Αρχαιολόγος Πέπη Λαζαρίδου -2020

'Ήταν κόρη του σπουδαίου αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίζη που άνοιξε το δρόμο των ανακαλύψεων στην Αμφίπολη
Μια αξιόλογη αρχαιολόγος, η οποία εργάστηκε με πάθος, για την ανάδειξη και την προστασία των αρχαιολογικών χώρων και ιδιαιτέρως της Αμφίπολης, η Πέπη Λαζαρίδου, έφυγε από τη ζωή. Ήταν κόρη Δημήτρη Λαζαρίδη, του σπουδαίου αρχαιολόγου που ανέσκαψε για πρώτη φορά την Αμφίπολη το 1956 και αποκάλυψε περίπου 400 τάφους μεταξύ των οποίων και έναν ασύλητο.

Η Πέπη Λαζαρίδου υπηρέτησε στις πρώην Εφορείες Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αττικής (Α΄και Β΄), Θεσσαλονίκης και Καβάλας και τα τελευταία περίπου 20 χρόνια στην Εφορεία Ακροπόλεως.

«Η Πέπη αγαπήθηκε από όλους τους συναδέλφους για την εντιμότητα, το ήθος και τη συναδελφοσύνη, τη συνεχή της παρουσία και τις παρεμβάσεις της για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς με κάθε τρόπο, πάντοτε πλάι μας, όπως τελευταία στους αγώνες για τα μνημεία που κινδύνευσαν να δοθούν στο ΤΑΙΠΕΔ ή τις βίαιες αποσπάσεις αρχαίων από τους τόπους τους, όπως το Βυζαντινό Σταυροδρόμι ή οι δεσμώτες του Φαλήρου. Η Πέπη, η δικιά μας Πέπη, δεν αγωνίστηκε μόνον από τις επάλξεις του ΔΣ του Συλλόγου των Ελλήνων Αρχαιολόγων με συνέπεια και σεμνότητα, αλλά ήταν σχεδόν πανταχού παρούσα με ενεργή συμμετοχή σε εκδηλώσεις για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς» σημειώνει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων και προσθέτει:

«Ακούραστη εργάτρια των μνημείων εξαντλεί σε βάθος την έρευνα, ανασκάπτει και μελετά ακατάπαυστα, αφήνοντας πολυάριθμες μελέτες της ιδίως για το Γυμνάσιο της Αμφίπολης, άλλες για τη Θέρμη Θεσσαλονίκης, τους Δήμους της Αρχαίας Αθήνας, τους Λόφους Νυμφών-Πνύκας-Μουσείου. Μέσα από την ενδιαφέρουσα δημοσίευσή της για τον Εφηβαρχικό Νόμο της Αμφίπολης αναδύεται το πρόσωπο του Φιλίππου Ε΄, παρέχοντας αυθεντικές πληροφορίες για την κοινωνική δομή της πόλης και την αγωγή των εφήβων, τα ήθη και τα αξιώματα της εποχής.Τα τελευταία χρόνια της υπηρεσιακής της καριέρας μοιράστηκε την αγάπη της για τη γη της Μακεδονίας με τη δουλειά της στην Εφορεία της Ακρόπολης, μελετώντας με την ίδια συνέπεια και στους δύο τόπους. Μια ζωή ταξιδεύοντας και αγωνιώντας για τα μνημεία και τους συναδέλφους, μια ζωή να αφουγκράζεται ακόμη και στις πιο δύσκολες προσωπικές της στιγμές, όπως πρόσφατα που αρρώστησε τόσο ξαφνικά, κάθε κίνδυνο και κάθε απειλή που αντιμετωπίζει ο Ενιαίος Φορέας Προστασίας των μνημείων, δηλαδή η Αρχαιολογική Υπηρεσία».