"Όλη η κοινωνία ζει κάτω από έντονα στρεσογόνες συνθήκες, οι οποίες αποτελούν παράγοντα επικινδυνότητας για την ψυχική υγεία και την προσαρμογή των ανθρώπων.
Δεν βιώνουν, ωστόσο, όλοι στον ίδιο βαθμό την αντιξοότητα.
Δεν χρωστάνε όλοι τα ίδια χρήματα, δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευθύνες, δεν έμειναν όλοι άνεργοι.
Επίσης, δεν αντιλαμβανόμαστε την αντιξοότητα όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν αντιδράμε ομοίως απέναντί της.
Ένα μέρος αυτών που τη βιώνουν είναι πιο ευάλωτο στο συνεχόμενο στρες.
Ο βαθμός στον οποίο βιώνει ο καθένας την αντιξοότητα εξαρτάται από τις προηγούμενες εμπειρίες και συνθήκες ζωής του, από την προσωπικότητά του, από τις ευαισθησίες του και από πολλά άλλα εγγενή χαρακτηριστικά του.
Οι άνεργοι ίσως αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Η ανεργία είναι κάτι το ακραίο.
Συχνά αυτοί που μένουν χωρίς δουλειά αυξάνουν την επιθετικότητά τους και αυτό οδηγεί στην αύξηση των κακοποιημένων παιδιών και συζύγων.
Αυτό που μπορεί να μας προστατέψει από τις ψυχικές διαταραχές είναι η αλληλοϋποστήριξη από κάθε είδους συλλογικότητες, όπως η Εκκλησία.
Σπουδαίο ρόλο παίζει και η υποστήριξη από φίλους και συγγενείς.
Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι.
Θα ήταν καλό όλοι να συνειδητοποιήσουμε, παράλληλα, ότι τα φάρμακα δεν είναι λύση στο ψυχολογικά προβλήματα.
Πρέπει κανείς να προσπαθήσει μόνος του να βρει ποιο είναι το βαθύτερο πρόβλημα και στη συνέχεια να δουλέψει με τον εαυτό του για να το λύσει"
"Ε.Τ"
0 Σχόλια