Αγαπημένες ρετρό συνήθειες που μας στέρησαν

«Οι επόμενες γενιές δεν θα γνωρίζουν τη σύνδεση των δύο αντικειμένων» έγραφε η λεζάντα της φωτογραφίας με την κασέτα και το μολύβι, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό στο Facebook.
Για κάποιον λόγο, οι περισσότεροι εξ ημών χαμογελάσαμε μελαγχολικά όταν την πρωτοείδαμε, κι ας ξέραμε πολύ καλά ότι το να γυρίζεις με μολύβι την κασέτα που «μάσησε» πάλι το κασετόφωνο δεν είχε τίποτα χαριτωμένο – για την ακρίβεια, το μόνο που ήθελες εκείνη την ώρα ήταν να πετάξεις την κασέτα και να σπάσεις με σφυρί το κασετόφωνο!
Το ανθρώπινο μυαλό, όμως, έχει την μοναδική ικανότητα να σβήνει τις δυσάρεστες αποχρώσεις των αναμνήσεων, κι έτσι ό,τι έγινε στο παρελθόν είναι αυτομάτως γλυκιά ανάμνηση. Όπως και οι τριάντα συνήθειες που ακολουθούν, οι οποίες είμαστε βέβαιοι πως δε λείπουν σε κανέναν – σχεδόν όσο βέβαιοι είμαστε ότι διαβάζοντας τις γραμμές που ακολουθούν, θα χαμογελάσετε. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, λοιπόν, εκτός του να γυρίζουμε τις «μασημένες» κασέτες με το μολύβι, σταματήσαμε και:

• Να γράφουμε τις αγαπημένες μας τηλεοπτικές εκπομπές, και τις ταινίες που έδειχνε η τηλεόραση σε βιντεοκασέτες, πατώντας παύση στις διαφημίσεις και αγωνιώντας μην χάσουμε το πρώτο δευτερόλεπτο όταν θα τελείωνε το διαφημιστικό διάλειμμα.
• Να παίρνουμε το 131 για να μάθουμε το τηλέφωνο κάποιου – και να το κλείνουμε σχεδόν πάντα απογοητευμένοι, γιατί δεν ξέραμε πατρώνυμο/ πατρικό/ διεύθυνση κατοικίας/ ταχυδρομικό κώδικα.
• Να χρησιμοποιούμε καρτοτηλέφωνα (και τηλέφωνα σε περίπτερα, παλιότερα). Και να συλλέγουμε τηλεκάρτες.
• Να εμφανίζουμε φιλμ, και να εκπλησσόμαστε με τις πρώτες φωτογραφίες στο καθένα, οι οποίες ήταν τόσο παλιές που είχαμε ξεχάσει ότι τις τραβήξαμε.
• Να παίρνουμε το 141 για να μάθουμε τι ώρα θα είναι στον επόμενο τόνο. Ο αριθμός τώρα έχει αλλάξει. Τον θυμάται κανείς;
• Να αγοράζουμε φωτογραφικές μηχανές μιας χρήσης στις διακοπές. Και να ενθουσιαζόμαστε με τη δυνατότητα της υποβρύχιας λήψης σε κάποιες από αυτές.
• Να γράφουμε χειρόγραφα σημειώματα και γράμματα.
• Να γράφουμε κασέτες με «ξένα διάφορα» και «ελληνικά», για να τις χαρίσουμε σε φίλους και να τις ακούσουμε σε πάρτι.
• Να γράφουμε τα ονόματα των φίλων μας, και τα τηλέφωνά τους, σε όμορφες ατζέντες, που όταν γέμιζαν παίρναμε μεγαλύτερες και αντιγράφαμε στο χέρι όλα τα τηλέφωνα και τα ονόματα από την αρχή.
• Να κοιτάμε το χάρτη πριν ή κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής.
• Να κατεβάζουμε από το πιο ψηλό ράφι έναν σκονισμένο τόμο της εγκυκλοπαίδειας για να βρούμε μια πληροφορία.
• Να συμβουλευόμαστε το Χρυσό Οδηγό. Στη χάρτινη εκδοχή του.
• Να ξέρουμε απέξω τα τηλέφωνα όλων των φίλων μας.
• Να έχουμε «φίλους δι’ αλληλογραφίας».
• Να έχουμε συλλογή βινυλίων δίπλα στο πικάπ.
• Να βάζουμε τις φωτογραφίες μας στη σειρά, μέσα στις πλαστικές θήκες των άλμπουμ.
• Να στέλνουμε καρτ-ποστάλ από τα ταξίδια μας.
• Να γράφουμε ευχετήριες κάρτες.
• Να απαντάμε στο σταθερό τηλέφωνο χωρίς να ξέρουμε ποιος καλεί.
• Να αγοράζουμε ξένο Τύπο από τα περίπτερα στο Κολωνάκι.