Οταν χρησιμοποιούμε τον επιθετικό προσδιορισμό «γλυκός» για να χαρακτηρίσουμε κάποιον, είναι πιθανόν να περιγράφουμε τις γευστικές προτιμήσεις του:
Οπως άλλωστε έδειξε μια σειρά αμερικανικών ερευνών, οι γλυκατζήδες είναι κατά κανόνα πιο συμπαθητικοί αλλά και πιο εξυπηρετικοί από όσους προτιμούν τις αλμυρές γεύσεις.
Πιο συγκεκριμένα, σε μία από τις έρευνες, οι εθελοντές που προτίμησαν να φάνε ένα κομμάτι σοκολάτας αντί για ένα αλμυρό σνακ, επέδειξαν μεγαλύτερη προθυμία στην προσφορά εθελοντικής εργασίας.
Σε μια άλλη έρευνα, οι συμμετέχοντες, αφού κλήθηκαν να παρατηρήσουν φωτογραφίες αγνώστων με ουδέτερη έκφραση προσώπου, αξιολόγησαν ως πιο συμπαθητικές όσες συνοδεύονταν από σχόλια τύπου «μου αρέσει να τρώω σοκολάτα».
Χαριτωμένα ευρήματα, δεν λέμε, αλλά ποια είναι η πρακτική αξία τους;
Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να εξηγήσουν τον πιθανό συσχετισμό ανάμεσα σε γευστικές προτιμήσεις και στοιχεία της προσωπικότητάς μας.
Μάλιστα ένας από τους υπεύθυνους του προγράμματος, ο καθηγητής ψυχολογίας Μπράιαν Μέιερς, απέκλεισε το ενδεχόμενο τα ευρήματά τους να οφείλονται στο συναίσθημα χαράς και επιβράβευσης που βιώνουμε –και το οποίο ίσως μοιραζόμαστε με κάποιον τρόπο με τους συνανθρώπους μας– όταν έχουμε καταναλώσει ένα γλύκισμα.
0 Σχόλια