1. Παράσιτο που κολλάει στο δέρμα των κατοικίδιων κυρίως ζώων και τους ρουφάει το αίμα.
2. Άνθρωπος που με τη συνεχή παρουσία του ή με τις επίμονες απαιτήσεις του γίνεται ενοχλητικός , φορτικός.
Το τσιμούρι λοιπόν κατέληξε να λέγεται τσιμπούρι από το τσιμπάω (από το τσιμούρι και το στιμπάω)!
Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, το τσιμπούρι είτε λέγεται μάντακας είτε τσιμούρι, είτε ...Μήτσος παραμένει ένα από τα πιο αηδιαστικά, ανεπιθύμητα, επικίνδυνα, αιμοβόρα πλάσματα. Και παρόλα το μικροσκοπικό τους μέγεθος έχουν τη μοναδική ικανότητα να κάνουν τους ιδιοκτήτες σκύλων ανά τον κόσμο να ουρλιάζουν με τρόμο μόλις δούνε ένα από αυτά να ...κόβει αμέριμνο βόλτες πάνω στο μονάκριβο παιδί τους.
Έχει μπει για καλά η άνοιξη και η ταινία τρόμου "Τσιμπούρια ...απειλή έρχεται" παίζεται σε επανάληψη σχεδόν κάθε μέρα σε όλα τα σπίτια του πλανήτη μας. Η πρόληψη είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας: αμπούλες, κολάρα, καθημερινά ψεκάσματα και πολύ καλό ψάξιμο του σκύλου μετά από κάθε βόλτα.
Τα σημεία που συνηθίζουν να κυκλοφορούν τα τσιμπούρια είναι πίσω ή μέσα στα αυτιά, στη κοιλιά, στις μασχάλες, στα πατουσάκια και στο κεφάλι. Δυστυχώς όμως, παρόλο τον ...χημικό πόλεμο που έχουμε ξεκινήσει εναντίον τους χρόνια τώρα, τα σκασμένα πάντα βρίσκουν έναν τρόπο να κάνουν κατάληψη στην περιοχή του εχθρού!
Και εμείς πρέπει να γνωρίζουμε τη στρατηγική εξολόθρευσής τους πολύ καλά αλλιώς η ζημιά που μπορεί να γίνει είναι μεγάλη.
Καταρχάς, θέλει πολύ προσοχή όταν πάμε να αφαιρέσουμε το τσιμπούρι.
Αν το τραβήξουμε για να βγει, είναι πολύ πιθανό να μείνει μέσα το κεφάλι και το ...τσιμπούρι βαμπίρ να συνεχίσει ανενόχλητο να πίνει το αίμα του....παιδιού μας. Καλύτερα είναι να το λούσουμε πρώτα με οινόπνευμα, στέλνοντάς το στον άλλο κόσμο και μετά να το τραβήξουμε προσεχτικά με ένα τσιμπιδάκι. Και λίγο απολυμαντικό υγρό στη πληγή θα ήταν μία σοφή κίνηση.
Εάν τώρα το βγάλουμε και είναι ακόμα ζωντανό:
* ΔΕΝ το πετάμε στα σκουπίδια γιατί θα βρει τρόπο να βγει.
* ΔΕΝ το πετάμε στην τουαλέτα. Ξέχασα να σας πω ότι ξέρουν και καλό κολύμπι.
* ΔΕΝ το πατάμε με το παπούτσι μας. Είναι τόσο μικρό που κατά 90% η σόλα μας δεν θα το πετύχει.
Αυτό που κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε τον ....τρόπο εξολόθρευσης των μαγισσών τον Μεσαίωνα: Τα ρίχνουμε στη πυρρά! Κοινώς, τους βάζουμε φωτιά.
Αν το τσιμπούρι έχει προλάβει και έχει παχύνει από το ...καθισιό στο σώμα του σκύλου μας καλά θα ήταν να κάνουμε και μία προληπτική εξέταση αίματος, 2 εβδομάδες μετά ώστε να μην μας προκύψει η ερλειχίωση. Και επειδή δεν θέλω να σας πανικοβάλλω, μπορεί σαν λέξη να ακούγεται τρομαχτική αλλά αν διαγνωστεί νωρίς περνάει με μία απλή αντιβίωση.
Κατερίνα Κουρούκλη
0 Σχόλια