Το γλυκό του κουταλιού κάστανο, είχα ακούσει πως είναι δύσκολο .
Το διαπίστωσα όταν το έφτιαξα, μου πέτυχε όπως φαίνεται στην φωτογραφία ,αλλά ήθελα να συνεχίσω και να το μετατρέψω σε μαρον- γλασέ, κι αυτό γιατί δεν άντεχα να ξαναπεράσω το μαρτύριο του ξεφλουδίσματος και καθαρίσματος τους .
Εκεί δεν τα κατάφερα γιατί μου έσπασαν όλα τα κάστανα.
Πρώτη σκέψη μετά την απογοήτευση ήταν να τα φτιάξω μαρμελάδα. Αλλά πόσες μαρμελάδες θα φάω όταν μάλιστα παραπονιέμαι για τα κιλά μου*** ?
Μετά από άλλη σκέψη , περισυλλογή αλλά και αποφασιστικότητα, τα έφτιαξα αλεύρι …
με αλχημείες αφού δεν είχα τα κατάλληλα μηχανήματα - που δεν ξέρω κι αν υπάρχουν, αλλά το έφτιαξα .
Στην συνέχεια δεν ήξερα τι να το κάνω ..
Και το έκανα τούρτα.
Castagnaccio δεν έγινε , ούτε του Πιεμόντε ούτε Ναπολιτάνο αφού και τα δυο είχαν προσθήκες υλικών που φοβήθηκα πως θα άλλαζαν την γεύση του κάστανου
Έτσι ακολούθησα την παλιά καλή συνταγή για παντεσπάνι αποφεύγοντας έτσι τελείως το βούτυρο ή το λάδι ..
Επιπροσθέτως δεν μου έσκασε, αλλά και δεν απέκτησε την υφή πουρέ, όπως είδα σε πολλές φωτογραφίες.
Ένα παντεσπάνι κανονικό έγινε που σιροπιάστηκε και σκεπάστηκε με σοκολάτα
Και μάλλον θα το φάω όλο γιατί μου άρεσε, αγνοώντας τα κιλά μου*** ..όπως πάντα..
ΥΓ
Δεν ξέρω πως φτιάχνετε εσείς το παντεσπάνι Εγώ ακολουθώ την συνταγή μιας θείας μου , εύκολη και με αποτελέσματα που αποτελείται από:
Ένα ποτήρι αλεύρι
ένα ποτήρι ασπράδια
ένα ποτήρι κρόκους
ένα ποτήρι ζάχαρη.
Στο παραπάνω γλυκό με το καστανάλευρο μείωσα λίγο τους κρόκους τα ασπράδια και την ζάχαρη ( αφού θα το σιρόπιαζα μετά.)
Την "τούρτα" δεν την γέμισα με τίποτα ..Ήταν το παντεσπάνι από κάστανο δεν θα καθάριζα με τίποτα κι άλλα κάστανα για να κάνω κρέμα ..Την ονόμασα τούρτα γιατί το αφράτο και το σιροπιαστό του παντεσπανιού, μαζί με την γκανάς σοκολάτας παραπέμπουν γευστικά σε τούρτα..
Τελικά παίζουν ρόλο και τα κάστανα . Τα δικά μου ήταν μεγάλα αλλά είχαν πολλά νεύρα που χωνόταν βαθιά μέχρι το κέντρο τους.
0 Σχόλια