Το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής είναι μια υπαρκτή παθολογική κατάσταση, η οποία δεν οφείλεται στις περισπάσεις που μας "προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία", όπως πολλοί ισχυρίζονται.
Η ασθένεια πλήττει περισσότερο τα αγόρια, που εμφανίζουν χαρακτηριστικά συμπτώματα όπως υπερκινητικότητα και υπερβολικό αυθορμητισμό.
Τα κορίτσια απλά μοιάζουν αφηρημένα. "Αγνοούμε πολλά πράγματα για το σύνδρομο", εξηγεί ο Μπρους Φ.Πένινγκτον, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ, ειδικός στη γενετική και τη νευροφυσιολογία αυτής της ομάδας νοσημάτων.
"Γνωρίζουμε, όμως, ότι για την εμφάνισή του ευθύνεται ο εγκέφαλος, τα εγκεφαλικά κυκλώματα που εμπλέκονται, όπως και ποια γονίδια ευθύνονται".
Απεικονιστικές μελέτες έδειξαν ότι οι πάσχοντες έχουν περιορισμένη δραστηριότητα στους μετωπικούς λοβούς.
Τώρα ερευνάται η δράση των νευροδιαβιβαστών, όπως η ντοπαμίνη, που ευθύνονται για τη μεταφορά μηνυμάτων από και προς τους μετωπικούς λοβούς.
Η περιορισμένη δραστηριότητα κάποιων εγκεφαλικών κυκλωμάτων εξηγεί γιατί έχει αποτελέσματα η χορήγηση διεγερτικών ουσιών όπως το Ritalin σε παιδιά που βρίσκονται ήδη σε διέγερση.
Πρόσφατες μελέτες ανεγνώρισαν περιβαλλοντικούς παράγοντες που ίσως αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης του συνδρόμου, αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αίτιά του είναι γενετικά.
Ο δρ Μαξιμίλιαν Μίνκε, διευθυντής του Τμήματος Γενετικής Ιατρικής, δημοσίευσε εργασία στην οποία εντοπίζεται ως υπεύθυνο για την ασθένεια, αλλά και την αποτελεσματικότητα των διεγερτικών φαρμάκων, το γονίδιο LPHN3, χωρίς, βέβαια, να είναι το μοναδικό.
Μελλοντικά πιθανώς να υπάρξουν θεραπευτικά σκευάσματα κατά της νόσου που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες κάθε παιδιού.
Perri Klass-The New York Times
0 Σχόλια