Κάθε οικογένεια, κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού, εξέτρεφαν ένα γουρούνι (Χοίρο), τον οποίο έσφαζαν στα μέσα του Φθινοπώρου, και συγκεκριμένα μέχρι τις 14 Νοεμβρίου, του Αγίου Φιλίππου, πριν από την αρχή του "Σαραντάμερου", περιόδου νηστείας των Χριστουγέννων.
Από το κρέας του, αφού το τσιγάριζαν, έβγαζαν την γλίνα, (λίπα, λίπος), μέσα στο οποίο συντηρούσαν τις "εμπουκιές" (καβουρμά) κατά την διάρκεια του Χειμώνα, μέχρι περίπου τον Μάιο του επόμενου χρόνου.
Η ημέρα των "Χοιροσφαγιών" ξεκινούσε την αυγή, με το άναμμα της φωτιάς για να βράσει το νερό, με το οποίο θα μαδούσαν τις τρίχες του χοίρου. Λίγο μετά το ξημέρωμα έφθανε ο χασάπης που είχε ειδοποιηθεί από πριν και ο νοικοκύρης έφερνε το ζώο, αρκετές φορές με πολύ δυσκολία, λες και αυτό διαισθανόταν τι το περίμενε.
Η σφαγή και ο τεμαχισμός του ζώου ακολουθούσε εγκεκριμένο τυπικό που θα χρειαζόταν πολύς χώρος να αναλύσουμε.
Αφού τεμάχιζαν το ζώο, η νοικοκυρά ξεχώριζε κομμάτια, τα οποία διένειμε σε συγγενείς και γειτόνους, καλώντας ορισμένους από αυτούς στο τραπέζι που θα ακολουθούσε το βράδυ, μετά την τακτοποίηση της "κουμπάνιας". Ταυτόχρονα άρχιζε το μαγείρεμα των κρεάτων και η κατανομή τους στα αντίστοιχα σκεύη, όπου θα φυλασσόταν για να καταναλωθεί κατά την διάρκεια του Χειμώνα. "Παγκωακή Αδελφότητα"
0 Σχόλια