Κι ας ξεκινήσουμε από τον Ήλιο βέβαια που στη σύγχρονη αστρολογία έχει δεσπόζουσα θέση σε ένα ωροσκόπιο. Ο Ήλιος στην Ψυχολογική Αστρολογία αντιστοιχεί στην αίσθηση της αυτεπίγνωσης. Ποιος είμαι, τι θέλω από τη ζωή, τι σκοπούς έχω για το μέλλον. Είναι μία ενοποιητική αρχή για το ωροσκόπιο, δηλαδή κάτω από τον Ήλιο το άτομο προσπαθεί να συγκεράσει τις ενδεχομένως αντίθετες ή αντιφατικές παρορμήσεις των άλλων πλανητών. Επίσης είναι αυτός που δίνει μία αίσθηση εσωτερικής ταυτότητας σε κάποιον. Εσωτερικής ταυτότητας που μπορεί να συνδέεται με ρόλους που παίζουμε στη ζωή, φιλοδοξίες που έχουμε, εμπειρίες που έχουμε. Η Ψυχολογία έχει κι αυτή σχολές που προσεγγίζει τον άνθρωπο διαφορετικά, έτσι για την Κοινωνική Ψυχολογία, ο Ήλιος θα ήταν απλά ένας ρόλος, που παίζουμε στο να είμαστε ο φάρος της οικογένειας, το κέντρο γύρω από το οποίο «ζεσταίνονται» οι άλλοι. Στην ατομική ψυχολογία θα συνδεόταν με την αυτοπραγμάτωση μας, με τα πράγματα που θέλουμε εμείς. Στην ανθρωπιστική ψυχολογία με τη δημιουργικότητα και στην ψυχανάλυση με το συνειδητό Εγώ. Στη συνδιαλλεκτική ανάλυση με τον Ενήλικο, κ.ο.κ. Κατά τον Dane Rudhyar ανάλογα με την ωριμότητα μας ο Ήλιος μπορεί να είναι απλά μία σειρά από δοτές ιδιότητες από το περιβάλλον, όπως το όνομα που μας βαφτίζουν, αλλά μπορεί να είναι και η αίσθηση και η ανάγκη να διαφοροποιηθούμε από τους άλλους, να κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Ή και τέλος να σταθούμε κάπου χρήσιμοι στο ευρύτερο σύνολο. Ο Ήλιος έχει να κάνει με την ανάγκη να αφήσουμε ένα ίχνος πίσω μας, ένα βιογραφικό, μία υστεροφημία. Σε ένα πιο απλό επίπεδο όμως μπορεί να είναι απλά η ανάγκη μας για επιβίωση ως αυτόνομο άτομο, ως κάποιος που δε θα τον «καταπιούν» οι γύρω συνθήκες της κοινωνίας, δε θα γίνει βορά στις δυνάμεις που δεν μπορεί να ελέγξει.
Η Σελήνη είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία στην Ψυχολογική Αστρολογία, ίσως και πιο σημαντική από τον Ήλιο γιατί συνδέεται μεταξύ των άλλων με τα παιδικά βιώματα. Στην ηλικία του νηπίου το άτομο θεωρείται ότι λειτουργεί μόνο με τη Σελήνη, δηλαδή απορροφά, αντιγράφει, μιμείται, χωρίς να κρίνει ή να αξιολογεί ή να φιλτράρει. Έτσι διαμορφώνεται ακόμη και ο ίδιος ο εγκέφαλος βάσει των ερεθισμάτων που προσλαμβάνει. Διαμορφώνονται όμως και οι λεγόμενες προσκολλήσεις όπως λέει η ψυχανάλυση ή τα πρότυπα. Έτσι βρίσκουμε πρόσωπα ισχύος στο περιβάλλον μας, κάτω από την σκέπη των οποίων προσπαθούμε να μπούμε για να αισθανθούμε ασφάλεια. Το μοτίβο αυτό θα το επαναλαμβάνουμε συνεχώς στη ζωή μας, στις σχέσεις, στη δουλειά, στην κοινωνία. Η Σελήνη μας δείχνει σε ποιο περιβάλλον νιώθουμε ασφαλείς, αποδεκτοί και επομένως και πλήρεις ή ευτυχισμένοι. Επίσης κατά πόσον έχουμε την δυνατότητα να ενωθούμε με άλλους, να ανήκουμε, να είμαστε ένα με τους γύρω μας. Εάν ο Ήλιος δηλώνει την ατομικότητα, η Σελήνη δηλώνει την ομάδα με την έννοια της φυλής, αγέλης, οικογένειας, πατρίδας. Για να ανήκουμε σε αυτή την ομάδα βέβαια πρέπει να τηρούμε και κάποιους άγραφους νόμους, να μην πληγώνουμε τους άλλους, να πράττουμε ότι είναι ευχάριστο στην ομάδα. Έχει να κάνει δηλαδή και με αυτό που λέει η κοινωνική ψυχολογία ως συμμόρφωση. Εάν δε συμβεί αυτό, η ομάδα ή η οικογένεια θα μας αποβάλλει κι εκεί δημιουργείται το τραύμα. Μία καλά δομημένη Σελήνη επιτρέπει να συλλειτουργούμε σε μία ομάδα, επομένως να έχουμε ομαδικό πνεύμα (team spirit) κι αυτό στη σύγχρονη κοινωνία ειδικά που λειτουργεί πολύ με ομάδες είναι πολύ σημαντικό. Εάν δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα, περιορίζεται πολύ η δυνατότητα που έχουμε να πετύχουμε στη ζωή, όσο δυνατός και να είναι ο Ήλιος στο χάρτη μας, γιατί απλά οι άλλοι δε μας αποδέχονται ή τουλάχιστον έτσι αισθανόμαστε εμείς.
Η Σελήνη έχει και κάποια μειονεκτήματα ως ένστικτο, μας ωθεί να ανακυκλώνουμε συνήθειες κι έτσι συχνά πολλά πράγματα που θεωρούμε ελαττώματα μας προέρχονται από το ζώδιο της Σελήνης. Συχνά χρειάζεται να δουλέψουμε πολύ πάνω στη Σελήνη για να διαπιστώσουμε ότι αυτά τα πράγματα ακριβώς που μας προσφέρουν ασφάλεια είναι αυτά που μας εμποδίζουν και να αλλάξουμε και να εξελιχθούμε. Το δίπολο Ήλιου Σελήνης στο χάρτη και η σωστή ισορροπία μεταξύ τους είναι πολύ σημαντική γενικά για την ψυχολογική ισορροπία του ατόμου.
Ο Ερμής είναι ένας επίσης πολύ σημαντικός πλανήτης ειδικά στη σύγχρονη εποχή που η τεχνολογία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Από ψυχολογικής πλευράς ο Ερμής αντιπροσωπεύει την επαφή του ατόμου με το περιβάλλον του. Αν η Σελήνη έχει να κάνει με την επαφή με τον μέσα άνθρωπο, ο Ερμής έχει να κάνει με την επαφή με το έξω περιβάλλον. Η ικανότητα ακριβούς παρατήρησης, καταγραφής των ερεθισμάτων των αισθήσεων, σωστής αποτύπωσης του τι βλέπει κανείς, δομημένης εκπαίδευσης και μάθησης είναι σημαντικό στοιχείο αυτής της λειτουργίας. Με ένα καλά δομημένο Ερμή, το άτομο είναι εκπαιδεύσιμο, εξελίσσεται μέσα από τη μάθηση και μαθαίνει να την εφαρμόζει. Επίσης μαθαίνει να παρατηρεί και να μαθαίνει από τους άλλους. Ο Ερμής αντιστοιχεί στην ηλικία του δημοτικού σχολείου που το παιδί μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει, ενώ όπως λέει και ο Ρούντολφ Στάινερ μαθαίνει τους νόμους της ζωής, τους κύκλους και τις φυσικές διεργασίες. Ο Ερμής διαφέρει από τη Σελήνη, γιατί η Σελήνη μαθαίνει ασυνείδητα, αντιγράφοντας, μιμούμενη, χωρίς παρέμβαση του Εγώ. Αντίθετα ο Ερμής επηρεάζεται από τον Ήλιο, μαθαίνει κριτικά, αξιολογεί, συγκρίνει, δεν αντιγράφει χωρίς να κρίνει.
Η ικανότητα του Ερμή επιτρέπει στο άτομο να ελέγχει τις αντιδράσεις του κι ακόμα και τις ίδιες τις κινήσεις του σώματος του. Έτσι τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν πράγματα με τα χέρια, συντονίζοντας τα χέρια και το μυαλό, παίζουν παιχνίδια με τα χέρια, που έχουν κανόνες, νόμους, κανονισμούς. Ο Ερμής μας δείχνει επίσης, αν μπορούμε να κάνουμε σωστή ανάλυση μίας κατάστασης και άρα είναι βοηθός στον Ήλιο για την καθημερινή επιβίωση ή την επίτευξη των στόχων. Δεν έχει να κάνει μόνο με την επικοινωνία όπως στη σύγχρονη αστρολογία λέμε, αλλά και με τον τρόπο που λύνουμε τα προβλήματα μας (κυβερνάει ας μην ξεχνάμε και την Παρθένο, όχι μόνο τους Διδύμους). Άρα το πόσο πρακτικός και ικανός και σβέλτος είναι κάποιος στην επίλυση των καθημερινών προβλημάτων του και άρα πόσο ικανός για επιβίωση μπορεί να εξαρτάται και από τον Ερμή. Ένας Ερμής που δεν είναι καλά δομημένος δυσκολεύει το άτομο και να καταλάβει τους γύρω του αλλά και να λύσει τα καθημερινά του προβλήματα.
Η Αφροδίτη είναι ένας σημαντικός πλανήτης για την ένταξη του ατόμου στην κοινωνία και αντιμετωπίζεται επίσης πολύ σοβαρά από την Ψυχολογική Αστρολογία. Η Αφροδίτη συμβολίζει την έλξη, τη γοητεία, τη γέννηση της επιθυμίας. Κατά τον Ρούντολφ Στάινερ ξυπνάει με την εφηβεία μέσα μας οπότε αρχίζουν οι επιθυμίες της ομορφιάς, της απόκτησης, της σύνδεσης με άλλον. Η Αφροδίτη μας ωθεί σε ένωση. Προκειμένου να ενωθούμε με κάποιον δείχνουμε τον καλό εαυτό μας και προσπαθούμε να βρούμε τα κοινά μας σημεία. Εντοπίζουμε τι είναι αυτό που μας ενώνει, παρά τι είναι αυτό που μας χωρίζει. Δημιουργεί δεσμούς αγάπης αλλά και δεσμούς επιθυμίας ή κοινών συμφερόντων (που δεν είναι παρά επιθυμίες). Μπορεί να χρησιμοποιήσει την εξυπνάδα του Ερμή που έχει προηγηθεί για να οδηγήσει σε κάποιες κοινές συμφωνίες. Δούναι και λαβείν. Ικανοποιώ εγώ τη δική σου επιθυμία κι εσύ τη δική μου. Δημιουργεί μία ανταλλακτική θεώρηση στη ζωή όπου όλα είναι επιθυμίες και μπορούμε να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι, αν ικανοποιούμε ο ένας την επιθυμία του άλλου. Εάν η Αφροδίτη είναι καλά τοποθετημένη στο χάρτη, το άτομο είναι καλό το να προβάλλει τον εαυτό του, να βρίσκει λύσεις κοινά αποδεκτές, να διαπραγματεύεται και γενικά να λύνει προβλήματα με τη συνεργασία των άλλων. Εάν δεν είναι καλά δομημένη η Αφροδίτη δίνει άτομα που προβάλλουν υπερβολικά τον εαυτό τους ή έχουν αισθήματα απαξίωσης, ότι δεν αρέσουν δηλαδή σε κανέναν.
Ο Άρης από ψυχολογικής πλευράς είναι το αντίβαρο της Αφροδίτης. Αν η Αφροδίτη μας κάνει διαρκώς να δείχνουμε μία ωραία πλευρά στα πράγματα, κάποια στιγμή αυτό στη ζωή μας κουράζει. Οδηγεί και σε μία αλλοτρίωση, καθώς συνειδητά παραλείπουμε τα προβλήματα για να μη χαλάσουμε την ωραία εικόνα της σχέσης, της παρέας, της δουλειάς μας. Οι πραγματικές ψυχολογικές ανάγκες μας όμως περιλαμβάνουν και τη ουσία της αλήθειας. Και συχνά η αλήθεια αυτή είναι πιο κοντά στον Άρη. Η παραδοσιακή αστρολογία θεωρεί τον Άρη κυβερνήτη του Σκορπιού και δεν είναι λάθος αυτή η προσέγγιση. Γιατί ο Άρης αν θεωρηθεί σαν ένα νυστέρι, κάνει τομή να βρει το βάθος της πληγής κι όχι απλά να την επικαλύψει με κάποιο βάμμα, όπως θα έκανε η Αφροδίτη. Μερικές φορές το να καλύπτουμε τα πράγματα δεν είναι λύση, χρειάζεται να γίνεται και η επέμβαση, το χειρουργείο. Συχνά στην κοινωνική ζωή ο Άρης είναι κάποιο αντιδραστικό άτομο, που στην ομάδα φέρνει ανακατωσούρα και αντιρρήσεις. Θεωρείται εμπόδιο στο να περνάει καλά η ομάδα και συχνά η ομάδα τον αποβάλλει. Ένας δυνατός Άρης όμως μπορεί να σταθεί και μόνος του απέναντι στην ομάδα και αυτό είναι μία πολύ σημαντική ιδιότητα για την επιβίωση του ατόμου. Το να μπορεί να σταθεί μόνος του δηλαδή στα πόδια του χωρίς βοήθεια από άλλους. Οποιοδήποτε βήμα πραγματικής ανεξαρτησίας του ατόμου απαιτεί αυτό το στάδιο. Το να φύγεις από έναν αποτυχημένο γάμο, από μία δουλειά που δε σε ικανοποιεί, από μία οικογένεια που σε υποτιμάει, συχνά απαιτεί μία ρήξη. Τίποτα πραγματικά σημαντικό για τον εαυτό μας δεν μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρξει μία κάποιου είδους ρήξη. Κατά τον Rudhyar ο Άρης μπορεί να θεωρείται διαλυτικό στοιχείο, όταν κάποιος δίνει πολύ σημασία στην ασφάλεια, όταν κάποιος αποφασίσει να πάρει το δρόμο του όμως είναι το μεγάλο του στήριγμα. Με ένα δυνατό Άρη κάποιος θα σταθεί στα πόδια του και θα αντιμετωπίζει τους ανέμους, ενώ με ένα αδύναμο Άρη θα χρειάζεται συνεχώς την προστασία κάποιου ισχυρότερου. Η αλήθεια, η αυτονομία, η διαφοροποίηση, τα πραγματικά κίνητρα και τα πραγματικά θέλω του ατόμου συχνά σχετίζονται με τη θέση του Άρη. Μία καλή σχέση Άρη και Αφροδίτης στο χάρτη επιτρέπει σωστή ισορροπία, ανάμεσα στις καθημερινές μας επιθυμίες και τα πιο ουσιαστικά, πιο εσωτερικά θέλω μας.
Οι Κοινωνικοί Πλανήτες
Οι κοινωνικοί πλανήτες είναι στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού καθώς μέχρι τώρα δεν έχουμε να δει τα ζώα να έχουν κάποιου είδους συνειδητή ιεραρχική οργάνωση ή κάποιου είδους πολιτισμό ή κουλτούρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι θεωρούμε την ύπαρξη του ανθρώπου να ξεκινάει όταν βρίσκουμε σπηλαιογραφίες, δηλαδή μία κάποιου είδους έκφραση αφηρημένης σκέψης ή ανθρώπινου πολιτισμού. Οι τάσεις αυτές είναι ενστικτώδεις στο ανθρώπινο είδος, το οποίο όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης είναι ζώο πολιτικό. Το ανθρώπινο είδος έχει γενικά την τάση να οργανώνεται συνειδητά σε κοινωνικές δομές, αλλά και να δημιουργεί συστήματα πίστης με τα οποία προσπαθεί να δώσει πνευματικό περιεχόμενο στον κόσμο και τη ζωή του.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Δίας αντιπροσωπεύει την τάση του ανθρώπου να αναζητεί νόημα, να ορίζει ηθικά το καλό και το κακό και να εισέρχεται στο χώρο των αφηρημένων νοημάτων, που δεν μετρώνται με τα μαθηματικά ή τις αριθμητικές πράξεις. Στην προσπάθεια του για αναζήτηση νοήματος, ο Δίας ξεκινά συνήθως απευθυνόμενος στην παράδοση (έξαρση στον Καρκίνο), αλλά σταδιακά γίνεται ο ίδιος εξερευνητής και φιλόσοφος ή αποφασίζει να αφιερώσει την πίστη του σε κάτι (κυριαρχία στον Τοξότη και παραδοσιακά στους Ιχθείς). Στη σύγχρονη εποχή μας είναι δύσκολο να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ Δία και Ερμή, διαφορά που ήταν αρκετά εύκολη στην αρχαία αστρολογία. Η διαφορά είναι η ίδια με τον άνθρωπο που ρίχνεται στη ζωή της εμπειρίας σε αντίθεση με τον άνθρωπο που προσπαθεί να καταλάβει τη ζωή από τα βιβλία. Προφανώς βέβαια και τα δύο είναι σημαντικά γιατί και η μόρφωση βοηθάει να αποφεύγει κανείς τα λάθη, όμως την ίδια στιγμή δημιουργεί πεποιθήσεις που μας εμποδίζουν να ριχτούμε στον κόσμο της εμπειρίας.
Ο Δίας επίσης είναι δημιουργικός και γόνιμος κι είναι άλλη μία έννοια που έχουμε χάσει στη σύγχρονη αστρολογία. Στην αρχαία παράδοση ο Δίας, σαν αρχηγός των Θεών βλέπουμε ότι είχε άπειρες ερωτικές σχέσεις και γεννούσε συνεχώς τέκνα. Γι’ αυτό στην αρχαία αστρολογία είχε σχέση με τη γονιμότητα. Σήμερα ίσως να μην ισχύει ακριβώς το ίδιο, αλλά σίγουρα έχει σχέση με την δημιουργική γονιμότητα, σε αντίθεση με την αποστασιοποιημένη προσέγγιση του Ερμή. Ο Ρούντολφ Στάινερ στις διδασκαλίες του τοποθέτησε ωραία την αντίθεση ανάμεσα στις λειτουργίες του Willing και του Thikning, του Πάθους και του Διανοουμενισμού, που συχνά οι άνθρωποι βρίσκουν τον εαυτό τους σε διάφορα σημεία αυτής της κλίμακας που χωρίζει τα δύο άκρα. Το σύμβολο του Δία περιέχει ένα ημισφαίριο ανοικτό προς τους άλλους και ευνοεί τη διαφορετικότητα και την ανοχή, όμως περιλαμβάνει στους κόλπους του μόνο τη μία πλευρά των πραγμάτων, την ίδια στιγμή που απορρίπτει την άλλη. Όπως λέει ο Γκάρεθ Νάιτ, γραμματέας της Ντιόν Φόρτσιουν και συγγραφέας του βιβλίου «Οι Ατραποί της Σοφίας» στο Δέντρο της Ζωής ο Δίας είναι η θετική πλευρά του Δασκάλου που επιλέγει να αφήσει τα «σκουπίδια» του υποσυνείδητου του στη σφαίρα του Άρη. Τα άτομα που επηρεάζονται πολύ από το Δία στο ωροσκόπιο τους αδυνατούν να διαχειριστούν τα άσχημα στη ζωή και μπορούν να ζήσουν μόνο όταν νιώθουν θετικά και γόνιμα.
Από την άλλη ο Κρόνος είναι εκείνο το ένστικτο που προσομοιάζει περισσότερο στην ανάγκη της επιβίωσης και γι’ αυτό θεωρείται στην ψυχολογική αστρολογία σε μερικές περιπτώσεις προθάλαμος του Ήλιου. Ιδιαίτερα στα ωροσκόπια εκείνα που ο Ήλιος δεν είναι πολύ ισχυρός, ο άνθρωπος δεν έχει εύκολα τη δυνατότητα να ορίσει και να υλοποιήσει τους στόχους του και χρειάζεται συνήθως έξωθεν πίεση για να αναγκαστεί να πάρει συνειδητές αποφάσεις. Τότε έρχεται ο Κρόνος και ασκεί πίεση και αναγκάζει το άτομο να κάνει επιλογές, οπότε γίνεται συνειδητός στην κατεύθυνση της ζωής του. Σε μερικές περιπτώσεις ο Κρόνος είναι κάποιου είδους εξουσία, ο πατέρας, ο εργοδότης, το κοινωνικό σύστημα, η κοινωνική κριτική, που ορίζει το σωστό και το λάθος όχι τόσο με τα ηθικά κριτήρια του Δία, όσο με τα κριτήρια της κοινωνικής συνοχής. Ο Δίας λέει ότι όλοι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να αναζητήσουμε την ευτυχία, αλλά ο Κρόνος λέει, ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι σεβόμαστε τους κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης. Σε ατομικό επίπεδο μαθαίνουμε να το κάνουμε αυτό στην οικογένεια, όπου πρέπει να συμβιώσουμε με τους άλλους αλλά και στο σχολείο. Εκεί ο Κρόνος βάζει κανόνες που μας δυσαρεστούν κι αυτό μας αναγκάζει να αντιδράσουμε, να φύγουμε από την αυταπάτη της ασφάλειας και γι’ αυτό στο ζωδιακό ο Κρόνος κυβερνάει τον Αιγόκερω, απέναντι από τον Καρκίνο που τον κυβερνάει η Σελήνη. Μέσα από τον εξαναγκασμό σε δράση, αναγκαζόμαστε να βαθμολογήσουμε τον εαυτό μας, τις ικανότητες μας και να δούμε την πραγματικότητα κατάφατσα, αντί να επιδιώκουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα μέσα από το πρίσμα της άποψης μας όπως συνήθως κάνει ο Δίας.
Στο σύμβολο του Κρόνου το ημικύκλιο είναι εσωστρεφές και υποτάσσεται στο σταυρό της ύλης, άρα η πραγματικότητα επηρεάζει τα συναισθήματα μας και όχι το αντίστροφο. Από ψυχοθεραπευτικής πλευράς ο Κρόνος είναι καταθλιπτικός, ενώ ο Δίας μανιακός, δημιουργεί δηλαδή μανία δημιουργικότητας. Ιδεολογικά ο Κρόνος είναι συντηρητικός και ο Δίας προοδευτικός, ο Κρόνος ποσοτικός και ο Δίας ποιοτικός, ο Κρόνος περισσότερο αρσενικός και ο Δίας περισσότερο θηλυκός.
Οι Εξωκρόνιοι Πλανήτες
Οι εξωκρόνιοι πλανήτες έχουν ανακαλυφθεί σχετικά πρόσφατα και γι’ αυτό η μελέτη τους σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί πλήρως. Γενικά θεωρείται ότι επηρεάζουν περισσότερο γενιές ανθρώπων, όμως όταν βρίσκονται σε γωνιακούς οίκους στο χάρτη ή κάνουν όψεις με προσωπικούς πλανήτες, τότε όπως λέει ο Ντέην Ρούντηαρ θα πρέπει να τους λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη στην ερμηνεία του χάρτη.
Ο Ουρανός από ψυχολογικής πλευράς έχει πολλές αντιστοιχίες. Κατά πολλούς αστρολόγους είναι η ανώτερη οκτάβα του Ερμή, έχει δηλαδή μία σαφή νοητική φύση και συνδέεται πολύ με τα ζώδια του Αέρα. Κατά τον Ρούντηαρ όμως είναι η υπέρβαση του Κρόνου, καθώς το άτομο, αφού χτίσει το Εγώ του βάσει των πιέσεων των κοινωνικών επιταγών, έρχεται η ώρα να ρωτήσει τον εαυτό του, «δηλαδή αυτό ήταν; Είμαι απλά ένα παράγωγο των κοινωνικών πιέσεων; Πώς διαφοροποιούμαι από το σύνολο, από τη μάζα, το σύστημα;». Εκεί είναι που έρχεται ο Ουρανός να συνδεθεί με αυτό έλεγε ο Αβραάμ Μάσλοου στην Ανθρωπιστική Ψυχολογία, τις ιδιαίτερες και μοναδικές εμπειρίες που κάνουν τον άνθρωπο να νιώθει ότι είναι μοναδικός. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρούμε τη ζωδιακή θέση του Ουρανού στα ωροσκόπια ατόμων, ιδιαίτερα όταν είναι σε ζώδια εξωστρεφή όπως ο Λέοντας ή ο Τοξότης και βλέπουμε πώς κομπάζουν με τα επιτεύγματα τους. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί έχουν ανάγκη να νιώσουν αυτή τη διαφοροποίηση. Ακόμα και ο Ουρανός στο Ζυγό, προσπαθεί να διαφοροποιηθεί επιδεικνύοντας τη διαφορετικότητα του στις σχέσεις ή στη σεξουαλική του ταυτότητα. Στην Εσωτερική Αστρολογία ο Ουρανός είναι η μετεξέλιξη του Ήλιου. Ενώ αρχικά το Εγώ λειτουργεί σαν Ήλιος, δηλαδή ατομοκεντρικά και εγωιστικά, σταδιακά γίνεται Ουρανός, γιατί βάζει τον εαυτό του ως άτομο σε ένα ρόλο μέσα στο ευρύτερο σύμπαν και ψάχνει ποιος είναι ο ρόλος του σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κι όχι μόνο στο μικρόκοσμο της ζωής του. Έτσι γίνεται ο αποκρυφιστής, ο αστρολόγος, ο ψυχολόγος, ο επιστήμονας που αναγνωρίζει τους παγκόσμιους νόμους και αναγνωρίζει την μοναδικότητα του μέσα στο πλαίσιο που καθορίζουν αυτοί οι νόμοι. Στο σύμβολο του Ουρανού ο κύκλος του Ήλιου πέφτει κάτω στη βάση του σταυρού κι έτσι στον Ουρανό το Μεγάλο μας Εγώ του Ήλιου, γίνεται μικρούλι εγώ μπροστά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος και των παγκόσμιων νόμων.
Αν ο Ουρανός είναι η μοναδικότητα ο Ποσειδώνας από την άλλη συνδέεται το αντίθετο με την ένωση. Είναι τρόπον τινά η Παγκόσμια Αγάπη, που είναι απαραίτητη στη ζωή, για να υπάρξει ισορροπία. Γιατί, αν το τελικό στάδιο ήταν ο Ουρανός, μπορείτε να φανταστείτε ότι ο κόσμος θα ήταν γεμάτος φωτισμένους ανθρώπους από τη Γνώση, που θα ήταν όμως πολύ στεγνοί συναισθηματικά, χωρίς συμπόνια. Ο Ποσειδώνας βοηθάει κατά τον Ρουντήαρ στο να επανακάμψει το άτομο στην κοινωνία ξεπερνώντας τον Δία, υπό την έννοια ότι είναι ο φιλόσοφος που συνειδητοποιεί ότι δεν έχει νόημα να φιλοσοφεί απλά, αλλά πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό, δεν ωφελεί να περνάει αυτός καλά, ενώ δυστυχούν κάποιοι άλλοι. Κατά άλλους αστρολόγους ο Ποσειδώνας συνδέεται πιο πολύ με την Αφροδίτη, υπό την έννοια ότι εξυψώνει την προσωπική σε παγκόσμια αγάπη, αλλά και συμβολίζει κάποιες νέες μορφές τέχνης, όπως ο κινηματογράφος ή η φωτογραφία. Άλλοι πάλι τον συνδέουν με τη Σελήνη, υπό την έννοια ότι σχετίζεται με το συλλογικό ασυνείδητο όπως η Σελήνη συνδέεται με το προσωπικό μας ασυνείδητο. Το ενδιαφέρον είναι ότι όλη η σειρά των πλανητών που συνδέονται με τον Ποσειδώνα είναι θηλυκής θα λέγαμε κατεύθυνσης, ενώ για τον Ουρανό είναι ουδέτερης ή αρσενικής. Οι θρησκείες, οι μαζικές ιδεολογίας, η μόδα, η παγκοσμιοποιημένη μουσική και άλλα στοιχεία συναισθηματικά που ξεπερνούν τα όρια των εθνικών κρατών (Κρόνος) ή της εθνικής κουλτούρας (Δίας) είναι στοιχεία που σχετίζονται με τον Ποσειδώνα. Τη δεκαετία του ’70 και του ’80 σε παγκόσμιο επίπεδο ο Ουρανός θα μπορούσαμε να πούμε ότι σχετιζόταν περισσότερο με την φιλελεύθερη και ατομικιστική Δύση, ενώ ο Ποσειδώνας με την Ανατολή που αρέσκεται περισσότερο στη μαζική ιδεολογία. Ωστόσο στη σημερινή εποχή αυτή η διάκριση πλέον δεν είναι εύκολη, καθώς και στη Δύση έχει εισχωρήσει ο φανατισμός εξίσου, ενώ στην Ανατολή η πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων έχει αφήσει να περάσει η δυτική κουλτούρα σε μεγάλο βαθμό.
Κατά την Χάμμακερ και οι τρεις εξωκρόνιοι πλανήτες είναι μέσα υπέρβασης των περιορισμών του Εγώ του Κρόνου. Ένας τρόπος είναι να ξεπεράσουμε τα όρια αυτά με τον Ουρανό, δηλαδή με το μυαλό μας, ένας άλλος ο Ποσειδώνας δηλαδή συναισθηματικά και ένας τρίτος είναι ο Πλούτωνας που συμβολίζει και την παράδοση του ελέγχου στο ίδιο μας το σώμα. Αν λοιπόν από ψυχολογικής πλευράς ο Ουρανός συμβολίζει τη νοητική ενσωμάτωση των άλλων και ο Ποσειδώνας τη συναισθηματική, ο Πλούτωνας συμβολίζει τη φυσική ενσωμάτωση. Γι’ αυτό σχετίζεται και με το σεξ και το χρήμα, καθώς μέσω αυτού η σάρκα του άλλου γίνεται σάρκα δική μας, τα αποκτήματα του άλλου γίνονται δικά μας αλλά και η ίδια μας η ζωή σταματάει να είναι δικιά μας μόνο, καθώς μπορεί να δοθεί για χάρη του άλλου. Το θέμα με τον Πλούτωνα, είναι αν κανείς θα είναι από την πλευρά αυτού που θυσιάζει το Εγώ του ή από την πλευρά εκείνου που ωφελείται από αυτή τη θυσία. Ο Πλούτωνας δεν περιέχει τη συμπόνια του Ποσειδώνα, οπότε εδώ δεν υπάρχει σεβασμός στον άλλο, μόνο Απορρόφηση. Γι’ αυτό θεωρείται και ανώτερη οκτάβα του Άρη, καθώς συμβολίζει την κατάκτηση μέσω Απορρόφησης του Άλλου. Κατά την Hammaker μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε σύμπλεγμα δύναμης, κατά τον Rudhyar ο Πλούτωνας τουναντίον υπάρχει για να τιθασεύει τον Άρη. Είναι η απειλή της βίας, όχι η ίδια η βία, είναι η υπόσχεση του θανάτου, όχι ο ίδιος ο θάνατος.
Σε κάθε περίπτωση ο Πλούτωνας είναι ένα κομμάτι της ζωής μας για το οποίο δεν μιλάμε. Κρατάμε για τον εαυτό μας αυτά που μας κάνει να θέλουμε και να νιώθουμε και τα οποία συχνά είναι τόσο σκοτεινά που δεν τα παραδεχόμαστε ούτε στον εαυτό μας. Παραδεχόμενοι τον Πλούτωνα μπορούμε είτε να φτάσουμε στην απόλυτη μεταμόρφωση του εαυτού μας είτε να ζήσουμε την απόλυτη ηδονή του να κυριαρχούμε πάνω στους άλλους, απλά επειδή δεν έχουμε καθόλου αναστολές. Να γιατί εκτός από τον Πλούτωνα είναι καλό να έχουμε και τους άλλους πλανήτες ενεργούς στο χάρτη για να κρατάνε κάποια ισορροπία.
Παπαδολιάς
0 Σχόλια