Είναι μια τροφή που η παρατεταμένη και σε μεγάλες ποσότητες χρήση της μπορεί να προκαλέσει εθισμό, όσο κι αν σας φαίνεται αυτό υπερβολικό.
Το φυτό και το προϊόν που έχουν μια παλιά και πλούσια ιστορία.
Οι Μάγια, οι αλλοτινοί κυρίαρχοι της περιοχής που καταλαμβάνει σήμερα το Μεξικό και η Γουατεμάλα, έπιναν αλεσμένα σπέρματα του κακαόδεντρου ζυμωμένα σε καλαμποκίσια μπύρα.
Οι Ινδιάνοι της κεντρικής Αμερικής καλλιεργούσαν το δέντρο για χιλιάδες χρόνια και θεωρούσαν το κακάο εξαιρετική τροφή και σπουδαίο αφροδισιακό.
Ο Αινναίος, που πρώτος περιέγραψε το δέντρο, ονόμασε το γένος Θεόβρωμα (θεϊκή τροφή) εξαιτίας της σπουδαίας φήμης που είχαν τα σπέρματά του.
Ήταν τέτοια η αξία τους, που στην χερσόνησο του Γιουκατάν έπαιζαν τον ρόλο του νομίσματος και είχαν θεσπιστεί αυστηρότατοι νόμοι για τους κιβδηλοποιούς που πάσχιζαν να αφαιρέσουν το πολύτιμο περιεχόμενό τους και να το αντικαταστήσουν με άλλη ευτελή ουσία.
Ο μύθος των Αζτέκων για το κακάο μοιάζει πολύ με το αρχαίο Ελληνικό γιαι τον Προμηθέα, με τον ημίθεο Κουετζαλκοάτλ να κλέβει τα πολύτιμα σπέρματα από τον κήπο των θεών και να τα δωρίζει στους ανθρώπους.
Η προφητεία για την επιστροφή αυτού του λευκού ήρωα επέτρεψε στον ληστή Κορτέζ να καταλάβει πολύ εύκολα ολόκληρη την χώρα, μια που οι Ατζέκοι τον υποδέχτηκαν σαν θεό και όχι σαν εισβολέα
όπως του ταίριαζε.
Ο επίσκοπος Ντιέγκο ντε Λάντα, ο προσωπικός ιερέας του Κορτέζ, σημειώνει στα απομνημονεύματά του πώς δέκα σπέρματα ήταν το αντίτιμο μιας ερωτικής βραδιάς με μια Ινδιάνα πόρνη της εποχής.
Στο παλάτι του αυτοκράτορα Μοντεζούμα ο Κορτέζ μαζί με τον τυχοδιωκτικό του συρφετό δοκίμασε το ξοκοάτλ, ένα γλυκό ποτό από κακάο, βανίλια και μέλι που για να σερβίρεται παγωμένο φρόντιζαν ακούραστοι δρομείς να φέρνουν χιόνι από τα γύρω βουνά.
Στο παλάτι γινόταν τεράστια κατανάλωση του ποτού ενώ ο Μοντεζούμα, σαφώς εθισμένος, καμάρωνε πως έπινε πενήντα κούπες καθημερινά.
Είχε απαγορέψει όμως τη χρήση τους για ευνόητους λόγους στο πολυάριθμο χαρέμι του.
Για πρώτη φορά σε κάποιο μοναστήρι του Μεξικού πρόσθεσαν την άγνωστη μέχρι τότε ζάχαρη στο ποτό, και λίγα χρόνια αργότερα ο πάπας της Ρώμης επέτρεψε την κατανάλωσή του στις νηστείες, ένδειξη για το πόσο είχε διαδοθεί.
Η Ιερά Εξέταση πάντως φρόντισε να κάψει όσες μάγισσες συνήθιζαν να έρχονται σε επαφή με τον διάβολο πίνοντας μεγάλες ποσότητες κακάο.
Η σοκολάτα πήρε την θέση που της αξίζει στην Γαλλία του 17ου αιώνα όπου έφτιαχναν ένα ρόφημα ανακατεύοντας κακάο, άνιθο, πιπερόριζα, μόσχο, άνθη πορτοκαλιάς, ροδόνερο, σαλέπι, βανίλια και ζάχαρη.
Η σύγχρονη ιστορία του προϊόντος ξεκινά με την προσθήκη βουτύρου κακάο και την παρασκευή της στερεής σοκολάτας, στα 1847.
Ο Καζανόβας και άλλοι φημισμένοι εραστές γνώριζαν τις φοβερές δυνάμεις που κρύβει η σοκολάτα, και συνήθιζαν να την καταναλώνουν τακτικά.
Τα σπέρματα του κακάο περιέχουν το αλκαλοειδές θεοβρωμίνη καθώς και την συγγενική του καφεΐνη, ουσίες που διαστέλλουν τα αγγεία και εγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Σίγουρα μεγάλη σημασία έχουν και τα αρωματικά συστατικά του κακάο που επενεργούν στους ευαίσθητους γευστικούς υποδοχείς της γλώσσας και προκαλούν ερωτική διάθεση.
Να ένας τρόπος για να φτιάξετε σοκολάτα ρόφημα όπως δεν συνηθίζεται πια σήμερα: βάλτε μια κούπα γάλα πάνω σε χαμηλή φωτιά, ρίξτε 100 γραμμάρια σοκολάτα κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να λιώσει.
Αφήστε το ποτό σε θερμοκρασία δωματίου για μια μέρα, ζεστάνετέ το ξανά, προσθέστε ελάχιστη βανίλια, μια κουταλιά του λικέρ που προτιμάτε και σερβίρετέ το με κρέμα σαντιγί
ΥΛΙΚΑ
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
100γρ κουβερτούρα
150γρ Βιτάμ
2 κουτ σούπας άχνη
4 κουτ σούπας κακάο
1 κούπα τριμμένο φουντούκι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1. Λιώνουμε την κουβερτούρα με το βούτυρο σε μπεν μαρί.
2. Ανακατεύουμε το ζαχαρούχο με την άχνη και το κακάο και την λιωμένη σοκολάτα...
3. Τέλος βάζουμε τα τριμμένα φουντούκια και το αδειάζουμε σε μπολ.
4. Μόλις κρυώσει το βάζουμε στην συντήρηση του ψυγείου και μόλις πήξει είναι έτοιμο.
ΥΓ. από το βιβλίο μου ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ.
με εκτίμηση σεφ Μουζάκης Κωνσταντίνος
0 Σχόλια