Η οστεοπόρωση είναι πιθανότερο να επηρεάσει ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, ειδικά γυναίκες που έχουν περάσει την εμμηνόπαυση. Ωστόσο και οι άνδρες είναι πολλές φορές επιρρεπείς.
Γι’ αυτό και οι ειδικοί ενδιαφέρονται ιδιαιτέρως για την αναγνώριση όλων των πιθανών παραγόντων επικινδυνότητας για την απώλεια οστικής μάζας, ειδικά στις γυναίκες. Μια νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα – σε συνεργασία και με άλλα ιδρύματα, αναγνώρισε μια πραγματικά απρόβλεπτη σύνδεση ανάμεσα στους κοινωνικούς δεσμούς και στην ποσότητα οστικής απώλειας.
Η νέα έρευνα υποστηρίζει ότι αυτό που κάνει τη διαφορά στην οστική υγεία ενός ανθρώπου είναι η ποιότητα, όχι τόσο η ποσότητα, των κοινωνικών σχέσεων. Ο παράγοντας είναι μέρος της μέτρησης του «ψυχοκοινωνικού στρες», ένα είδος στρες που οι άνθρωποι βιώνουν ως αποτέλεσμα σημαντικών γεγονότων της ζωής ή χαμηλών επιπέδων αισιοδοξίας, ικανοποίησης από τη ζωή ή μόρφωσης.
«Το ψυχοκοινωνικό στρες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κατάγματος μέσω της υποβάθμισης της πυκνότητας μετάλλων στα οστά», αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο του. «Αλλάζει την οστική μάζα και απορρυθμίζει την έκκριση ορμονών, όπως η κορτιζόλη, των ορμονών ανάπτυξης και των γλυκοκορτικοειδών», εξηγούν.
Οι ερευνητές ακολούθησαν τους συμμετέχοντες για 6 χρόνια και βρήκαν ότι τα υψηλά επίπεδα ψυχοκοινωνικού στρες συνδέονταν με χαμηλότερη οστική πυκνότητα. Αυτή η σχέση επέμενε, ακόμα και όταν η ομάδα προσάρμοσε άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία και η ποιότητα ζωής.
Την ίδια στιγμή, ορισμένοι στρεσογόνοι παράγοντας είχαν μεγαλύτερα σημασία σε σύγκριση με άλλους σε ό,τι αφορά την οστική απώλεια. Οι ερευνητές συνέδεσαν την υψηλότερη κοινωνική πίεση με μεγαλύτερη οστική πυκνότητα μετάλλων.
Επιπλέον, το στρες που είχε προκληθεί από κοινωνικούς παράγοντες σχετιζόταν με απώλεια οστικής μάζας στον αυχένα και στο ισχίο. Ο σημαντικός παράγοντας δηλαδή που αλληλεπιδρούσε με τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεοπόρωσης ήταν η κοινωνική πίεση και το στρες που προκαλούταν από τις κοινωνικές σχέσεις.
0 Σχόλια