Ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας τους;
Ιστορική αναφορά
Οι Knights Templar ήταν στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς τους στην Ευρώπη για σχεδόν διακόσια χρόνια. Μέχρι το τέλος του 13ου αιώνα, αριθμούσε δεκαπέντε χιλιάδες ιππότες Templar. Πρώτα απ 'όλα, οι καλύτεροι από τους καλύτερους πολεμιστές που υπήρχαν σε αυτό, πράγμα που σημαίνει ότι το φαγητό τους έπρεπε να είναι της υψηλότερης ποιότητας. Όμως ταυτόχρονα, όλοι ήταν υποχρεωμένοι να υπηρετούν την εκκλησία, τηρώντας αυστηρά τους βασικούς κανόνες.
Ωστόσο, οι ιππότες αυτής της τάξης έζησαν αρκετά μετριοπαθώς. Ανέλαβαν όρκους υπακοής, αγνότητας και φτώχειας. Δεν είχαν κανένα δικαίωμα να είναι ιδιοκτήτες ακριβών ακινήτων, να λαμβάνουν υλικά οφέλη από τους φτωχούς. Ακόμη και οι γυναίκες δεν είχαν τη δυνατότητα να τους κοιτάξουν στα μάτια. Και εδώ είναι το παράδοξο. Οι οικονομικές δυνατότητες ήταν τεράστιες, ακόμη και σε σύγκριση με ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες - ήταν εξαιρετικά πλούσια.
Το προσδόκιμο ζωής των Ναϊτών αποδεικνύεται από πολλά ιστορικά γεγονότα που περιγράφονται σε διάφορες αξιόπιστες πηγές. Και αν εκείνες τις μέρες οι απλοί άνθρωποι ήταν έκπληκτοι από αυτό, τώρα έχει ήδη αποδειχθεί ότι ήταν η σωστή διατροφή που επέτρεψε στους Ναΐτες να επιτύχουν ένα τόσο εκπληκτικό αποτέλεσμα όσον αφορά την εξαιρετική υγεία και τη μακροζωία.
Γύρω στις αρχές του 12ου αιώνα, ο B. Clairvaux, ένας από τους θεολόγους της Γαλλίας, βοήθησε την τάξη στη σύνταξη ενός πολύ μεγάλου καταλόγου κανόνων που διαμορφώνουν την καθημερινή ζωή των Ναϊτών. Βασίστηκε στις διδασκαλίες του Βενέδικτου και του Αυγουστίνου. Η δημιουργία της λίστας έληξε μόνο το 1129. Αλλά οι ίδιοι οι ιππότες είχαν ήδη υπάρξει για αρκετά χρόνια και οι ίδιοι δημιούργησαν μια σειρά από τα δικά τους έθιμα και παραδόσεις. Κατά κανόνα, σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, η δίαιτα δεν ήταν η ίδια με το φαγητό που καταναλώθηκε, αλλά υπήρχαν γενικοί κανόνες.
Παρεμπιπτόντως, οι κανόνες δεν ήταν μόνο στα τρόφιμα, αλλά και στον τρόπο ζωής, στη συμπεριφορά γενικά. Έτσι οι Ναΐτες ήταν υποχρεωμένοι να προστατεύουν την εκκλησία, τις χήρες και τα ορφανά. Υπήρχαν επίσης ορισμένες προϋποθέσεις για το τι έτρωγαν οι ιππότες, πώς και ακόμη και με ποιον.
Οι Ναΐτες έπρεπε να είναι στο τραπέζι με τους αδελφούς τους, αλλά πάντα σιωπηλοί. Αν ήταν απαραίτητο να ζητήσει, για παράδειγμα, αλάτι, ο ιππότης ήταν υποχρεωμένος να δηλώσει το αίτημά του στον γείτονά του στο τραπέζι πολύ ήσυχα. Μετά το γεύμα, οι ιππότες κάθονταν επίσης ήσυχα - εξέφραζαν σιωπηλά ευγνωμοσύνη στον Θεό. Αυτό που έμεινε από το γεύμα δινόταν πάντα στους φτωχούς. Το ψωμί που δεν είχε αρχίσει έμεινε για το επόμενο γεύμα.
Λεπτομερής διατροφή των Ιπποτών Templar
Κατά την εκπόνηση της ιπποτικής διατροφής, ελήφθησαν υπόψη: κανόνες της εκκλησίας, ενεργός στρατιωτική ζωή, φορώντας πολύ βαριές στολές (πανοπλία), η ανάγκη να είναι οι καλύτεροι μεταξύ των στρατιωτών. Οι Ναΐτες επιτρέπεται να τρώνε κρέας τρεις φορές την εβδομάδα.
Την Κυριακή, μεμονωμένοι ιππότες, κυρίως εκείνοι με υψηλό βαθμό, είχαν τη δυνατότητα να τρώνε τηγανητό κρέας για μεσημεριανό γεύμα και δείπνο. Προφανώς, έτρωγαν κυρίως πουλερικά, βόειο κρέας, μπέικον και ζαμπόν με αλάτι. Τα μερίδια ήταν προφανώς εντυπωσιακά καθώς έπρεπε να μοιραστούν με τους φτωχούς. Στις ανατολικές περιοχές, οι ιππότες έτρωγαν χοιρινό πολύ λιγότερο συχνά, λόγω των αραβικών πεποιθήσεων, οπότε το αντικατέστησαν με αρνί ή πουλερικά.
Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο, η διατροφή ήταν ελαφριά - αποκλειστικά πιάτα λαχανικών με ψωμί δύο έως τρεις φορές την ημέρα. Τυρί, γάλα και ωμά, πάντα φρέσκα αυγά προστέθηκαν στα λαχανικά. Θα μπορούσαν να είχαν κάποιες φορές και χυλό βρώμης ή φασολιών, στιφάδο λαχανικών. Αυτά τα τρόφιμα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες. Στις ανατολικές περιοχές, ακριβά μπαχαρικά προστέθηκαν στο κουάκερ, για παράδειγμα, κανέλα, σπόροι κυμινοειδών, σάλτσες. Στα ευρωπαϊκά μέρη του κόσμου, δεν ήταν διαθέσιμα στους Ναΐτες. Στους κήπους, οι ίδιοι οι ιππότες καλλιεργούσαν λαχανικά και φρούτα. Στην Ευρώπη, προσπάθησαν να καλλιεργήσουν σύκα, ελιές, αμύγδαλα, ρόδια. Συχνά αυτά τα προϊόντα τους δόθηκαν από αδέλφια από την Ανατολή ως δώρο.
Παρασκευές, οι ιππότες ήταν πάντα νηστικοί. Δεν τους επιτρέπεται να τρώνε όχι μόνο κρέας, αλλά και άλλα ζωικά προϊόντα, όπως αυγά και γάλα. Όμως τα ψάρια δεν απαγορεύτηκαν από την εκκλησία. Ως εκ τούτου, τα αλάτιζαν εκ των προτέρων, ώστε το γεύμα να είναι πλούσιο. Η εκκλησία επέτρεπε μόνο σε εκείνους που τραυματίστηκαν σε μάχες και λεπτούς, αδύναμους ιππότες που ανάρρωναν να πάρουν το κύριο φαγητό, ακόμη και το κρέας πουλερικών. Έτσι, επιταχύνθηκε η διαδικασία αποκατάστασης και επιστροφής στο σχήμα.
Τον υπόλοιπο χρόνο, οι ιππότες έπιναν όχι μόνο νερό και γάλα, αλλά και κρασί, συχνά αρωματισμένο με γλυκάνισο, μέλι, κανέλα, αν και σε περιορισμένες ποσότητες. Η μπύρα ήταν επίσης σε πολλές παραγγελίες.
Άλλοι σημαντικοί κανόνες περιλάμβαναν:
Πάντα να πλένετε τα χέρια σας πριν φάτε.
Άτομα που δούλευαν σωματικά στον αέρα (δηλαδή, εργάστηκαν με τα χέρια τους) εξαιρέθηκαν από το μαγείρεμα και το σερβίρισμα.
Η συμμόρφωση με τους βασικούς κανόνες υγιεινής εμπόδισε την ανάπτυξη πολλών ασθενειών και οι ιατρικές γνώσεις που έλαβαν οι Άραβες βοήθησαν στην καταπολέμησή τους εάν ήταν απαραίτητο.
0 Σχόλια