«Κυρίως διαδεδομένη στις περιοχές της νότιας Ιταλίας, με ισχυρή παρουσία στην Καλαβρία, πιθανότατα εισήχθη κατά τον αποικισμό της Magna Graecia (Μεγάλη Ελλάδα ή Μεγάλη Ελλάς, Magna Graecia στα λατινικά, Magna Grecia στα ιταλικά, ήταν η επικράτεια των διαφόρων αρχαίων Ελληνικών αποικιών στην Σικελία και νότια Ιταλία)», ανέφερε ο Innocenzo Muzzalupo, ερευνητής στο Συμβούλιο Αγροτικής Έρευνας και Οικονομίας, Ερευνητικό Κέντρο για την Ελιά, τα εσπεριδοειδή και τα δένδρα (CREA-OFA), δήλωσε στους Olive Oil Times.
Λόγω του λευκού χρώματος των φρούτων, το οποίο στη δυτική κουλτούρα συμβολίζει την αγνότητα, κατέληξε να χρησιμοποιείται κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς.
«Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που παράγεται από αυτή την ποικιλία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με όλα τα άλλα όσον αφορά τη σύνθεση των λιπαρών οξέων, των γεύσεων και των αρωμάτων που είναι χαρακτηριστικό ενός ελαφρού φρουτώδους προϊόντος», διευκρίνισε.
«Ένας μικρός αριθμός παραγωγών το χρησιμοποιούν σε μείγματα με άλλες κυρίαρχες ποικιλίες, αλλά λόγω του λευκού χρώματος των φρούτων, το οποίο στη δυτική κουλτούρα συμβολίζει την αγνότητα, κατέληξε να χρησιμοποιείται κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς».
Γι ‘αυτό και η Leucocarpa προορίζεται για τα μυστήρια και άλλες καθολικές ιεροτελεστίες και, στο παρελθόν, να χρίσει τον αυτοκράτορα κατά τη διάρκεια της τελετής στερέωσης.
Αυτό αποτελεί περαιτέρω ένδειξη για το πώς οι αρχαίοι άνθρωποι, ανεξαρτήτως της πίστης τους, συνδέουν την ελιά και το ελαιόλαδο με ιερότητα, όπως συνέβη στην Αθήνα και πολλά άλλα μέρη σε όλη τη Μεσογειακή λεκάνη, σε τέτοιο βαθμό που σήμερα η ελιά θεωρείται παγκοσμίως ένα σύμβολο της ειρήνης .
Επιστρέφοντας στο Leucocarpa, ο γενετικός χαρακτηρισμός έδειξε ότι ανήκει σε ένα μοναδικό στέλεχος, του οποίου η περιορισμένη εξάπλωση πιθανώς οφείλεται σε ανήσυχη διάδοση. Στη συνέχεια, οι αγρότες φροντίζουν καλά αυτά τα ελαιόδενδρα, τα οποία κατά τη διάρκεια της περιόδου δίνουν μια ωραία αισθητική επίδραση, η οποία, σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποίησε η Muzzalupo με άλλους ερευνητές της CREA και του Πανεπιστημίου της Καλαβρίας, οφείλεται σε «απενεργοποίηση» των φλαβονοειδών και των ανθοκυανινών.
«Η ωρίμανση της ελιάς περιλαμβάνει δύο φάσεις: πρώτον, το πέρασμα και τη σύνθεση της χλωροφύλλης που προκαλεί πράσινο φρούτο και στη συνέχεια την αποικοδόμηση της χλωροφύλλης όταν η ελιά χάνει το χρώμα της», εξηγεί ο ερευνητής μας. «Ταυτόχρονα, γενικά, στις ελιές, όπως και στα περισσότερα φρούτα, η σύνθεση των ανθοκυανινών και άλλων φλαβονοειδών ενεργοποιείται και αυτό προκαλεί το γαλαζωπό ή μαύρο χρώμα τους.»
«Στην ποικιλία Leucocarpa, η ενεργοποίηση φλαβονοειδών και ανθοκυανίνης δεν εμφανίζεται καθόλου», εξήγησε ο Muzzalupo. «Αυτή είναι η μόνη ποικιλία που παραμένει άσπρη σε οποιοδήποτε στάδιο της ωρίμανσης και εάν αφήσουμε τα φρούτα στα δέντρα μέχρι αργά το χειμώνα, θα τα βρούμε λευκά, που τείνουν να καταστούν κιτρινωπά λόγω της οξείδωσης των λιπιδίων. Στη μελέτη μας προσπαθήσαμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό. »
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μεταγραφή συγκεκριμένων γονιδίων παρεμποδίζεται στο επίπεδο ορισμένων ενζύμων από μια διαδικασία ρύθμισης. τότε, ανακάλυψαν ποιοι κανονιστικοί μηχανισμοί συμβαίνουν, μέσω ειδικών microRNAs. Αυτό το τελευταίο εύρημα οδήγησε στη δημοσίευση της έρευνας.
«Ο χαρακτηρισμός των μεταγραφών από τις βιοσυνθετικές οδούς φλαβονοειδών και ανθοκυανίνης και η ανάλυση του επιπέδου έκφρασης τους σε ελαιόδεντρα είναι ένας σημαντικός στόχος όχι μόνο να κατανοήσουμε το γεγονός των φρούτων, αλλά και να αυξήσουμε τη γνώση αυτών των αντιοξειδωτικών μορίων, τα οποία είναι σημαντικά για την ανθρώπινη υγεία », σημείωσε ο Muzzalupo.
oliveoiltimes.com
0 Σχόλια