Η Δήμητρα Παπανικολοπούλου μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός της, με τους γιατρούς να αναφέρουν ως πρώτη εκτίμηση την καρδιακή ανακοπή.
Η αστρολόγος δεν έπασχε από προβλήματα υγείας, γι αυτό και τα ακριβή αίτια του θανάτου της, θα αποκαλύψουν η νεκροψία – νεκροτομή.
Μεγάλωσε μόνη της τα παιδιά της
Οι συνεργάτες της κάνουν λόγο για μια εξαίρετη προσωπικότητα, μια ευγενική και δυναμική γυναίκα η οποία αγαπούσε πολύ την δουλειά της και στάθηκε βράχος στα δύο παιδιά της, τα οποία μεγάλωσε μόνη της και εργάστηκε σκληρά για να τους προσφέρει μια αξιοπρεπή ζωή.
Η αστρολόγος που είχε ειδίκευση στην Γενετική και Πολιτική Αστρολογία εργάστηκε ως Αστρολογική και Πολιτική ερευνήτρια αλλά και ως σύμβουλος Σχέσεων, ενώ ήταν εκπρόσωπος της American Federation of Astrologers.
Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1989 με εκπομπές αστρολογικού, κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου αλλά και με τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεργασίες – παρεμβάσεις στα κεντρικά δελτία ειδήσεων.
Η Δήμητρα Παπανικολοπούλου παρέδιδε επίσης μαθήματα για επαγγελματίες αστρολόγους άλλα και για ανθρώπους που θέλουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να βοηθηθούν στον επαγγελματικό τους χώρο.
Την είδηση του θανάτου της έκαναν γνωστή με ανάρτησή τους στο προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook τα παιδιά της, Κωνσταντίνα και Ελπιδοφόρος που την αποχαιρέτησαν με ένα συγκινητικό μήνυμα:
«Η μητέρα μας χθες, ανήμερα των Θεοφανίων, ξεκίνησε για το αιώνιο ταξίδι στο φως των αστεριών που τόσο αγαπούσε. Ένας αυθεντικός λαϊκός άνθρωπος που πάλεψε όλη της τη ζωή να σταθεί με αξιοπρέπεια, σεμνότητα και ταπεινότητα και τα κατάφερε. Όταν με ρώτησε ένας φίλος μου τι έχω να θυμάμαι από εκείνη, δυο πράγματα μου ήρθαν στον μυαλό απευθείας, η μαχητικότητα της και η δίψα της για ζωή. Δύο χαρακτηριστικά της που από το τίποτα που ξεκίνησε την οδήγησαν στο κάτι και στον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο. Δυο χαρακτηριστικά της που την έκαναν επιτυχημένη μητέρα μιας και χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να μας μεγαλώσει μόνη της.
Γλυκιά μου μάνα πολυαγαπημένη, αγωνίστρια στη ζωή, δεν υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν τον πόνο της απώλειας σου. Πώς να σου πούμε αντίο; Πως να σε αποχωριστούμε, εσένα που μας έδωσες την πρώτη ανάσα; Την ανάσα από την ανάσα σου. Εσένα που μαζί έχουμε μοιραστεί μια τυρόπιτα.
Πώς θα ζούμε χωρίς τα 30 τηλέφωνα σου την ημέρα; Που τα 15 μένανε αναπάντητα και στα υπόλοιπα 15 μας κατσάδιαζες που δεν απαντούσαμε τα προηγούμενα. Εσένα που με το παράδειγμα σου μας δίδαξες να είμαστε όρθιοι και να βρίσκουμε λύσεις αντί να εγκαταλείπουμε. Εσένα που μας σπούδασες με το υστέρημα σου και μέσα από τις επιτυχίες μας ΕΣΎ χαιρόσουν περισσότερο και στις αποτυχίες μας έπνιγες τη στεναχώρια σου βαθιά μέσα σου για να μας δίνει δύναμη και κουράγιο. Για όλα όσα μας χάρισες, τη ζωή μας, τα συναισθήματα, τις πίκρες και τις λύπες μας, τα γέλια και τους τσακωμούς, τις χαρές μας και τόσα άλλα έχουμε να σου πούμε ένα μεγάλο, ΠΟΛΥ μεγάλο ευχαριστώ, και εγώ θέλω να σου ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη και να σου δώσω μια υπόσχεση…».
0 Σχόλια