Δεν άλλαξαν όμως ουσιαστικά το πως η συζυγία Ουρανού και Ποσειδώνα από τον Αιγόκερο λειτουργούσε ως προς την υπερσυγκέντρωση πλανητών στους Ιχθείς και στον Κριό. Πάντως η ημερομηνία 29/3/1821NS μας μιλάει για "λαϊκό κίνημα ανεξαρτησίας" (Σελήνη στον Υδροχόο) σε αντίθεση με την ημερομηνία 6/4/1821NS μας μιλάει για "προσπάθεια των Ηγετών να αφυπνίσουν τις μάζες με λόγους" αλλά και για "κυμαινόμενη διάθεση του Λαού απέναντι στο εγχείρημα" που οφείλεται "στις επιπτώσεις στην τσέπη του Λαού από το χρηματο- οικονομικό σύστημα που αναπτύχθηκε γύρω από τους διοικούντες την Επανάσταση". Και κατά την γνώμη μου η Σελήνη αυτή περιγράφει καλύτερα το κλίμα που επικράτησε στην Επανάσταση, πέρα και ανεξάρτητα του ότι ο χάρτης της 6/4/1821NS ταιριάζει καλύτερα στον χάρτη του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (3/2/1830), παρόλο που η Σελήνη του χάρτη της 29/3/1821NS είναι σε συζυγία με τον Ουρανό του χάρτη του 1830.
Η Επανάσταση στην Ελλάδα το 1821, έγινε σε μια περίοδο που στον τότε ανεπτυγμένο Κόσμο βρισκότανε σε εξέλιξη, από την μια η επιχειρούμενη θωράκιση της Καθεστηκυίας Τάξης Πραγμάτων με δράσεις που εξυπηρετούσαν τους στόχους της - όσον αφορά στην εκμετάλλευση των παγκόσμιων πόρων και που προϋπόθετε τον έλεγχο των διαδρομών μεταφορών σε ένα καθεστώς ανταγωνισμού μεταξύ εξουσιαστικών στρατοπέδων της εποχής - και από την άλλη η δυσφορία των μαζών για το υποβαθμισμένο επίπεδο ζωής τους που έδινε τροφή στην εξάπλωση του ανθρωπιστικού κινήματος - τουλάχιστον ως πρόφαση - των Πεφωτισμένων. Το πρόβλημα της περιόδου ήταν πως, από την μια οι σχεδιασμοί που γινόντουσαν ήταν στον αέρα - με κύριο χαρακτηριστικό την προσκόλληση σε λύσεις που διασφάλιζαν τα συμφέροντα της υφιστάμενης Καθεστηκυίας Τάξης - αλλά και από την άλλη, η χρησιμοποίηση της καταστολής ως μέσου πειθαναγκασμού των μαζών, αύξανε την συμπάθεια των μαζών προς το κίνημα των Πεφωτισμένων , με τους τελευταίους να έχουν υιοθετήσει συνωμοτικές πρακτικές προκειμένου να επιβάλλουν το Σχέδιο τους[1]
Ασφαλώς και η Επανάσταση των Ελλήνων ξεσήκωσε ένα κλίμα συμπάθειας και αλληλεγγύης ανάμεσα στην ιντελιγκέντσια της εποχής, πλην όμως δεν ήταν καλοδεχούμενη από τα τότε παγκόσμια εξουσιαστικά κέντρα γιατί διατάρασσε τις ήδη ευαίσθητες εξουσιαστικές και επιχειρηματικές ισορροπίες.
Τέτοια εξουσιαστικά κέντρα ήταν, για παράδειγμα, η Αυστρο-ουγγρική και η Ρωσική αυτοκρατορία. Η πρώτη αντιτάχτηκε έμπρακτα στον Αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία για λόγους που είχαν να κάνουν με την στρατηγική Μέτερνιχ και Βατικανού που ήθελαν τα Βαλκάνια υπό τον έλεγχο της Αυστροουγγαρίας σε άμεσο ανταγωνισμό με την Ρωσία. Η δεύτερη θεωρούσε την σχέση της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής της πολιτικής, παρόλο που ο τότε υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας και μετέπειτα κυβερνήτης της Ελλάδας, Καποδίστριας πίεζε τον Τσάρο να στηρίξει η Ρωσία των απελευθερωτικό αγώνα και τούτο, άσχετα αν στο τέλος η Ρωσία σύρθηκε να συμμετέχει με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις στην Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Η Βρετανία στήριξε την Επανάσταση αφενός γιατί δεν ήθελε το Αιγαίο κλειστή λίμνη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αφετέρου γιατί δεν καλόβλεπε την ισχύ της Αυστρο-ουγγαρίας και αφε τρίτου και κυρίως, γιατί η γνωστή τραπεζική οικογένεια έβλεπε νέες "δουλίτσες" να έρχονται.
Η περίπτωση της Γαλλίας ήταν περίεργη. Και αυτό γιατί ενώ ο κυβερνητικός μηχανισμός της Χώρας ελεγχότανε από τους Πεφωτισμένους, είχε αποκατασταθεί η βασιλεία και ο Λουδοβίκος ΙΗ (1814 -1824) ναι μεν διατήρησε τις κατακτήσεις της Γαλλικής επανάστασης παραχωρώντας ένα μετριοπαθές σύνταγμα, αλλά ούτε ήθελε να ακούσει για την Ελληνική επανάσταση. Το ίδιο και ο διάδοχος του Κάρολος Ι(1825-1830) που προχώρησε τα πράγματα ακόμα παραπέρα από τον Λουδοβίκο ΙΗ προς την αποκατάσταση της ελέω θεού βασιλείας. Πλην όμως το καζάνι έβραζε ήδη στην Γαλλία και προτού υποχρεωθεί σε παραίτηση (επανάσταση του 1830), αναγκάστηκε και να συμμετέχει στην Ναυμαχία του Ναβαρίνου και να στείλει γαλλικό εκστρατευτικό σώμα για τον έλεγχο της Πελοποννήσου το 1828, για να μην αφήσει το πεδίο ελεύθερο στους Βρετανούς.
Ουσιαστικά λοιπόν, και με εξαίρεση την Βρετανία για τους λόγους που προανέφερα, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής δεν καλοέβλεπαν την Επανάσταση - πέρα από το ότι φαίνεται πως συμφωνούσαν πως το Αιγαίο δεν έπρεπε να παραμένει κλειστή οθωμανική λίμνη γιατί κάτι τέτοιο ήταν ενάντιο στις γεοστρατηγικές και γεωοικονομικές τους επιδιώξεις. Η μετέπειτα συμμετοχή τους κατά την γνώμη μου ήταν αποτέλεσμα "γεωστρατηγικής καραμπόλας" για να μην μείνουν εκτός παιχνιδιού. Πέρα όμως από αυτό, η Επανάσταση δεν ήταν και καλοδεχούμενη, ούτε από την Εκκλησία αλλά και ούτε από το τότε σύστημα ολιγαρχίας και διοίκησης που είχαν επιβάλλει οι Οθωμανοί (Έλληνες Κοτζαμπάσηδες) των οποίων τα συμφέροντα θιγόντουσαν άμεσα, μια και ήταν φανερό πως οι πρωτεργάτες της Επανάστασης εξυπηρετούσαν κάποια άλλα Σχέδια, όχι μόνο αντίπαλα αυτών με τους οποίους συνέπλεαν οι Οθωμανοί την περίοδο εκείνη, αλλά και αυτών της καθεστηκυίας τάξης της εποχής (αντιμοναρχικά, αντιεκκλησιαστικά και αντιφεουδαρχικά).
Ήταν επίσης προφανές πως και εσωτερικά το επαναστατικό κίνημα ήταν διασπασμένο μια και, από την μια υπήρχαν οι αγνοί πατριώτες και από την άλλη, κάποιοι άλλοι που θεωρούσαν την Επανάσταση και τους χρηματικούς πόρους που συγκεντρώθηκαν για τους σκοπούς του Αγώνα, σαν ευκαιρία πλουτισμού κάποιων ξένων πατρώνων/χρηματοδοτών τους και των ιδίων. Οι λαθροχειρίες στην χρηματοδότηση, σε συνδυασμό με την εμμονή της Εκκλησίας να έχει άποψη για τα στρατηγικά και επιχειρησιακά τεκταινόμενα - πατώντας όμως σε δυο βάρκες ταυτόχρονα - αλλά και με την οργανωμένη προσπάθεια από πλευράς κοτζαμπάσηδων να μην αποκτήσει ισχύ το στρατιωτικό σκέλος της Επανάστασης και ειδικά το ναυτικό, είχαν σαν αποτέλεσμα τις διακυμάνσεις στην πορεία της Επανάστασης, αλλά και τον περιορισμό του θεάτρου των επιχειρήσεων στην Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα και τα Νησιά, πέρα από το ότι ,τελικά, στην τελευταία της φάση η Επανάσταση κινδύνεψε να καταπνιγεί.
Και αυτό που έσωσε την Επανάσταση - πέρα από την σύνδεση της απελευθέρωσης της Ελλάδας με την αρχαία ιστορία της και τον ρόλο που έπαιξε αυτή στην ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού - είναι το ότι, αφενός και όσον αφορά στην συνισταμένη άποψη του τότε διεθνούς κατεστημένου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν έπρεπε να ελέγχει το Αιγαίο, αλλά και όσον αφορά στους Πεφωτισμένους τα Σχέδια ήταν υπερεθνικά και ενέτασσαν την Ελληνική Επανάσταση σε ένα ευρύτερο και παγκόσμιο Σχέδιο που εκτελούνταν μεθοδικά και που αποσκοπούσε στην, ή είχε σαν δικαιολογία την, Συλλογική Ελευθερία της Ανθρωπότητας[2] .
Σε επίρρωση των προαναφερθέντων να θυμίσω πως χρειάστηκαν δύο εμφύλιοι πόλεμοι (1823 - 1825) προκειμένου η προσωρινή Κεντρική Διοίκηση να επιβάλλει την εξουσία της στους επαναστατημένους. Μια κατάσταση που έφερε την Επανάσταση σε σημείο κατάρρευσης και παραλίγο ο Ιμπραήμ πασάς της Αιγύπτου να την καταστείλει. Το 1826, οι συνέπειες μιας προοπτικής επικράτηση των Οθωμανών - που πρακτικά σήμαινε πως το Αιγαίο θα εξακολουθούσε να είναι κλειστή οθωμανική θάλασσα - σε συνδυασμό με την πτώση του Μεσολογγίου - που φούντωσε το κλίμα φιλελληνισμού στην Ευρώπη - ανάγκασε τις Μεγάλες Δυνάμεις της Εποχής - Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία μειοψηφούντος του βαθέως ευρωπαϊκού κατεστημένου (Αυστροουγγαρία, Βατικανό) - να πάρουν αποφασιστική θέση υπέρ των δικαιωμάτων αυτοδιάθεσης των Ελλήνων ειδικά μετά την ναυμαχία του Ναβαρίνου. Η διαμορφωθείσα κατάσταση ανάγκασε την Πύλη να αποσύρει τις δυνάμεις της αρχικά από την Πελοπόννησο και έπειτα από την Στερεά Ελλάδα[3].
Το 1827 και ενώ οι εχθροπραξίες με τους Οθωμανούς συνεχίζονταν - πολιορκία των Αθηνών - οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής συναίνεσαν στην δημιουργία του Ελληνικού Κράτους ως φόρου υποτελούς στην Μεγάλη Πύλη και η Γ΄ Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας επέλεξε ως πρώτο κυβερνήτη της Ελληνικής Πολιτείας, τον Ιωάννη Καποδίστρια - Υδροχόος στο ζώδιο - που ως τη δολοφονία του το 1831 ασχολήθηκε με την οργάνωση του Κράτους και την προώθηση των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό. Ο Καποδίστριας, ήταν μια διεθνής προσωπικότητα της εποχής, είχε διατελέσει Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, αλλά είχε επίσης οργανώσει και το ομοσπονδιακό σύστημα διοίκησης της Ελβετίας και ακόμα και σήμερα, σε αντίθεση με εμάς, τιμάται ως εθνικός ήρωας από τους Ελβετούς. Κάποιος θα μπορούσε να τον ταυτίσει με τα ρωσικά συμφέροντα αλλά δεν είναι έτσι γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η Ελβετία είναι το πρώτο πολυπολιτισμικό πείραμα που ονειρευόντουσαν οι Ναΐτες Ιππότες ήδη από το 1000 μΧ.
Άλλωστε υπάρχουν ιστορικές αναλύσεις που τεκμηριώνουν πως ο Καποδίστριας ήταν τέκτων[ Β]. Δηλαδή ο Καποδίστριας ας πούμε πως ανήκε στην τότε Νέα Τάξη Πραγμάτων. Όμως οι Έλληνες εξακολουθούσαν να είναι διαιρεμένοι - οι εχθροπραξίες μεταξύ Σουλιωτών και Ρουμελιωτών ανάγκασαν την κυβέρνηση Α. Ζαΐμη να μεταφέρει την έδρα της Διοίκησης από το Ναύπλιο στην Αίγινα. και ο γενικός αρχηγός Πελοποννήσου Θ. Κολοκοτρώνης τα έσπασε με τον σύμμαχο του Α. Ζαΐμη επειδή ο τελευταίος προσχώρησε στο Αγγλικό κόμμα. Ο Κολοκοτρώνης συγκεντρώνοντας τα 2/3 των εκπροσώπων της Γ΄ Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας έστησε μια άτυπη εθνοσυνέλευση που αντιμαχότανε την κυβέρνηση Ζαϊμη και τα πράγματα περισώθηκαν και τα δυο αντίπαλα μέρη αναγκάστηκαν να ομονοήσουν χάρις στις παρεμβάσεις των Sir Richard Church - Ιρλανδός φιλέλλην στρατηγός - και του ναυάρχου λόρδου Thomas Cochrane. Έτσι τα δυο Σώματα συμφώνησαν να ενωθούν σε ένα, επιλέγοντας σαν μέρος της Συνέλευσης την Τροιζήνα, η οποία είναι περίπου στο μέσο της διαδρομής Ερμιόνη - Αίγινα (τέτοια μυαλά κουβαλάγαμε). Η Εθνοσυνέλευση αυτή επιβεβαίωσε την επιλογή του Καποδίστρια, αποκατέστησε τον Δ. Υψηλάντη - που στην ουσία είχε χρηματοδοτήσει την Επανάσταση αρχικά και έχοντας αγνές προθέσεις περιθωριοποιήθηκε - και ανέθεσε σημαντικά καθήκοντα - Αντικυβερνητική της Ελλάδος Επιτροπή - στους Γ.Μαυρομιχάλη - μετέπειτα δολοφόνο του Καποδίστρια - και στους Ιω. Νακον και Ιω.Μαρκην Μιλαήτην[4].
Ο Καποδίστριας ανέλαβε τα καθήκοντα του στις 26/1/1828 (7/2/1828NS) και παρέμεινε κυβερνήτης μέχρι την δολοφονία του τον Σεπτέμβριο του 1831. Το στυλ διοίκησης του και τα αυτονόητα που έπραξε ως Κυβερνήτης, δημιούργησαν πολλούς εχθρούς κυρίως ανάμεσα σε αυτούς που είχαν σχέσεις με τον λεγόμενο αγγλικό παράγοντα και το χρήμα. Επί πλέον τα μέτρα που πήρε και που αφορούσαν στην φορολογία και στην φοροείσπραξη αλλά και στον αναδασμό της γης χαλούσαν τα σχέδια των κοτζαμπάσηδων της εποχής κυρίως στην Πελοπόννησο. Τέλος ο έλεγχος των τακτικών Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας από τον Καποδίστρια - μέσω του Church και του Cohrane - ακύρωνε την ισχύ των πολέμαρχων της Επανάστασης. Εν πάση περιπτώσει φαίνεται πως ο Καποδίστριας πέρα από το να κοιτάξει το μέλλον, άρχισε να ψάχνει την ιστορία των οικονομικών της Χώρας από την έναρξη της Επανάστασης και αυτό προδιέγραψε και το μέλλον του[5].
Βέβαια ο πόλεμος με τους Οθωμανούς συνεχιζότανε και επί της διοίκησης Καποδίστρια. Έτσι, λίγες μέρες μετά την λήξη της Δ' Εθνικής Συνέλευσης του Άργους, το φθινόπωρο του 1829, τελείωσαν τα πολεμικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Η παρέμβαση του Γαλλικού εκστρατευτικού σώματος των 15.000 στρατιωτών και ιππέων - ΝΤΠ - με την Εκστρατεία του Μωριά (1828-1833) έδιωξαν τον Ιμπραήμ και τα στρατεύματά του, οι πολεμικές επιχειρήσεις από τον τακτικό πλέον ελληνικό στρατό στη Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα), καθώς και η προέλαση των Ρώσων στην Ανδριανούπολη, κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828 -1829, ανάγκασαν τον σουλτάνο να απομακρύνει από τη νότια Ελλάδα όλο τον στρατό του. Ο στρατηγός Ασλάν Μπέης διατάχτηκε να συνοδεύσει όσους Οθωμανούς παρέμεναν στην Αττική και στην Βοιωτία. Ο Ασλάν επιστρέφοντας από την Αθήνα ήταν αναγκασμένος να χρησιμοποιήσει το στενό πέρασμα της Πέτρας, μεταξύ της Λειβαδιάς και των Θηβών. Εκεί τον περίμενε ο Δημήτριος Υψηλάντης, έτοιμος να υπερασπιστεί την διάβαση, και έτσι στις 12 Σεπτεμβρίου ο Ασλάν υπέστη δεινή ήττα και υπέγραψε συνθηκολόγηση. Με την συνθηκολόγηση αυτή (την πρώτη σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης στην οποία υποχρεώνονταν τακτικές οθωμανικές δυνάμεις), οι Οθωμανοί δέχτηκαν να εκκενώσουν την Ανατολική Ελλάδα, εξαιρούμενης της Ακρόπολης των Αθηνών και του φρουρίου Καραμπαμπά που βέβαια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν στη συνέχεια. Αυτή ήταν και η τελευταία μάχη της Επανάστασης του 1821.
Με αυτά και με αυτά τα πράγματα οδηγήθηκαν στην Διάσκεψη του Λονδίνου που στις 3/2/1830 NS επικύρωσε την ανεξαρτησία της Ελλάδας, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
Ο αυτοτελής χάρτης της επικύρωσης της ανεξαρτησίας της Ελλάδας περιγράφει με γλαφυρό τρόπο και την πάλη ανάμεσα στην τότε διεθνή καθεστηκυία και νέα τάξη πραγμάτων, αλλά και το ότι η Χώρα επρόκειτο να λειτουργήσει ως αποικία χρέους. Και εν πάση περιπτώσει υπό τον διοικητικό/ γεοστρατηγικό έλεγχο του βαθέως ευρωπαϊκού κατεστημένου, με τους Βρετανούς να ικανοποιούνται με τον χρηματοδοτικό έλεγχο της Χώρας, και τους Γάλλους να θέλουν να κατευθύνουν τα σχέδια της Χώρας σε αντιπαλότητα με τους Ρώσους . Ο ίδιος επίσης χάρτης μας λέει πως το σύστημα της ολιγαρχίας (κοτζαμπάσηδες) με το οποίο λειτούργησαν οι Έλληνες τα 400 χρόνια οθωμανικής κατοχής, θα εξακολουθήσει να είναι ο επικρατών τρόπος διοίκησης και επιχειρηματικότητας. Ακόμα και σήμερα.
Συγκρίνοντας τον χάρτη του 1830 με αυτόν της Επανάστασης του 1821 θα δούμε πως πέρα από το ότι η επικρατούσα άποψη ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής ήθελε την Χώρα αποικία χρέους της γνωστής τραπεζικής οικογένειας, ο στόχος ήταν να αποκοπεί η διείσδυση της τότε Νέας Τάξης Πραγμάτων στα θέματα της Ελλάδας - προκειμένου να κοπεί η όρεξη για ανεξαρτησία και των άλλων βαλκανικών χωρών. Φυσικά αυτό προδιέγραφε και την τύχη του κυβερνήτη Καποδίστρια, μια και η Καθεστηκυία Τάξη Πραγμάτων ήθελε την Ελλάδα σε καθεστώς αποδεκτό από αυτή (Βασιλεία) και μάλιστα υπό τον έλεγχο του βαθέως ευρωπαϊκού κατεστημένου. Για τον σκοπό αυτό, αυτοί που πραγματικά οδηγούσαν τα πράγματα στην Χώρα, ακόμα και κυρίως επί εποχής Καποδίστρια, φρόντισαν να ελέγξουν το σύστημα νομοθεσίας και δικαιοσύνης και να βάλουν την Χώρα να λειτουργήσει υπό την εποπτεία ενός αστυνομικού κράτους, φροντίζοντας ταυτόχρονα να προκαλέσουν τις αντιδράσεις των ηγετών της Επανάστασης προκειμένου στην συνέχεια να τις καταπνίξουν. Επομένως κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί πως ο χάρτης της ανεξαρτητοποίησης που επιβλήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (Χάρτης του 1830) απέκλινε από τους στόχους της Επανάστασης κυρίως όσον αφορά στο σύστημα πατρωνίας που έλεγχε την πορεία της Χώρας και φυσικά στην συνέχεια στην δομή του Κράτους που εξυπηρετούσε το σχέδιο τους. Δηλαδή και ενώ η Επανάσταση ήταν δημιούργημα της τότε Νέας Τάξης Πραγμάτων, στο τέλος η Καθεστηκυία Τάξη Πραγμάτων κέρδισε τον έλεγχο της Χώρας[5].
Αν και ο Δ. Κοκκινάκης σε βιβλίο[C] που έχει εκδώσει για την δολοφονία του Καποδίστρια κάνει μια ανάλυση που "απαλλάσσει" τους Μαυρομιχαλέους, η επικρατούσα άποψη είναι πως η δολοφονία αυτή ήταν αποτέλεσμα μακιαβελικής εκμετάλλευσης των φιλοδοξιών της οικογένειας Μαυρομιχάλη από τον βρετανικό παράγοντα και το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο της εποχής, μια και οι Μαυρομιχαλέοι ήθελαν αυτονομία της Πελοποννήσου υπό την ηγεσία τους, ενώ ο Καποδίστριας ήθελε ένα ενιαίο κράτος. Αξίζει να σημειωθεί πως το βρετανικό υπουργείο εξωτερικών αρνείται ακόμα και σήμερα να αποχαρακτηρίσει τα αρχεία της εποχής για το θέμα.
Το τραγικό τέλος του κυβερνήτη βύθισε εκ νέου τη χώρα στο χάος και στην συνέχεια οδήγησε στην έλευση του Όθωνα και της «ελέω Θεού» βασιλείας...Πόσο βολικό!!
Πάντα στις αναλύσεις πρέπει να εξετάζουμε το ποιος ωφελείται...και στην προκειμένη περίπτωση ο Ελληνικός Λαός έχασε με την δολοφονία του Καποδίστρια την ευκαιρία να χτίσει ένα οργανωμένο ευρωπαϊκό κράτος...Αλλά οι ισχυροί της εποχής πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την Ελλάδα χωρίς ουσιαστικό παραγωγικό ιστό και σε καθεστώς συγκαλυμμένης - αν και σε κάποιες περιόδους απροκάλυπτης - αποικίας μέσα από την διαχείριση του Χρέους, προκειμένου να ελέγχουν τους τότε διεθνείς διαδρόμους μεταφορών. Θέμα που παραμένει επίκαιρο ακόμα και σήμερα, ενώ ο ενεργειακός πλούτος της Χώρας και ο έλεγχος του από τα ίδια κέντρα μας οδήγησε στην κατάσταση που είμαστε σήμερα, από την Μεταπολίτευση και μετά.
Αστρολογική τεκμηρίωση και Παραπομπές
[1] - Έκλειψη 4/3/1821 στους Ιχθείς = Ουρανός/Κιουμπιντο = Χαντές/Αδμητος = Χαντές/Ποσάϊντον = Πλούτωνας/Απόλλων = Ερμής/Απόλλων = Δίας/Απόλλων = Κρόνος/Βουλκάνους .
[2] - Χάρτης Επανάστασης 1821 γενεθλια κατάσταση
i. Η Επανάσταση οργανώθηκε και αρχηγεύονταν απο ανθρώπους της τότε ΝΤΠ που ειχαν υιοθετήσει το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης (liberte, egalite, fraternite) και οι οποίοι θεωρούσαν δεδομένη την ένοπλη αντιπαράθεση για την επίτευξη των στόχων της Επαναστάσεως. Το πρόβλημα των ανθρώπων αυτών ήταν πως δεν αντιλαμβάνονταν τις λαϊκές ανάγκες στον τρόπο με τον οποίο εφάρμοζαν τα σχέδια τους με αποτέλεσμα, όχι μόνο την παθητικότητα του Λαού αλλά και την καταστροφή του παραγωγικού μοντέλου με το οποίο επιβίωνε ο Λαός [Ηλιος(Κριός) = Κρόνος(Κριός) = Σελήνη/Κρονος Υποθετικός = Απόλλων/Αδμητος =Απόλλων/Ποσάιντον].
ii. Ο χάρτης μας λέει πως όλη την περίοδο της Επανάστασης θα επικρατεί ασυνεννοησία, ανατροπές, καταστάσεις η και εμφύλιοι πόλεμοι, εγκληματικότητα, καταστροφής του παραγωγικού ιστού και γενικά μια κατάσταση που θα απογοητεύσει και θα απομακρύνει τους ξένους υποστηρικτές της. Και το χειρότερο τα υψηλά "κυβερνητικά" κλιμάκια της Επανάστασης δεν αντιλαμβανόντουσαν την ζημιά που ειχε προκληθεί στην Επανάσταση την ίδια εξ αιτίας αυτής της συμπεριφοράς τους [ Πλούτωνας(Ιχθείς) = ΒΔ/Ηλιος= ΒΔ/Κρόνος= Απόλλων(Δίδυμους) = Αρης(Διδυμους)=ΒΔ/Βουλκάνους]
iii. Ενα βασικό προβλημα της Επανάστασης ήταν η ανυπαρξία ενός συμπαγούς στρατηγικού σχεδίου και ισχυρής κεντρικής διοίκησης επειδή από την μιά υπήρχαν αυτοι που ξεκίνησαν την Επανάσταση - που επρόσκειντο στην τοτε ΝΤΠ - και από την άλλη υπήρχαν οι διασυνδέσεις συμφέροντος των επι μέρους καπετανέων με την τότε ΚΤΠ. Και επειδή η ΚΤΠ είχε το πάνω χέρι στο εκτελεστικό σκέλος της Επανάστασης - μια ήταν αυτη που την χρηματοδοτούσε με το αζημίωτο - οι συνθήκες που επικρατούσαν ανάμεσα στους ηγέτες και τους επί μέρους καπετανέους, αλλά και ανάμεσα στους καπετανέους, ήταν ανταγωνιστικές και ενάντια η και έκανε ζημιά στους στόχους της Επανάστασης [Ερμής(Ιχθείς) = Αρης(Διδυμους) = ΒΔ/Βουλκάνους = Πλουτωνας/Κιουμπιντο = Αρης/Κιουμπιντο = Ερμής/Απόλλων = Ουρανος/Ωροσκοπος = Ποσειδώνας/Ωροσκοπος]
iv. Στην συνέχεια, το μοντέλο που είχε προκριθεί για την οργάνωση του στρατιωτικού σκέλους της Επανάστασης στηριζότανε στην δημιουργία άτακτων σωμάτων χωρικών, σχετικά ασυγχρόνιστων μεταξύ τους. Αυτο δημιουργούσε προβληματα ανεφοδιασμου - που λυνονταν με το πλιάτσικο που με την σειρά του εξόργιζε τον Λαό - πέρα από το οτι η στρατολόγηση των χωρικών σήμαινε προβλημα στις καλλιέργειες δηλαδη στο οικονομικό μοντέλο της εποχής. Πέρα απο τα προβλήματα αυτά ετείθετο και θέμα εξοπλισμού. Έτσι τέθηκε θέμα εξεύρεσης κεφαλαίων για την χρηματοδότηση του Αγώνα γενικότερα και του εξοπλισμού των ενόπλων σωμάτων και αυτό έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους να αποκομίσουν προσωπικά χρηματικά οφέλη βάζοντας στο παιχνίδι "χρηματοδότες" που βέβαια ήταν υπο τον έλεγχο η ανήκαν στην ΚΤΠ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η επίταξη η επί το ορθότερο πλιάτσικο των παραγωγικών πόρων - εν μέρει για την κάλυψη των αναγκών διαβίωσης των ενόπλων σωμάτων αλλά και κυρίως για τον πλουτισμό κάποιων αναμεμειγμένων στον "διοικητικό" μηχανισμό της Επανάστασης - προκάλεσε δυσφορία στα λαϊκά στρώματα που εκφράστηκε σαν παθητικότητα στους σκοπούς του Αγώνα [Σελήνη (Διδύμους) = Δίας/Αδμητος=Δίας/Ποσάϊντον= Ουρανός/Ζευς = Ποσειδώνας/Ζευς].
v. Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, το εξοπλιστικό ήταν το σημαντικότερο ζήτημα για την πορεία της Επανάστασης. Το εξοπλιστικό με την σειρά του έβαζε θέμα χρηματοδότησης και αυτοί που είχαν τα κεφάλαια ανηκαν στην ΚΤΠ και απαιτούσαν την πλήρη υποταγή της Επανάστασης στα σχέδια τους. Και βέβαια είχαν μέσα στις τάξεις του επαναστατικού κινήματος τους δικούς τους σε θέσεις κλειδιά που έσπρωχναν τα σχέδια τους με το αζημίωτο. Αυτό όμως δεν σήμαινε πως και το αντίπαλο δέος δεν είχε τις άκρες του στην ΝΤΠ. Και είναι αυτές ακριβώς οι άκρες σε συνδυασμό με το ότι η Εκκλησία αναγκάστηκε να βάλει βαθια το χέρι στην τσέπη για να χρηματοδοτήσει τον Αγώνα - γιατι η Εκκλησία ήταν "εξουσία" την εποχή εκείνη και δεν ήθελε να χάσει τα προνόμια της - πού έσωσαν τελικά την Επανάσταση, μια και ήταν το εκστρατευτικό σώμα των Γαλλων που στήριξε αποφασιστικά την επιτυχία της. Αυτό ομως δεν εμπόδισε την "πτώχευση" της Επανάστασης [Αφροδίτη (Κριός) = Δίας/Πλούτωνας = Άρης/Δίας = Ερμής/Δίας = Ουρανός (Αιγόκερο) = Ποσειδώνας (Αιγόκερο) = Χείρωνας (Κριό).
vi. Μας λέει ακόμα ο χάρτης της Επανάστασης πως θα έρθει κάποιοι στιγμή στην πορεία της σε αδιέξοδη διοικητική και οικονομική κατάσταση . Και αυτό θα οφείλεται στο ότι θα υπάρχουν τρείς τάσεις όσον αφορά στον έλεγχο . Η πρώτη τάση είναι αυτή των πρωτεργατών της Επανάστασης - που πρόσκειται στην τότε ΝΤΠ - και που το μόνο διακύβευμα που είχαν ήταν τα κεφάλαια που είχαν συνεισφέρει στον Αγώνα (π.χ Δ,Υψηλάντης) και το κοινωνικο-οικονομικό όνειρο των Πεφωτισμένων - που μάλλον δεν έγινε κατανοητό απο τον Λαό - η δεύτερη είναι η τάση των κοτζαμπάσηδων/νοικοκυραίων - που επροσκειντο ως επί το πλείστον στην ΚΤΠ - και η τρίτη τάση ήταν αυτή της Εκκλησίας που ήθελε να έχει ουσιαστική άποψη, έχοντας κατά νου ένα θεοκρατικό κράτος. Και το ζητούμενο - περα απο το ποιος είχε τον έλεγχο της διακυβέρνησης - ήταν το ποιος πλήρωνε τις υποχρεώσεις προς τους δανειστές. Και ναι μεν ο Λαός δεν πλήρωνε πια τον φόρο υποτέλειας προς την Μεγάλη Πύλη, πλην όμως οι κοτζαμπάσηδες και η Εκκλησία απαιτούσαν, πέρα από αυτά που έπαιρναν από τον Λαό στην περίοδο της Οθωμανοκρατίας, και άλλα επί πλέον του φόρου υποτέλειας για την "χρηματοδοτηση" του Αγώνα. Και αυτό οδήγησε σε διάλυση του παραγωγικού ιστού αλλά και σε σταδιακή αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού των υποδούλων Ελλήνων που εκφράστηκε με αδιαφορία στους στόχους της Επανάστασης [Δίας(Κριός) = Αφροδίτη/Βουλκάνους = Χείρωνα/Βουλκάνους =Ηλιος/Χείρωνας = Κρόνος/Χείρωνας= Κρόνος/Πλούτωνας= Ηλιος/Πλούτωνας=Ηλιος/Αφροδίτη= Αφροδίτη/Κρόνος].
vii. Τέλος, ο χάρτης μας λέει πως αυτό που έσωσε την Επανάσταση, ήταν οι δεσμοί που είχαν αναπτυχθεί ανάμεσα στους πεφωτισμένους ηγέτες της Επανάστασης και τους "αδελφούς" τους σε ξένες χώρες και τα κοινά συμφέροντα που είχαν όσον αφορά στην διάδοση και επιβολή του πνεύματος την τότε ΝΤΠ. Η υπόγεια αυτή σχέση ήταν και ο απο μηχανής θεός που "εσωσε" την Επανάσταση με την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων στο Ναβαρίνο και με το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα που εδίωξαν τον Ιμπραημ αλλα παρέμεινε στην Πελοπόννησο μέχρι το 1833 για να "αποκαταστήσει την τάξη" [Ουρανος (Αιγοκερος) = Ποσειδώνας (Αιγόκερος) 120ο Αφροδίτη/Αδμητος, ΒΔ/Κρόνος Υποθετικός120ο ΒΔ/Κιουμπιντο ].
[3 ] - Χάρτης Επαναστασης Κατάσταση 1826 - Διελ: Πλούτωνας συζ Αφροδιτη και Χείρωνα και 90ο με Ουρανό, Ποσειδώνα. Προοδ: Σελήνη 135ο Ερμής και Άρης. Ηλ.Τόξο : Ερμης και Αρης 90ο Ουρανός και Ποσειδώνας και συζ με Χείρωνα, Ουρανός κ Ποσειδώνας 150ο Σελήνη, 90ο Δίας, 45ο Κρόνος Υποθετικός, Πλούτωνας συζ Αφροδίτη, 90ο Ουρανός και Ποσειδώνας, συζ Χείρωνας].
[4 ] - Χάρτης Επανάστασης Κατάσταση 1827 : Οι αστρολογικές εξισώσεις της περιόδου περιγράφουν το κλίμα και μας λένε πως η κατάσταση ήταν αγχωτική και μπερδεμένη και ενέχουσα το στοιχείο της εξαπάτησης αλλά και της αυτοεξαπάτησης μια και η κατεύθυνση που πήραν τα πράγματα αφενός δεν εξυπηρετούσε τα σχέδια κάποιων τραπεζιτών και των τοπικών υποστηρικτών τους, αλλά και αφετέρου η καθεστηκυία τάξη - οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής και κυρίως η Αυστροουγγαρία - ανησυχούσαν για την επέκταση της Επανάστασης και σε άλλες βαλκανικές χώρες. Χαρτης Επανάστασης - Διελ : Ποσειδώνας 90ο Ηλιος και Κρόνος, Πλούτωνας συζ Αφροδίτη, Ουρανος 45ο ΒΔ και 60ο Άρης, Προοδ : Ηλιος 45ο Σελήνη, Ερμής συζ Ερμής, Αρης, Πλούτωνας, Άρης 90ο Ουρανός, Ποσειδώνας Ηλ.Τόξο : Ηλιος 45ο Σελήνη, Ερμής και Άρης συζ Αφροδίτη. 90ο Ουρανος, Ποσειδώνας, Κρόνος 45ο Σελήνη, Ουρανος και Ποσειδώνας 90ο Δία και 45ο Κρόνος Υποθετικός, Πλούτωνας συζ Αφροδίτη .
[5] - Η αναλυση του χάρτη ορκωμοσίας του Καποδίστρια μας δίνει τις εξής σημαντικές πληροφορίες για το τι επικράτησε στην περίοδο διοίκησης του και για το τέλος του :
i. "Οι πτωχευτικές συνθήκες που επικράτησαν στην Χώρα - εξ αιτίας της διασπάθισης του χρήματος από πλευράς συμφερόντων που ενδιαφέρονταν μόνο για το προσωπικό τους κέρδος - σε συνδυασμό με την δυσκολία της Ηγεσίας να μεταφράσει το Ανθρωπιστικό Σχέδιο σε πρακτικά μέτρα για τον Λαό, αλλά και εξ αιτίας της ανυπαρξίας ειλικρινούς επικοινωνίας ανάμεσα στην Ηγεσία και στους λαϊκούς ηγέτες, οδήγησαν τα πράγματα σε περιορισμούς στην λειτουργία της Κοινωνίας και κάποια στιγμή σε ξαφνική έκρηξη με αποκλειστικό στόχο την απομάκρυνση της Ηγεσίας" [Χαρτης Ορκωμοσίας Καποδίστρια - μεγάλος σταυρός : Ηλιος (Υδροχόο) 180ο μεσοδιάστημα Δίας/Ζευς και Δίας (Σκορπιο) 180ο Ζευς(Ταύρο), μεσοδιαστήματα Αφροδίτη/Κρόνος, Ηλιος/Ποσάϊντον, Ερμής/Ποσάϊντον].
ii. ' Η διακυβέρνηση Καποδίστρια αδυνατεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της διάσπασης του Ελληνισμού - εξ αιτίας τού ότι και πέρα από το ότι το νεοσύστατο Κράτος ήταν φόρου υποτελές στην Μεγάλη Πύλη, υπήρχε μεγάλη διαφυγή κεφαλαίων σε άλλες χώρες η σε περιοχές ακόμα υπό οθωμανική κατοχή, αλλά και λαθρεμπόριο - και καταφεύγει σε ακραία μέτρα προκειμένου αφενός να σφραγίσει τα σύνορα απαγορεύοντας τις επαφές ανάμεσα στους Έλληνες ένθεν κακείθεν των συνόρων , αλλά και αφετέρου επιχειρώντας να καταργήσει "άβατα" μέσα στην επικράτεια της Χώρας " [Χαρτης Ορκωμοσία Καποδίστρια - μεγάλος σταυρός :Ουρανός (Αιγόκερο) 180ο μεσοδίαστημα Κρόνου/Ποσάϊντον και ΒΔ (Ζυγός) 180ο Χείρωνας (Κριό)]
iii. "Η έλλειψη παραγωγικού ιστού - που οφείλεται σε επιχειρηματικά συμφέροντα που λειτουργούν παρασκηνιακά - σε συνδυασμό με την αδυναμία της κυβέρνησης να αντιληφθεί τις λαϊκές ανάγκες - εξ αιτίας του ότι η διακυβέρνηση της Χώρας είναι κατ' εντολή ξένων κέντρων και ντόπιων εκπροσώπων τους - αλλά και σε συνδυασμό με την προσκόλληση στο παρελθόν και την έλλειψη κοινού οράματος για το μέλλον και την αυταρχική διοίκηση, οδηγεί στην ομαδοποίηση του πληθυσμού σε αντιμαχόμενες φράξιες [Χάρτης Ορκωμοσίας Καποδίστρια - μεγάλος σταυρός : Κρόνος (Καρκίνο) 180ο μεσοδιάστημα Άρη/Κρόνος Υποθετικός και μεσοδιάστημα Χαντές/Ποσάϊντον 1800 μεσοδιάστημα Ουρανός/Κιούμπιντο].
iv. "Ο τεμαχισμός της Χώρας σε συνδυασμό με την κατοχή του απελευθερωμένου μέρους της από ξένες δυνάμεις, την έλλειψη χρηματοοικονομικής αυτοτέλειας, την φτώχια και την ραγδαία αλλαγή του κοινωνικού μοντέλου, έχουν σαν αποτέλεσμα ένα δυσαρεστημένο Έθνος και ανατροπές [Χάρτης Ορκωμοσίας Καποδίστρια - μεγάλος σταυρός : Απόλλων 180ο μεσοδιαστήματα Άρης/Αδμητος, Δίας/Κρόνος Υποθετικός και μεσοδιάστημα Πλούτωνα/Κιουμπιντο 180ο μεσοδιάστημα Κρόνος/Χαντές].
v. "Παρόλες τις αμφιβολίες και τα πισογυρίσματα της μεταβατικής περιόδου, η ικανότητα του Κυβερνήτη να πείθει τον Λαό για το εθνικό όραμα του μέλλοντος, θα οδηγήσει την Χώρα σε μια επιτυχημένη πορεία αλλά με πολύ προσπάθεια" [Χάρτης Ορκωμοσίας Καποδίστρια - μικρό τρίγωνο : μεσοδιάστημα Ηλιου/Ποσειδώνα 60ο Πλούτωνα/Κιουμπιντο, 60ο Αρης(Σκορπιο)]
vi. "Η ανάληψη της εξουσίας από τον Λαό, σε συνδυασμό αφενός με την δημιουργία οργανισμών που επιβλέπουν την οργάνωση του παραγωγικού μοντέλου της Χώρας και την χρήση χρηματοοικονομικών εργαλείων για την συνδεση του Χρέους με το ΑΕΠ και το Νόμισμα, αλλά και αφετέρου με την χρήση των Ενόπλων Δυνάμεων για την καταπολέμηση του εγκλήματος, οδηγεί την Χώρα σε μια επιτυχημένη πορεία για την διαμόρφωση της κρατικής της οντότητας" [Χάρτης Ορκωμοσίας Καποδίστρια - μεγάλο τρίγωνο: Κρόνος (Καρκινο) 120ο Άρης (Σκορπιό) 120ο Αφροδίτη (Ιχθείς)]
[Α] - ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : Η Κήρυξη της Επανάστασης στη Μάνη
[Β] - ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : Ο Ι.ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΤΕΚΤΩΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ
[C ] - Δ.Κοκκινάκης "Ποιοι δολοφόνησαν τον Καποδίστρια" , εκδόσεις Πελασγός
0 Σχόλια