Μια στις τρεις γυναίκες πριν από την ηλικία των 35χρόνων εμφανίζει ινομυώματα...
Μια στις τρεις γυναίκες πριν από την ηλικία των 35χρόνων εμφανίζει ινομυώματα στη μήτρα, ενώ μέχρι την ηλικία που... αρχίζει η κλιμακτήριος το ποσοστό αυτό αυξάνει στο 50%!Αυτό ανέφερε ο κ Γιώργος Πιστοφίδης MB.BS.FRCOG, Δ/ντης Γυναικολογικής Κλινικής του Λευκού Σταυρού , μιλώντας στην 19η Ετήσια Ειδική Σύνοδο της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Εταιρείας, που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρουσίασε ο κ Πιστοφίδης και τα οποία προέρχονται από επιστημονικές μελέτες, τα εσωτερικά ινομυώματα της μήτρας μπορούν :
- Nα εμποδίσουν την φυσιολογική σύλληψη και τη διακίνηση των σπερματοζωαρίων.
- Nα δυσκολέψουν την εμφύτευση εμβρύων κατά την πραγματοποίηση εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Παράλληλα τα πολύ μεγάλα ινομυώματα, τα οποία είναι εξωτερικά της μήτρας , μπορεί :
- Nα επηρεάσουν στην συλληπτική λειτουργία των σαλπίγγων.
- Nα προκαλέσουν ανωμαλίες στην αγγείωση του μυομητρίου, φλεγμονή και διαταραχή της ενδομήτριας φυσιολογίας.
- Να αυξήσουν την πιθανότητα αποβολών στο πρώτο τρίμηνο.
Πρόσφατη επιστημονική μελέτη από την Γαλλία έδειξε ότι γυναίκες, οποίες αντιμετώπιζαν ανεξήγητη στειρότητα και προσπαθούσαν για περίπου 3 χρόνια να μείνουν έγκυες, μετά τη λαπαροσκοπική αφαίρεση των ινομυωμάτων τα ποσοστά κυήσεων έφτασαν το 41% μέσα σε διάστημα περίπου 7 μηνών.
Μια άλλη μελέτη επίσης από την Ιταλία έδειξε ότι η φυσιολογική γονιμότητα βελτιώνεται από 53-70% μετά από αφαίρεση ινομυωμάτων, τα οποία ευρίσκονται εξ ολοκλήρου στο εσωτερικό της μήτρας,. Ενώ η αφαίρεση τοιχωματικών ινομυωμάτων, βελτιώνει την πιθανότητα σύλληψης από ένα 58-65%.
Aρα τα εσωτερικά ινομυώματα, μειώνουν σημαντικά τις πιθανότητες εγκυμοσύνης, πριν από εξωσωματική γονιμοποίηση και πρέπει να αφαιρούνται με την μέθοδο της υστεροσκόπησης.
Σε ότι αφορά στα εξωτερικά ινομυώματα συνήθως δεν ενοχλούν την εξωσωματική γονιμοποίηση και αν είναι σε σχετικά μικρό μέγεθος, (κάτω από 6-7 εκατοστά) μπορεί και να μην αφαιρεθούν πριν από την θεραπεία.
Η καλύτερη μέθοδος αφαίρεσης είναι η λαπαροσκοπική οδός, καθότι είναι αυτή που διαταράσσει λιγότερο την ανατομία της περιοχής και προκαλεί λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις.
Αυξημένη είναι η συχνότητα της ενδομητρίωσης σε γυναίκες πού υποφέρουν από υπογονιμότητα, στις οποίες κυμαίνεται από 25 μέχρι 50% , ενώ σε αντίθεση εμφανίζεται μόλις στο 5% των γόνιμων γυναικών.
Σύμφωνα με μελέτη γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση και έχουν ενδομητρίωση στις ωοθήκες έχουν κατά 50% λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας εγκυμοσύνης, σε σχέση με γυναίκες οι οποίες απλώς έχουν κάποιο αποφρακτικό πρόβλημα στις σάλπιγγες.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι διότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση φαίνεται να έχουν χειρότερη ποιότητα ωαρίων και χαμηλότερο δείκτη εμφύτευσης εμβρύων.
Όμως μια πρόσφατη μελέτη από την Ιταλία το 2006 έδειξε ότι γυναίκες οι οποίες χειρουργήθηκαν από ενδομητρίωση στις ωοθήκες, ένα 2,6% μπήκαν σε πρόωρη κλιμακτήριο, ενώ κάποιες γυναίκες είχαν δυσκολία στην συνέχεια στο να παράγουν ωάρια.
Από την άλλη μεριά όμως πολλές από αυτές τις γυναίκες που υπέφεραν από πόνο κατά την διάρκεια της περιόδου ή των σεξουαλικών σχέσεων βελτιώθηκε η συμπτωματολογία τους, ενώ 9 από 18 γυναίκες που είχαν προβλήματα στειρότητας, στην συνέχεια έμειναν φυσιολογικά έγκυες.
Είναι γνωστό επίσης από άλλες μελέτες ότι γυναίκες που αφαιρούν κύστες ενδομητρίωσης έχουν μειωμένη παραγωγή ωαρίων κατά την διάρκεια εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Καταλήγοντας λοιπόν σε ποιες γυναίκες πρέπει να αφαιρούνται τα ενδομητριώματα, ο κ Πιστοφίδης τόνισε ότι σωστό είναι σε γυναίκες με φυσιολογική συμπεριφορά των ωοθηκών και νεότερης ηλικίας να αφαιρούνται πριν από τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης κύστες ενδομητρίωσης πάνω από 4 εκατοστά.
Τα συμπτώματα πριν την περίοδο
Το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, τα συμπτώματα δηλαδή που εμφανίζουν οι γυναίκες λίγες μέρες πριν την έναρξη της... περιόδου, πιθανώς να σχετίζεται με τη μειωμένη δραστηριότητα του νευρικού τους συστήματος, υποστηρίζουν Ιάπωνες επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Οσάκα.
Η ερευνητική ομάδα έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 62 γυναίκες, καταγράφοντας τις μεταβολές στα επίπεδα των ορμονών και του καρδιακού ρυθμού τους και αξιολογώντας με τη βοήθεια ερωτηματολογίων τα σωματικά και συναισθηματικά συμπτώματα που εμφάνιζαν.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, τα οποία δημοσιεύονται στην Επιθεώρηση Βιοψυχοκοινωνικής Ιατρικής, οι γυναίκες που υποφέρουν από προεμμηνορυσιακό σύνδρομο εμφανίζουν μειωμένη δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, το οποίο ελέγχει την ισορροπία του σώματος. Όσες γυναίκες μάλιστα έχουν σοβαρά συμπτώματα εμφανίζουν ακόμη μικρότερη δραστηριότητα του νευρικού τους συστήματος.
Ο ακριβής βιολογικός μηχανισμός του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου παραμένει ακόμη άγνωστος. Είναι ήδη γνωστό ότι το σύνδρομο συνδέεται με την υπερδραστηριότητα της ορμόνης προγεστερόνη, ωστόσο δεν υπάρχει ακόμη μια ακριβής εξήγηση των αιτιών που προκαλούν το σύνδρομο.
Το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως οξυθυμία, κατάθλιψη, κούραση, διόγκωση του στήθους, πόνο και μειωμένη συγκέντρωση. Η βαρύτητα των συμπτωμάτων διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και μπορεί να κυμαίνεται από μια απλή ενόχληση έως και σοβαρά συμπτώματα που έχουν κόστος στην επαγγελματική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή.
Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών ταλαιπωρεί στις μέρες μας όχι μόνο σωματικά αλλά κυρίως ψυχικά ένα μεγάλο αριθμό...γυναικών. Η ψυχολογική ταλαιπωρία οφείλεται κυρίως στην άγνοια του θέματος, αλλά και στην ανεπαρκή ενημέρωση των γιατρών προς τις ασθενείς τους με απλό και κατανοητό τρόπο.
Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών ονομάζουμε μια κατάσταση κατά την οποία δεν πραγματοποιείται ωοθυλακιορρηξία λόγω σκληρύνσεως της κάψας της ωοθήκης. Με απλά λόγια δεν μπορεί να σπάσει το ωοθυλάκιο που ωριμάζει κάθε μήνα στην ωοθήκη και να απελευθερωθεί το ωάριο για να είναι διαθέσιμο για γονιμοποίηση.
Έτσι το ωοθυλάκιο που στην πραγματικότητα είναι μια μικρή κύστη, παραμένει (εγκλωβίζεται) στην ωοθήκη. Αν αυτό συμβαίνει κάθε μήνα, τότε μαζεύονται πολλές τέτοιες μικρές κυστούλες μέσα στην ωοθήκη, η οποία αναγκαστικά αυξάνεται σε μέγεθος. Έτσι το υπερηχογράφημα δείχνει μια διογκωμένη ωοθήκη γεμάτη με μικρές κύστεις και γι' αυτό οι ωοθήκες λέγονται πολυκυστικές.
Το αίτιο που προκαλεί αυτή την κατάσταση δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο. Ξέρουμε ότι η αδυναμία ωοθυλακιορρηξίας οφείλεται σε σκλήρυνση του εξωτερικού περιβλήματος της ωοθήκης. Όταν όμως δεν γίνεται ωοθυλακιορρηξία, παράγεται μόνο μία από τις δύο ορμόνες του κύκλου. Δηλαδή παράγονται μόνο οιστρογόνα και όχι προγεστερόνη.
Η συνεχής παραγωγή οιστρογόνων δημιουργεί λιπαρότητα στο δέρμα που προκαλεί ακμή και τάση για παχυσαρκία. Επίσης κατά τον μεταβολισμό των οιστρογόνων παράγονται και ανδρογόνα που δημιουργούν υπερτρίχωση. Αφού δεν γίνεται ωοθυλακιορρηξία και δεν παράγεται προγεστερόνη, αργεί να έρθει η επόμενη περίοδος.
Οι γυναίκες που πάσχουν λοιπόν από το πλήρες σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών έχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά. Έχουν τάση για παχυσαρκία, αραιομηνόρροια και υπερτρίχωση.
Στις περισσότερες γυναίκες βέβαια δεν παρουσιάζονται και τα τρία αυτά συμπτώματα. Οι περισσότερες έχουν μόνο αραιομηνόρροια.
Τι σημαίνουν όμως για μια γυναίκα οι πολυκυστικές ωοθήκες;
Αυτό που πρέπει να ξέρουν είναι ότι η γενικότερη υγεία τους δεν επηρεάζεται και επομένως δεν πρέπει να ανησυχούν και να θεωρούν τον εαυτό τους άρρωστο. Το θέμα της γονιμότητας ευτυχώς σήμερα λύνεται με φάρμακα που προκαλούν ωοθυλακιορρηξία και επομένως όταν έρθει η ώρα να γονιμοποιήσουν, αυτό μπορεί να επιτευχθεί σχετικά εύκολα.
Η αντιμετώπιση των υπόλοιπων χαρακτηριστικών, δηλαδή της υπερτρίχωσης και της αραιομηνόρροιας γίνεται με ειδικά αντισυλληπτικά χάπια. Με αυτόν τον τρόπο η περίοδος αποκαθίσταται, η υπερτρίχωση υποχωρεί και η ωοθήκη παρεμποδίζεται να παράγει καινούργια ωοθυλάκια. Έτσι παύει να αυξάνεται σε μέγεθος και τα εγκλωβισμένα ωοθυλάκια σιγά σιγά μικραίνουν και εξαφανίζονται.
Κατά περίεργο τρόπο οι πολυκυστικές ωοθήκες συνήθως διορθώνονται μετά από μια εγκυμοσύνη.
Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτά είναι μόνο λίγα απλά στοιχεία για τις πολυκυστικές ωοθήκες. Υπάρχουν και περιπτώσεις δύσκολες και σοβαρότερες που σχετίζονταί και με άλλες ορμόνες και γι' αυτό πρέπει να υπάρχει συνεχής παρακολούθηση από τον Γυναικολόγο και σε ορισμένες περιπτώσεις από τον Ενδοκρινολόγο.
Σαν συμπέρασμα όμως μπορεί να πει κανείς ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες δεν είναι μια κατάσταση που πρέπει να δημιουργεί σοβαρή ανησυχία και ψυχική αναστάτωση στις γυναίκες.
www.beu.com.cy
0 Σχόλια