Ας κοιμηθεί μέχρι το πρωί! Θέλω να κοιμηθώ και εγώ λιγάκι.»
02:45 π.μ.: (Ακούγεται βήχας μωρού) «Τι ήταν αυτό;» (Περιμένετε να δείτε αν θα κλάψει. Τίποτα.) «Το παιδί! Πνίγεται; Αποκλείεται… Ναι, αλλά άμα πνίγεται;»
2.46 π.μ.: «Ξέχασα να τον βάλω να ρευτεί μετά το γεύμα του. Και αν πνίγεται και εγώ δεν τον ακούω;»
02:47 π.μ.: «Δε θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου αν πνιγόταν και δεν σηκώθηκα να τον ελέγξω. Έτσι κι αλλιώς θα μπορούσα να είμαι ξύπνια, οπότε…»
2:48 π.μ.: (Αφού κολλήσετε το δάχτυλό σας κάτω από τη μυτούλα του για να ελέγξετε αν αναπνέει) «Δόξα τω Θεώ!»
03:25 π.μ.: (Ακούγεται ένα ψιθυριστό κλαψούρισμα από την ενδοεπικοινωνία) «Μην ξυπνήσεις, μην ξυπνήσεις, μην ξυπνήσεις, pleaaaseeeee»
3:28 π.μ.: (Τελικά κλαίει) «Φτουυυυυ, να πάρει…»
3.50π.μ.: «Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, κοιμήσου»
4.00 π.μ.: «Είναι τόσο όμορφο και ήσυχο το μωρό μου όταν κοιμάται. Θα κάτσω να τον κοιτάω για λίγο ακόμη»
4:10 π.μ.: (Πίσω στο κρεβάτι) «Είμαι απίστευτα κουρασμένη»
0 Σχόλια