Η πυξίδα αυτή ήταν µία πέτρα, υποστηρίζουν δύο επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια Eotvos της Βουδαπέστη και Lund της Σουηδίας.....
Ήταν µία «ηλιόπετρα», ένα είδος διάφανου ασβεστίτη που μπορούσε να μαγνητίζει το ηλιακό φως, ακόμη και μέσα στην ομίχλη, µε αποτέλεσμα να «προδίδει» τη θέση του ήλιου στους ταξιδευτές ώστε να μην παρεκκλίνουν από την πορεία τους.
Σύμφωνα µε το «Nature», οι δύο επιστήμονες, (Γκαµπόρ Χορβάθ και Σούζαν Ακεσον) προσπαθούσαν από το 2005 να επιβεβαιώσουν έναν παλαιό θρύλο που έλεγε ότι οι Βίκινγκς μπορούσαν να προσανατολίζονται στις θαλάσσιες εξορμήσεις τους µε τη βοήθεια μιας πέτρας που τους έδειχνε τον δρόμο.
Από το 750 μέχρι το 1050 µ.Χ., οι Βίκινγκς ήταν σε θέση να πραγματοποιούν αποστολές χιλιάδων χιλιομέτρων προς την Ισλανδία, τη Γροιλανδία και ακόμη πιο πέρα, στα παράλια της Βορείου Αμερικής, όπως έχει υποστηριχτεί από πρόσφατες μελέτες.
Αυτά τα ριψοκίνδυνα ταξίδια μπορούσαν να τα πραγματοποιούν ακόμη και όταν ο ουρανός ήταν σκοτεινός, επικρατούσε ομίχλη ή χιόνιζε χωρίς να έχουν άμεση οπτική επαφή µε τα άστρα.
Οι δύο ειδικοί λένε πως ήταν αυτή η πέτρα, η οποία εκμεταλλευόταν ένα φυσικό φαινόμενο, την πόλωση του φωτός, και ανάλογα µε τη θέση στην οποία την κρατούσε κάποιος μπορούσε να «λάμπει» περισσότερο ή λιγότερο, φανερώνοντας το πού βρίσκεται ο ήλιος.
Ακόμη και όταν ο ουρανός ήταν σκοτεινός.
Έτσι δεν χρειαζόταν να ταξιδεύουν υπολογίζοντας την πορεία τους από τη θέση των άστρων.
0 Σχόλια