Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η συγγραφέας Αμαλία Μεγαπάνου, η γυναίκα που ταύτισε τη ζωή της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Η Αμαλία Μεγαπάνου, το γένος Κανελλοπούλου, υπήρξε σύζυγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Γεννήθηκε το 1929 στην Αθήνα και ήταν κόρη του Αναστάσιου Κανελλόπουλου, αδερφού του πολιτικού και φιλοσόφου Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Το 1951 παντρεύτηκε με τον μετέπειτα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η Μεγαπάνου τον ακολούθησε και στην εξορία του στο Παρίσι τη δεκαετία του ΄60.
Το μήνυμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τον θάνατό της
«Μία άξια Ελληνίδα που επί χρόνια υπηρέτησε τα γράμματα και μελέτησε τον λαϊκό μας πολιτισμό δεν είναι, πια, κοντά μας. Η Αμαλία Μεγαπάνου διέτρεξε με ευθύνη και σεμνότητα τη ζωή της, μιλώντας λίγο και πράττοντας πολλά.
Αισθάνομαι τυχερός που την γνώρισα από μικρός. Την θυμάμαι να κάνει στενή παρέα με τους γονείς μου, στο Παρίσι, στη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και, έπειτα, στην Αθήνα. Εκπέμποντας πάντα ευγένεια, διακριτικότητα και κομψότητα.
Διαβάζοντας, αργότερα, τα βιβλία της, ταξίδεψα στη γνώση και στην ευαισθησία της. Και διδάχτηκα την ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Πώς γίνεται μία προσωπικότητα να πρωταγωνιστεί, επιλέγοντας ταυτόχρονα να μην βρίσκεται στο προσκήνιο. Την αποχαιρετώ με συγκίνηση όπως, νομίζω, όλοι οι Έλληνες».
«Σκάσε, Αμαλία»
Το «σκάσε, Αμαλία!» το ξεστόμισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ενώ η Αμαλία Μεγαπάνου στεκόταν πλάι του στο μπαλκόνι από όπου ο ίδιος θα έβγαζε λόγο. Η φράση, για κακή του τύχη, ακούστηκε από το μικρόφωνο. Η σχέση τους κράτησε μέχρι το 1972, όταν και αποφάσισε να πάρει διαζύγιο. Αιτία ήταν η δύσκολη συμβίωση, την οποία παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Καραμανλής.
«Η Αμαλία ήταν τόσο όμορφη όσο και αξιοπρεπής. Είχε δυνατό χαρακτήρα, κάπως αυταρχικό. Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του γάμου μας να οφείλεται στο ότι είχαμε τον ίδιο χαρακτήρα… Τα ενδιαφέροντά της ήταν περισσότερο πολιτιστικά παρά πολιτικά. Και, μολονότι ουδέποτε αναμειγνυόταν στη δημόσια ζωή, συμπαραστάθηκε με αφοσίωση στη δύσκολη σταδιοδρομία μου. Το βέβαιο είναι ότι ο χωρισμός μου με λύπησε, αν και η ευθύνη γι’ αυτόν ήταν περισσότερο δική μου». Αυτό είχε δηλώσει ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στον δημοσιογράφο, πολιτικό και στενό συνεργάτη του Τάκη Λαμπρία (1926-2001), ο οποίος είχε το θάρρος να τον ρωτήσει ευθέως για ένα τόσο προσωπικό θέμα και να το καταθέσει στο βιβλίο του «Στη σκιά ενός μεγάλου» (εκδόσεις Μορφωτική Εστία και Ποταμός).
Ύστερα από αυτόν τον γάμο η Αμαλία παντρεύτηκε τον μαιευτήρα Επαμεινώνδα Μεγαπάνο, στις 17 Μαΐου 1973, του οποίου το όνομα πήρε και χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας, ακόμη και μετά το δεύτερο διαζύγιό της.
Εργογραφία
Σχέδια από Ελληνικά κεντήματα Ι - Πρακτικός οδηγός, Μουσείο Μπενάκη, 1981, ISBN 000-8452-12-4
Σχέδια από Ελληνικά κεντήματα ΙΙ - Πρακτικός οδηγός, Μουσείο Μπενάκη, 1981, ISBN 000-8452-13-1
Το παιδί της μάνας μου, Libro, 1982, ISBN 960-7009-32-0
Κεντήματα, Μουσείο Μπενάκη, 1983, ISBN 000-8452-14-8
Η ξύπνια χελώνα, Libro, 1983, ISBN 960-7009-35-7
Φιλαρέτης: Ελπινίκη, Libro, 1986, ISBN 960-7009-31-2
Διάλογος με την Άννα, Libro, 1988, ISBN 960-7009-11-1
Έκτωρ, Libro, 1989, ISBN 960-7009-37-1
Η γκρίζα πέτρα, Libro, 1991, ISBN 960-7009-39-8
Το Φιρφιρί, οι Φιρφιρογέννητοι και η μεγάλη κωπηλασία, Καστανιώτης, 1992, ISBN 960-03-0987-6
10 λεπτά, Libro, 1992, ISBN 960-7009-83-5
Η διαφανής αμπούλα, Libro, 1993, ISBN 960-7009-88-6
Το μαύρο ταξί, Libro, 1994, ISBN 960-7009-94-0
Εμείς και το κουτάβι, Libro, 1994, ISBN 960-7009-95-9
Σιμώνη, Γαβριηλίδης, 2004, ISBN 960-336-057-0
Πρόσωπα και άλλα κύρια ονόματα (Μυθολογικά, ιστορικά έως τον 1ο μ.Χ. αιώνα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας), Μουσείο Μπενάκη, 2006, ISBN 960-8347-34-3
Η Αμαλία Μεγαπάνου, το γένος Κανελλοπούλου, υπήρξε σύζυγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Γεννήθηκε το 1929 στην Αθήνα και ήταν κόρη του Αναστάσιου Κανελλόπουλου, αδερφού του πολιτικού και φιλοσόφου Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Το 1951 παντρεύτηκε με τον μετέπειτα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η Μεγαπάνου τον ακολούθησε και στην εξορία του στο Παρίσι τη δεκαετία του ΄60.
«Μία άξια Ελληνίδα που επί χρόνια υπηρέτησε τα γράμματα και μελέτησε τον λαϊκό μας πολιτισμό δεν είναι, πια, κοντά μας. Η Αμαλία Μεγαπάνου διέτρεξε με ευθύνη και σεμνότητα τη ζωή της, μιλώντας λίγο και πράττοντας πολλά.
Αισθάνομαι τυχερός που την γνώρισα από μικρός. Την θυμάμαι να κάνει στενή παρέα με τους γονείς μου, στο Παρίσι, στη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και, έπειτα, στην Αθήνα. Εκπέμποντας πάντα ευγένεια, διακριτικότητα και κομψότητα.
Διαβάζοντας, αργότερα, τα βιβλία της, ταξίδεψα στη γνώση και στην ευαισθησία της. Και διδάχτηκα την ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Πώς γίνεται μία προσωπικότητα να πρωταγωνιστεί, επιλέγοντας ταυτόχρονα να μην βρίσκεται στο προσκήνιο. Την αποχαιρετώ με συγκίνηση όπως, νομίζω, όλοι οι Έλληνες».
Το «σκάσε, Αμαλία!» το ξεστόμισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ενώ η Αμαλία Μεγαπάνου στεκόταν πλάι του στο μπαλκόνι από όπου ο ίδιος θα έβγαζε λόγο. Η φράση, για κακή του τύχη, ακούστηκε από το μικρόφωνο. Η σχέση τους κράτησε μέχρι το 1972, όταν και αποφάσισε να πάρει διαζύγιο. Αιτία ήταν η δύσκολη συμβίωση, την οποία παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Καραμανλής.
«Η Αμαλία ήταν τόσο όμορφη όσο και αξιοπρεπής. Είχε δυνατό χαρακτήρα, κάπως αυταρχικό. Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του γάμου μας να οφείλεται στο ότι είχαμε τον ίδιο χαρακτήρα… Τα ενδιαφέροντά της ήταν περισσότερο πολιτιστικά παρά πολιτικά. Και, μολονότι ουδέποτε αναμειγνυόταν στη δημόσια ζωή, συμπαραστάθηκε με αφοσίωση στη δύσκολη σταδιοδρομία μου. Το βέβαιο είναι ότι ο χωρισμός μου με λύπησε, αν και η ευθύνη γι’ αυτόν ήταν περισσότερο δική μου». Αυτό είχε δηλώσει ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στον δημοσιογράφο, πολιτικό και στενό συνεργάτη του Τάκη Λαμπρία (1926-2001), ο οποίος είχε το θάρρος να τον ρωτήσει ευθέως για ένα τόσο προσωπικό θέμα και να το καταθέσει στο βιβλίο του «Στη σκιά ενός μεγάλου» (εκδόσεις Μορφωτική Εστία και Ποταμός).
Ύστερα από αυτόν τον γάμο η Αμαλία παντρεύτηκε τον μαιευτήρα Επαμεινώνδα Μεγαπάνο, στις 17 Μαΐου 1973, του οποίου το όνομα πήρε και χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας, ακόμη και μετά το δεύτερο διαζύγιό της.
Εργογραφία
Σχέδια από Ελληνικά κεντήματα Ι - Πρακτικός οδηγός, Μουσείο Μπενάκη, 1981, ISBN 000-8452-12-4
Σχέδια από Ελληνικά κεντήματα ΙΙ - Πρακτικός οδηγός, Μουσείο Μπενάκη, 1981, ISBN 000-8452-13-1
Το παιδί της μάνας μου, Libro, 1982, ISBN 960-7009-32-0
Κεντήματα, Μουσείο Μπενάκη, 1983, ISBN 000-8452-14-8
Η ξύπνια χελώνα, Libro, 1983, ISBN 960-7009-35-7
Φιλαρέτης: Ελπινίκη, Libro, 1986, ISBN 960-7009-31-2
Διάλογος με την Άννα, Libro, 1988, ISBN 960-7009-11-1
Έκτωρ, Libro, 1989, ISBN 960-7009-37-1
Η γκρίζα πέτρα, Libro, 1991, ISBN 960-7009-39-8
Το Φιρφιρί, οι Φιρφιρογέννητοι και η μεγάλη κωπηλασία, Καστανιώτης, 1992, ISBN 960-03-0987-6
10 λεπτά, Libro, 1992, ISBN 960-7009-83-5
Η διαφανής αμπούλα, Libro, 1993, ISBN 960-7009-88-6
Το μαύρο ταξί, Libro, 1994, ISBN 960-7009-94-0
Εμείς και το κουτάβι, Libro, 1994, ISBN 960-7009-95-9
Σιμώνη, Γαβριηλίδης, 2004, ISBN 960-336-057-0
Πρόσωπα και άλλα κύρια ονόματα (Μυθολογικά, ιστορικά έως τον 1ο μ.Χ. αιώνα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας), Μουσείο Μπενάκη, 2006, ISBN 960-8347-34-3
0 Σχόλια