Διαβάστε ολόκληρη τη λίστα με τους Έλληνες που είχαν ασπαστεί τον Τεκτονισμό.
Πρόκειται για την ελίτ της ελληνικής κοινωνίας, τα μέλη της οποίας πρέπει να είναι και μέλη της λέσχης των ελευθεροτεκτόνων (μασόνων) προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία.
Οι περισσότεροι πολιτικοί και άνθρωποι που κατέλαβαν δημόσια αξιώματα στην Ελλάδα, ήταν μέλη της Μεγάλης Στοάς των Μασόνων της Ελλάδος.
Πώς, όμως ξεκίνησε η Μασονία στην Ελλάδα;
Μια «απαγορευμένη» συζήτηση για την Μασονία άνοιξε την Τετάρτη. Η Χρυσή Αυγή κατηγόρησε τον Νίκο Δένδια ότι είναι Μασόνος και ο ίδιος ο υπουργός το αρνήθηκε. Υπάρχουν Μασόνοι στην Κέρκυρα, στην Ελλάδα, και τι είναι ο Τεκτονισμός; Απαντήσεις.
Ο κ. Δένδιας υπήρξε τολμηρός δηλώνοντας ότι η Κέρκυρα έχει παράδοση στον Μασονισμό-Τεκτονισμό και πολλοί εξ αυτών είναι φίλοι του. Μια συζήτηση-ταμπού άνοιξε εν μέσω κρίσης.
Τεκτονισμός στην Ελλάδα
Στον ελληνικό χώρο η πρώτη τεκτονική στοά εμφανίζεται το 1740 στην Κέρκυρα. Λειτούργησε κάτω από την κηδεμονία της Στοάς της Βερόνας και με χρήση της ιταλικής γλώσσας, ενώ πρόεδρός της ήταν ο προβλεπτής της Ενετικής Δημοκρατίας των Ιονίων Νήσων.
Ο Τεκτονισμός εισήλθε στον ελληνικό χώρο και από τη Ζάκυνθο, την εποχή που ήταν υπό γαλλική και αγγλική κατοχή, γι’αυτό και οι εχθροί της οργάνωσης αποκαλούν ως σήμερα τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα «κερκόπορτες» του Μασονισμού.
Μασόνος ο Κολοκοτρώνης
H Zάκυνθος και η Κέρκυρα, κέντρα πνευματικά και εθνικά πριν την επανάσταση του 1821 γίνονται λόγω της θέσης τους τόπος υποδοχής των καταδιωκόμενων από τη Pούμελη και από το Mωριά.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα είχε συσταθεί στο νησί Tεκτονικό Διευθυντήριο, το αποκαλούμενο “Tρισυπόστατον” από τον Kόμητα Διονύσιο Pώμα, τον Tραπεζίτη Παναγιώτη Στεφάνου και τον Φιλικό Kωνσταντίνο Δραγώνα «Προέξαρχο των εν Zακύνθω Φραμασώνων» το οποίο «δια παντοίων τρόπων και μέσων» ενίσχυσε το επαναστατημένο Έθνος.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μυήθηκε το 1818 στην Τεκτονική Στοά «Αναγεννόμενος Φοίνιξ» της Ζακύνθου που την ίδρυσε ο Διονύσιος Ρώμας το 1815.
Οι απλοί κάτοικοι των νησιών δε συμμετείχαν στα δρώμενα των Τεκτόνων εκδηλώνοντας άλλοτε επιφύλαξη και άλλοτε φόβο.
Οι εκδηλώσεις αυτές ήταν προϊόντα της άσχημης εικόνας που είχε δημιουργηθεί βλέποντας να αναμιγνύονται στα Τεκτονικά δρώμενα γνωστά φιλόδοξα πρόσωπα με πολιτικές βλέψεις και οικονομικές διεκδικήσεις, μεταξύ των οποίων και επιφανείς Κερκυραίοι και Ζακυνθινοί, δημιουργώντας ιδιαίτερες φιλίες με τους «Φράγκους» (Ιταλο-Ενετούς), όταν οι ίδιοι οι κάτοικοι στέναζαν υπό τη δεσποτεία των κατακτητών.
Στη διάρκεια της Βασιλείας του Όθωνα δε φέρεται να υπήρξε καμία τέτοια οργάνωση στο νεοσύστατο κράτος. Περί το τέλος όμως της βασιλείας του, το 1855, φέρονται ήδη κάποιες Στοές να λειτουργούν ανεπίσημα υπό τη σκέπη της “Γκράντε Οριέντε” (Μεγάλης Ανατολής) της Ιταλίας, αποτελούμενες από Τέκτονες μυημένους στην Κέρκυρα και ασφαλώς στη Γαλλία και την Ιταλία.
Μετά τον ερχομό του Γεωργίου του Α΄ (1863) επτά τεκτονικές στοές εργάζονται στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Χαλκίδα, την Πάτρα, τη Σύρο, τη Λαμία και το Άργος, εκτός εκείνων της Επτανήσου.
Τον Μάιο του 1986 ιδρύθηκε η Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, όταν έξι από τις στοές αποχώρησαν από τη Μεγάλη Στοάς της Ελλάδος.
Τι είναι ο Τεκτονισμός
Η πιο πιθανή και ρεαλιστική θεωρία είναι ότι ο Τεκτονισμός η Μασονισμός ως αδελφότητα αντιπροσωπεύει την εξέλιξη των Επαγγελματικών Στοών (Operative Lodges) των αρχι-“τεκτόνων” του Μεσαίωνα. Macon στα γαλλικά και mason στα αγγλικά σημαίνει «χτίστης».
Σύμφωνα με ημερολόγια μεσαιωνικών κτισμάτων σκώτων λιθοξόων (stonemasons), ήδη από τα τέλη του 14ου αιώνα οι αρχιμάστοροι χτίστες αυτοί μαζεύονταν σε καλύβες, που ως χώροι συγκέντρωσης αποτελούσαν Στοές, για να τραφούν και να αναπαυτούν. Τον 15ο αιώνα τα αρχεία των ως άνω λιθοξόων αναφέρονται σε φατρίες κτιστών (masons). Στα τέλη του 15ου αιώνα η έννοια της Στοάς υπερέβη τον χώρο συγκέντρωσης και άρχισε να ορίζει την ομάδα λιθοξόων που μαζευόταν σε αυτόν τον χώρο για να ρυθμίζει τα της τέχνης της. Εν καιρώ, οι Στοές άρχισαν να αναπτύσσουν πρώιμες τελετές μύησης μαθητών και εισήγαγαν τη μυστική λέξη αναγνώρισης ως μέσο απόδειξης της ιδιότητας του μέλους Στοάς και ως διαπιστευτήριο της επαρκούς εκπαίδευσης στην τέχνη του λιθοξόου.
Ο παγκόσμιος τεκτονισμός
Ο Ελευθεροτεκτονισμός (γνωστός και ως Μασονία ή Τεκτονισμός) είναι ένα παγκόσμιο σύστημα αδελφοτήτων, που ξεκίνησε κατά τα τέλη του 16ου / αρχές του 17ου αιώνα και αριθμεί γύρω στα 5 εκατομμύρια μέλη.
Προσδιορίζεται, επίσης, ως το σώμα των διδασκαλιών και πρακτικών της μυστικής αδελφότητας των Ελεύθερων και Αποδεδειγμένων Τεκτόνων, ένα «ιδιότυπο σύστημα ηθικής κεκαλυμμένο δια αλληγοριών και εικονιζόμενο δια συμβόλων».
Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή της αδελφότητας, είναι Μασονία και Τεκτονισμός. Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ελευθεροτεκτόνων, οι ρίζες της αδελφότητας τους ανάγονται στην εποχή της ανέγερσης του Ναού του Σολομώντος.
5 εκατομμύρια μέλη
Ο Ελευθεροτεκτονισμός στη σύγχρονη εποχή υφίσταται ως παγκόσμια αδελφότητα με περίπου 5 εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο. Μέλη της αδελφότητας μπορούν να γίνουν άνδρες ενήλικοι, με ορθή κρίση, έντιμοι και ελεύθεροι, υπό την προϋπόθεση ότι πιστεύουν σε ένα Υπέρτατο Ον και την αθανασία της ψυχής, όπως διαβάζει κανείς στον κανονισμό της οργάνωσης. Ο Ελευθεροτεκτονισμός στις διάφορες μορφές του διατηρεί σταθερές τις θεμελιώδεις αξίες του και την πίστη στο Υπέρτατο Ον, όπως ισχυρίζεται.
Η συντεχνία είναι οργανωμένη σε Μεγάλες Στοές -που σε κάποιες περιπτώσεις ονομάζονται και Μεγάλες Ανατολές-, με διοικητική αυτοτέλεια και επιμεριζόμενες σε Επαρχιακές Μεγάλες Στοές, η κάθε μία από τις οποίες με τη σειρά της χωρίζεται σε Σεπτές Στοές. Οι Μεγάλες Στοές αναγνωρίζουν η μία την άλλη ως Κανονικές ή μη και αντίστοιχα τα μέλη τους αναγνωρίζονται μεταξύ τους ως αποδεδεγμένα ή όχι. Τα παράλληλα Τεκτονικά Σώματα είναι ανεξάρτητα από τη Μεγάλη Στοά, αλλά μέλη τους γίνονται μόνο Διδάσκαλοι Ελευθεροτέκτονες.
Διάσημοι Έλληνες Μασόνοι ή Τέκτονες,
Μασόνος ο Ιωάννης Μεταξάς
Σύμφωνα με το planet-greece, βασιλείς, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, υπουργοί, στρατιωτικοί, καθηγητές, τραπεζίτες, βιομήχανοι, διπλωμάτες, ποιητές και πολλοί άλλοι επιφανείς άνθρωποι που διαμόρφωσαν με τη δράση τους την ιστορία του πλανήτη αλλά και της Νεότερης Ελλάδας ήταν ελευθεροτέκτονες (Μασόνοι).
Από τις αρχές του 19ου αιώνα ως και τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια οι μασόνοι των ελληνικών στοών διέπρεψαν στην πολιτική και κατέλαβαν σημαντικές θέσεις-κλειδιά σε τομείς του κράτους. Μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στην Αθήνα το 1941, καταστράφηκε σημαντικό τμήμα των αρχείων της Μεγάλης Στοάς των μασόνων της Ελλάδος, με αποτέλεσμα πολλά ονόματα να έχουν χαθεί.
Ωστόσο έχουν διασωθεί 244 ονόματα σημαντικών Ελλήνων μασόνων, τα οποία δημοσιοποιούνται σήμερα.
Ανάμεσα στα ονόματα των μασόνων της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας περιλαμβάνονται μορφές όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οι πρωτεργάτες της «Φιλικής Εταιρείας» Νικόλαος Σκουφάς, Εμμανουήλ Ξάνθος, Αθανάσιος Τσακάλωφ και ο επικεφαλής του Ιερού Λόχου Νικόλαος Υψηλάντης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Εμμανουήλ Μπενάκης, Γεώργιος B´ (βασιλιάς), Γούναρης Δημήτριος (πρωθυπουργός), Θεοτόκης Ιωάννης (πρωθυπουργός), Θεοτόκης Γεώργιος (πρωθυπουργός), Ιωακείμ Γ´ (οικουμενικός πατριάρχης), Καλογερόπουλος Νικόλαος (πρωθυπουργός), Κροκιδάς Σωτήριος (πρωθυπουργός), Λογοθετόπουλος Κων. (πρωθυπουργός), Μελέτιος B´ (αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Οικουμενικός Πατριάρχης – κατά κόσμον Εμμ. Μεταξάκης), Παπαναστασίου Αλέξανδρος (πρωθυπουργός), Πιπινέλης Παναγιώτης (πρωθυπουργός), Σοφούλης Θεμιστοκλής (πρωθυπουργός), Στράτος Νικόλαος (πρωθυπουργός), Φώτιος (πατριάρχης Αλεξανδρείας – κατά κόσμον Πέρογλου Γεώργιος), Χριστόφορος (πρίγκιπας), Χρύσανθος (μητροπολίτης Τραπεζούντος και στη συνέχεια αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος – κατά κόσμον Φιλιππίδης Χαρίλαος).
Υπουργοί, στρατιωτικοί, τραπεζίτες, καθηγητές
Αγγελόπουλος Γεώργιος (καθηγητής), Αγγελόπουλος Κων. (πρόεδρος Ελεγκτικού Συνεδρίου, υπουργός), Αδαμαντίου Αδάμ (καθηγητής), Αθανασιάδης Κων. (καθηγητής), Αθηνογένης Αντώνιος (υπουργός), Αλεξανδρής Κων. (ναύαρχος, υπουργός), Αναγνωστόπουλος Ανδρ. (καθηγητής), Αναγνωστόπουλος Γεώργ. (καθηγητής), Ανδρεάδης Ανδρέας (ακαδημαϊκός), Αντωνόπουλος Σπήλιος (υπουργός, μέλος του Διευθυντηρίου το 1863), Αντωνόπουλος Σπυρίδων (υπουργός), Αξελός Ηρακλής (υποστράτηγος), Αραβαντινός Αναστάσιος (καθηγητής), Αραβαντινός Κων. (καθηγητής), Αραβαντινός Σπυρίδων (υπουργός).
Βαρούνης Θεόδωρος (καθηγητής), Βανδώρος Παναγιώτης (υποναύαρχος), Βάρβογλης Νικόλαος (υποστράτηγος), Βελιανίτης Θεόδωρος (υπουργός), Βέρροιος Μιχαήλ (καθηγητής), Βλησίδης Θρασύβουλος (καθηγητής, αντιπρόεδρος Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας), Βότσης Νικόλαος (ναύαρχος), Βράιλας Αρμένης (πρόεδρος Ιονίου Βουλής).
Γαλανός Σπυρίδων (καθηγητής), Γεννατάς Πέτρος (υπουργός), Γεωργαλάς K. Γεώργιος (καθηγητής), Γεωργαντάς Αχιλλεύς (καθηγητής), Γιανναράς Ευάγγελος (καθηγητής), Γουναράκης Νικόλαος (υπουργός), Γεννάδης Στέφανος (στρατηγός), Γενησαρλής Νικόλαος (στρατηγός), Γιαννηκώστας Νικ. (στρατηγός, βουλευτής), Γρυπάρης Χρήστος (υποστράτηγος).
Δαγκλής Παναγιώτης (στρατηγός, υπουργός), Δαμασκηνός Νικόλαος (καθηγητής), Δαμιανός Αντώνιος (υπουργός), Δημαράς Νικόλαος (καθηγητής), Διαπούλης Χαράλαμπος (καθηγητής), Διγενής Κίμων (στρατηγός), Δίγκας Δημήτριος (μακεδονομάχος, υπουργός), Διδαχός Γεώργιος (υπουργός), Δουρέντης Ιωάννης (υπουργός), Δουρούτης Αθανάσιος (βιομήχανος, τραπεζίτης), Δούσμανης Βίκτωρ (στρατηγός).
Εμμανουήλ Εμμανουήλ (καθηγητής), Ευλάμπιος Μιχαήλ (υπουργός).
Ζαβιτσιάνος Κων. (υπουργός, διοικητής Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος), Ζαλοκώστας Ευγένιος (διπλωμάτης, υπουργός), Ζάννας Αλέξανδρος (υπουργός, συγγραφέας).
Θεοτόκης Νικόλαος (υπουργός), Θεοτόκης Σπυρίδων (υπουργός).
Ιατρίδης Βασίλειος (καθηγητής), Ιωαννίδης Περικλής (ναύαρχος).
Καζάζης Νεοκλής (καθηγητής), Κάλευρας Δημήτριος (καθηγητής), Καλιτσουνάκης Δημήτριος (καθηγητής, υπουργός), Καλομενόπουλος Νικόλαος (στρατηγός Νίδας, μακεδονομάχος), Καμπούρογλους Δημήτριος (ιστορικός, ακαδημαϊκός), Κανελλόπουλος Ευθύμιος (υπουργός), Καραϊσκάκης Σπυρίδων (στρατηγός), Καραπαναγιώτης Απόστ. (καθηγητής), Καρβούνης Νικόλαος (υπουργός), Κατσαφάδος Γεώργιος (γιατρός, υφυπουργός), Κατσιμήτρος Χαράλαμπος (στρατηγός), Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (αρχιστράτηγος, μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (Φαλέζ) (στρατιωτικός, εγγονός του «Γέρου του Μωριά»), Κοντογιάννης Παντελής (καθηγητής), Κοσμάς Γεώργιος (στρατηγός, υπουργός), Κοτζιάς Κων. (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός), Κοφινιώτης Αντώνιος (καθηγητής), Κρητικός Παναγιώτης, (καθηγητής), Κυριακός Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Κυρίμης Γεώργιος (υπουργός), Κύρκος Μιχαήλ (υπουργός), Κωστής Κωνσταντίνος (καθηγητής).
Λαδάς Χρήστος (υπουργός), Λεβίδης Νικόλαος (υπουργός), Λελούδας Γεώργιος (ναύαρχος), Λομβάρδος Κων. Αργασάρης (υπουργός), Λομβάρδος Κων. (υπουργός), Λούβαρης Νικόλαος (ακαδημαϊκός), Λοβέρδος Σπυρίδων (υπουργός, τραπεζίτης).
Μακκάς Γεώργιος (καθηγητής), Μαριδάκης Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Μάτεσις A. Σπυρίδων (ναύαρχος, πολιτικός), Ματθαιόπουλος Γεώργιος (καθηγητής), Μαυροκορδάτος Δημήτριος (υπουργός, νομάρχης), Μαυρομιχάλης Στυλιανός (υποναύαρχος, μακεδονομάχος), Μελάς Βασίλειος (υποστράτηγος), Μελάς Λεωνίδας (υπουργός), Μελάς Π. Μιχαήλ (ανώτατος αξιωματικός), Μελάς Παύλος (μακεδονομάχος), Μομφεράτος Αντώνιος (καθηγητής), Μπάιρας Ανδρέας (στρατηγός), Μπακόπουλος Κων. (στρατηγός), Μπαλτατζής Γεώργιος (υπουργός), Μπενάκης Εμμανουήλ (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός).
Νικολίτσας Γεώργιος (καθηγητής).
Οικονομίδης Ιωάννης (τραπεζίτης), Οικονομόπουλος Νικόλαος (υπουργός), Οικονόμου Αριστ. (καθηγητής).
Παπαβασιλείου Ιπποκράτης (στρατηγός, υπουργός), Παπαγεωργίου Πέτρος (καθηγητής), Παπαδάκης Ιωάννης (καθηγητής), Παπαδήμας Νικόλαος (στρατηγός, υπουργός), Παπαδοδήμας Ηλίας (στρατηγός, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας), Παπαμιχαλόπουλος Κων. (υπουργός), Παπούλιας Δημήτριος (ακαδημαϊκός), Παππάς Αλέξανδρος (υπουργός), Πεζόπουλος Θεόδωρος (αντιπλοίαρχος), Πεζόπουλος Κυριάκος (υποναύαρχος), Πετζετάκης Μιχαήλ (καθηγητής), Πηχεών Φιλόλαος (στρατηγός, μακεδονομάχος), Πιερράκος Κυριάκος (στρατηγός, υπουργός), Πυλαρινός Φραγκίσκος (καθηγητής).
Ράδος N. Κων. (καθηγητής), Ράλλης Πέτρος (υπουργός), Ρούφος – Κανακάρης Λουκάς (υπουργός), Ρωμανός Αριστ. (υπουργός), Ρώμας Αλέξανδρος (υπουργός).
Σακελλαρίου Γεώργιος (καθηγητής), Σερπιέρης Φερδινάνδος (τραπεζίτης), Σκαλιέρης Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Σκίπης Σωτήρης (ακαδημαϊκός), Σκουλάς Αχιλλεύς (στρατιωτικός, μακεδονομάχος), Σουλιώτης – Νικολαΐδης Αθαν. (στρατηγός, υπουργός), Σπεράντζας Στέλιος (ποιητής, καθηγητής), Στεφάνου Διονύσιος (υπουργός), Στρέιτ Γεώργιος (ακαδημαϊκός, υπουργός), Συνοδινός E. Ελευθέριος (καθηγητής), Συρμόπουλος Σόλων (πρύτανης), Σφακιανάκης Παναγιώτης (υπουργός).
Τζέτζης Ιωάννης (ιστορικός, καθηγητής), Τρικούπης Σπυρίδων (πρόεδρος του πρώτου επταμελούς Υπουργικού Συμβουλίου του ελληνικού κράτους), Τσακόπουλος Σπυρίδων (υπουργός), Τσίλλερ Ερνέστος (αρχιτέκτων, αρχαιολόγος, καθηγητής), Τσόντος – Βάρδας Γεώργιος (στρατηγός, μακεδονομάχος, υπουργός).
Υψηλάντης Αλέξανδρος (στρατηγός, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας), Υψηλάντης Δημήτριος (στρατιωτικός, μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Υψηλάντης Νικόλαος (αρχηγός Ιερού Λόχου, μέλος της Φιλικής Εταιρείας).
Φιλάρετος Γεώργιος (υπουργός), Φραντζής Αμβρόσιος (στρατηγός), Φωτιάδης Αλέξανδρος (καθηγητής).
Χαριτάκης Κων. (καθηγητής), Χαριτάντης Αναστάσιος (καθηγητής), Χαρτ Ευτύχιος (καθηγητής), Χατζηπάνος Παναγιώτης (υπουργός).
Ψαρρός Δημήτριος (συνταγματάρχης, αρχηγός αντιστασιακής οργανώσεως 5/42).
Συγγραφείς, ποιητές, μουσουργοί, βουλευτές, πρέσβεις…
Αδάμαντος Αδάμ (Δήμαρχος Αμμοχώστου), Αναγνωστόπουλος Παν. (Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Αννινος Χαράλαμπος (συγγραφέας), Αννινος Χερουβείμ (μητροπολίτης Παροναξίας), Αντύπας Ανδρέας (γιατρός),
Βασιλικός Αθανάσιος (βουλευτής), Βρατσάνος Δημήτριος (βουλευτής),
Γαλάνης Εμμανουήλ (συγγραφέας), Γιαννόπουλος Αγησίλαος (δημοσιογράφος), Γλέζος Πέτρος (λόγιος),
Δανδόλος Αντώνιος (πολιτικός), Δραγούμης Ιων (λόγιος, πολιτικός), Δραγώνας K. (γιατρός),
Εβερτ Μιλτιάδης (μακεδονομάχος), Εσλιν K. (πολιτικός),
Ζέπος Π. Ιωάννης (νομοδιδάσκαλος), Ζώης Λεωνίδας (ιστορικός των Επτανήσων),
Ησυχάκης Δημήτριος (δήμαρχος Χανίων),
Θεοτόκης Εμμανουήλ (πρόεδρος Ιονίου Βουλής),
Ιωαννίδης Γεώργιος (βουλευτής Πάφου),
Καζαντζάκης Νίκος (συγγραφέας), Καλλιμασιώτης Δημήτριος (βουλευτής), Καλογερόπουλος Δημήτριος (πρόεδρος Ελλήνων Λογοτεχνών), Καλογερόπουλος Παναγιώτης (λόγιος), Καμπάς Παναγιώτης (βιομήχανος), Καυταντζόγλου Λύσανδρος (πρέσβης), Κουρτίδης Αριστ. (λόγιος, παιδαγωγός), Κυβετός Λεωνίδας (βουλευτής),
Λαδάς Ιωάννης (νομικός), Λευκαδίτης Αθανάσιος (γυμναστής, ιδρυτής Ελληνικού Προσκοπισμού),
Μαλακάσης Μιλτιάδης (ποιητής), Μανιάκης K. (δικαστικός), Μάνος Νικόλαος (δήμαρχος Θεσσαλονίκης), Μάντζαρος-Χαλικιόπουλος Νικόλαος (μουσουργός), Μαρκοράς Γεράσιμος (ποιητής), Μαρτινέλλης Γεώργιος (ποιητής), Μάτεσις Αντώνιος (νομικός, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου), Ματσούκας Σπυρίδων (ποιητής), Μελάς Αλέξανδρος (βουλευτής), Μινέικο Σιγισμούνδος (μηχανικός), Μπαλάνος Δημήτριος (γιατρός),
Νάγος Σπυρίδων (συγγραφέας),
Ξάνθος Εμμανουήλ (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας),
Παπαγεωργίου Φιλώτας (βουλευτής), Πελεκίδης Ευστράτιος (αρχαιολόγος), Περράκης K. (γιατρός, πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου), Πλυτάς Αμβρόσιος (δήμαρχος Αθηναίων), Πουρής Μιλτιάδης (βιομήχανος),
Ράδος Νικόλαος (λόγιος, ιστοριοδίφης), Ράμμος Αντώνιος (πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου), Ρώμας Διονύσιος (γερουσιαστής της Ιονίου Βουλής, Μέλος Φιλικής Εταιρείας),
Σάρρος Δημήτριος (μακεδονομάχος), Σημιτόπουλος Ηλίας (αρχιτέκτων), Σημιτόπουλος K. (γιατρός), Σκουφάς Νικόλαος (ιδρυτικό Μέλος Φιλικής Εταιρείας), Σολομωνίδης Σπυρίδων (δημοσιογράφος, νομάρχης), Σολομωνίδης Σωκράτης (δημοσιογράφος), Σώζος Χριστόδουλος (δήμαρχος Λεμεσού, βουλευτής),
Τερτσέτης Γεώργιος (λόγιος, δικαστικός), Τζαζόπουλος Αλέξανδρος (νομικός), Τριανταφυλλίδης Αντώνιος (βουλευτής Λευκωσίας), Τσακάλωφ Αθανάσιος (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Τσόχας Γεώργιος (δήμαρχος Αθηναίων),
Φιλήμων Τιμολέων (βουλευτής, δήμαρχος Αθηναίων), Φλογαΐτης Θεόδωρος (λόγιος, δικαστικός), Φλώκος Χαράλαμπος (γενικός στρατιωτικός αρχίατρος),
Χαλκοκονδύλης Λ. Ιωάννης (κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος), Χοϊδάς Ρόκκος (βουλευτής), Χρηστοβασίλης Χρ. (ποιητής), Χρυσάφης Ιωάννης (καθηγητής Γυμναστικής).
0 Σχόλια