Ο Φοίνικας και η Αθηνά

Ως πρώτα νομίσματα του νεαρού ελληνικού κράτους, ο Καποδίστριας επέλεξε τη χρυσή "Αθηνά", τον ασημένιο "Φοίνικα", την επίσης ασημένια "Αιγίδα" και τα μισά τους.
Και, επίσης, τα χάλκινα "λεπτόν", "δεύτερον" και "πεντάριον".

Τον Μάιο του 1828, ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος αγόρασε στη Μάλτα εξοπλισμό κοπής νομισμάτων που ανήκε στο άλλοτε Τάγμα των Ιπποτών της Ρόδου, κατασκευής 1783 και 1797.
Τα πρώτα νομίσματα μοιράστηκαν στα μέλη της Δ΄Εθνοσυνέλευσης, στις 30 Ιουλίου 1829. Τριάμισι χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1833, ο βασιλιάς Όθων τα κατάργησε, μόλις δέκα μέρες μετά την άφιξή του στο Ναύπλιο. Επανήλθε η δραχμή. Με το βαυαρικό θυρεό από τη μια και τον Όθωνα από την άλλη. Και δημιουργήθηκαν υποδιαιρέσεις σε λεπτά. Με κέρματα μίας δραχμής, μισής, πέντε, είκοσι κλπ.

Πέντε χρόνια μετά την έξωση του Όθωνα, στα 1867, και με βασιλιά πια τον Γεώργιο Α΄, η Ελλάδα προσχώρησε στη Λατινική Νομισματική Ένωση (Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Ελβετία) που επέβαλε τα κράτη να κόβουν χρυσά και ασημένια νομίσματα του ίδιου τίτλου και βάρους.
 Κόπηκαν τότε χρυσά των εκατό, πενήντα, είκοσι, δέκα και πέντε δραχμών. Και ασημένια των πέντε, δύο και της μίας δραχμής, καθώς και των πενήντα και είκοσι λεπτών. Καθώς και χάλκινα των δέκα, πέντε, δύο και ενός λεπτού.

Ο Καποδίστριας είχε χρησιμοποιήσει τον Αρμένη χαράκτη Χατζή Γρηγόρη και δύο Έλληνες: Ένα δάσκαλο Γεωργίου από την Καρύταινα και τον Δημήτριο Κόντο από το Καρπενήσι.

Ο Όθων ποτέ δεν εμπιστεύτηκε Έλληνα. Τα πρώτα νομίσματα επί Γεωργίου Α΄ χαράκτηκαν από Γάλλους. Μόλις το 1910, ο Έλληνας ζωγράφος Γεώργιος Ιακωβίδης πήρε τη δουλιά. Κι αμέσως στα ελληνικά νομίσματα πρόβαλε η ελληνική αρχαιότητα. Η Θέτις και ο Αχιλλέας. Ο Γάλλος, που ανέλαβε στη συνέχεια, προτίμησε την θεά Αθηνά και την κουκουβάγια.
kbrussalis@gmai.com