Λίστα αυτοάνοσων νοσημάτων και περιγραφή

Αχαλασία - Achalasia
Η Αchalasia είναι μια σπάνια διαταραχή που καθιστά δύσκολο για τα τρόφιμα και τα υγρά να περάσουν στο στομάχι σας. Η αχαλία εμφανίζεται όταν τα νεύρα στον σωλήνα που συνδέει το στόμα με το στομάχι (οισοφάγος) καταστρέφονται. Ως αποτέλεσμα, ο οισοφάγος χάνει την ικανότητα να πιέζει τα τρόφιμα κάτω και η μυϊκή βαλβίδα μεταξύ του οισοφάγου και του στομάχου (κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα) δεν χαλαρώνει πλήρως - καθιστώντας δύσκολη την τροφή να περάσει στο στομάχι σας.

Δεν υπάρχει θεραπεία για αχαλασία. Αλλά τα συμπτώματα μπορούν συνήθως να αντιμετωπιστούν με ελάχιστα επεμβατική θεραπεία ή χειρουργική επέμβαση

Η νόσος του Άντισον - Addison’s disease
Η νόσος του Addison είναι μια ασυνήθιστη αυτοάνοση ασθένεια, που χαρακτηρίζεται από χρόνια και ανεπαρκή λειτουργία του εξωτερικού στρώματος των επινεφριδίων. Τα επινεφρίδια βρίσκονται πάνω από κάθε νεφρό και παράγουν ζωτικές γλυκοκορτικοειδείς ορμόνες. Λόγω αυτής της χρόνιας υπολειτουργίας των επινεφριδίων, τα άτομα με νόσο του Addison παρουσιάζουν ανεπάρκεια στην παραγωγή γλυκοκορτικοειδών ορμονών. Οι γλυκοκορτικοειδείς ορμόνες εμπλέκονται στο πώς το σώμα χρησιμοποιεί και αποθηκεύει υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπος και σάκχαρο αίματος.

Η νόσος των ενηλίκων Στιλλ - Adult Still's disease
Η νόσος του Adult Still είναι ένας σπάνιος τύπος φλεγμονώδους αρθρίτιδας που εμφανίζει πυρετό, εξάνθημα και πόνο στις αρθρώσεις. Μερικοί άνθρωποι έχουν μόνο ένα επεισόδιο ασθένειας των ενηλίκων Still. Σε άλλους ανθρώπους, η κατάσταση παραμένει ή επαναλαμβάνεται.
Αυτή η φλεγμονή μπορεί να καταστρέψει τις αρθρωτούς αρθρώσεις, ιδιαίτερα τους καρπούς. Η θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα, όπως πρεδνιζόνη, που βοηθούν στον έλεγχο της φλεγμονής.

Αμαματοσφαιριναιμία - Agammaglobulinemia
Είναι μια ανοσολογική διαταραχή που σχετίζεται με την ανεπάρκεια αντισωμάτων (υπογαμμασφαιριναιμία) και εκδηλώνεται σε μια ποικιλία διαταραχών ανοσοανεπάρκειας στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα τίθεται σε κίνδυνο. Αυτή η ομάδα ανοσολογικών ανεπαρκειών μπορεί να είναι συνέπεια μιας κληρονομικής κατάστασης, ενός εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος από γνωστό ή άγνωστο αίτιο, μιας σχέσης με αυτοάνοσες ασθένειες ή μιας κακοήθειας.
Οι ανεπάρκειες της ανοσοσφαιρίνης μπορεί να αναφέρονται με πολλά διαφορετικά ονόματα, καθώς υπάρχουν αρκετές μεταβλητές εντός των ξεχωριστών αλλά συναφών ανοσολογικών διαταραχών. και υπάρχουν επίσης πολλές υποομάδες. Ανεπάρκεια αντισωμάτων, έλλειψη ανοσοσφαιρίνης και ανεπάρκεια γάμμα σφαιρίνης είναι όλα συνώνυμα της υπογαμμασφαιριναιμίας.

Αλωπεκία areata - Alopecia areata
Μια αυτοάνοση διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από τριχόπτωση. Η αλωπεκία είναι γνωστή σε άνδρες και γυναίκες. Η νόσος μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής ηλικίας.
Η απώλεια μαλλιών μπορεί να οδηγήσει σε στρογγυλά φαλακρά μπαλώματα στο τριχωτό της κεφαλής (alopecia areata) ή να συνεπάγεται την απώλεια όλων των μαλλιών του προσώπου και του τριχωτού της κεφαλής (alopecia totalis). Η απώλεια όλων των τριχών του σώματος ονομάζεται αλωπεκία universalis. Η αλωπεκία μετά τον τοκετό χαρακτηρίζεται από απώλεια σημαντικών τριχών μετά την εγκυμοσύνη και είναι συνήθως προσωρινή. Όταν ένας ασθενής έχει διαγνωστεί με αλωπεκία, το πρώτο ερώτημα είναι συνήθως για το αν τα μαλλιά θα ξαναγεννιούνται ή όχι. Η απάντηση είναι συνήθως ασαφής, καθώς κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Σε μερικούς ασθενείς μπορεί να εμφανιστούν ξανθά μαλλιά. και σε άλλες, η απώλεια μαλλιών είναι μόνιμη.

Αμυλοείδωση - Amyloidosis
Η αμυλοείδωση είναι μια διαταραχή στην οποία συσσωρεύονται μη φυσιολογικές πρωτεΐνες στους ιστούς και στα όργανα. Η αιτία της πρωτογενούς αμυλοείδωσης είναι άγνωστη. Η κατάσταση σχετίζεται με την ανώμαλη και υπερβολική παραγωγή αντισωμάτων από έναν τύπο ανοσοκυττάρου που ονομάζονται κύτταρα πλάσματος. Συσσωματώματα μη φυσιολογικών πρωτεϊνών δημιουργούνται σε ορισμένα όργανα. Αυτό μειώνει την ικανότητά τους να λειτουργούν σωστά. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τα επηρεαζόμενα όργανα. Αυτή η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει τη γλώσσα, τα έντερα, τους σκελετικούς και ομαλούς μύες, τα νεύρα, το δέρμα, τους συνδέσμους, την καρδιά, το συκώτι, τον σπλήνα και τους νεφρούς. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: μη φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό, κόπωση, μούδιασμα των χεριών ή ποδιών, δυσκολία στην αναπνοή, βραχνάδα ή μεταβαλλόμενη φωνή και πόνο στις αρθρώσεις.

Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα - Ankylosing spondylitis
Αυτοάνοση ασθένεια και είναι ένας τύπος αρθρίτιδας της σπονδυλικής στήλης. Προκαλεί οίδημα μεταξύ των σπονδύλων σας, που είναι οι δίσκοι που αποτελούν τη σπονδυλική σας στήλη, και στις αρθρώσεις μεταξύ της σπονδυλικής σας στήλης και της λεκάνης. Η ασθένεια είναι πιο συχνή και πιο σοβαρή στους άνδρες. Εμφανίζεται συχνά σε οικογένειες. Τα πρώιμα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στην πλάτη και δυσκαμψία. Αυτά τα προβλήματα συχνά ξεκινούν από την εφηβεία ή από την ενηλικίωση. Με τον καιρό, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα μπορεί να συγχωνεύσει τους σπονδύλους σας, περιορίζοντας την κίνηση. Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν ή να βελτιωθούν ή να σταματήσουν εντελώς. Η ασθένεια δεν έχει καμία θεραπεία, αλλά τα φάρμακα μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο, το οίδημα και άλλα συμπτώματα. Η άσκηση μπορεί επίσης να βοηθήσει.

Αντιφλεγμονώδης αντι-GBM / αντι-ΤΒΜ νεφρίτιδα - Anti-GBM/Anti-TBM nephritis
Η νόσος αντισώματος αντι-σπειραματικής βασικής μεμβράνης (αντι-GBM) είναι μια σπάνια αυτοάνοση διαταραχή που προκαλείται από αυτοαντισώματα που προσβάλλουν τα τοιχώματα των μικρών αιμοφόρων αγγείων (τριχοειδή αγγεία) στους νεφρούς. Η ασθένεια κατά του GBM που επηρεάζει μόνο τα νεφρά ονομάζεται σπειραματονεφρίτιδα κατά του GBM . Αυτή είναι μια μορφή φλεγμονής (-ίτιδας), η οποία είναι τραυματισμός ιστού που προκαλείται από λευκά αιμοσφαίρια (λευκοκύτταρα).
Glomerulonephritis, λόγω της ασθένειας αντισώματος αντι-GBM είναι σπάνια. Παρουσιάζεται σε λιγότερο από 1 περίπτωση ανά εκατομμύριο άτομα. Επηρεάζει κυρίως νέους, λευκούς άνδρες ηλικίας 15-35 ετών. Μετά την ηλικία των 50 ετών, οι γυναίκες είναι πιθανότερο να επηρεαστούν. Γενικά επηρεάζονται περίπου σε αναλογία αρσενικού προς θηλυκό 3: 2. Γίνεται πολύ σπάνια σε παιδιά. Μερικά στοιχεία δείχνουν ότι η γενετική μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή την ασθένεια. Το 60-70% των ασθενών έχουν εμπλοκή τόσο στον πνεύμονα όσο και στους νεφρούς. Αυτό ονομάζεται Σύνδρομο Goodpasture . Το 20-40% έχει μόνο νεφρική δυσλειτουργία, η οποία ονομάζεται "νεφρική περιορισμένη" ασθένεια αντι-GBM. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν: ρίγη και πυρετό, ναυτία και έμετο, απώλεια βάρους, πόνο στο στήθος, αιμορραγία μπορεί να προκαλέσει αναιμία, αναπνευστική ανεπάρκεια και νεφρική ανεπάρκεια. Η θεραπεία της νόσου κατά του GBM επικεντρώνεται στην απομάκρυνση του αντισώματος αντι-GBM από το αίμα

Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο - Antiphospholipid syndrome
Είναι ένα αυτοάνοσο σύνδρομο που προκαλείται από αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα. Αυτά τα αντισώματα συχνά αναφέρονται με διαφορετικούς όρους, συμπεριλαμβανομένου αντισώματος αντικαρδιολιπίνης, αντιπηκτικού λύκου και αντιφωσφολιπιδικού αντισώματος. Το APS μπορεί να είναι πρωτογενές ή δευτερογενές και επίσης μπορεί να αναφέρεται με το όνομα σύνδρομο Hughes ή "κολλώδες αίμα".

Αυτοάνοσο αγγειοοίδημα - Autoimmune angioedema
Ένα οξύ, παροδικό, περιγεγραμμένο οίδημα (πρήξιμο) που συνήθως εμφανίζεται ξαφνικά στους πιο χαλαρούς ιστούς, όπως είναι τα βλέφαρα, τα χείλη, οι λοβοί των αυτιών και τα εξωτερικά γεννητικά όργανα ή ο στομα­τικός βλεννογόνος, η γλώσσα ή ο λάρυγγας. Σπανιότερα αγγειοοίδημα μπορεί να εμφανισθεί στο έντερο ή στο αναπνευστικό.

Αυτοάνοση δυσαοτομία - Autoimmune dysautonomia
H δυσαυτονομία προκύπτει από ανωμαλία στον υποθάλαμο ή το vagus nerve (πνευμογαστρικό νεύρο), ένα νεύρο με εξαιρετικά ευαίσθητη τοποθεσία, αφού ξεκινά από την κορυφή του νωτιαίου μυελού και καταλήγει στην κοιλιακή χώρα, περνώντας ανάμεσα από την έσω σφαγίτιδα και την έσω καρωτίδα.

Αυτοάνοση εγκεφαλομυελίτιδα - Autoimmune encephalomyelitis
Η εγκεφαλομυελίτιδα είναι μια φλεγμονή του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού της τοξικής-αλλεργικής ή ιογενούς αιτιολογίας.

Αυτοάνοση ηπατίτιδα - Autoimmune hepatitis
Η αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση ασθένεια του ήπατος. Συνήθως εμφανίζεται από μόνη της, αλλά μπορεί να συνυπάρχει με άλλες αυτοάνοσες ασθένειες. Η αναλογία ανδρών / γυναικών είναι 8: 1, και συνηθέστερα συμβαίνει σε άτομα βόρειας ευρωπαϊκής εξόρυξης. Είναι συνήθως ταξινομημένο ως Τύπου Ι ή Τύπου ΙΙ. Ο τύπος Ι είναι ο συνηθέστερος και συμβαίνει σε οποιαδήποτε ηλικία, συνηθέστερα στις γυναίκες. Ο τύπος ΙΙ είναι λιγότερο συχνός, επηρεάζοντας κυρίως τα κορίτσια ηλικίας μεταξύ δύο έως δεκατεσσάρων ετών, αν και οι ενήλικες μπορούν να το έχουν επίσης.

Αυτοάνοση ασθένεια του εσωτερικού αυτιού (AIED) - Autoimmune inner ear disease (AIED)
Η αυτοάνοση νόσος του εσωτερικού αυτιού (AIED) είναι μια ασυνήθιστη μορφή προοδευτικής απώλειας ακοής και μερικές φορές ίλιγγος που δεν σχετίζεται με την ηλικία. Εμφανίζεται και στα δύο αυτιά με κοχλιακά και αιθουσαία συμπτώματα που προχωρούν σε διάστημα εβδομάδων έως και μηνών και επηρεάζουν την ακοή και συχνά ισορροπία της λειτουργίας και στα δύο αυτιά. Η κλασική παρουσίαση είναι με αμφίπλευρες διακυμάνσεις αλλά προοδευτική αισθητηριακή απώλεια ακοής που οδηγεί σε σοβαρή κώφωση. Μπορεί να εμφανιστεί εμβοή (χτύπημα, ζαλάδα, βουητό ή άλλοι ήχοι στο αυτί) και ενδοαυτική πίεση, καθώς και ζάλη ή ίλιγγος

Αυτοάνοση μυοκαρδίτιδα - Autoimmune myocarditis
Η μυοκαρδίτιδα είναι φλεγμονή του καρδιακού μυ (δηλ. του μυοκαρδίου), συνήθως εκδηλώνεται σε υγιή άτομα και μπορεί να εξελιχθεί σε ραγδαία (κάποιες φορές μοιραία) καρδιακή ανεπάρκεια και αρρυθμία.
Μυοκαρδίτιδα προκαλείται από μία πληθώρα λοιμώξεων και καταστάσεων όπως διάφοροι ιοί, σαρκοείδωση, αυτοάνοσα νοσήματα κά.

Αυτοάνοση ωοφορίτιδα - Autoimmune oophoritis
Αυτοάνοση φλεγμονή των ωοθηκών που έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή τους, την ατροφία και την ίνωση με απώλεια γονιμότητας και ορμονική παραγωγή ωοθηκών. Αυτές οι αλλαγές εμποδίζουν τις ωοθήκες να λειτουργούν κανονικά.

Αυτοάνοση ορχίτιδα - Autoimmune orchitis
Η αυτοάνοση ορχίτιδα χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των όρχεων και την παρουσία ειδικών αντισωμάτων έναντι των αντισωμάτων (ASA). Κατατάσσεται σε δύο κατηγορίες. Η πρωτοπαθής αυτοάνοση ορχίτιδα ορίζεται από τη στειρότητα και την ασυμπτωματική ορχίτιδα που σχετίζεται με ΑΣΟ (100%) που κατευθύνεται στη βασική μεμβράνη ή σε σπερματοζωάρια σε στείρους άντρες χωρίς συστηματική ασθένεια και συνήθως ασυμπτωματική.

Αυτοάνοση παγκρεατίτιδα - Autoimmune pancreatitis
Είναι μια συστηματική νόσος που πλήττει πολλά όργανα
περισσότερο συχνά:
 Πάγκρεας (αυτοάνοση παγκρεατίτιδα)
 Χοληφόρα (ΙgG4 χολαγγειϊτιδα)
 Σιελογόνους αδένες (χρόνια σκληρυντική σιελαδενίτιδα)
 Οπισθοπεριτόναιο (χρόνια περιαορτίτιδα ή ιδιοπαθής
οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση)
 Νεφρούς (ΙgG4 νεφρίτιδα)

Αυτοάνοση αμφιβληστροειδοπάθεια - Autoimmune retinopathy
Η πιο σοβαρή από τις διαβητικές οφθαλμικές παθήσεις αφορά τον αμφιβληστροειδή χιτώνα και ονομάζεται διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (diabetic retinopathy). Η πάθηση προκαλεί σοβαρές βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν με θρεπτικά συστατικά τον αμφιβληστροειδή. Οι βλάβες αυτές που προκαλούνται σε εκείνα έχουν σαν αποτέλεσμα αιμορραγίες, νέκρωση ιστού και δημιουργία νεοαγγείων. Ο νεανικός διαβήτης στην εποχή μας είναι αρκετά διαδεδομένος με αποτέλεσμα η νόσος να επηρεάζει και άτομα νεαρά σε ηλικία. Έχει πολύ μεγάλη σημασία οι διαβητικοί να ελέγχουν τακτικά το σάκχαρό τους.

Αυτοάνοση κνίδωση - Autoimmune urticaria
Περίπου ένα 10-20% θα εμφανίσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο κατά τη διάρκεια της ζωής του. Εξαφανίζεται συνήθως σε λίγες ημέρες έως λίγες εβδομάδες. Σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να διαρκέσει και χρόνια.

Αξονική και νευρωνική νευροπάθεια (AMAN) - Axonal & neuronal neuropathy (AMAN)
Η αξονική και νευρωνική νευροπάθεια (AMAN) είναι μια παραλλαγή του συνδρόμου Guillain-Barré, μιας αυτοάνοσης ασθένειας. Χαρακτηρίζεται από οξεία παράλυση και απώλεια αντανακλαστικών χωρίς αισθητική απώλεια. Το σύνδρομο τυπικά παρουσιάζεται ως προοδευτική συμμετρική παράλυση (απώλεια μυϊκής λειτουργίας) με την αφαίρεξη (απουσία νευρολογικών αντανακλαστικών όπως η αντίδραση του γόνατου), που συχνά προκαλούν αναπνευστική ανεπάρκεια. Τα αντισώματα επιτίθενται στην επίστρωση των κινητικών νευρώνων χωρίς να προκαλούν φλεγμονή. Δεν επηρεάζει τους αισθητήριους νευρώνες, έτσι η αίσθηση παραμένει ανέπαφη παρά την απώλεια της κίνησης.

Ασθένεια Baló - Baló disease
Η οξεία σκλήρυνση του Baló (BCS) είναι μια σπάνια διαταραχή που συνήθως θεωρείται παραλλαγή της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΚΥΡΙΑ). Ωστόσο, η συσχέτιση παραμένει ασαφής και αμφιλεγόμενη. Η νόσος του Balo είναι μια διαταραχή απομυελινωτικής (βλάβης του θύματος του νεύρου) του κεντρικού νευρικού συστήματος, στην οποία έχει καταστραφεί η μυελίνη (η λιπαρή ουσία που καλύπτει τις νευρικές ίνες). Χαρακτηρίζεται από μια σοβαρή, ταχέως εξελισσόμενη κλινική πορεία και από ασυνήθιστες αλλαγές στο νευρικό σύστημα. Συχνά υπάρχουν μεγάλες καρκινικές πλάκες (βλάβες) που καταστρέφουν τη θήκη του νεύρου. Μελέτες δείχνουν ότι οι αυτοάνοσοι παράγοντες μπορούν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξή τους. Οι αυτοάνοσες διαταραχές προκαλούνται όταν οι φυσικές άμυνες του σώματος ενάντια σε "ξένους" ή εισβάλλοντες οργανισμούς αρχίζουν να προσβάλλουν υγιή ιστό για άγνωστους λόγους που οδηγούν σε φλεγμονή (οίδημα). Η ασθένεια του Balo φαίνεται να είναι συχνότερη στους Ασιάτες και στους ανθρώπους από τις Φιλιππίνες. επηρεάζει τους άνδρες και τα θηλυκά με παρόμοια συχνότητα. Η νόσος του Balo εμφανίζεται συνήθως στην ενηλικίωση, αλλά έχουν αναφερθεί περιπτώσεις παιδικής ηλικίας.

Νόσο του Behcet - Behcet’s disease
Η νόσος του Behcet είναι μια χρόνια, πολυσωματιδιακή αυτοάνοση ασθένεια που περιλαμβάνει φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων, που ονομάζεται αγγειίτιδα , σε όλο το σώμα. Πρόκειται για μια σπάνια ασθένεια, η οποία απαντάται συχνότερα στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και στην ανατολική Ασία. Επηρεάζει περισσότερους νέους άνδρες από τις γυναίκες στις χώρες αυτές, αλλά στις ΗΠΑ επηρεάζει περισσότερες γυναίκες, τις περισσότερες φορές σε ηλικία 20 ετών και 30 ετών. Μπορεί να εμπλέκεται το κεντρικό νευρικό σύστημα, η καρδιά και ο εντερικός σωλήνας. Επειδή αυτή η ασθένεια είναι τόσο σπάνια και τα συμπτώματα της αλληλεπικαλύπτονται με εκείνα άλλων ασθενειών, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να διαγνωσθεί. Μπορεί να εμφανιστεί αυθόρμητη ύφεση, η οποία μπορεί να αυξήσει τη δυσκολία διάγνωσης.

Καλοήθη πεμφιγοειδής βλεννογόνος - Benign mucosal pemphigoid
Σμηγματογόνο πεμφιγοειδές (επίσης γνωστό ως καλοήθη πεμφιγοειδές βλεννογόνου, πεμφιγοειδής βλεννογόνος μεμβράνη ή καλοήθη πεμφιγοειδής βλεννογόνος μεμβράνη) είναι μια σπάνια χρόνια αυτοάνοση ασθένεια που δημιουργεί φλύκταινες χαρακτηριζόμενη από διαβρωτικές δερματικές αλλοιώσεις των βλεννογόνων μεμβρανών και του δέρματος που οδηγεί σε ουλές τουλάχιστον σε ορισμένες περιοχές εμπλοκής. Η αυτοάνοση αντίδραση συνήθως επηρεάζει το στόμα, προκαλώντας αλλοιώσεις στα ούλα, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει περιοχές βλεννογόνου σε άλλα μέρη του σώματος, όπως οι κόλποι, τα γεννητικά όργανα και ο πρωκτός. Όταν ο κερατοειδής χιτώνας του οφθαλμού επηρεάζεται, οι επαναλαμβανόμενες ουλές μπορεί να οδηγήσουν σε τύφλωση. Η διαχείριση εξαρτάται από τη σοβαρότητα της πάθησης. Απλά μέτρα που μπορούν να ληφθούν περιλαμβάνουν την αποφυγή σκληρών, αιχμηρών ή ακατέργαστων τροφών και φροντίδας κατά το φαγητό. Συνήθως συνιστάται καλή στοματική υγιεινή και επαγγελματικά μέτρα στοματικής υγιεινής, όπως η περιοδοντική κλιμάκωση.

Πάλληλο πεμφιγοειδές - Bullous pemphigoid
Το φυσαλιδώδες πεμφιγοειδές είναι μια αυτοάνοση διαταραχή. Εάν το έχετε, το ανοσοποιητικό σας σύστημα προσβάλλει υγιή κύτταρα στο δέρμα και στο στόμα σας, προκαλώντας κυψέλες και πληγές. Κανείς δεν γνωρίζει την αιτία. Το φυσαλιδώδες πεμφιγοειδές δεν εξαπλώνεται από άτομο σε άτομο. Δεν φαίνεται να κληρονομούνται. Ωστόσο, ορισμένα γονίδια των ανθρώπων τους θέτουν περισσότερο σε κίνδυνο για φυσαλιδώδη πεμφιγοειδή. Το φυσαλιδώδες πεμφιγοειδές είναι συχνότερο στους ηλικιωμένους ενήλικες και μπορεί να είναι θανατηφόρο για τους ηλικιωμένους ασθενείς. Το φυσαλιδώδες πεμφιγοειδές εμφανίζεται συνήθως σε ηλικιωμένους και είναι σπάνιο στους νέους.

Η ασθένεια Castleman (CD) - Castleman disease (CD)
Είναι μια σπάνια ασθένεια των λεμφαδένων και των σχετικών ιστών. Ονομάζεται επίσης γιγαντιαία υπερπλασία λεμφαδένων και αγγειοφυλακική υπερπλασία λεμφαδένων (AFH). Η ασθένεια Castleman μπορεί να εμφανιστεί σε μια τοπική (μονοκεντρική) ή ευρεία (πολυκεντρική) μορφή. Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Δρ. Benjamin Castleman στη δεκαετία του 1950. Το CD δεν είναι καρκίνος. Αντ 'αυτού, ονομάζεται λεμφοπολλαπλασιαστική διαταραχή. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια ανώμαλη υπερανάπτυξη κυττάρων του λεμφικού συστήματος που είναι παρόμοια με πολλούς τρόπους με λεμφώματα (καρκίνους λεμφαδένων). Η θεραπεία και οι προοπτικές ποικίλλουν, ανάλογα με τον τύπο της νόσου Castleman που έχετε. Ο εντοπισμένος τύπος μπορεί συνήθως να αντιμετωπιστεί επιτυχώς με χειρουργική επέμβαση. Μερικές φορές σχετίζονται με λοίμωξη από τον ιό HIV, η πολυκεντρική ασθένεια Castleman μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή. Η πολυκεντρική ασθένεια Castleman σχετίζεται επίσης με άλλες διαταραχές πολλαπλασιασμού των κυττάρων,Σύνδρομο POEMS .

Κοιλιοκάκη - Celiac disease
Η κοιλιοκάκη είναι μια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να τρώνε γλουτένη επειδή θα βλάψουν το λεπτό έντερο τους. Εάν έχετε κοιλιοκάκη και τρώτε τρόφιμα με γλουτένη, το ανοσοποιητικό σας σύστημα αποκρίνεται με την καταστροφή του λεπτού εντέρου. Η γλουτένη είναι μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο σιτάρι, τη σίκαλη και το κριθάρι. Βρίσκεται κυρίως σε τρόφιμα, αλλά μπορεί επίσης να είναι και σε άλλα προϊόντα όπως φάρμακα, βιταμίνες και συμπληρώματα, βάλσαμο για τα χείλη και ακόμη και η κόλλα στα γραμματόσημα και στους φακέλους. Η κοιλιοκάκη επηρεάζει διαφορετικά κάθε άτομο. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν στο πεπτικό σύστημα ή σε άλλα μέρη του σώματος. Ένα άτομο μπορεί να έχει διάρροια και κοιλιακό άλγος, ενώ ένα άλλο άτομο μπορεί να είναι ευερέθιστο ή καταθλιπτικό. Η ευερεθιστότητα είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα στα παιδιά. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν συμπτώματα.

Ασθένεια Chagas - Chagas disease
Ασθένεια Chagasπροκαλείται από ένα παράσιτο που ονομάζεται Trypanosoma cruzi, που ονομάζεται μερικές φορές ένα bug φιλιά και σχετίζεται με το αφρικανικό τρυπανόσωμα που προκαλεί ασθένεια ύπνου. Είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα υγείας στη Νότια Αμερική. Λόγω της μετανάστευσης, η ασθένεια επηρεάζει και τους ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα μολυσμένα σκουλήκια απορρόφησης αίματος το απένειμαν. Όταν το σφάλμα σας τσιρίζει, συνήθως στο πρόσωπό σας, αφήνει πίσω τα μολυσμένα απόβλητα. Μπορείτε να πάρετε τη λοίμωξη, εάν το τρίβετε στα μάτια ή τη μύτη σας, την πληγή του δαγκώματος ή μια περικοπή. Η ασθένεια μπορεί επίσης να εξαπλωθεί μέσω μολυσμένων τροφίμων, μετάγγισης αίματος, δωρεά οργάνου ή από μητέρα στο μωρό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εάν παρατηρήσετε συμπτώματα, μπορεί να περιλαμβάνουν: πυρετό, συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη, εξάνθημα ή διογκωμένο βλέφαρο. Αυτά τα πρώιμα συμπτώματα συνήθως απομακρύνονται. Ωστόσο, εάν δεν αντιμετωπίσετε τη λοίμωξη, παραμένει στο σώμα σας. Αργότερα, μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στο έντερο και την καρδιά. Μια φυσική εξέταση και εξετάσεις αίματος μπορούν να το διαγνώσουν. Μπορεί επίσης να χρειαστείτε εξετάσεις για να δείτε αν η νόσος έχει επηρεάσει τα έντερα και την καρδιά σας. Τα φάρμακα μπορούν να σκοτώσουν το παράσιτο, ειδικά από νωρίς. Μπορείτε επίσης να αντιμετωπίζετε συναφή προβλήματα.

Χρόνια φλεγμονώδης απομυελινωτική πολυνευροπάθεια (CIDP) - Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP)
(CIDP) είναι μια σπάνια αυτοάνοση διαταραχή στην οποία υπάρχει οίδημα των ριζών των νεύρων και καταστροφή του καλύμματος (θήκη μυελίνης) στα νεύρα. Αυτό προκαλεί αδυναμία, παράλυση και / ή εξασθένιση της κινητικής λειτουργίας, ιδιαίτερα των χεριών και των ποδιών. Αισθητηριακή απώλεια μπορεί επίσης να είναι παρούσα, προκαλώντας μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, και αίσθημα καύσου. Οι κινητικές και αισθητικές διαταραχές βρίσκονται συνήθως και στις δύο πλευρές του σώματος. Η σοβαρότητα του CIDP μπορεί να ποικίλει από ήπια έως σοβαρή. Το CIDP μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα και η έναρξη μπορεί να ξεκινήσει οποιαδήποτε στιγμή καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής.

Χρόνια επαναλαμβανόμενη πολυεστιακή οστεομυελίτιδα (CRMO) - Chronic recurrent multifocal osteomyelitis (CRMO)
Αν και ο ορισμός του εξακολουθεί να εξελίσσεται, πολλοί γιατροί και άρθρα περιγράφουν το CRMO ως αυτοάνοση σχετιζόμενη με τη νόσο ασθένεια. Ωστόσο, η προέλευση αυτής της νόσου είναι ασαφής. Είναι "πολυεστιακή" επειδή μπορεί να εκραγεί σε διαφορετικούς χώρους, κυρίως σε οστά. Είναι μια σπάνια κατάσταση (1: 1.000.000). Περιλαμβάνει περιοδικό οστικό πόνο, πυρετό και εμφάνιση πολλαπλών οστικών βλαβών που μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σκελετικό σημείο. Η γενετική φαίνεται ότι παίζει ρόλο, αλλά η διάγνωση μπορεί να είναι δύσκολη. Αν και οι ενήλικες μπορούν να επηρεαστούν, το CRMO πλήττει συχνότερα τα παιδιά, συχνότερα κορίτσια από τα αγόρια. Η μέγιστη ηλικία επίπτωσης είναι περίπου 10 έτη, με το εύρος να είναι από 4 έως 55 έτη. Τα παιδιά παρουσιάζουν συμπτώματα που κυμαίνονται από πόνο, βαθύ πόνο, πόνος, πυρετό. Η μεταφυσική περιοχή των μακριών οστών, η κλείδα και η ζώνη ώμων είναι κοινές θέσεις όπου βρίσκεται το CRMO. Άλλα σημεία όπως η σπονδυλική στήλη, ο αστράγαλος και το πόδι έχουν αναφερθεί. Δερματολογικές (δερματικές) εκδηλώσεις μπορεί να εμφανιστούν και να συμπεριληφθούν ψωρίαση , ακμή και φλύκταινες στις παλάμες των χεριών και στα πέλματα των ποδιών.

Σύνδρομο Churg-Strauss (CSS) ή ηωσινοφιλική κοκκιωμάτωση (EGPA) - Churg-Strauss Syndrome (CSS) or Eosinophilic Granulomatosis (EGPA)
(EGPA) είναι μια αυτοάνοση διαταραχή που χαρακτηρίζεται από συσσωρευμένα αντισώματα, φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων και ανώμαλη συσσώρευση λευκών αιμοσφαιρίων. Μια αλλεργική αντίδραση ή άσθμα μπορεί να προηγηθεί της ανάπτυξης του συνδρόμου μερικά χρόνια. Αν και οι ασθενείς με σύνδρομο Churg-Strauss μπορεί να έχουν ιστορικό πνευμονικής νόσου, το σύνδρομο τείνει να βλάπτει τους νεφρούς ή άλλα όργανα ή να προκαλεί νευρική βλάβη στις πληγείσες περιοχές. Η διάγνωση είναι δύσκολη επειδή τα πρώιμα συμπτώματα μιμούνται την κοινή γρίπη. Οι διηθήσεις των ιστών του πνεύμονα (βραχυπρόθεσμες ή επίμονες), ο πυρετός και η απώλεια βάρους είναι συχνά αρχικά σημεία. Η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπεία (με κορτικοστεροειδή) αυξάνουν τις πιθανότητες του ασθενούς να ξαναρχίσει μια κανονική ζωή. Η εμφάνιση συνήθως εμφανίζεται από 15-70 ετών

Πικιλιδικό πέμφιγο - Cicatricial pemphigoid
(επίσης γνωστό ως καλοήθη πεμφιγοειδές βλεννογόνου, πεμφιγοειδής βλεννογόνος μεμβράνη ή καλοήθη πεμφιγοειδής βλεννογόνος μεμβράνη) είναι μια σπάνια χρόνια αυτοάνοση ασθένεια που δημιουργεί φλύκταινες χαρακτηριζόμενη από διαβρωτικές δερματικές αλλοιώσεις των βλεννογόνων μεμβρανών και του δέρματος που οδηγεί σε ουλές τουλάχιστον σε ορισμένες περιοχές εμπλοκής. Η αυτοάνοση αντίδραση συνήθως επηρεάζει το στόμα, προκαλώντας αλλοιώσεις στα ούλα, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει περιοχές βλεννογόνου σε άλλα μέρη του σώματος, όπως οι κόλποι, τα γεννητικά όργανα και ο πρωκτός. Όταν ο κερατοειδής χιτώνας του οφθαλμού επηρεάζεται, οι επαναλαμβανόμενες ουλές μπορεί να οδηγήσουν σε τύφλωση. Η διαχείριση εξαρτάται από τη σοβαρότητα της πάθησης. Απλά μέτρα που μπορούν να ληφθούν περιλαμβάνουν την αποφυγή σκληρών, αιχμηρών ή ακατέργαστων τροφών και φροντίδας κατά το φαγητό. Συνήθως συνιστάται καλή στοματική υγιεινή και επαγγελματικά μέτρα στοματικής υγιεινής, όπως η περιοδοντική κλιμάκωση.

Σύνδρομο Cogan - Cogan’s syndrome
Ορίζεται ως μη πυριτική κερατίτιδα (φλεγμονή του οφθαλμού) και διμερή οπτικοακουστικά ελλείμματα (προβλήματα ακοής και ζάλη). Είναι συχνότερο στους Καυκάσιους απ 'ό, τι σε άλλους αγώνες. Η εμφάνιση της νόσου είναι γενικά ένα σύντομο επεισόδιο φλεγμονώδους νόσου των ματιών, συνηθέστερα διάμεσης κερατίτιδας. Αυτή η κατάσταση οφθαλμού προκαλεί πόνο, δακρύρροια (σκίσιμο του οφθαλμού) και φωτοφοβία (πόνος στο μάτι με έκθεση στο φως). Αμέσως μετά από αυτά τα οφθαλμικά (οφθαλμικά) συμπτώματα, οι ασθενείς αναπτύσσουν αμφίπλευρα οπτικοακουστικά (αυτί) συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας ακοής, ίλιγγος και εμβοές (δακτύλιοι στα αυτιά). Περίπου οι μισοί ασθενείς τελικά αναπτύσσουν πλήρη απώλεια ακοής, αλλά μόνο μια μειονότητα αντιμετωπίζουν μόνιμη απώλεια της όρασης. Άλλα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν περιλαμβάνουν κεφαλαλγία, πυρετό, αρθραλγία (πόνο στις αρθρώσεις) και συστηματικήαγγειίτιδα (φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων). Τα συμπτώματα τυπικά επιδεινώνονται σταδιακά μέσα σε λίγες ημέρες. Σήμερα πιστεύεται ότι το σύνδρομο Cogan είναι αυτοάνοση ασθένεια. Η φλεγμονή στο μάτι και στο αυτί οφείλεται στο ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς που παράγει αντισώματα που προσβάλλουν το εσωτερικό αυτί και τον οφθαλμικό ιστό

Ψυχρή ασθένεια συγκολλητίνης - Cold agglutinin disease
Η ασθένεια κρύας συγκολλητίνης είναι μια μορφή αυτοάνοσης αιμολυτικής αναιμίαςπου προκαλείται από αυτοαντισώματα που προκαλούν ψυχρά αντιδράσεις (ένας τύπος πρωτεΐνης που παράγεται από το ανοσοποιητικό σύστημα). Η πρωτογενής νόσος της ψυχρής συγκολλητίνης συνήθως συνδέεται με μονοκλωνικά (που παράγονται από ένα μοναδικό πρόγονο κύτταρο με επαναλαμβανόμενη κυτταρική αντιγραφή) αντιδραστικών έναντι του κρυολογήματος αυτοαντισωμάτων. Η πρωτογενής ψυχρή ασθένεια συγκολλητίνης είναι χρόνια και εμφανίζεται μετά την πέμπτη δεκαετία της ζωής, με μέγιστη επίπτωση την έβδομη και την όγδοη δεκαετία. Η δευτερογενής ασθένεια της ψυχρής συγκολλητίνης προκαλείται κυρίως από λοιμώξεις και λεμφοϋπερπλαστικές διαταραχές στις οποίες παράγονται λεμφοκύτταρα (λευκά αιμοσφαίρια) σε υπερβολικές ποσότητες. Είναι απαραίτητο με τη χρόνια ασθένεια της κρύας συγκόλλησης να διατηρούνται όλα τα μέρη του σώματος ζεστά ανά πάσα στιγμή και να αποφεύγεται η ψύξη των τμημάτων του σώματος. Κατάλληλο ρουχισμό είναι απαραίτητο για τα κρύα περιβάλλοντα, και η αποφυγή ψυχρών τροφών και η εργασία σε ψυχρούς χώρους αποθήκευσης είναι επίσης σημαντική.

Συγγενής καρδιάς - Congenital heart block
Είναι μια σπάνια επιπλοκή της εγκυμοσύνης που σχετίζεται με το σύνδρομο Sjögren (αυτοάνοσο σύνδρομο) που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο του εμβρύου ή του βρέφους ή την ανάγκη βηματοδότησης στο νεογέννητο ή σε μεταγενέστερο στάδιο. Οι γιατροί ενδέχεται να ανιχνεύσουν συγγενή καρδιακή προσβολή πριν ή μετά τη γέννηση ενός μωρού. Ορισμένες ασθένειες που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσουν καρδιακή προσβολή σε ένα μωρό Το καρδιακό μπλοκ είναι ένα πρόβλημα που συμβαίνει με το ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς. Αυτό το σύστημα ελέγχει το ρυθμό και το ρυθμό των καρδιακών παλμών. ("Ρυθμός" αναφέρεται στον αριθμό των φορών που η καρδιά σας κτυπά ανά λεπτό. "Ρυθμός" αναφέρεται στο πρότυπο κανονικών ή ακανόνιστων παλμών που παράγονται ως κτύποι καρδιάς.) Με κάθε καρδιακό παλμό, ένα ηλεκτρικό σήμα εξαπλώνεται στην καρδιά από το άνω τους κατώτερους θαλάμους. Καθώς ταξιδεύει, το σήμα προκαλεί τη σύσπαση της καρδιάς και την άντληση αίματος.

Μυοκαρδίτιδα Κοξάκι - Coxsackie myocarditis
Η φλεγμονή και η αδυναμία του καρδιακού μυός που προκαλείται από μια ιογενή λοίμωξη (ιός Coxsackie) που φθάνει στην καρδιά. Η μυοκαρδίτιδα μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον καρδιακό μυ, προκαλώντας παχυσαρκία και πρήξιμο. Ο καρδιακός μυς μπορεί να καταστραφεί άμεσα από τον ιό ή τα βακτήρια που τον μολύνουν. Η ανοσολογική απάντηση του σώματος μπορεί επίσης να βλάψει τον καρδιακό μυ (που ονομάζεται μυοκάρδιο) στη διαδικασία καταπολέμησης της λοίμωξης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν: αγωνία, αποτυχία στην ανάπτυξη ή χαμηλή αύξηση του σωματικού βάρους, δυσκολία στην τροφοδοσία, πυρετό και άλλα συμπτώματα λοίμωξης, απηλλαγμό, χαμηλή παραγωγή ούρων (σημάδι μείωσης της λειτουργίας των νεφρών), χλωμό, δροσερό χέρι και πόδια ), ταχεία αναπνοή και γρήγορο καρδιακό ρυθμό. Η μυοκαρδίτιδα μπορεί επίσης να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια ή μετά από άλλες ιικές ή βακτηριακές λοιμώξεις όπως ο ιός της γρίπης (γρίπης), ο αδενοϊός, η πολιομυελίτιδα, η ερυθρά, η ασθένεια Lyme και άλλοι. Η μυοκαρδίτιδα είναι σπάνια σε μικρά παιδιά. Είναι λίγο πιο κοινό στα μεγαλύτερα παιδιά και τους ενήλικες. Είναι συχνά χειρότερο στα νεογνά και στα μικρά βρέφη απ 'ό, τι σε παιδιά ηλικίας άνω των 2 ετών. Δεν υπάρχει θεραπεία για μυοκαρδίτιδα. Η φλεγμονή των καρδιακών μυών θα απομακρυνθεί συχνά από μόνη της.

Σύνδρομο CREST - CREST syndrome
Ένα αρκτικόλεξο για c alcinosis, R φαινόμενο aynaud, το e sophageal δυσλειτουργία, s clerodactyly, και t elangiectasia. Είναι μια παραλλαγή των δύο ομάδων σκληροδερμίας , εντοπισμένων και συστηματικών. Το CREST είναι μια σχετικά σταθερή και αργά μεταβαλλόμενη μορφή σκληροδερμίας και έχει πολύ πιο ευνοϊκή πρόγνωση από άλλες μορφές. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η βασική διαδικασία διαφέρει από τη συνηθισμένη σκληροδερμία , αλλά ο ρυθμός του CREST φαίνεται να είναι διαφορετικός σε ότι η συμμετοχή των οργάνων έρχεται πιο αργά και αργότερα κατά τη διάρκεια της νόσου.

Νόσος του Κρον - Crohn’s disease
Μια φλεγμονώδης ασθένεια αυτοάνοσου εντέρου που χαρακτηρίζεται από σοβαρή και επίμονη φλεγμονή της επένδυσης ή του τοιχώματος της γαστρεντερικής οδού. Το Crohn αναφέρεται μερικές φορές ως χρόνια ειλεΐτιδα, περιφερειακή εντερίτιδα ή κοκκιωματώδης κολίτιδα. Το τμήμα της γαστρεντερικής οδού που προσβάλλεται συνήθως είναι το τμήμα μεταξύ του ειλεού και του ορθού. Παρόλο που η νόσος του Crohn μπορεί να είναι δύσκολη για να διαχειριστεί και να ζήσει, δεν είναι συνήθως απειλητική για τη ζωή.

Δερματίτιδα ερπετίμορφη - Dermatitis herpetiformis
Ένα εξάνθημα με εξαιρετική φαγούρα που αποτελείται από προσκρούσεις και φουσκάλες. Το εξάνθημα είναι χρόνιο, πράγμα που σημαίνει ότι συνεχίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ερπετίμορφη δερματίτιδα συνήθως αρχίζει σε άτομα ηλικίας 20 ετών και άνω. Τα παιδιά μπορεί μερικές φορές να επηρεαστούν. Είναι εμφανής τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Η αιτία είναι άγνωστη. Θεωρείται ότι είναι μια αυτοάνοση διαταραχή. Η ερπητοειδής δερματίτιδα συνδέεται επίσης με την ευαισθησία της γλουτένης (νόσος κοιλιοκάκη) στο λεπτό έντερο. Τα συμπτώματα της ερπητοειδούς δερματίτιδας τείνουν να έρχονται και να φύγουν. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: εξαιρετικά κνησμώδη χτυπήματα ή φλύκταινες, συνήθως στους αγκώνες, τα γόνατα, την πλάτη και τους γλουτούς. Το εξάνθημα έχει συνήθως το ίδιο μέγεθος και σχήμα και στις δύο πλευρές. Το εξάνθημα μπορεί να μοιάζει με έκζεμα. Μερικοί ασθενείς μπορεί να έχουν σημάδια γραφής αντί για φουσκάλες. Μια αυστηρή δίαιτα χωρίς γλουτένη συνιστάται για τον έλεγχο της νόσου. Η προσκόλληση σε αυτή τη δίαιτα μπορεί να εξαλείψει την ανάγκη για φάρμακα και να αποτρέψει μεταγενέστερες επιπλοκές. Η ασθένεια μπορεί να ελεγχθεί καλά με τη θεραπεία. Χωρίς θεραπεία, μπορεί να υπάρχει σημαντικός κίνδυνος εντερικού καρκίνου

Δερματομυοσίτιδα - Dermatomyositis
Μια αυτοάνοση μυϊκή πάθηση που περιλαμβάνει φλεγμονή και δερματικό εξάνθημα. Είναι ένας τύπος φλεγμονώδους μυοπάθειας. Η αιτία της δερματομυοσίτιδας είναι άγνωστη. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι μπορεί να οφείλεται σε ιογενή μόλυνση των μυών ή σε ένα πρόβλημα με το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε ασθενείς που έχουν καρκίνο στην κοιλιακή χώρα, στον πνεύμονα ή σε άλλα μέρη του σώματος. Οποιοσδήποτε μπορεί να αναπτύξει δερματομυοσίτιδα. Συχνά εμφανίζεται σε παιδιά ηλικίας 5 - 15 ετών και ενηλίκων ηλικίας 40 - 60 ετών. Οι γυναίκες αναπτύσσουν αυτή την πάθηση συχνότερα από τους άνδρες. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν: προβλήματα κατάποσης, μυϊκή αδυναμία, δυσκαμψία ή πόνο, μωβ χρώμα στα ανώτερα βλέφαρα, μωβ-κόκκινο δερματικό εξάνθημα και δύσπνοια. Η μυϊκή αδυναμία μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά ή να αναπτυχθεί αργά σε εβδομάδες ή μήνες. Μπορεί να έχετε πρόβλημα να σηκώσετε τα χέρια σας πάνω από το κεφάλι σας, να σηκώνεστε από μια θέση καθιστή, και σκάλες αναρρίχησης. Το εξάνθημα μπορεί να εμφανιστεί στο πρόσωπό σας, αρθρώσεις, λαιμό, ώμους, άνω στήθος και πίσω. Τα συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν εντελώς σε μερικούς ανθρώπους, όπως τα παιδιά. Η κατάσταση μπορεί να είναι θανατηφόρα στους ενήλικες λόγω σοβαρής μυϊκής αδυναμίας, υποσιτισμού, πνευμονίας ή ανεπάρκειας πνευμόνων. Οι κύριες αιτίες θανάτου με αυτήν την πάθηση είναι ο καρκίνος και η πνευμονική νόσο.

Η νόσος του Devic (νευρομυελίτιδα οπτική) - Devic’s disease (neuromyelitis optica)
Μια αυτοάνοση κατάσταση που επηρεάζει το νωτιαίο μυελό και τα οπτικά νεύρα (τα νεύρα που φέρουν πληροφορίες σχετικά με την όραση από το μάτι). Στη νόσο του Devic, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται και καταστρέφει τη μυελίνη, μια λιπαρή ουσία που περιβάλλει τα νεύρα και βοηθά τα νευρικά σήματα να μετακινούνται από κύτταρο σε κύτταρο. Τα σημεία και τα συμπτώματα επιδεινώνονται με το χρόνο και περιλαμβάνουν οπτική νευρίτιδα . εγκάρσια μυελίτιδα. πόνος στη σπονδυλική στήλη και στα άκρα. και δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστης και του εντέρου. Η ακριβής αιτία της νόσου του Devic είναι άγνωστη. Οι περισσότεροι άνθρωποι που επηρεάζονται δεν έχουν άλλα μέλη της οικογένειας με την προϋπόθεση. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο του Devic, αλλά υπάρχουν θεραπείες για τη θεραπεία μιας επίθεσης ενώ συμβαίνει, για τη μείωση των συμπτωμάτων και για την πρόληψη υποτροπών.

Σύνδρομο Dressler - Dressler’s syndrome ή Σύνδρομο με έμφραγμα του μυοκαρδίου - Postmyocardial infarction syndrome
Ένας τύπος περικαρδίτιδας, φλεγμονή του σάκου που περιβάλλει την καρδιά (περικάρδιο). Η φλεγμονή που σχετίζεται με το σύνδρομο Dressler πιστεύεται ότι είναι μια αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος μετά από βλάβη στον καρδιακό ιστό ή στο περικάρδιο, όπως καρδιακή προσβολή, χειρουργική επέμβαση ή τραυματική βλάβη. Τα συμπτώματα του συνδρόμου Dressler περιλαμβάνουν πόνο στο στήθος, παρόμοιο με αυτό που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια καρδιακής προσβολής, και πυρετό. Με τις πρόσφατες βελτιώσεις στην θεραπεία καρδιακής προσβολής, το σύνδρομο Dressler είναι λιγότερο κοινό από ό, τι πριν. Ωστόσο, μόλις το είχατε, μπορεί να συμβεί ξανά. Το σύνδρομο Dressler μπορεί επίσης να ονομάζεται μεταπερικαρδιοτομή, σύνδρομο μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου και σύνδρομο μετά από καρδιακή βλάβη. Τα συμπτώματα είναι πιθανό να εμφανιστούν εβδομάδες έως μήνες μετά από καρδιακή προσβολή, χειρουργική επέμβαση ή άλλη καρδιακή βλάβη.

Ενδομητρίωση - Endometriosis
Πρόβλημα που επηρεάζει τη μήτρα μιας γυναίκας. Η ενδομητρίωση εμφανίζεται όταν το είδος του ιστού που κανονικά καταστρέφει τη μήτρα μεγαλώνει κάπου αλλού. Μπορεί να αναπτυχθεί στις ωοθήκες, πίσω από τη μήτρα ή στα έντερα ή την ουροδόχο κύστη. Σπάνια αναπτύσσεται σε άλλα μέρη του σώματος. Αυτός ο "χαμένος" ιστός μπορεί να προκαλέσει πόνο, υπογονιμότητα και πολύ βαριές περιόδους. Ο πόνος είναι συνήθως στην κοιλιά, στο κάτω μέρος της πλάτης ή στις περιοχές της πυέλου. Ορισμένες γυναίκες δεν έχουν καθόλου συμπτώματα. Η δυσκολία να μείνετε έγκυος μπορεί να είναι το πρώτο σημάδι.

Ηωσινοφιλική οισοφαγίτιδα (EoE) - Eosinophilic esophagitis (EoE)
(EoE)είναι μια πρόσφατα αναγνωρισμένη χρόνια ασθένεια που μπορεί να σχετίζεται με τροφικές αλλεργίες. Διαγνωρίζεται όλο και περισσότερο σε παιδιά και ενήλικες. Το EoE χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και συσσώρευση ενός συγκεκριμένου τύπου ανοσοκυττάρων, που ονομάζεται ηωσινόφιλο, στον οισοφάγο. Τα ηωσινόφιλα είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων. Βοηθούν στην καταπολέμηση λοιμώξεων και παίζουν ρόλο στην ανοσολογική απάντηση του σώματός σας. Μπορούν επίσης να δημιουργήσουν και να προκαλέσουν φλεγμονή. Κανονικά το αίμα σας δεν έχει μεγάλο αριθμό ηωσινοφίλων. Το σώμα σας μπορεί να παράγει περισσότερα από αυτά σε απόκριση αλλεργικών διαταραχών, δερματικών παθήσεων, παρασιτικής και μυκητιασικής λοίμωξης, αυτοάνοσων ασθενειών, κάποιων καρκίνων και διαταραχών του μυελού των οστών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ηωσινόφιλα μπορούν να κινηθούν έξω από την κυκλοφορία του αίματος και να συσσωρευτούν σε όργανα και ιστούς. Τα συμπτώματα του EoE περιλαμβάνουν ναυτία, έμετο, και κοιλιακό άλγος μετά το φαγητό. Ένα άτομο μπορεί επίσης να έχει συμπτώματα που μοιάζουν με παλινδρόμηση οξέος από το στομάχι. Σε μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, μπορεί να προκαλέσει σοβαρότερα συμπτώματα, όπως δυσκολία στην κατάποση στερεών τροφών ή στερεών τροφίμων που κολλάνε στον οισοφάγο για περισσότερο από λίγα λεπτά. Σε βρέφη, αυτή η ασθένεια μπορεί να σχετίζεται με την αποτυχία να αναπτυχθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αποφυγή ορισμένων αλλεργιογόνων τροφίμων θα αποτελέσει αποτελεσματική θεραπεία για το EoE.

Ηωσινοφιλική περιτονίτιδα - Eosinophilic fasciitis
Σπάνιο σύνδρομο στο οποίο ο μυϊκός ιστός κάτω από το δέρμα, ονομάζεται περιτονία, γίνεται πρησμένος και παχύς. Τα χέρια, τα χέρια, τα πόδια και τα πόδια μπορούν να διογκωθούν γρήγορα. Η ασθένεια μπορεί να μοιάζει με σκληρόδερμα, αλλά δεν σχετίζεται. Η αιτία της ηωσινοφιλικής περιτονίτιδας είναι άγνωστη. Σε άτομα με αυτή την κατάσταση, τα λευκά αιμοσφαίρια που ονομάζονται ηωσινόφιλα, συσσωρεύονται στους μυς και τους ιστούς. Τα ηωσινόφιλα συνδέονται με αλλεργικές αντιδράσεις. Το σύνδρομο είναι πιο συνηθισμένο σε άτομα ηλικίας 30 έως 60 ετών. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν: πόνο ή τρυφερότητα των οστών, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, μυϊκή αδυναμία, τρυφερότητα και οίδημα των χεριών, των ποδιών και μερικές φορές των αρθρώσεων και πυκνωμένο δέρμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η κατάσταση εξαφανίζεται εντός 3 έως 5 ετών. Ωστόσο, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν περισσότερο ή να επανέλθουν.

Ενοχρωματικό ερύθημα - Erythema nodosum
Φλεγμονώδης διαταραχή που περιλαμβάνει τρυφερές, κόκκινες προσκρούσεις (οζίδια) κάτω από το δέρμα. Σε περίπου το ήμισυ των περιπτώσεων, η ακριβής αιτία του ερυθήματος nodosum είναι άγνωστη. Κάποιες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστούν με λοιμώξεις. Μερικές από τις πιο συχνές λοιμώξεις είναι οι: στρεπτόκοκκος (συνηθέστερη), ασθένεια γρατζουνιών γάτας, χλαμύδια, κοκκιδιοειδομυκητίαση, ηπατίτιδα Β, ιστοπλάσμωση, λεπτοσπείρωση, μονοπυρήνωση (EBV), μυκοβακτηρίδια, μυκόπλασμα, ψιττακίαση, σύφιλη, φυματίωση, τουλαραιμία και ιερσίνια.
Το ερύθημα nodosum μπορεί να εμφανιστεί με ευαισθησία σε ορισμένα φάρμακα, όπως: αντιβιοτικά συμπεριλαμβανομένης της αμοξικιλλίνης και άλλων πενικιλλίνης, σουλφοναμιδίων, σουλφωνών, αντισυλληπτικών χαπιών και προγεστίνης. Το οζώδες ερύθημα είναι πιο συνηθισμένο στις κνήμες. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε άλλες περιοχές του σώματος, όπως γλουτοί, μοσχάρια, αστράγαλοι, μηροί και όπλα.
Οι βλάβες αρχίζουν ως επίπεδα, σταθερά, ζεστά, κόκκινα, επώδυνα κομμάτια που είναι περίπου μια ίντσα απέναντι. Μέσα σε λίγες μέρες, μπορεί να γίνονται μωβ χρώμα. Πάνω από αρκετές εβδομάδες, οι σβώλοι ξεθωριάζουν σε ένα καφέ, επίπεδες επιφάνειες.

Βασική μικτή κρυογλοβουλνημία - Essential mixed cryoglobulinemia
Συναντάται συχνά σε άτομα που έχουν χρόνια (μακροχρόνια) φλεγμονώδη κατάσταση, όπως αυτοάνοση νόσο ή ηπατίτιδα C. Οι περισσότεροι άνθρωποι με μικτή κρυογλοβουλνημία έχουν χρόνια μόλυνση από ηπατίτιδα C. Οι κρυογλοβουλίνες είναι αντισώματα. Δεν είναι ακόμη γνωστό γιατί γίνονται στερεά ή σε μορφή ζελέ σε χαμηλές θερμοκρασίες. Όταν συμβεί αυτό, αυτά τα αντισώματα μπορούν να μπλοκάρουν αιμοφόρα αγγεία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα που κυμαίνονται από δερματικά εξανθήματα μέχρι νεφρική ανεπάρκεια. Η κρυογλοβουλνημία είναι η παρουσία αυτών των ανώμαλων πρωτεϊνών στο αίμα. Αν και οι υποκείμενοι μηχανισμοί δεν έχουν διασαφηνιστεί πλήρως, ο σχηματισμός κρυογλοβουλίνης σαφώς συνδέεται με την προσπάθεια του ξενιστή να καθαρίσει τις σημαντικές ποσότητες ιοσωματίων που παράγονται καθημερινά από τη χρόνια λοίμωξη.
Άλλες καταστάσεις που μπορεί να σχετίζονται με την κρυογλοβουλνησία περιλαμβάνουν: λευχαιμία, πολλαπλό μυέλωμα, πνευμονία μυκοπλάσματος, πρωτογενή μακροσφαιριναιμία, ρευματοειδή αρθρίτιδα και συστηματικό ερυθηματώδη λύκο. Τα συμπτώματα θα ποικίλουν ανάλογα με τον τύπο της διαταραχής που έχετε και τα όργανα που εμπλέκονται. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν: αναπνευστικά προβλήματα, κόπωση, σπειραματονεφρίτιδα , πόνο στις αρθρώσεις, μυϊκό πόνο, πορφύρα, φαινόμενο raynaud , θάνατο δέρματος και έλκη του δέρματος.

Σύνδρομο Evans - Evans syndrome
Σπάνια αυτοάνοση διαταραχή στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα ερυθρά αιμοσφαίρια του σώματος, τα λευκά αιμοσφαίρια και / ή τα αιμοπετάλια. Οι πάσχοντες συχνά βιώνουν θρομβοπενία (πολύ λίγα αιμοπετάλια) και θετική αιμολυτική αναιμία του Coombs (πρόωρη καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων). Τα σημάδια και τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πορφύρα, ωχρότητα, κόπωση και ελαφριά κεφαλαλγία. Η ακριβής αιτία αυτής της πάθησης είναι άγνωστη. Οι καλύτερες επιλογές θεραπείας για το σύνδρομο Evans εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, όπως η σοβαρότητα της πάθησης, τα σημάδια και τα συμπτώματα που υπάρχουν και η ανταπόκριση του κάθε ατόμου σε ορισμένες θεραπείες.

Ινομυαλγία - Fibromyalgia
Χρόνια διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από εκτεταμένο πόνο, ευαισθησία και κόπωση. Τα άτομα με ινομυαλγία μπορεί επίσης να παρουσιάσουν διαταραχές ύπνου, πρωινή δυσκαμψία, άγχος και σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Συχνά συνοδεύεται από κατάθλιψη. Είναι δύσκολο να γίνει διάγνωση επειδή τα περισσότερα από τα συμπτώματα μιμούνται αυτά άλλων διαταραχών. Η ινομυαλγία ΔΕΝ είναι αυτοάνοση ασθένεια, ωστόσο συνοδεύει άλλες αυτοάνοσες ρευματικές και ενδοκρινικές παθήσεις.

Ίλιγγος κυψελίτιδα - Fibrosing alveolitis
Γνωστή και ως Ιδιωτική πνευμονική ίνωση (IPF), περιλαμβάνει ουλές ή πάχυνση των πνευμόνων. Οι γιατροί δεν γνωρίζουν τι προκαλεί την ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση (IPF) ή γιατί το παίρνουν κάποιοι. Idiopathic σημαίνει ότι η αιτία δεν είναι γνωστή. Η κατάσταση μπορεί να οφείλεται στους πνεύμονες και το αυτοάνοσο σύστημα να ανταποκρίνεται σε άγνωστη ουσία ή τραυματισμό. Τα γονίδια μπορούν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη του IPF. Η νόσος εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας μεταξύ 50 και 70 ετών.
Όταν έχετε IPF, οι πνεύμονες σας γίνονται κακοσχηματισμένοι και σκληρυμένοι. Αυτό σας καθιστά δύσκολο να αναπνεύσετε. Σε μερικούς ανθρώπους, η IPF χειροτερεύει γρήγορα σε μήνες ή λίγα χρόνια. Σε άλλες, το IPF επιδεινώνεται για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο στο στήθος (περιστασιακά), βήχα (συνήθως ξηρό), μειωμένη ανοχή για τη δραστηριότητα και δύσπνοια κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας (αυτό το σύμπτωμα διαρκεί μήνες ή χρόνια και με την πάροδο του χρόνου μπορεί επίσης να συμβεί και σε κατάσταση ηρεμίας). Δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία για την IPF. Η θεραπεία στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Γρητική κυτταρική αρτηρίτιδα (προσωρινή αρτηρίτιδα) - Giant cell arteritis (temporal arteritis)
Διαταραχή που προκαλεί φλεγμονή των αρτηριών του τριχωτού της κεφαλής, του λαιμού και των βραχιόνων. Περιορίζει τις αρτηρίες, οι οποίες κρατούν το αίμα να ρέει καλά. Η αρτηρίτιδα των γιγαντιαίων κυττάρων εμφανίζεται συχνά με μια άλλη αυτοάνοση διαταραχή που ονομάζεται ρευματική αιτία της πολυμυαλγίας . Και οι δύο είναι πιο συχνές στις γυναίκες απ 'ό, τι στους άνδρες και σχεδόν πάντοτε επηρεάζουν άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών. Τα πρώτα συμπτώματα της γιγαντιαίας κυτταρικής αρτηρίτιδας μοιάζουν με τη γρίπη: κόπωση, απώλεια όρεξης και πυρετό. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, πόνο και ευαισθησία πάνω στους ναούς, διπλή όραση ή απώλεια όρασης, ζάλη, προβλήματα συντονισμού και ισορροπίας, καθώς και πόνο στο σαγόνι και τη γλώσσα.

Κυτταρική μυοκαρδίτιδα - Giant cell myocarditis
Η μυοκαρδίτιδα των γιγαντιαίων κυττάρων είναι μια ασθένεια σχετικά μικρών, κατά κύριο λόγο υγιών ενηλίκων. Οι ασθενείς πεθαίνουν συνήθως από καρδιακή ανεπάρκεια και κοιλιακή αρρυθμία, εκτός εάν εκτελείται καρδιακή μεταμόσχευση. Ο όρος μυοκαρδίτιδα αναφέρεται σε μια αυτοάνοση φλεγμονώδη απόκριση εντός του μυοκαρδίου που δεν είναι δευτερογενής σε ισχαιμικά συμβάντα ή καρδιακή απόρριψη στη ρύθμιση της μεταμόσχευσης. Η επίπτωση της γιγαντιαίας κυτταρικής μυοκαρδίτιδας είναι χαμηλή και ποικίλλει ανάλογα με τον πληθυσμό που μελετάται και τη μέθοδο διάγνωσης που χρησιμοποιείται. Σε ιαπωνικό μητρώο αυτοψίας, η επίπτωση της μυοκαρδίτιδας των γιγαντιαίων κυττάρων ήταν 0,007%. Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη θεραπεία λόγω της άγνωστης φύσης της διαταραχής.

Glomerulonephritis - ορομελονεφρίτιδα
Ένας τύπος νεφροπάθειας στον οποίο το τμήμα των νεφρών σας βοηθά τα φίλτρα απόβλητα και τα υγρά από το αίμα έχει υποστεί βλάβη. Η ορομελονεφρίτιδα μπορεί να προκληθεί από προβλήματα με το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Συχνά, η ακριβής αιτία της σπειραματονεφρίτιδας είναι άγνωστη. Η βλάβη στα σπειράματα προκαλεί την απώλεια αίματος και πρωτεϊνών στα ούρα. Η κατάσταση μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα και η λειτουργία των νεφρών θα χαθεί μέσα σε εβδομάδες ή μήνες (που ονομάζεται ταχεία προοδευτική σπειραματονεφρίτιδα). Το ένα τέταρτο των ατόμων με χρόνια σπειραματονεφρίτιδα δεν έχει ιστορικό νεφροπάθειας.
Τα παρακάτω μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο αυτής της πάθησης: διαταραχές του αίματος ή του λεμφικού συστήματος, έκθεση σε διαλύτες υδρογονάνθρακα, ιστορικό καρκίνου, λοιμώξεις όπως στρεπτόκοκκο, ιοί, καρδιακές λοιμώξεις, αποστήματα, αμυλοείδωση, ασθένεια αντισώματος αντι-σπειραματικής μεμβρανικής βάσης, σύνδρομο Goodpasture, βαριά χρήση ανακουφιστών πόνου, ειδικά ΜΣΑΦ, πορφύρα hench-σπονδυλίνης, νεφροπάθεια IgA , νεφρίτιδα λύκου και μεμβρανικο -πολλαπλασιαστικό GN. Τα συνηθισμένα συμπτώματα της σπειραματονεφρίτιδας περιλαμβάνουν: αίμα στα ούρα (σκούρα, σκουριά ή καστανά ούρα), αφρώδη ούρα (λόγω της περίσσειας πρωτεΐνης στα ούρα) και οίδημα (οίδημα) του προσώπου, των ματιών, των αστραγάλων, των ποδιών, , ή στην κοιλιά.

Σύνδρομο Goodpasture - Goodpasture’s syndrome
Πνευμονικό-νεφρικό σύνδρομο, το οποίο είναι μια ομάδα οξέων ασθενειών που περιλαμβάνουν νεφρά και πνεύμονες. Το σύνδρομο Goodpasture περιλαμβάνει όλες τις ακόλουθες καταστάσεις:
Glomerulonephritis - φλεγμονή των σπειραμάτων, τα οποία είναι μικροσκοπικά συσσωματώματα αιμοφόρων αγγείων στα νεφρά που βοηθούν τα φίλτρα απόβλητα και επιπλέον νερό από το αίμα.
Η παρουσία αντισωμάτων αντι-σπειραματικής βασικής μεμβράνης (GBM) το GBM είναι μέρος των σπειραμάτων και αποτελείται από κολλαγόνο και άλλες πρωτεΐνες.
Αιμορραγία στους πνεύμονες

Γρανοματομάτωση με πολυαγγειίτιδα - Granulomatosis with Polyangiitis
(GPA) (πρώην Granulomatosis του Wegener)είναι μια σπάνια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία τα αιμοφόρα αγγεία και άλλοι ιστοί φλεγμονώνονται. Αυτή η φλεγμονή περιορίζει τη ροή του αίματος σε σημαντικά όργανα στο σώμα, ενδεχομένως οδηγώντας σε μακροπρόθεσμη βλάβη. Η εμφάνιση και η σοβαρότητα της νόσου ποικίλλουν μεταξύ των ασθενών, ενώ η προηγούμενη διάγνωση και θεραπεία μπορεί να αποτρέψει την απειλητική για τη ζωή ανεπάρκεια οργάνων. Αν και η ασθένεια μπορεί να περιλαμβάνει οποιοδήποτε σύστημα οργάνων, η GPA επηρεάζει κυρίως την αναπνευστική οδό (κόλπων, μύτης, τραχείας και πνευμόνων) και νεφρών. Αυτή η διαταραχή μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε ηλικία και να επιτεθεί ισότιμα ​​στους άνδρες και τις γυναίκες. Σε σύγκριση με άλλες φυλετικές ομάδες, οι Καυκάσιοι επηρεάζονται συχνότερα. Το πιο συνηθισμένο σημάδι της ΣΔΠ είναι η δυσφορία του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος όπως ο πόνος των κόλπων, το αποχρωματισμένο ή αιματηρό υγρό από τη μύτη και τα ρινικά έλκη.

Νόσος του Graves - Graves’ disease
Αυτοάνοση ασθένεια του θυρεοειδούς που προκαλεί τον θυρεοειδή αδένα να παράγει υπερβολικές ορμόνες. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν νευρικότητα, απώλεια βάρους, καρδιακές παλμούς και δυσανεξία στη θερμότητα. Οι γυναίκες επηρεάζονται επτά φορές συχνότερα από τους άνδρες και διαγιγνώσκονται κυρίως μεταξύ 20-40 ετών. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του Graves είναι μια κατάσταση οφθαλμού που προκαλεί φλεγμονή μυών των ματιών με συνοδευτική έκταση των οφθαλμών (exophthalmos). Περίπου το 30-50% των ασθενών με Graves αναπτύσσουν αυτή την κατάσταση σε ήπια μορφή και περίπου το 5% αναπτύσσουν τη σοβαρή μορφή. Αν και σπάνια, μπορεί να συμβεί "θυρεοειδής καταιγίδα". Τα συμπτώματα αυτής της κρίσης του θυρεοειδούς περιλαμβάνουν πυρετό, έμετο, αυξημένο καρδιακό ρυθμό, σύγχυση και οργή εφίδρωση και απαιτεί άμεση επείγουσα προσοχή.

Σύνδρομο Guillain-Barre - Guillain-Barre syndrome
Σπάνια αυτοάνοση διαταραχή που προκαλεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα να προσβάλει το περιφερικό νευρικό σύστημα (PNS). Τα νεύρα PNS συνδέουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό με το υπόλοιπο σώμα. Η βλάβη σε αυτά τα νεύρα τους καθιστά δύσκολο να μεταδίδουν σήματα. Ως αποτέλεσμα, οι μύες σας έχουν πρόβλημα να ανταποκριθούν στον εγκέφαλό σας. Κανείς δεν ξέρει τι προκαλεί το σύνδρομο. Μερικές φορές προκαλείται από λοίμωξη, χειρουργική επέμβαση ή εμβολιασμό. Το πρώτο σύμπτωμα είναι συνήθως αδυναμία ή αίσθημα τσούξιμο στα πόδια σας. Το συναίσθημα μπορεί να εξαπλωθεί στο ανώτερο σώμα σας. Σε σοβαρές περιπτώσεις, έχετε σχεδόν παραλύσει. Αυτό είναι απειλητικό για τη ζωή. Μπορεί να χρειαστείτε αναπνευστήρα για να αναπνεύσετε. Τα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται σε μια περίοδο εβδομάδων και στη συνέχεια σταθεροποιούνται. Η ανάκτηση μπορεί να διαρκέσει μερικές εβδομάδες έως μερικά χρόνια.

Η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto - Hashimoto’s thyroiditis
Φλεγμονώδης αυτοάνοση ασθένεια του θυρεοειδούς στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται και καταστρέφει τον θυρεοειδή αδένα. Ο θυρεοειδής παράγει τότε πολύ λίγη ορμόνη και ο μεταβολισμός επιβραδύνεται. Είναι η συνηθέστερη όλων των θυρεοειδών στις ΗΠΑ και οι γυναίκες επηρεάζονται 10 φορές συχνότερα από τους άνδρες. Οι περισσότερες διαγνώσεις εμφανίζονται μεταξύ των ηλικιών 30-50 ετών και η επικράτηση αυξάνεται με την ηλικία τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες. Τα συμπτώματα, τα οποία συχνά αναπτύσσονται σταδιακά, μπορεί να περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, ψυχρή ευαισθησία, μυρμήγκιασμα στα χέρια και τα πόδια, κόπωση, απώλεια μαλλιών, ξηρά μαλλιά, προβλήματα γονιμότητας και δυσκολία συγκέντρωσης. Η θυρεοειδική ορμόνη θα πρέπει να παρακολουθείται σε γυναίκες που σχεδιάζουν την εγκυμοσύνη. Η χαμηλή λειτουργία του θυρεοειδούς μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του μωρού. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό μπορεί να αναπτυχθεί στους 12 μήνες μετά τον τοκετό.

Αιμολυτική αναιμία - Hemolytic anemia
Αυτοάνοση διαταραχή που προκαλεί την πρόωρη καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Ένα κανονικό ερυθρό αιμοσφαίριο έχει διάρκεια ζωής περίπου 120 ημέρες πριν από την απομάκρυνση της σπλήνας από την κυκλοφορία. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια παράγονται στο μυελό των οστών και απελευθερώνονται στην κυκλοφορία. Σε άτομα με αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία, τα ερυθρά αιμοσφαίρια καταστρέφονται πρόωρα. και η παραγωγή μυελού των οστών νέων κυττάρων δεν μπορεί να αντισταθμίσει την απώλεια τους. Η σοβαρότητα αυτής της διαταραχής καθορίζεται από το χρονικό διάστημα που επιβιώνει το ερυθρό αιμοσφαίριο και από την ικανότητα του μυελού των οστών να συνεχίσει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων.Η πορφύρα Henoch-Schonlein (HSP) - Henoch-Schonlein purpura (HSP)

Η πορφύρα Henoch-Schonlein (HSP) - Henoch-Schonlein purpura (HSP)
Αρκετά κοινή αυτοάνοση διαταραχή της παιδικής ηλικίας που μπορεί να επηρεάσει και τους ενήλικες, αν και λιγότερο συχνά. Τα παιδιά με αυτή την πάθηση συχνά αρχικά εμφανίζονται με οξεία κοιλιακό άλγος και παραπέμπονται για χειρουργική αξιολόγηση. HSP χαρακτηρίζεται από πορφύρα ή αλλεργία = σχετική αιμορραγία στο δέρμα και σε άλλους ιστούς. Το χαρακτηριστικό παχύρρευστο πορφυρό εξάνθημα βρίσκεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων και θεωρείται χαρακτηριστικό της νόσου. Αυτό το εξάνθημα εντοπίζεται συχνότερα στους γλουτούς και τους ανώτερους μηρούς στα παιδιά και στα πόδια και τους αστραγάλους στους ενήλικες. Τα συμπτώματα που εμφανίζονται επίσης με το HSP είναι ο πόνος στις αρθρώσεις, οι γαστρεντερικές διαταραχές και η νεφρική δυσλειτουργία. Λιγότερο συχνές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν περιφερική νευροπάθεια και στρέψη των όρχεων.

Ο χειρουργικός έρπης ή η πεσθηνοειδής κύηση (PG) - Herpes gestationis or pemphigoid gestationis (PG)
Μια φυσαλιδώδης (χαρακτηριζόμενη από φλύκταινες, όπως μια καύση δευτέρου βαθμού) που αναπτύσσεται σε συνδυασμό με την εγκυμοσύνη. Πιστεύεται ότι είναι μια αυτοάνοση διαταραχή. Εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συνήθως κατά το δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο και / ή αμέσως μετά την εγκυμοσύνη. Αρχικά ονομαζόταν κυοφορία έρπητα λόγω της εμφάνισης φουσκάλων, αν και δεν σχετίζεται με τον ιό του έρπητα. Η διάγνωση της PG γίνεται σαφής όταν οι δερματικές βλάβες προχωρούν σε έντονες φουσκάλες κατά τη διάρκεια του δεύτερου ή του τρίτου τριμήνου. Η PG συνήθως ξεκινά ως εξάνθημα στην περιοχή του ομφαλού και στη συνέχεια εξαπλώνεται σε ολόκληρο το σώμα. Μερικές φορές συνοδεύεται από ανυψωμένα, καυτά, οδυνηρά πλακίδια που ονομάζονται πλάκες. Μετά από μία έως δύο εβδομάδες, μεγάλες, τεταμένες κυψέλες αναπτύσσονται τυπικά στις κόκκινες πλάκες, που περιέχουν διαυγές ή αιμοσταγμένο υγρό. Το PG δημιουργεί μια αντίδραση ισταμίνης (ένωση που εμπλέκεται σε τοπικές ανοσολογικές αποκρίσεις) που προκαλεί ακραίες φαγούρες (κνησμός). Η PG χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και ύφεση κατά τη διάρκεια της κύησης και μερικές φορές μετά το μερικό διάστημα. Συνήθως μετά την παράδοση, οι αλλοιώσεις θα θεραπευτούν εντός μηνών, αλλά μπορεί να επανεμφανιστούν κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως.

Hidradenitis Suppurativa (HS) (ακμή Inversa)
Συνήθως ξεκινά ως εξογκώματα που μοιάζουν με σπυράκια στο δέρμα. Οι εξογκώματα που μοιάζουν με σπυράκια τείνουν να αναπτύσσονται σε μέρη που δεν εμφανίζονται καθημερινά σπυράκια. Το HS είναι πιο συνηθισμένο στους μασχάλες και τη βουβωνική χώρα.

Υπογαμμασφαιριναιμία - Hypogammalglobulinemia
Ένας τύπος πρωταρχικής ασθένειας ανοσοανεπάρκειας. Το κοινό κλινικό χαρακτηριστικό της υπογαμμασφαιριναιμίας σχετίζεται με μια προδιάθεση έναντι μολύνσεων που κανονικά υπερασπίζονται κατά των αποκρίσεων αντισωμάτων (συμπεριλαμβανομένων των λοιμώξεων από στρεπτοκοκκική πνευμονία και Haemophilus influenzae).

IgA Νεφροπάθεια - IgA Nephropathy
Αυτοάνοση διαταραχή νεφρών που συμβαίνει όταν η IgA (μια πρωτεΐνη που βοηθά τον οργανισμό να καταπολεμά τις λοιμώξεις) εγκαθίσταται στα νεφρά. Μετά από πολλά χρόνια, οι αποθέσεις IgA μπορούν να προκαλέσουν διαρροή αίματος στα νεφρά και μερικές φορές πρωτεΐνη στα ούρα. Αυτή η διαρροή δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα έχουν μακροχρόνια προβλήματα. Εάν υπερβολική ποσότητα πρωτεϊνών διαρρέει στα ούρα, τα χέρια και τα πόδια μπορούν να διογκωθούν. Μετά από 10 έως 20 χρόνια με νεφροπάθεια IgA, τα νεφρά μπορεί να παρουσιάζουν σημεία βλάβης. Περίπου το 25% των ενηλίκων με νεφροπάθεια IgA εμφανίζουν πλήρη νεφρική ανεπάρκεια. Μόνο το 5 έως 10 τοις εκατό των παιδιών αναπτύσσει ολική νεφρική ανεπάρκεια. Τα συμπτώματα της νεφρικής ανεπάρκειας περιλαμβάνουν πρήξιμο στα χέρια και στα πόδια, ναυτία, κόπωση, πονοκεφάλους και προβλήματα ύπνου. Μέχρι να εμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα, η συνολική νεφρική ανεπάρκεια είναι κοντά. Η συνολική νεφρική ανεπάρκεια σημαίνει ότι η νεφρική βλάβη είναι μόνιμη. Τα άτομα με νεφρική ανεπάρκεια χρειάζονται αιμοκάθαρση ή μεταμόσχευση νεφρού. Η νεφροπάθεια IgA μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και στην παιδική ηλικία. Περισσότεροι άντρες επηρεάζονται από τις γυναίκες. Αν και βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, η νεφροπάθεια IgA είναι πιο συχνή στους Καυκάσιους και τους Ασιάτες. Είναι μια από τις πιο συχνές ασθένειες του νεφρού, εκτός από αυτές που προκαλούνται από διαβήτη ή υψηλή αρτηριακή πίεση.

Σχετιζόμενη με IgG4 ασθένεια σκληρύνσεως - IgG4-related sclerosing disease
Γνωστή ως συστηματική νόσος σχετιζόμενη με IgG4 (IgG4-RSD), ασθένεια hyper-lgG4 και ασθένεια σχετιζόμενη με IgG4 είναι μια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία τα φλεγμονώδη κύτταρα προκαλούν ίνωση, την εναπόθεση συνδετικού ιστού σε μία ή περισσότερες όργανα. Η ασθένεια ονομάζεται έτσι επειδή ο υπότυπος αντισώματος IgG4 μπορεί να ανιχνευθεί σε δείγματα ιστών και συχνά σε αυξημένα επίπεδα στην κυκλοφορία του αίματος. Η συσχέτιση με το IgG4 είναι ένα σχετικά πρόσφατο εύρημα και η κατάσταση έχει περιγραφεί με πολλά άλλα ονόματα στο παρελθόν.

Η ανοσοποιητική θρομβοκυτταροπενική πορφύρα (ITP) - Immune thrombocytopenic purpura (ITP) ή θρομβοκυτταροπενική πορφύρα (ΤΤΡ) - Thrombocytopenic purpura (TTP)
Αυτοάνοση αιμορραγική διαταραχή. Το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα αιμοπετάλια, τα οποία είναι απαραίτητα για την κανονική πήξη του αίματος. Τα άτομα με τη νόσο έχουν πολύ λίγα αιμοπετάλια στο αίμα. Το ITP ονομάζεται μερικές φορές ανοσοποιητική θρομβοκυτταροπενική πορφύρα ή απλά, ανοσοποιητική θρομβοπενία. Το ITP συμβαίνει όταν ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος παράγουν αντισώματα κατά των αιμοπεταλίων. Τα αιμοπετάλια βοηθούν τον θρόμβο αίματός σας συσσωματώντας μαζί για να συνδέσετε μικρές τρύπες στα κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία. Τα αντισώματα συνδέονται με τα αιμοπετάλια. Ο σπλήνας καταστρέφει τα αιμοπετάλια που φέρουν τα αντισώματα.
Στα παιδιά, η ασθένεια ακολουθεί μερικές φορές ιογενή λοίμωξη. Στους ενήλικες, είναι συχνότερα μια χρόνια (μακροχρόνια) ασθένεια και μπορεί να συμβεί μετά από ιογενή λοίμωξη, με τη χρήση ορισμένων φαρμάκων, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή ως μέρος μιας ανοσολογικής διαταραχής.
Το ITP επηρεάζει τις γυναίκες πιο συχνά από τους άνδρες και είναι συχνότερο στα παιδιά από τους ενήλικες. Η ασθένεια επηρεάζει τα αγόρια και τα κορίτσια εξίσου. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν οποιοδήποτε από τα ακόλουθα: ασυνήθιστα βαριά εμμηνόρροια, αιμορραγία στο δέρμα, συχνά γύρω από τις κνήμες, προκαλώντας δερματικό εξάνθημα που μοιάζει με κόκκινες κηλίδες (petechial rash), εύκολο μώλωπας, ρινορραγία ή αιμορραγία στο στόμα.

Μυοσίτιδα σώματος συμπεριφοράς (IBM) - Inclusion body myositis (IBM)
Μια ομάδα αυτοάνοσων μυϊκών παθήσεων γνωστών ως φλεγμονώδεις μυοπάθειες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από χρόνια, προοδευτική μυϊκή φλεγμονή που συνοδεύεται από μυϊκή αδυναμία. Η εμφάνιση της μυϊκής αδυναμίας στην IBM είναι γενικά σταδιακή (σε μήνες ή χρόνια) και επηρεάζει τόσο την εγγύς (κοντά στον κορμό του σώματος) όσο και τους μακρινούς (πιο μακριά από τον κορμό) μυς. Η μυϊκή αδυναμία μπορεί να επηρεάσει μόνο μία πλευρά του σώματος. Η πτώση και η πτώση είναι συνήθως τα πρώτα αισθητά συμπτώματα της IBM. Για μερικά άτομα, η διαταραχή ξεκινά με αδυναμία στους καρπούς και τα δάχτυλα που προκαλεί δυσκολία με τσίμπημα, κουμπιά και πιασίματα αντικειμένων. Μπορεί να υπάρχει αδυναμία του καρπού και των μυών των δακτύλων και ατροφία (αραίωση ή απώλεια μυϊκού όγκου) των μυών του αντιβράχιου και των τετρακέφαλων μυών στα πόδια. Η δυσκολία στην κατάποση συμβαίνει περίπου στις μισές περιπτώσεις IBM. Τα συμπτώματα της νόσου αρχίζουν συνήθως μετά την ηλικία των 50 ετών, αν και η νόσος μπορεί να εμφανιστεί νωρίτερα. Η IBM συμβαίνει συχνότερα στους άντρες παρά στις γυναίκες. Δεν υπάρχει καμία θεραπεία για την IBM.

Διάμεση κυστίτιδα (IC) - Interstitial cystitis (IC)
Προκαλεί δυσφορία ή πόνο στην ουροδόχο κύστη και την ανάγκη ούρησης συχνά και επειγόντως. Είναι πολύ πιο συχνή στις γυναίκες απ 'ό, τι στους άνδρες. Τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν πόνο χωρίς επείγουσα ανάγκη ή συχνότητα. Άλλοι έχουν επείγουσα ανάγκη και συχνότητα χωρίς πόνο. Τα συμπτώματα των γυναικών συχνά επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια των περιόδων τους. Μπορεί επίσης να έχουν πόνο με σεξουαλική επαφή. Η αιτία του IC δεν είναι γνωστή. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για να πει εάν το έχετε. Οι γιατροί διενεργούν συχνά δοκιμές για να αποκλείσουν άλλες πιθανές αιτίες των συμπτωμάτων. Δεν υπάρχει θεραπεία για IC, αλλά οι θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν τους περισσότερους ανθρώπους να αισθάνονται καλύτερα.

Νεανική αρθρίτιδα - Juvenile arthritis
Ένας τύπος αρθρίτιδας που συμβαίνει σε παιδιά ηλικίας 16 ετών ή νεότερης ηλικίας. Προκαλεί οίδημα των αρθρώσεων, πόνο, δυσκαμψία και απώλεια κίνησης. Μπορεί να επηρεάσει κάθε άρθρωση, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επηρεάσει και τα εσωτερικά όργανα. Ένα πρώιμο σημάδι της JA μπορεί να γλάστρες το πρωί. Τα συμπτώματα μπορούν να έρθουν και να πάνε. Ορισμένα παιδιά έχουν μόνο μία ή δύο αιμορραγίες. Άλλοι έχουν συμπτώματα που δεν ξεφεύγουν ποτέ. Το JA προκαλεί προβλήματα ανάπτυξης σε μερικά παιδιά. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι προκαλεί την JA. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι είναι μια αυτοάνοση διαταραχή, που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα, το οποίο κανονικά βοηθά το σώμα σας να καταπολεμήσει τη λοίμωξη, προσβάλλει τους ιστούς του σώματός σας. Το JA μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί. Ο πάροχος υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να κάνει φυσική εξέταση, εργαστηριακές εξετάσεις και ακτινογραφίες. Τα φάρμακα και η φυσική θεραπεία μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της κίνησης και στη μείωση του πρήξιμου και του πόνου.

Νεανικός διαβήτης (διαβήτης τύπου 1) - Juvenile diabetes (Type 1 diabetes)
Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Συχνά εντοπίζεται σε παιδιά, εφήβους ή νεαρούς ενήλικες. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας με ειδικά κύτταρα που ονομάζονται βήτα κύτταρα. Το πάγκρεας είναι κάτω και πίσω από το στομάχι. Η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για τη μετακίνηση του σακχάρου στο αίμα (γλυκόζη) σε κύτταρα. Μέσα στα κύτταρα, η γλυκόζη αποθηκεύεται και αργότερα χρησιμοποιείται για ενέργεια. Με τον διαβήτη τύπου 1 , τα βήτα κύτταρα παράγουν μικρή ή καθόλου ινσουλίνη. Χωρίς αρκετή ινσουλίνη, η γλυκόζη συσσωρεύεται στην κυκλοφορία του αίματος αντί να εισέλθει στα κύτταρα. Αυτή η συσσώρευση γλυκόζης στο αίμα ονομάζεται υπεργλυκαιμία. Ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη γλυκόζη για ενέργεια. Αυτό οδηγεί στα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1 . Η ακριβής αιτία του διαβήτη τύπου 1είναι άγνωστο. Πιθανότατα πρόκειται για αυτοάνοση διαταραχή. Αυτή είναι μια κατάσταση που συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλει εσφαλμένα και καταστρέφει τον υγιή ιστό του σώματος. Με τον διαβήτη τύπου 1 , μια λοίμωξη ή άλλη σκανδάλη αναγκάζει το σώμα να προσβάλει εσφαλμένα τα κύτταρα στο πάγκρεας που κάνουν ινσουλίνη. Η τάση για ανάπτυξη αυτοάνοσων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 1 , μπορεί να περάσει κάτω από τις οικογένειες.

Νεανική μυοσίτιδα (JM) - Juvenile myositis (JM)
Συμπεριλαμβανομένης της νεανικής δερματομυοσίτιδας (JDM) και της νεανικής πολυμυοσίτιδας (JPM), είναι μια ομάδα σπάνιων και απειλητικών για τη ζωή αυτοάνοσων ασθενειών, στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται σε κύτταρα και ιστούς. Η μυοσίτιδα σημαίνει φλεγμονή των μυών που χρησιμοποιείτε για να μετακινήσετε το σώμα σας. Συνήθως επηρεάζει τα παιδιά ηλικίας 2 έως 15 ετών, με συμπτώματα που περιλαμβάνουν αδυναμία των μυών κοντά στον κορμό του σώματος, φλεγμονή, οίδημα, μυϊκό πόνο, κόπωση, δερματικά εξανθήματα, κοιλιακό άλγος, πυρετό και συμπτώματα. Τα παιδιά με νεανική δερματομυοσίτιδα μπορεί να έχουν δυσκολία στην κατάποση και στην αναπνοή και η καρδιά μπορεί επίσης να επηρεαστεί. Περίπου 20 έως 30 τοις εκατό των παιδιών με νεανική ηλικίαη δερματομυοσίτιδα αναπτύσσει εναποθέσεις ασβεστίου στον μαλακό ιστό. Η μυϊκή αδυναμία χωρίς εξάνθημα είναι το κύριο σύμπτωμα της νεανικής πολυμυοσίτιδας . Αν και τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του JM, η ασθένεια δεν έχει γνωστή θεραπεία.

Ασθένεια Kawasaki - Kawasaki disease
Μια σπάνια μορφή αγγειίτιδας . Τα παιδιά, συνήθως κάτω από την ηλικία των 5 ετών, έχουν υψηλό πυρετό και κόκκινα μάτια, χείλη, στόμα, εξάνθημα και διογκωμένους λεμφαδένες. Η ασθένεια επηρεάζει επίσης την καρδιά και το τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων. Το Kawasaki είναι η κύρια αιτία της επίκτητης καρδιακής νόσου στα παιδιά. Η άμεση θεραπεία είναι απαραίτητη για να αποφευχθεί η μόνιμη βλάβη της καρδιάς και των στεφανιαίων αρτηριών και μπορεί να αναμένεται πλήρης ανάκαμψη.

Σύνδρομο Lambert-Eaton - Lambert-Eaton syndrome
Αυτοάνοση διαταραχή στην οποία η λανθασμένη επικοινωνία μεταξύ των νεύρων και των μυών οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία. Σε αυτό το σύνδρομο, οι ουσίες που παράγονται από το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθενται σε νευρικά κύτταρα. Αυτό κάνει τα νευρικά κύτταρα να μην μπορούν να απελευθερώσουν αρκετό χημικό που ονομάζεται ακετυλοχολίνη. Αυτή η χημική ουσία μεταδίδει παρορμήσεις μεταξύ των νεύρων και των μυών. Το αποτέλεσμα είναι μυϊκή αδυναμία. Το σύνδρομο Lambert-Eaton μπορεί να εμφανιστεί με καρκίνους όπως μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα ή αυτοάνοσες διαταραχές όπως η λεύκη, η οποία οδηγεί σε απώλεια της χρωστικής του δέρματος. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν: αδυναμία ή απώλεια κίνησης που μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο σοβαρή, δυσκολία μάσησης, δυσκολία στην αναρρίχηση σκαλοπατιών, δυσκολία ανύψωσης αντικειμένων, δυσκολία στην ομιλία, χτύπημα του κεφαλιού, ανάγκη χρήσης χεριών για να σηκωθούν από καθιστή ή ξαπλωμένη θέση, δυσκολία κατάποσης, οδοντοφυΐας ή πνιγμού. Μπορούν να εμφανιστούν αλλαγές στο όραμα, όπως: θολή όραση, διπλή όραση και προβλήματα που διατηρούν σταθερό βλέμμα. Τα συμπτώματα του συνδρόμου Lambert-Eaton μπορεί να βελτιωθούν με θεραπεία της υποκείμενης νόσου, καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος ή απομάκρυνσης των αντισωμάτων. Ωστόσο, όλοι δεν ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία.

Λευκοκυτταροπλαστική αγγειίτιδα - Leukocytoclastic vasculitis
Ονομάζεται επίσης αγγειίτιδα υπερευαισθησίας , περιγράφει τη φλεγμονή των μικρών αιμοφόρων αγγείων. Ο όρος λευκοκυτταροπλαστικό αναφέρεται στα συντρίμμια των ουδετερόφιλων (κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος) στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων. Η νόσος μπορεί να περιοριστεί στο δέρμα (δερματική) ή μπορεί να επηρεάσει πολλά διαφορετικά όργανα του σώματος όπως τα νεφρά, το κεντρικό νευρικό σύστημα, την καρδιά, το γαστρεντερικό σωλήνα και τους πνεύμονες. Μια αλλεργική αντίδραση σε φάρμακα, τρόφιμα ή πρόσθετα τροφίμων υποστηρίζει τη θεωρία του ανοσοποιητικού συστήματος που διαδραματίζει τον κυρίαρχο ρόλο. Οι λοιμώξεις, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, η ρευματοειδής αρθρίτιδα , ο ερυθηματώδης λύκος, το σύνδρομο Sjögren και λιγότερο συχνά η κακοήθεια είναι μερικές από τις διάφορες καταστάσεις που σχετίζονται με τη αγγειίτιδα. Στο δέρμα, τα αιμοφόρα αγγεία καταστρέφονται και μικρές περιοχές αιμορραγίας εμφανίζονται ως μωβ-κόκκινα, ανυψωμένα αλλοιώματα γνωστά ως ψηλαφητή πορφύρα. Πολλές διακεκριμένες ή ομαδοποιημένες αλλοιώσεις βρίσκονται συνήθως στα πόδια ή σε άλλες εξαρτώμενες περιοχές του σώματος. Αυτές οι αλλοιώσεις είναι συνήθως ασυμπτωματικές αλλά μπορεί να είναι φαγούρα ή οδυνηρή. Σημάδια συστημικής εμπλοκής περιλαμβάνουν πυρετό, μυϊκούς πόνους, πόνο στις αρθρώσεις, αίμα στα ούρα ή τα κόπρανα, κοιλιακό άλγος, έμετο, βήχα, μούδιασμα και αδυναμία.

Lichen planus
Μια κατάσταση που σχηματίζει κνησμώδες εξάνθημα στο δέρμα ή στο στόμα. Η ακριβής αιτία του λειχήνα planus είναι άγνωστη. Μπορεί να σχετίζεται με μια αλλεργική ή ανοσοποιητική αντίδραση. Οι κίνδυνοι για την πάθηση περιλαμβάνουν: έκθεση σε φάρμακα, βαφές και άλλα χημικά προϊόντα (συμπεριλαμβανομένου του χρυσού, αντιβιοτικών, αρσενικού, ιωδιδίων, χλωροκίνη, quinacrine, quinide, φαινοθειαζίνες και διουρητικά) και ασθενειών όπως η ηπατίτιδα C. Το Lichen planus, ηλικίας ενηλίκων. Είναι λιγότερο συχνή στα παιδιά. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρήσετε περιλαμβάνουν πληγές στο στόμα που μερικές φορές σχηματίζουν επώδυνα έλκη, πληγές που είναι φαγούρα και έχουν ομοιόμορφες πλευρές (συμμετρικές) και αιχμηρά περιγράμματα, ξηροστομία, απώλεια μαλλιών, μεταλλική γεύση στο στόμα και ράχες στα νύχια (ανωμαλίες των νυχιών ). Μια βιοψία βλάβης του δέρματος ή βιοψία μίας βλάβης στο στόμα μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Μπορούν να γίνουν εξετάσεις αίματος για να αποκλειστεί η ηπατίτιδα. Το Lichen planus συνήθως δεν είναι επιβλαβές. Συνήθως βελτιώνεται με τη θεραπεία. Η κατάσταση συχνά εκκαθαρίζεται εντός 18 μηνών, αλλά μπορεί να έρχεται και να πάει για χρόνια. Εάν το lichen planus προκαλείται από ένα φάρμακο που παίρνετε, το εξάνθημα πρέπει να εξαφανιστεί μόλις σταματήσετε το φάρμακο.

Lichen sclerosus
Διαταραχή του δέρματος που μπορεί να επηρεάσει τους άνδρες, τις γυναίκες ή τα παιδιά, αλλά είναι συχνότερη στις γυναίκες. Συνήθως εμφανίζεται στον αιδοίο (το εξωτερικό των γεννητικών οργάνων ή το όργανο του φύλου) στις γυναίκες, αλλά μερικές φορές αναπτύσσεται στο κεφάλι του πέους στους άνδρες. Περιστασιακά, ο σκλήρυνση των λειχήνων εμφανίζεται σε άλλα μέρη του σώματος, ειδικά στο άνω μέρος του σώματος, στο στήθος και στα άνω χέρια. Άλλα ονόματα για το σκληρόφυλλο λειχήνων περιλαμβάνουν κραγούρα και υποπλαστική δυστροφία. Οι γιατροί πιστεύουν ότι ένα πολύ ενεργό ανοσοποιητικό σύστημα και τα ορμονικά προβλήματα μπορεί να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην αιτία του σκληρού λειχήνα. Θεωρείται επίσης ότι οι άνθρωποι κληρονομούν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Μερικές φορές, ο σκληρός λειχήνας εμφανίζεται στο δέρμα που έχει υποστεί βλάβη ή τραυματισμό από κάποιο άλλο τραύμα. Πρώιμα στην ασθένεια, μικρές λευκές κηλίδες εμφανίζονται στο δέρμα. Τα σημεία είναι συνήθως λαμπερά και λεία. Αργότερα, τα κηλίδες μεγαλώνουν σε μεγαλύτερα μπαλώματα. Το δέρμα στα έμπλαστρα γίνεται λεπτό και τσαλακωμένο. Στη συνέχεια, το δέρμα λυγίζει εύκολα, και οι έντονες κόκκινες ή μοβ μώλωπες είναι κοινές. Μερικές φορές, το δέρμα γίνεται σκασίματα. Εάν η ασθένεια είναι ήπια, μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα.

Λιπώδης επιπεφυκίτιδα - Ligneous conjunctivitis
Η δερματική επιπεφυκίτιδα είναι μια σπάνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την συσσώρευση μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται ινώδες, η οποία προκαλεί φλεγμονή του επιπεφυκότα (conjunctivitis) και οδηγεί σε πυκνά, ξυλώδη, φλεγμονή που είναι κίτρινα, λευκά ή κόκκινα. Η κολπική επιπεφυκίτιδα εμφανίζεται συνήθως στο εσωτερικό των βλεφάρων, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει τον σκληρό χιτώνα, τον κερατοειδή χιτώνα και τον μαθητή, με αποτέλεσμα την απώλεια όρασης. Μια συστημική μορφή της πάθησης μπορεί να συμβεί, επηρεάζοντας τις βλεννώδεις μεμβράνες του λάρυγγα, φωνητικές χορδές, τη μύτη, την τραχεία, τους βρόγχους, τον κόλπο, τον τράχηλο και τα ούλα. Η αιτία της δερματικής επιπεφυκίτιδας είναι άγνωστη. Η αυτοσωματική υπολειπόμενη κληρονομικότητα έχει προταθεί σε ορισμένες περιπτώσεις. Η δερματική επιπεφυκίτιδα συνδέεται μερικές φορές με μια κατάσταση γνωστή ως συγγενή ανεπάρκεια πλασμινογόνου.

Γραμμική ασθένεια IgA (LAD) - Linear IgA disease (LAD)
Αυτοάνοση υποεπιδερμική (κάτω από ή συνιστάμενη στο εσωτερικό της επιδερμίδας) ασθένεια που μπορεί να είναι ιδιοπαθή ή να προκαλείται από φάρμακα. Τα παιδιά και οι ενήλικες επηρεάζονται, με ασθένεια της πρώην ιστορικά αναφερόμενη ως χρόνια φυσαλιδώδης δερματοπάθεια της παιδικής ηλικίας. Η κλινική παρουσίαση εμφανίζεται παρόμοια με άλλες ασθένειες με φυσαλίδες, όπως φυσαλιδώδης πεμφιγοειδής και ερπητοειδής δερματίτιδα .

Λύκος - Lupus
Φλεγμονώδης αυτοάνοση ασθένεια. Υπάρχουν τρεις συνήθεις τύποι λύκου.
Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (SLE) είναι ο σοβαρότερος. Ο ΣΕΛ μπορεί να επηρεάσει σχεδόν οποιοδήποτε όργανο ή σύστημα στο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των αιμοφόρων αγγείων, των μυών, των αρθρώσεων, του πεπτικού συστήματος, των πνευμόνων, των νεφρών, της καρδιάς και του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Ο δισκοειδής λύκος προκαλεί αυξημένο, ζαρωμένο, κόκκινο εξάνθημα, συνήθως στο πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής και το λαιμό και μπορεί να προκαλέσει ουλές.
Ο λύκος που προκαλείται από φάρμακα είναι ένας τύπος λύκου που προκαλείται από συνταγογραφούμενα φάρμακα. Τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά του SLE. και όταν η φαρμακευτική αγωγή σταματήσει, τα συμπτώματα συνήθως παύουν.
Ο νεογνικός λύκος είναι μια σπάνια ασθένεια που μπορεί να επηρεάσει κάποια νεογέννητα μωρά των γυναικών με ΣΕΛ ή ορισμένες άλλες διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτά τα μωρά μπορεί να έχουν καρδιακό ελάττωμα, δερματικό εξάνθημα, χαμηλά επίπεδα αίματος και / ή προβλήματα στο ήπαρ. Ωστόσο, τα περισσότερα βρέφη μητέρων με ΣΕΛ γεννιούνται υγιή.

Η νόσος του Lyme είναι χρόνια - Lyme disease chronic
Το τελευταίο στάδιο μιας φλεγμονώδους νόσου που προκαλείται από τα βακτήρια Borrelia burgdorferi και πιστεύεται ότι σχετίζεται αυτοάνοσα. Ονομάζεται επίσης Στάδιο 3, ή τριτογενής, ασθένεια Lyme. Η ασθένεια Lyme μεταδίδεται από το δάγκωμα από τσιμπούρι ελαφιών.

Νόσο του Meniere - Meniere’s disease
Διαταραχή του εσωτερικού αυτιού. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζάλη, ήχο που ακούγεται στα αυτιά σας, που ονομάζεται εμβοή, απώλεια ακοής που έρχεται και πηγαίνει και αίσθημα πίεσης ή πόνου στο αυτί. Συνήθως επηρεάζει μόνο ένα αυτί. Είναι μια κοινή αιτία της απώλειας ακοής.
Οι επιθέσεις της ζάλης μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή μετά από σύντομη περίοδο εμβοής ή ακουστικής ακοής. Μερικοί άνθρωποι έχουν ξεχωριστές επιθέσεις από ζάλη μία-λίγο. Άλλοι μπορεί να έχουν πολλές επιθέσεις κοντά μεταξύ τους για αρκετές ημέρες. Μερικοί άνθρωποι με τη νόσο του Meniere έχουν "επιθέσεις σταγόνας" κατά τη διάρκεια των οποίων ο ζάλη είναι τόσο άσχημα που χάνουν την ισορροπία τους και πέφτουν.
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμα την αιτία. Πιστεύουν ότι έχει να κάνει με τα επίπεδα υγρών ή την ανάμειξη υγρών στα κανάλια του εσωτερικού σας αυτιού. Οι γιατροί τη διαγνώσουν με βάση μια φυσική εξέταση και τα συμπτώματά σας. Μια εξέταση ακρόασης μπορεί να ελέγξει για να δει πώς επηρέασε την ακοή σας. Δεν υπάρχει θεραπεία. Οι θεραπείες περιλαμβάνουν φάρμακα για τον έλεγχο της ζάλης, περιορισμό του αλατιού στη διατροφή σας και λήψη υδατικών χαπιών. Μια συσκευή που χωράει στο εξωτερικό αυτί και παράγει παλμούς αέρα στο μέσο αυτί μπορεί να σας βοηθήσει. Οι βαριές περιπτώσεις μπορεί να απαιτούν χειρουργική επέμβαση.

Μικροσκοπική πολυαγγειίτιδα (MPA) - Microscopic polyangiitis (MPA)
Αυτοάνοση σχετική διαταραχή που προκαλεί φλεγμονή του αγγειακού αγγείου ( αγγειίτιδα ), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη οργάνων. Τα νεφρά, οι πνεύμονες, τα νεύρα, το δέρμα και οι αρθρώσεις είναι οι συχνότερα πληγείσες περιοχές του σώματος. Το MPA διαγιγνώσκεται σε άτομα όλων των ηλικιών, σε όλες τις εθνότητες και στα δύο φύλα. Η αιτία αυτής της διαταραχής είναι άγνωστη.

Μικτή ασθένεια συνδετικού ιστού (MCTD) - Mixed connective tissue disease (MCTD)
Σπάνια αυτοάνοση διαταραχή που χαρακτηρίζεται από χαρακτηριστικά γνωστά σε τρεις διαφορετικές διαταραχές συνδετικού ιστού: συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, σκληροδερμία και πολυμυοσίτιδα . Ορισμένα άτομα που έχουν προσβληθεί μπορεί επίσης να εμφανίζουν συμπτώματα ρευματοειδούς αρθρίτιδας . Παρόλο που το MCTD μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των ηλικιών, φαίνεται να είναι πιο συνηθισμένο σε γυναίκες κάτω των 30 ετών. Τα σημάδια και τα συμπτώματα ποικίλλουν αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν το φαινόμενο του Raynaud . αρθρίτιδα; καρδιακές, πνευμονικές και δερματικές ανωμαλίες. Νεφρική Νόσος; μυϊκή αδυναμία και δυσλειτουργία του οισοφάγου. Η αιτία του MCTD είναι προς το παρόν άγνωστη. Δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά ορισμένα φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων.

Το έλκος του Mooren - Mooren’s ulcer
Σπάνια ασθένεια που οι μελέτες προτείνουν ότι είναι μια αυτοάνοση διαταραχή. Ορισμένες περιπτώσεις τρέχουν μια χρόνια σοβαρή πορεία και δεν ανταποκρίνονται στην τοπική και συστηματική θεραπεία. Το έλκος του Mooren είναι μια ιδιοπαθής (άγνωστης προέλευσης) μη λοιμώδους έλκους (η διαδικασία ή το γεγονός της διαβρώσεως, όπως με έλκος) του περιφερικού κερατοειδούς που έχει ταξινομηθεί σε 2 κλινικούς τύπους. Το ένα είναι μια ηπιότερη, μονομερής, λιγότερο προοδευτική μορφή της νόσου που παρατηρείται γενικά σε ηλικιωμένους ασθενείς που ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία. Ο δεύτερος τύπος είναι μια πολύ πιο επιθετική, συχνά διμερής, αδυσώπητη ασθένεια που παρατηρείται συνήθως στους νεότερους ασθενείς που δεν ανταποκρίνεται ικανοποιητικά σε κάποια θεραπεία και συχνά οδηγεί σε καταστροφή του κερατοειδούς.

Ασθένεια Mucha-Habermann - Mucha-Habermann disease
Επίσης ονομάζεται PLEVA (pityriasis lichenoides et varioliformisacuta). Πρόκειται για μια δερματική νόσο που χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζον κόκκινο εξάνθημα που είναι φαγούρα και καύση. Υπάρχουν κόκκινες υπερυψωμένες περιοχές στο δέρμα, με μικρές πύλες, λεμφαδένες ή γεμάτες με οροφή γεμάτες κυψέλες. Μπορεί επίσης να υπάρχει πονοκέφαλος, ρίγη, αίσθημα κακουχίας και κάποτε πόνος σε έναν ή περισσότερους αρθρώσεις. Επηρεάζει τα θηλυκά και τα αρσενικά εξίσου.

Πολυεστιακή κινητική νευροπάθεια (MMN) ή MMNCB - Multifocal Motor Neuropathy (MMN) or MMNCB
Σπάνια νευροπάθεια που χαρακτηρίζεται από προοδευτική, ασύμμετρη μυϊκή αδυναμία και ατροφία. Τα σημάδια και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν την αδυναμία στα χέρια και τα κάτω χέρια. κράμπες; ακούσιες συσπάσεις ή συσπάσεις. και ατροφία των επηρεασμένων μυών. Το MMN θεωρείται ότι οφείλεται σε ανώμαλη ανοσοαπόκριση, αλλά η υποκείμενη αιτία δεν είναι σαφής. Οι περισσότεροι άνθρωποι που υποβάλλονται σε θεραπεία με ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη (IVIG) έχουν ταχεία βελτίωση στην αδυναμία, αλλά η συντήρηση IVIG απαιτείται συνήθως για συνεχή βελτίωση.

Πολλαπλή σκλήρυνση - Multiple sclerosis
Σκλήρυνση κατά πλάκας (MS)είναι ασθένεια του νευρικού συστήματος που επηρεάζει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Βλάπτει τη θήκη μυελίνης, το υλικό που περιβάλλει και προστατεύει τα νευρικά σας κύτταρα. Η ζημιά αυτή επιβραδύνει ή μπλοκάρει τα μηνύματα μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματός σας, οδηγώντας στα συμπτώματα της ΣΚΠ. Μπορούν να περιλαμβάνουν οπτικές διαταραχές, μυϊκές αδυναμίες, προβλήματα με το συντονισμό και την ισορροπία, αισθήσεις όπως μούδιασμα, τσιμπήματα ή "καρφίτσες και βελόνες", προβλήματα σκέψης και μνήμης. Κανείς δεν ξέρει τι προκαλεί την ΚΜ. Μπορεί να είναι μια αυτοάνοση ασθένεια, η οποία συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σας σύστημα προσβάλλει τα υγιή κύτταρα στο σώμα σας κατά λάθος. Η πολλαπλή σκλήρυνση επηρεάζει τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες. Αρχίζει συχνά μεταξύ των 20 και 40 ετών. Συνήθως, η ασθένεια είναι ήπια, αλλά μερικοί άνθρωποι χάνουν την ικανότητα να γράφουν, να μιλούν ή να περπατούν. Δεν υπάρχει ξεχωριστή δοκιμή για τα κράτη μέλη. Οι γιατροί χρησιμοποιούν ιατρικό ιστορικό, φυσικές εξετάσεις, νευρολογικές εξετάσεις, μαγνητική τομογραφία και άλλες δοκιμές για τη διάγνωση. Δεν υπάρχει θεραπεία για τα σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά τα φάρμακα μπορεί να επιβραδύνουν τη λειτουργία τους και να βοηθήσουν στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Η σωματική και επαγγελματική θεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει.

Βαρεία μυασθένεια - Myasthenia gravis
Προκαλεί αδυναμία στους μυς υπό τον έλεγχό σας. Αυτό συμβαίνει λόγω ενός προβλήματος στην επικοινωνία μεταξύ των νεύρων και των μυών σας. Η βαρεία μυασθένεια είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματός σας δημιουργεί αντισώματα που εμποδίζουν ή αλλάζουν μερικά από τα νευρικά σήματα στους μύες σας. Αυτό κάνει τους μυς σας πιο αδύναμους. Τα κοινά συμπτώματα είναι προβλήματα με την κίνηση των ματιών και των βλεφάρων, την έκφραση του προσώπου και την κατάποση. Μπορεί όμως να επηρεάσει και άλλους μυς. Η αδυναμία χειροτερεύει με τη δραστηριότητα, και καλύτερα με ξεκούραση. Υπάρχουν φάρμακα που βοηθούν στη βελτίωση των μηνυμάτων των νεύρων και των μυών και ενισχύουν τους μυς. Με τη θεραπεία, η μυϊκή αδυναμία συχνά γίνεται πολύ καλύτερη. Άλλα φάρμακα κρατούν το σώμα σας να κάνει τόσα πολλά μη φυσιολογικά αντισώματα. Υπάρχουν επίσης θεραπείες που φιλτράρουν μη φυσιολογικά αντισώματα από το αίμα ή προσθέτουν υγιή αντισώματα από αιμοδοσία. Μερικές φορές η χειρουργική επέμβαση για να βγάλει τον θύμο αδένα βοηθάει. Για μερικούς ανθρώπους, η μυασθένεια gravis μπορεί να πάει σε ύφεση και δεν χρειάζονται φάρμακα. Η διαγραφή μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη. Εάν έχετε βαρεία μυασθένεια, είναι σημαντικό να ακολουθήσετε το θεραπευτικό σας σχέδιο. Αν το κάνετε, μπορείτε να περιμένετε ότι η ζωή σας είναι φυσιολογική ή κοντά σε αυτήν.

Μυοσίτιδα - Myositis
Φλεγμονή των μυών που χρησιμοποιείτε για να μετακινήσετε το σώμα σας. Ένας τραυματισμός, λοίμωξη ή αυτοάνοση νόσο μπορεί να το προκαλέσει. Δύο συγκεκριμένα είδη είναι η πολυμυοσίτιδα και η δερματομυοσίτιδα . Ο πολυμυοσίτης προκαλεί μυϊκή αδυναμία, συνήθως στους μυς που βρίσκονται πλησιέστερα στον κορμό του σώματός σας. Η δερματομυοσίτιδα προκαλεί μυϊκή αδυναμία, καθώς και δερματικό εξάνθημα. Άλλα συμπτώματα μυοσίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν: κόπωση μετά από περπάτημα ή στέκεται, πτώση ή πτώση, δυσκολία κατάποσης ή αναπνοής. Οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν φυσική εξέταση, εργαστηριακές εξετάσεις, εξετάσεις απεικόνισης και βιοψία μυών για τη διάγνωση μυοσίτιδας. Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτές τις ασθένειες, αλλά μπορείτε να θεραπεύσετε τα συμπτώματα.

Ναρκοληψία - Narcolepsy
Χρόνια διαταραχή του εγκεφάλου που περιλαμβάνει κακό έλεγχο των κύκλων ύπνου-αφύπνισης. Τα άτομα με ναρκοληψία βιώνουν περιόδους ακραίας υπνηλίας κατά τη διάρκεια της ημέρας και ξαφνικές, ακαταμάχητες περιόδους ύπνου που μπορεί να χτυπήσουν ανά πάσα στιγμή. Αυτές οι "επιθέσεις ύπνου" συνήθως διαρκούν μερικά δευτερόλεπτα έως αρκετά λεπτά. Σε αντίθεση με τις κοινές πεποιθήσεις, τα άτομα με ναρκοληψία δεν ξοδεύουν ουσιαστικά μεγαλύτερο ποσοστό από το χρόνο που κοιμούνται κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 24 ωρών από ό, τι οι κανονικοί στρωτήρες. Εκτός από την υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας και τα ανεξέλεγκτα επεισόδια ύπνου, τα περισσότερα άτομα αντιμετωπίζουν επίσης κακή ποιότητα ύπνου που μπορεί να συνεπάγεται συχνή αφύπνιση κατά τη διάρκεια του ύπνου κατά τη διάρκεια της νύχτας και άλλες διαταραχές ύπνου. Η ναρκοληψία μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις καθημερινές δραστηριότητες. Οι άνθρωποι μπορεί να αποκοιμηθούν απροειδοποίητα ενώ εργάζονται ή στο σχολείο, όταν συνομιλούν, παίζουν ένα παιχνίδι, τρώνε γεύμα ή, πιο επικίνδυνα, κατά την οδήγηση ή τη λειτουργία άλλων τύπων μηχανημάτων. Η ναρκοληψία επηρεάζει τόσο άνδρες όσο και γυναίκες εξίσου και εμφανίζεται σε όλο τον κόσμο. Τα συμπτώματα αρχίζουν συχνά στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία, αλλά μπορεί να συμβούν αργότερα στη ζωή. Η κατάσταση είναι δια βίου. Η ναρκοληψία δεν μπορεί ακόμα να θεραπευθεί, αλλά μερικά από τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα και αλλαγές στον τρόπο ζωής.

Νεογνικός λύκος - Neonatal Lupus
Ασυνήθιστη αυτοάνοση ασθένεια που εκδηλώνεται κυρίως με δερματικές βλάβες του λύκου και / ή με συγγενή καρδιακή προσβολή . Τα μητρικά αυτοαντισώματα της οικογένειας Ro / La είναι παρόντα σχεδόν σε κάθε περίπτωση, αν και μόνο το 1% περίπου των γυναικών που έχουν αυτά τα αυτοαντισώματα θα έχουν μωρό με νεογνικό λύκο . Οι δερματικές αλλοιώσεις του νεογνικού λύκου μπορεί να εμφανιστούν κατά τη γέννηση, αλλά πιο συχνά αναπτύσσονται μέσα στις πρώτες εβδομάδες της ζωής. Οι βλάβες είναι πιο συχνές στο πρόσωπο και το τριχωτό της κεφαλής, συχνά σε μια διακριτή περιφερική διανομή. Οι βλάβες τείνουν να επιλύονται σε λίγες εβδομάδες ή μήνες, χωρίς ουλές.

Neuromyelitis optica - νευρομυελίτιδα οπτική
Γνωστή ως νόσος Devic, η νευρομυελίτιδα οπτική (NMO) είναι ένα ασυνήθιστο σύνδρομο νόσου του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) που επηρεάζει τα οπτικά νεύρα και το νωτιαίο μυελό. Τα άτομα με NMO αναπτύσσουν οπτική νευρίτιδα , η οποία προκαλεί πόνο στην απώλεια οφθαλμών και όρασης και εγκάρσια μυελίτιδα, που προκαλεί αδυναμία, μούδιασμα και μερικές φορές παράλυση των χεριών και των ποδιών, μαζί με αισθητικές διαταραχές και απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστης και του εντέρου. Το NMO οδηγεί σε απώλεια της μυελίνης, η οποία είναι μια λιπαρή ουσία που περιβάλλει τις νευρικές ίνες και βοηθά τα νευρικά σήματα να μετακινούνται από το κύτταρο στο κύτταρο. Το σύνδρομο μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη στις νευρικές ίνες και να αφήσει περιοχές χαλασμένων ιστών. Στη διαδικασία νόσου του NMO, για λόγους που δεν είναι ακόμα σαφείς, τα κύτταρα και τα αντισώματα του ανοσοποιητικού συστήματος επιτίθενται και καταστρέφουν τα κύτταρα μυελίνης στα οπτικά νεύρα και στο νωτιαίο μυελό.

Ουδετεροπενία - Neutropenia
Ένας ασυνήθιστα χαμηλός αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων. Αυτά τα κύτταρα, τα οποία ονομάζονται ουδετερόφιλα, βοηθούν το σώμα να καταπολεμήσει τη μόλυνση. Τα λευκά αιμοσφαίρια παράγονται στον μυελό των οστών. Απελευθερώνονται στην κυκλοφορία του αίματος και ταξιδεύουν όπου χρειάζονται. Τα χαμηλά επίπεδα ουδετερόφιλων εμφανίζονται όταν ο μυελός των οστών δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει τόσο γρήγορα όσο χρειάζεται. Μια πολύ σοβαρή λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει γρήγορη εξάντληση των ουδετεροφίλων και μπορεί επίσης να εμποδίσει τον μυελό των οστών να παράγει περισσότερα ουδετερόφιλα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι μητέρες μπορεί να έχουν αντισώματα κατά των ουδετερόφιλων του μωρού τους. Αυτά τα αντισώματα διασχίζουν τον πλακούντα πριν από τη γέννηση και προκαλούν σπάσιμο των κυττάρων του μωρού (αυτοάνοση ουδετεροπενία). Σε άλλες σπάνιες περιπτώσεις, ένα πρόβλημα με το μυελό των οστών του μωρού μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων.

Οφθαλματικό πεμφιγοειδές - Ocular cicatricial pemphigoid
Σπάνια, χρόνια, φουσκωτή και ουλώδη ασθένεια που επηρεάζει τον βλεννογόνο του στόματος και του οφθαλμού. Άλλες περιοχές του βλεννογόνου που μπορεί να επηρεαστούν περιλαμβάνουν το ρινοφάρνιξ, τον λάρυγγα, τα γεννητικά όργανα, το ορθό και τον οισοφάγο. Η κατάσταση συνήθως αρχίζει στα τέλη της ενηλικίωσης (π.χ. 50 ή 60 ετών), επηρεάζει περισσότερες γυναίκες από τους άνδρες και έχει μια μεταβλητή πρόγνωση. Οι ουλές του προσβεβλημένου βλεννογόνου του ματιού μπορεί να οδηγήσουν σε τύφλωση και τείνουν να είναι η πιο φοβισμένη επιπλοκή. Ένας συνδυασμός περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων φαίνεται να παίζει ρόλο στην ευαισθησία στην ανάπτυξη πεπτιδικού πεμφιγοειδούς . Αν και οι συγκεκριμένες αιτίες αυτής της κατάστασης δεν έχουν εντοπιστεί, θεωρείται αυτοάνοση ασθένεια που χαρακτηρίζεται από την παραγωγή αυτοαντισωμάτων.

Οπτική νευρίτιδα - Optic neuritis
Φλεγμονή του οπτικού νεύρου. Μπορεί να προκαλέσει ξαφνική, μειωμένη όραση στο προσβεβλημένο μάτι. Η ακριβής αιτία της οπτικής νευρίτιδας είναι άγνωστη. Το οπτικό νεύρο μεταφέρει οπτικές πληροφορίες από το μάτι σας στον εγκέφαλο. Η αιφνίδια φλεγμονή αυτού του νεύρου μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο στο οπτικό νεύρο. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τραυματισμό των νευρικών ινών και μερική ή μόνιμη απώλεια της όρασης. Συνθήκες που έχουν συνδεθεί με οπτική νευρίτιδα περιλαμβάνουν: αυτοάνοσες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του λύκου , της σαρκοείδωσης , της νόσου του Behcet, κι αλλα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν απώλεια όρασης στο ένα μάτι κατά τη διάρκεια μιας ώρας ή μερικών ωρών, αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο η κόρη αντιδρά με έντονο φως, απώλεια της έγχρωμης όρασης και πόνο όταν μετακινείτε το μάτι. Το όραμα επανέρχεται κανονικά εντός 2 έως 3 εβδομάδων χωρίς θεραπεία. Τα άτομα που έχουν οπτική νευρίτιδα χωρίς ασθένεια όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας έχουν καλές πιθανότητες ανάκαμψης.

Παλινδρομικός ρευματισμός (PR) - Palindromic rheumatism (PR)
Αυτοάνοση που σχετίζεται με ασθένεια που χαρακτηρίζεται από ξαφνικές, πολλαπλές και επαναλαμβανόμενες προσβολές από πόνο και οίδημα στις αρθρώσεις, συνήθως στα χέρια και τα πόδια. Κάθε επεισόδιο μπορεί να διαρκέσει από αρκετές ώρες έως αρκετές ημέρες. Η συχνότητα των επιθέσεων ποικίλλει, από ένα επεισόδιο την ημέρα έως αρκετές κατά τη διάρκεια ενός έτους. Μεταξύ των επιθέσεων, τα συμπτώματα εξαφανίζονται και οι προσβεβλημένες αρθρώσεις εμφανίζονται κανονικές στις εξετάσεις ακτίνων Χ. Η αιτία του παλινδρομικού ρευματισμού είναι άγνωστη, αν και έχει προταθεί πιθανή αλλεργική προέλευση. Μπορεί επίσης να υπάρχει κλινική σχέση μεταξύ του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου και του παλινδρομικού ρευματισμού. Μερικά άτομα με παλινδρομικό ρευματισμό αναπτύσσουν χρόνια φλεγμονή των αρθρώσεων και συνεχίζουν να αναπτύσσουν ρευματοειδή αρθρίτιδα .

PANDAS
(παιδιατρικές αυτοάνοσες νευροψυχιατρικές διαταραχές συνδεδεμένες με στρεπτόκοκκο). Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα υποσύνολο παιδιών που έχουν Obsessive Compulsive Disorder (OCD) και / ή διαταραχές tic όπως το σύνδρομο Tourette και στους οποίους τα συμπτώματα επιδεινώνονται μετά από λοιμώξεις από στρεπτικές λοιμώξεις όπως το "Strep throat" και το Scarlet Fever. Τα παιδιά συνήθως έχουν δραματική, "ολονύκτια" εμφάνιση συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων κινητικών ή φωνητικών τικ, εμμονές ή / και καταναγκασμούς. Εκτός από αυτά τα συμπτώματα, τα παιδιά μπορεί επίσης να γίνουν κακή, ευερέθιστα ή να εκφράσουν ανησυχίες για το διαχωρισμό από τους γονείς ή τους αγαπημένους τους. Αυτή η απότομη έναρξη ακολουθεί γενικά μια λοίμωξη από το Strep. Οι ερευνητές στο NIMH ακολουθούν μια θεωρία ότι ο μηχανισμός ή η αιτία είναι παρόμοια με εκείνη του Ρευματικού Πυρετού, μια αυτοάνοση διαταραχή που προκαλείται από λοιμώξεις από το στρες στο λαιμό.PANDAS (παιδιατρικές αυτοάνοσες νευροψυχιατρικές διαταραχές που σχετίζονται με τον στρεπτόκοκκο)

Παρανεοπλασματικός παρεγκεφαλιδικός εκφυλισμός (PCD) - Paraneoplastic cerebellar degeneration (PCD)
Σπάνια νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από μια ευρέως διαδεδομένη απώλεια κυττάρων Purkinje που σχετίζεται με μια προοδευτική αναιμία. Τα παρανεοπλασματικά σύνδρομα είναι μια ομάδα σπάνιων διαταραχών που προκαλούνται από μια μη φυσιολογική ανταπόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος σε έναν υποκείμενο (συνήθως μη-ανιχνευόμενο) κακοήθη όγκο. Οι ασθενείς με παρανεοπλασματικό νευρολογικό σύνδρομο (PNS) εμφανίζονται συχνότερα με νευρολογικά συμπτώματα πριν από έναν υποκείμενο όγκο.
Τα παρανεοπλασματικά νευρολογικά σύνδρομα περιλαμβάνουν πολλές νευρολογικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένου του παρανεοπλασματικού παρεγκεφαλιδικού εκφυλισμού (PCD), που προκαλείται από έναν ανοσοδιαμεσολαβούμενο μηχανισμό εκτός από μια μεταστατική επιπλοκή σε ασθενείς με υποκείμενη κακοήθεια. Οποιοδήποτε τμήμα του νευρικού συστήματος μπορεί να εμπλακεί ανάλογα με τον τύπο της πρωτοπαθούς κακοήθειας.

Παροξυσμική νυκτερινή αιμοσφαιρινουρία (PNH) - Paroxysmal nocturnal hemoglobinuria (PNH)
Σπάνια ασθένεια στην οποία τα ερυθροκύτταρα διασπώνται νωρίτερα από το φυσιολογικό. Τα άτομα με αυτήν την ασθένεια έχουν κύτταρα αίματος που λείπουν από ένα γονίδιο που ονομάζεται PIG-A. Αυτό το γονίδιο επιτρέπει μια ουσία που ονομάζεται γλυκοζυλο-φωσφατιδυλοϊνοσιτόλη (GPI) για να βοηθήσει ορισμένες πρωτεΐνες να κολλήσουν στα κύτταρα. Χωρίς PIG-A, οι σημαντικές πρωτεΐνες δεν μπορούν να συνδεθούν στην κυτταρική επιφάνεια και να προστατεύσουν το κύτταρο από ουσίες στο αίμα που ονομάζονται συμπληρώματα. Ως αποτέλεσμα, τα ερυθροκύτταρα διαλύονται πολύ νωρίς. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια διαρρέουν αιμοσφαιρίνη στο αίμα, το οποίο μπορεί να περάσει στα ούρα. Αυτό μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, αλλά είναι πιθανότερο να συμβεί κατά τη διάρκεια της νύχτας ή νωρίς το πρωί. Η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας. Μπορεί να σχετίζεται με απλαστική αναιμία, μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο ή οξεία μυελογενή λευχαιμία. Οι παράγοντες κινδύνου, εκτός από την προηγούμενη απλαστική αναιμία, δεν είναι γνωστοί. Το αποτέλεσμα ποικίλλει. Οι περισσότεροι άνθρωποι επιβιώνουν για περισσότερα από 10 χρόνια μετά τη διάγνωσή τους. Ο θάνατος μπορεί να οφείλεται σε επιπλοκές όπως ο σχηματισμός θρόμβων αίματος (θρόμβωση) ή η αιμορραγία. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα μη φυσιολογικά κύτταρα μπορεί να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου.

Σύνδρομο Parry Romberg - Parry Romberg syndrome
Σπάνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από αργή προοδευτική χειροτέρευση (ατροφία) του δέρματος και των μαλακών ιστών του μισού προσώπου (ημικρανική ατροφία), συνήθως η αριστερή πλευρά. Έχει υποψιαστεί ένας αυτοάνοσος μηχανισμός και το σύνδρομο μπορεί να είναι μια παραλλαγή του εντοπισμένου σκληροδερμικού. Είναι πιο συνηθισμένο στα θηλυκά από τα αρσενικά. Οι αρχικές αλλαγές του προσώπου περιλαμβάνουν συνήθως τους ιστούς πάνω από την άνω γνάθο (maxilla) ή μεταξύ της μύτης και της άνω γωνίας του χείλους (nasolabial fold) και στη συνέχεια προχωρούν στη γωνία του στόματος, στις περιοχές γύρω από το μάτι, στο φρύδι, και το λαιμό. Η αλλοίωση μπορεί επίσης να επηρεάσει τη γλώσσα, το μαλακό και σαρκώδες τμήμα της οροφής του στόματος και τα ούλα. Το μάτι και το μάγουλο της πληγείσας πλευράς μπορεί να γίνουν βυθισμένα και τα μαλλιά του προσώπου μπορεί να γίνουν λευκά και να πέσουν έξω (αλωπεκία). Επιπλέον, το δέρμα που επικαλύπτει τις προσβεβλημένες περιοχές μπορεί να γίνει σκούρα χρωματισμένο (υπερχρωματισμός) με, σε ορισμένες περιπτώσεις, περιοχές υπερχρωματισμού και μπαλώματα δέρματος χωρίς χρώση ( λεύκη). Το σύνδρομο Parry-Romberg συνοδεύεται επίσης από νευρολογικές ανωμαλίες που περιλαμβάνουν επιληπτικές κρίσεις και επεισόδια σοβαρού πόνου του προσώπου (νευραλγία του τριδύμου). Η έναρξη της νόσου αρχίζει συνήθως μεταξύ των 5 και 15 ετών. Η εξέλιξη της ατροφίας διαρκεί συχνά από 2 έως 10 χρόνια, και στη συνέχεια η διαδικασία φαίνεται να εισέρχεται σε μια σταθερή φάση. Οι μύες στο πρόσωπο μπορεί να προκαλέσουν ατροφία και μπορεί να υπάρξει απώλεια οστικής μάζας στα οστά του προσώπου. Προβλήματα με τον αμφιβληστροειδή και το οπτικό νεύρο μπορεί να εμφανιστούν όταν η νόσος περιβάλλει το μάτι. Δεν υπάρχει καμία θεραπεία και δεν υπάρχουν θεραπείες που να μπορούν να σταματήσουν την πρόοδο του συνδρόμου Parry-Romberg. Σε ήπιες περιπτώσεις, η διαταραχή συνήθως δεν προκαλεί καμία αναπηρία εκτός από καλλυντικά αποτελέσματα.

Pars planitis (περιφερική ραγοειδίτιδα) - (peripheral uveitis)
Μια ασθένεια του ματιού στην οποία υπάρχει φλεγμονή του pars plana, μια μικρή περιοχή ιστού δίπλα στην ίριδα που είναι υπεύθυνη για την δημιουργία υδατικού χυμού (το υγρό στο μάτι που τρέφει τον φακό και τον κερατοειδή ). Ο pars planitis συχνά αναφέρεται ως ενδιάμεση ραγοειδίτιδα επειδή το pars plana είναι μέρος του uvea. Αυτή η πάθηση συχνά επηρεάζει τους νεαρούς άνδρες και γενικά δεν συνδέεται με οποιαδήποτε άλλη νόσο ή συμπτώματα (ιδιοπαθή). Ωστόσο, υπήρξαν μερικές αναφορές περιπτώσεων συσχετισμού με αυτοάνοσα νοσήματα όπως η νόσος του Crohn . Ορισμένοι εμπειρογνώμονες προτείνουν επίσης μια πιθανή συσχέτιση με τη σκλήρυνση κατά πλάκας , τη σαρκοείδωση, μηδέν γάτα ή ασθένεια Lyme.

Σύνδρομο Parsonage-Turner - Parsonage-Turner syndrome
Ονομάζεται επίσης βραγχική νευρίτιδα, χαρακτηρίζεται από την ξαφνική εμφάνιση του ώμου και του άνω χεριού, ακολουθούμενη από έντονη αδυναμία ή ατροφία του άνω βραχίονα. Τα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν την πάθηση αρκετές εβδομάδες μετά από τραυματισμό, μόλυνση ή ανοσοποίηση ή απουσία ενός προφανώς κρουστικού γεγονότος. Η θεραπεία είναι συμπτωματική και μπορεί να περιλαμβάνει αναλγητικά και φυσιοθεραπεία. Αν και τα προσβεβλημένα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν παράλυση των προσβεβλημένων περιοχών που διαρκούν μήνες ή και χρόνια, η πρόγνωση είναι γενικά ευνοϊκή με τα περισσότερα άτομα να βιώνουν πλήρη ανάκαμψη μέσα σε 2 χρόνια.

Pemphigus - πεμφίγος
Ο πεμφίγος είναι μια ομάδα χρόνιων αυτοάνοσων δερματικών παθήσεων που χαρακτηρίζονται από σχηματισμούς κυψελών στο εξωτερικό στρώμα του δέρματος και των βλεννογόνων. Το πεμφίγος χυδαίο ξεκινά με σχηματισμούς κυψέλης (μπουλντό) στο στόμα ή στο τριχωτό της κεφαλής. Οι φουσκάλες είναι απαλές και εύκολα σπασμένες. Οι φουσκάλες μπορούν επίσης να επηρεάσουν τον οισοφάγο, το ορθό, τη μύτη ή την επένδυση των βλεφάρων. Αυτά τα μπουλόνια επουλώνονται χωρίς ουλές. Το Pemphigus vulgaris εμφανίζεται συχνότερα σε μεσήλικες ασθενείς με εβραϊκή ή μεσογειακή κάθοδο. Έχει συσχετιστεί με άλλες αυτοάνοσες ασθένειες όπως μυασθένεια gravis και λύκος . Η διάγνωση μιας αυτοάνοσης φυσαλιδώδους νόσου πρέπει να είναι ύποπτη όταν:
-δεν υπάρχει σαφές ιστορικό έκθεσης σε φάρμακο ή αλλεργιογόνο επαφής
-όταν άλλες μελέτες για λοιμώδη προέλευση, όπως ο έρπης ή το λοίμωξη, είναι αρνητικές
Για να διαφοροποιήσουμε αυτές τις ασθένειες, είναι σημαντικό ένα προσεκτικό ιστορικό και μια φυσική εξέταση. Μια βιοψία δέρματος είναι συχνά χρήσιμη.

Περιφερική νευροπάθεια - Peripheral neuropathy
Έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από 100 τύποι περιφερικής νευροπάθειας, ο καθένας με τα δικά του συμπτώματα και πρόγνωση. Γενικά, οι περιφερικές νευροπάθειες ταξινομούνται ανάλογα με τον τύπο της βλάβης στα νεύρα. Ορισμένες μορφές νευροπάθειας περιλαμβάνουν βλάβη μόνο σε ένα νεύρο και ονομάζονται μονοευροπάθειες. Ωστόσο, συχνότερα, επηρεάζονται πολλαπλά νεύρα, που ονομάζονται πολυνευροπάθεια. Υπολογίζεται ότι 20 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάποια μορφή περιφερικής νευροπάθειας, κατάσταση που αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα βλάβης στο περιφερικό νευρικό σύστημα - το τεράστιο δίκτυο επικοινωνιών που μεταδίδει πληροφορίες μεταξύ του κεντρικού νευρικού συστήματος (του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού) και κάθε άλλο μέρος του σώματος. (Η νευροπάθεια σημαίνει νευρική ασθένεια ή βλάβη.) Οι αυτοάνοσες ασθένειες, στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους ιστούς του σώματος, μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη των νεύρων.ο λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα συγκαταλέγονται στις αυτοάνοσες ασθένειες που μπορούν να συνδεθούν με την περιφερική νευροπάθεια. Τα συμπτώματα μπορεί να κυμαίνονται από μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα, έως αισθήσεις τσιμπήματα (παραισθησία) ή μυϊκή αδυναμία. Οι περιοχές του σώματος μπορεί να είναι ασυνήθιστα ευαίσθητες, οδηγώντας σε μια υπερβολικά έντονη ή παραμορφωμένη εμπειρία αφής (αλλοδυνία). Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί πόνος ως απάντηση σε ένα ερέθισμα που συνήθως δεν προκαλεί πόνο. Τα σοβαρά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο από το κάψιμο (ειδικά τη νύχτα), μυϊκή σπατάλη, παράλυση ή δυσλειτουργία οργάνων ή αδένων. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναρρώνουν από αυτό το αυτοάνοσο σύνδρομο αν και σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή. Στις πιο ακραίες περιπτώσεις, η αναπνοή μπορεί να γίνει δύσκολη ή μπορεί να εμφανιστεί η ανεπάρκεια οργάνων.

Περιφερική εγκεφαλομυελίτιδα - Perivenous encephalomyelitis
Η περιγενής απομυελίνωση είναι το παθολογικό χαρακτηριστικό της οξείας διαδεδομένης εγκεφαλομυελίτιδας. Η οξεία διαδεδομένη εγκεφαλομυελίτιδα (ADEM) χαρακτηρίζεται από μια σύντομη αλλά διαδεδομένη επίθεση φλεγμονής στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό που καταστρέφει τη μυελίνη - την προστατευτική κάλυψη των νευρικών ινών. Το ADEM θεωρείται αυτοάνοση διαταραχή και συχνά ακολουθεί ιογενείς ή βακτηριακές λοιμώξεις, ή λιγότερο συχνά, εμβολιασμό για ιλαρά, παρωτίτιδα ή ερυθρά. Τα συμπτώματα του ADEM εμφανίζονται ταχέως, ξεκινώντας από συμπτώματα τύπου εγκεφαλίτιδας, όπως πυρετός, κόπωση, κεφαλαλγία, ναυτία και έμετο, και στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, επιληπτικές κρίσεις και κώμα. Η ADEM συνήθως βλάπτει την λευκή ουσία (εγκεφαλικό ιστό που παίρνει το όνομά της από το λευκό χρώμα της μυελίνης), οδηγώντας σε νευρολογικά συμπτώματα όπως απώλεια όρασης (λόγω φλεγμονής του οπτικού νεύρου) σε ένα ή και στα δύο μάτια, αδυναμία ακόμα και στο σημείο της παράλυσης και δυσκολία συντονισμού των εθελοντικών κινήσεων των μυών (όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στο περπάτημα). Η ADEM μερικές φορές διαγιγνώσκεται ως μια σοβαρή πρώτη επίθεσηπολλαπλή σκλήρυνση(MS), καθώς τα συμπτώματα και η εμφάνιση της βλάβης λευκής ουσίας στην απεικόνιση του εγκεφάλου μπορεί να είναι παρόμοια. Ωστόσο, η ADEM έχει αρκετά χαρακτηριστικά που την διαφοροποιούν από τα κράτη μέλη. Τα παιδιά είναι πιο πιθανό από τους ενήλικες να έχουν ADEM, ενώ η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι σπάνια στα παιδιά. Επιπλέον, η ADEM αποτελείται συνήθως από ένα μόνο επεισόδιο ή επίθεση από ευρεία διαταραχή της μυελίνης, ενώ η ΚΜ χαρακτηρίζει πολλές επιθέσεις με την πάροδο του χρόνου. Η μακροπρόθεσμη πρόγνωση για άτομα με ADEM είναι γενικά ευνοϊκή. Για τα περισσότερα άτομα, η ανάκτηση αρχίζει μέσα σε λίγες ημέρες και εντός έξι μηνών η πλειοψηφία των ασθενών με ADEM θα έχει συνολική ή σχεδόν ολική ανάκτηση. Άλλοι μπορεί να έχουν ήπια έως μέτρια διαρκή βλάβη που κυμαίνεται από γνωστικές δυσκολίες, αδυναμία, απώλεια όρασης ή μούδιασμα. Τα σοβαρά κρούσματα ADEM μπορεί να είναι θανατηφόρα αλλά αυτό είναι ένα πολύ σπάνιο περιστατικό.

Ποντιακή αναιμία (ΡΑ) - Pernicious anemia (PA)
Ελάττωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων που συμβαίνει όταν τα έντερα δεν μπορούν να απορροφήσουν σωστά τη βιταμίνη Β12. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια παρέχουν οξυγόνο στους ιστούς του σώματος. Υπάρχουν πολλοί τύποι αναιμίας. Η κακοήθης αναιμία είναι ένας τύπος αναιμίας της βιταμίνης Β12. Το σώμα χρειάζεται τη βιταμίνη Β12 για την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων. Παίρνετε αυτή τη βιταμίνη από την κατανάλωση τροφίμων όπως το κρέας, τα πουλερικά, τα οστρακοειδή, τα αυγά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Μια ειδική πρωτεΐνη, που ονομάζεται ενδογενής παράγοντας (IF), βοηθά τα έντερά σας να απορροφούν τη βιταμίνη Β12. Αυτή η πρωτεΐνη απελευθερώνεται από τα κύτταρα στο στομάχι. Όταν το στομάχι δεν παράγει αρκετό ενδογενή παράγοντα, το έντερο δεν μπορεί να απορροφήσει σωστά τη βιταμίνη Β12. Οι συχνές αιτίες της κακοήθους αναιμίας περιλαμβάνουν: αποδυναμωμένη επένδυση του στομάχου (ατροφική γαστρίτιδα), μια αυτοάνοση κατάσταση στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στην πραγματική εγγενή πρωτεΐνη παράγοντα ή τα κύτταρα στην επένδυση του στομάχου σας που το κάνουν. Πολύ σπάνια, η κακοήθης αναιμία περνάει μέσα από τις οικογένειες. Αυτό ονομάζεται συγγενής κακοήθης αναιμία. Τα μωρά με αυτόν τον τύπο αναιμίας δεν παράγουν αρκετό εγγενή παράγοντα. Ή δεν μπορούν να απορροφήσουν σωστά τη βιταμίνη Β12 στο λεπτό έντερο. Σε ενήλικες, τα συμπτώματα κακοήθους αναιμίας δεν παρατηρούνται συνήθως μετά την ηλικία των 30 ετών. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι ηλικία 60 ετών. Οι ασθενείς συνήθως θεραπεύουν καλά. Είναι σημαντικό να αρχίσετε τη θεραπεία νωρίς. Η βλάβη των νεύρων μπορεί να είναι μόνιμη εάν η θεραπεία δεν ξεκινήσει εντός 6 μηνών από τα συμπτώματα. Τα μωρά με αυτόν τον τύπο αναιμίας δεν παράγουν αρκετό εγγενή παράγοντα. Ή δεν μπορούν να απορροφήσουν σωστά τη βιταμίνη Β12 στο λεπτό έντερο. Σε ενήλικες, τα συμπτώματα κακοήθους αναιμίας δεν παρατηρούνται συνήθως μετά την ηλικία των 30 ετών. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι ηλικία 60 ετών. Οι ασθενείς συνήθως θεραπεύουν καλά. Είναι σημαντικό να αρχίσετε τη θεραπεία νωρίς. Η βλάβη των νεύρων μπορεί να είναι μόνιμη εάν η θεραπεία δεν ξεκινήσει εντός 6 μηνών από τα συμπτώματα. Τα μωρά με αυτόν τον τύπο αναιμίας δεν παράγουν αρκετό εγγενή παράγοντα. Ή δεν μπορούν να απορροφήσουν σωστά τη βιταμίνη Β12 στο λεπτό έντερο. Σε ενήλικες, τα συμπτώματα κακοήθους αναιμίας δεν παρατηρούνται συνήθως μετά την ηλικία των 30 ετών. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι ηλικία 60 ετών. Οι ασθενείς συνήθως θεραπεύουν καλά. Είναι σημαντικό να αρχίσετε τη θεραπεία νωρίς. Η βλάβη των νεύρων μπορεί να είναι μόνιμη εάν η θεραπεία δεν ξεκινήσει εντός 6 μηνών από τα συμπτώματα.

Σύνδρομο POEMS - POEMS syndrome
(πολυνευροπάθεια, οργανομεγαλία, ενδοκρινοπάθεια, μονοκλωνική γαμοπάθεια, μεταβολές του δέρματος) - Το σύνδρομο POEMS είναι μια σπάνια αυτοάνοση διαταραχή του αίματος που βλάπτει τα νεύρα σας και επηρεάζει πολλά άλλα μέρη του σώματος.
Το σύνδρομο POEMS μπορεί να διαγνωσθεί εσφαλμένα επειδή τα σημεία και τα συμπτώματα μιμούνται αυτά άλλων διαταραχών. Το σύνδρομο POEMS εξελίσσεται ταχέως και μπορεί να γίνει απειλητικό για τη ζωή, οπότε η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική.
POEMS σημαίνει αυτά τα σημεία και συμπτώματα:
P olyneuropathy. Μούδιασμα, μυρμήγκιασμα και αδυναμία στα πόδια σας - και με την πάροδο του χρόνου, ίσως στα χέρια σας - και δυσκολία στην αναπνοή.
O rganomegaly. Διευρυμένη σπλήνα, ήπαρ ή λεμφαδένες.
Ε ndocrinopathy. Μη φυσιολογικά επίπεδα ορμονών που μπορεί να οδηγήσουν σε υπολειτουργικότητα του θυρεοειδούς (υποθυρεοειδισμός), διαβήτη, σεξουαλικά προβλήματα, κόπωση, οίδημα στα άκρα σας και προβλήματα με το μεταβολισμό και άλλες βασικές λειτουργίες.
Μ onoclonal plasma-proliferative disorder. Μη φυσιολογικά κύτταρα μυελού των οστών (κύτταρα πλάσματος) που παράγουν μια πρωτεΐνη (μονοκλωνική πρωτεΐνη) που μπορεί να βρεθεί στην κυκλοφορία του αίματος.
S kin changes. Περισσότερο χρώμα από το κανονικό στο δέρμα σας, πιθανώς παχύτερο δέρμα και αυξημένη τρίχα προσώπου ή ποδιών.

Οζώδης πολυαρτηρίτιδα - Polyarteritis nodosa
Σοβαρή αυτοάνοση σχετιζόμενη με αιμοφόρα αγγεία. Οι μικρού και μεσαίου μεγέθους αρτηρίες γίνονται πρησμένες και καταστραφεί. Οι αρτηρίες είναι τα αιμοφόρα αγγεία που μεταφέρουν αίμα πλούσιο σε οξυγόνο σε όργανα και ιστούς. Η αιτία της οζώδους πολυαρτηρίτιδας είναι άγνωστη. Η κατάσταση συμβαίνει όταν ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος επιτεθούν στις πληγείσες αρτηρίες. Περισσότεροι ενήλικες από τα παιδιά έχουν αυτή την ασθένεια. Οι ιστοί που τροφοδοτούνται από τις πληγείσες αρτηρίες δεν παίρνουν το οξυγόνο και την τροφή που χρειάζονται. Ως αποτέλεσμα προκύπτει ζημία. Τα άτομα με ενεργό ηπατίτιδα Β ή ηπατίτιδα C μπορεί να αναπτύξουν αυτή την ασθένεια. Τα συμπτώματα προκαλούνται από βλάβη στα προσβεβλημένα όργανα. Το δέρμα, οι αρθρώσεις, οι μύες, η γαστρεντερική οδό, η καρδιά, τα νεφρά και το νευρικό σύστημα επηρεάζονται συχνά. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κοιλιακό άλγος, μειωμένη όρεξη, κόπωση, πυρετό, πόνο στις αρθρώσεις, μυϊκούς πόνους, ακούσια απώλεια βάρους και αδυναμία. Εάν τα νεύρα επηρεάζονται, μπορεί να έχετε μούδιασμα, πόνο, καύση και αδυναμία. Η βλάβη στο νευρικό σύστημα μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλικά επεισόδια ή κρίσεις. Οι τρέχουσες θεραπείες με στεροειδή και άλλα φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα μπορούν να βελτιώσουν τα συμπτώματα και την πιθανότητα μακροχρόνιας επιβίωσης. Οι πιο σοβαρές επιπλοκές συνήθως αφορούν τα νεφρά και τον γαστρεντερικό σωλήνα.

Πολυγλωσσικά σύνδρομα τύπου Ι, ΙΙ, ΙΙΙ - Polyglandular syndromes type I, II, III
Χαρακτηρίζεται από διαδοχικές ή ταυτόχρονες ανεπάρκειες στη λειτουργία αρκετών ενδοκρινών αδένων που έχουν κοινή αιτία. Η αιτιολογία (αιτία, σύνολο αιτιών) είναι συχνότερα αυτοάνοση. Τα σύνδρομα πολυγλωσσικής ανεπάρκειας (PDG) περιλαμβάνουν ανεπάρκειες στη λειτουργία αρκετών ενδοκρινών αδένων, οι οποίες μπορεί να εμφανιστούν ταυτόχρονα ή διαδοχικά. Μπορεί επίσης να επηρεαστούν τα μη ενδοκρινικά όργανα. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι αυτοάνοσες. οι σκανδαλισμοί είναι συχνά άγνωστοι, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν ιούς ή διαιτητικές ουσίες. Το PDS διακρίνεται από τους αδένες που επηρεάζονται. Η κατηγοριοποίηση εξαρτάται από τον συνδυασμό ανεπαρκειών, οι οποίες εμπίπτουν σε 1 από 3 τύπους. Η διάγνωση απαιτεί μέτρηση των επιπέδων ορμονών και αυτοαντισωμάτων έναντι των προσβεβλημένων ενδοκρινών αδένων. Η θεραπεία περιλαμβάνει την αντικατάσταση ελλειπουσών ή ανεπαρκών ορμονών και μερικές φορές ανοσοκατασταλτικών. Οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της αυτοανοσίας περιλαμβάνουν τους γενετικούς παράγοντες και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι γενετικοί παράγοντες περιλαμβάνουν τη μετάλλαξη γονιδίων AIRE, η οποία προκαλεί τον τύπο 1 και ορισμένους υποτύπους HLA, οι οποίοι είναι σημαντικοί για την ανάπτυξη των τύπων 2 και 3. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες εκδήλωσης περιλαμβάνουν ιογενείς λοιμώξεις, διαιτητικούς παράγοντες και άλλες ακόμη άγνωστες εκθέσεις.

Ρευματική πολυμυαλγία - Polymyalgia rheumatica
Χαρακτηρίζεται από μυϊκούς πόνους και δυσκαμψία στον λαιμό, τον ώμο και την περιοχή του ισχίου. Αυτή η δυσκαμψία, που διαρκεί περίπου 30 λεπτά, είναι πιο έντονη όταν ξυπνάει ή μετά από μια περίοδο αδράνειας. Τα άτομα μπορεί επίσης να έχουν συμπτώματα τύπου "γρίπης". Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή σταδιακά και συνήθως χτυπά άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών με ηλικία 70 ετών που είναι η συνηθέστερη ηλικία έναρξης. Μπορεί να υπάρχει ύφεση σε ένα έως αρκετά χρόνια. Έως και 15% των ατόμων αναπτύσσουν αρτηρίτιδα γιγαντιαίων κυττάρων (που ονομάζεται επίσης προσωρινή αρτηρίτιδα), κατά τη διάρκεια ή μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων πολυμυαλγίας.

Πολυμυοσίτης - Polymyositis
Σπάνια φλεγμονώδης ασθένεια που οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία, οίδημα τρυφερότητας και βλάβη ιστών. Είναι μέρος μιας μεγαλύτερης ομάδας ασθενειών που ονομάζεται μυοσίτιδα. Η πολυμυοσίτιδα επηρεάζει τους σκελετικούς μύες. Είναι επίσης γνωστή ως ιδιοπαθή φλεγμονώδη μυοπάθεια. Η ακριβής αιτία είναι άγνωστη, αλλά μπορεί να σχετίζεται με αυτοάνοση αντίδραση ή μόλυνση. Η πολυμυοσίτιδα μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε ηλικία. Είναι συχνότερα σε ενήλικες ηλικίας 50 έως 70 ετών και σε παιδιά ηλικίας 5 έως 15 ετών. Επηρεάζει τις γυναίκες δύο φορές πιο συχνά από τους άνδρες. Είναι πιο συνηθισμένο στους Αφροαμερικανούς από τους Καυκάσιους. Η πολυμυοσίτιδα είναι μια συστηματική ασθένεια, που σημαίνει ότι επηρεάζει ολόκληρο το σώμα. Η μυϊκή αδυναμία και τρυφερότητα μπορεί να είναι σημάδια πολυμυοσίτιδας. Η ανταπόκριση στη θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με τις επιπλοκές. Το ποσοστό θνησιμότητας 5 ετών μπορεί να είναι τόσο υψηλό όσο 1 στους 5 ασθενείς. Πολλοί άνθρωποι, ειδικά παιδιά, έχουν μια περίοδο κατά την οποία δεν εμφανίζονται συμπτώματα και αναρρώνουν. Για τους περισσότερους άλλους ανθρώπους, τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα μπορούν να ελέγξουν την ασθένεια

Σύνδρομο μετεπειρικαρδιοτομίας - Postpericardiotomy syndrome
Μια συχνή επιπλοκή της χειρουργικής επέμβασης ανοικτής καρδιάς, χαρακτηρίζεται από πυρετό, θωρακικό πόνο και περικαρδιακές και υπεζωκοτικές εκκρίσεις. Αυτά τα σημεία μπορεί να αναπτυχθούν 1 έως 12 εβδομάδες μετά από ενδοκαρδιακή χειρουργική επέμβαση σε περίπου 30 τοις εκατό των ασθενών. Αν και η αιτιολογία του συνδρόμου είναι άγνωστη, οι ενδείξεις υποδεικνύουν μια ιογενή και / ή αυτοάνοση αιτία. Το σύνδρομο μετεπειρικής καρδιοτομίας διαγιγνώσκεται αφού αποκλείονται άλλες καταστάσεις όπως η ενδοκαρδίτιδα και η πνευμονία. Σε πολλές περιπτώσεις, το σύνδρομο είναι αυτοπεριοριζόμενο και εμφανίζεται μόνο μία φορά, αλλά σε άλλες περιπτώσεις τα συμπτώματα έχουν επαναληφθεί μέχρι και οκτώ φορές. Η έγκαιρη αναγνώριση του συνδρόμου είναι το κλειδί για τον περιορισμό της ενόχλησης και των πιθανών επιπλοκών που σχετίζονται με αυτή την πάθηση.

Πρωτοπαθής χολική κίρρωση - Primary biliary cirrhosis
Ερεθισμός και πρήξιμο (φλεγμονή) των χολικών αγωγών του ήπατος. Αυτό εμποδίζει τη ροή της χολής, η οποία βλάπτει τα ηπατικά κύτταρα και οδηγεί σε ουλές που ονομάζονται κίρρωση. Η αιτία των φλεγμονωδών χολικών αγωγών στο ήπαρ δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, η πρωτοπαθής χολική κίρρωση είναι μια αυτοάνοση διαταραχή. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα προσβάλλει εσφαλμένα τον υγιή ιστό. Η νόσος επηρεάζει συχνότερα τις γυναίκες μέσης ηλικίας. Η μακροχρόνια απόφραξη της χολής πιστεύεται ότι οδηγεί σε κίρρωση του ήπατος. Η ασθένεια μπορεί να συνδέεται με αυτοάνοσες διαταραχές όπως: κοιλιοκάκη , φαινόμενο Raynaud, σύνδρομο sicca (ξηροί οφθαλμοί ή στόμα) και ασθένεια του θυρεοειδούς. Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς δεν έχουν συμπτώματα κατά τη στιγμή της διάγνωσης. Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται αργά και μπορεί να περιλαμβάνουν: κοιλιακό άλγος, αυξημένο ήπαρ, κόπωση, λιπαρά υπολείμματα κάτω από το δέρμα, λιπαρά κόπρανα, φαγούρα, ίκτερο και απαλές κίτρινες κηλίδες στο βλέφαρο. Το αποτέλεσμα μπορεί να ποικίλει. Αν η κατάσταση δεν αντιμετωπιστεί, οι περισσότεροι ασθενείς θα πεθάνουν χωρίς μεταμόσχευση ήπατος. Περίπου το ένα τέταρτο των ασθενών που έχουν πάθει τη νόσο για 10 χρόνια θα έχουν ηπατική ανεπάρκεια. Οι γιατροί μπορούν τώρα να χρησιμοποιήσουν ένα στατιστικό μοντέλο για να προβλέψουν τον καλύτερο χρόνο για να κάνουν τη μεταμόσχευση. Μπορούν επίσης να αναπτυχθούν και άλλες ασθένειες όπως ο υποθυρεοειδισμός και η αναιμία.

Πρωτοπαθής σκληρυνόμενη χολαγγειίτιδα - Primary sclerosing cholangitis
Αναφέρεται σε οίδημα (φλεγμονή), ουλές και καταστροφή των χολικών αγωγών μέσα και έξω από το ήπαρ. Η αιτία αυτής της κατάστασης είναι συνήθως άγνωστη. Η ασθένεια μπορεί να παρατηρηθεί σε ασθενείς που έχουν: αυτοάνοσες διαταραχές, χρόνια παγκρεατίτιδα, ασθένεια φλεγμονώδους εντέρου (ασθένεια Crohn και ελκώδη κολίτιδα) και σαρκοείδωση . Γενετικοί παράγοντες μπορεί επίσης να είναι υπεύθυνοι. Η σολωτική χολαγγειίτιδα εμφανίζεται συχνότερα στους άντρες παρά στις γυναίκες. Αυτή η διαταραχή είναι σπάνια στα παιδιά. Τα πρώτα συμπτώματα είναι συνήθως: κόπωση, κνησμός και κιτρίνισμα του δέρματος και των ματιών (ίκτερος). Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν συμπτώματα. Πόσο καλά διαφέρουν οι ασθενείς. Η ασθένεια τείνει να χειροτερεύει την πάροδο του χρόνου.

Δερματίτιδα προγεστερόνης - Progesterone dermatitis
Σπάνια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από κυκλικό δερματικό εξάνθημα που αναπτύσσεται προεμμηνορραγικά στις γυναίκες. Η κατάσταση εμφανίζεται συνήθως στην ενηλικίωση μετά την έναρξη των περιόδων (menarche), και σπάνια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή της μετεμμηνοπαυσιακής. Τα σημεία και τα συμπτώματα ποικίλλουν μεταξύ των ατόμων που έχουν προσβληθεί. τα ευρήματα του δέρματος που έχουν αναφερθεί περιλαμβάνουν κνίδωση, πολύμορφο ερύθημα, παπουλοεστέρες (έκζεμα που μοιάζει με έκζεμα), δακτυλιοειδές ερύθημα, αγγειοϊό, διαβρώσεις στο στόμα και κνησμό. Το εξάνθημα αρχίζει συνήθως λίγες μέρες πριν από την εμμηνόπαυση και υποχωρεί γύρω από το χρόνο που ξεκινά η εμμηνόπαυση, επαναλαμβανόμενη στον επόμενο κύκλο. Η ακριβής αιτία είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι περιλαμβάνει υπερευαισθησία ή αυτοάνοση αντίδραση στην προγεστερόνη μιας γυναίκας. Ανάλογα με τη σοβαρότητα, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τοπικά φάρμακα, συστηματικά κορτικοστεροειδή

Ψωρίαση - Psoriasis
Δερματική ασθένεια που προκαλεί φαγούρα ή πληγές από παχύ, κόκκινο δέρμα με ασημένιες ζυγαριές. Παίρνετε συνήθως τα μπαλώματα στους αγκώνες, τα γόνατα, το κεφάλι, την πλάτη, το πρόσωπο, τις παλάμες και τα πόδια, αλλά μπορούν να εμφανιστούν σε άλλα μέρη του σώματός σας. Μερικοί άνθρωποι που έχουν ψωρίαση λαμβάνουν επίσης μια μορφή αρθρίτιδας που ονομάζεται ψωριασική αρθρίτιδα. Ένα πρόβλημα με το ανοσοποιητικό σας σύστημα προκαλεί ψωρίαση. Σε μια διαδικασία που ονομάζεται κυκλοφορία κυττάρων, τα κύτταρα του δέρματος που αναπτύσσονται βαθιά στο δέρμα σας ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Κανονικά, αυτό διαρκεί ένα μήνα. Στην ψωρίαση, συμβαίνει σε λίγες μέρες επειδή τα κύτταρα σας αυξάνονται πολύ γρήγορα. Η ψωρίαση μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί γιατί μπορεί να μοιάζει με άλλες δερματικές παθήσεις. Ο γιατρός σας μπορεί να χρειαστεί να κοιτάξει ένα μικρό δείγμα δέρματος κάτω από ένα μικροσκόπιο. Η ψωρίαση μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό, ακόμη και μια ζωή. Τα συμπτώματα έρχονται και φεύγουν. Τα πράγματα που τα χειροτερεύουν περιλαμβάνουν: λοιμώξεις, άγχος, ξηρό δέρμα και ορισμένα φάρμακα. Η ψωρίαση συνήθως εμφανίζεται σε ενήλικες. Μερικές φορές λειτουργεί σε οικογένειες. Οι θεραπείες περιλαμβάνουν κρέμες, φάρμακα και φωτοθεραπεία.

Αρθριτική Ψωρίαση - Psoriatic arthritis
Μερικοί άνθρωποι με ψωρίαση έχουν ψωριασική αρθρίτιδα. Προκαλεί πόνο, ακαμψία και οίδημα των αρθρώσεων. Είναι συχνά ήπιο, αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι σοβαρό και να επηρεάζει πολλές αρθρώσεις. Τα προβλήματα της άρθρωσης και του δέρματος δεν συμβαίνουν πάντα ταυτόχρονα. Ο γιατρός σας θα κάνει φυσικές εξετάσεις και εξετάσεις απεικόνισης για τη διάγνωση της ψωριασικής αρθρίτιδας. Δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο της φλεγμονής και του πόνου. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστείτε χειρουργική επέμβαση για να επισκευάσετε ή να αντικαταστήσετε τους τραυματισμένους αρμούς

Η καθαρή απλασία των ερυθροκυττάρων (PRCA) - Pure red cell aplasia (PRCA)
Ασυνήθιστη διαταραχή στην οποία παρατηρείται παύση ωρίμανσης (ανάπτυξη) στο σχηματισμό ερυθροκυττάρων (ερυθρών αιμοσφαιρίων). Η δευτερογενής PRCA εμφανίζεται σε ασθενείς με καταστάσεις όπως αυτοάνοσες διαταραχές, θυμομυοειδή, συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, αιματολογικές κακοήθειες και συμπαγείς όγκους. Το προσδόκιμο ζωής των ασθενών με ιδιοπαθή PRCA είναι περίπου 1-2 δεκαετίες. Η επιβίωση των ασθενών με συγγενή PRCA είναι περιορισμένη. Η διάρκεια ζωής των ασθενών με δευτεροπαθή PRCA εξαρτάται από την πορεία της υποκείμενης διαταραχής.

Pyoderma gangrenosum
Ασυνήθιστη ελκωτική δερματική κατάσταση με αβέβαιη αιτιολογία (αιτία). Συνδέεται με συστηματικές αυτοάνοσες σχετιζόμενες ασθένειες σε τουλάχιστον το 50% των ασθενών που έχουν προσβληθεί. Η διάγνωση γίνεται με τον αποκλεισμό άλλων αιτιών παρόμοιων εκδηλώσεων δερματικών εξελκώσεων, όπως λοίμωξη, κακοήθεια, αγγειίτιδα , αγγειακές παθήσεις κολλαγόνου, διαβήτη και τραύμα. Σε μια διαδικασία που ονομάζεται πεπαλαιωμένη, νέες εξελκώσεις μπορεί να εμφανιστούν μετά από τραύμα ή τραυματισμό του δέρματος σε 30% των ασθενών που έχουν ήδη πυρετό γαγγραινόζη. Η πρόγνωση του πυρετού του γαγγραινώματος είναι γενικά καλή. Ωστόσο, η νόσος μπορεί να επαναληφθεί και οι υπολειμματικές ουλές είναι κοινές. Ο πόνος είναι συνηθισμένο παράπονο των ασθενών και μπορεί να απαιτεί ναρκωτικά.

Το φαινόμενο του Raynaud - Raynaud’s phenomenon
Μια κατάσταση στην οποία οι ψυχρές θερμοκρασίες ή τα έντονα συναισθήματα προκαλούν σπασμούς των αιμοφόρων αγγείων. Αυτό εμποδίζει τη ροή του αίματος στα δάκτυλα, τα δάχτυλα των ποδιών, τα αυτιά και τη μύτη. Το φαινόμενο του Raynaud μπορεί να συνδεθεί με άλλες συνθήκες. Αυτό ονομάζεται δευτερογενές φαινόμενο Raynaud. Οι περισσότεροι άνθρωποι με την πάθηση είναι ηλικίας άνω των 30 ετών. Συνήθεις αιτίες είναι: οι αρτηρίες (όπως η αθηροσκλήρωση και η νόσος του Buerger), φάρμακα που προκαλούν στένωση των αρτηριών (όπως οι αμφεταμίνες, ορισμένοι τύποι βήτα-αναστολέων, ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για κεφαλαλγία ημικρανίας), αρθρίτιδα και αυτοάνοσες καταστάσεις (όπως σκληρόδερμα , σύνδρομο Sjogren, ρευματοειδής αρθρίτιδα και συστηματικός λύκοςερύθημα), επαναλαμβανόμενο τραυματισμό ή χρήση (όπως από δακτυλογράφηση, παίζοντας πιάνο ή βαριά χρήση εργαλείων χειρός), το κάπνισμα, το κρυοπαγήματα και το θωρακικό σύνδρομο εξόδου. Το φαινόμενο Raynaud μπορεί επίσης να συμβεί χωρίς άλλη αιτία. Αυτό ονομάζεται φαινόμενο πρωτογενούς Raynaud. Τις περισσότερες φορές αρχίζει σε άτομα ηλικίας κάτω των 30 ετών.

Αντιδραστική αρθρίτιδα - Reactive Arthritis
Μια μορφή αυτοάνοσης αρθρίτιδας ή φλεγμονής των αρθρώσεων, η οποία εμφανίζεται ως «αντίδραση» σε μια λοίμωξη σε άλλο σημείο του σώματος. Η φλεγμονή είναι μια χαρακτηριστική αντίδραση των ιστών σε τραυματισμό ή ασθένεια και χαρακτηρίζεται από οίδημα, ερυθρότητα, θερμότητα και πόνο. Εκτός από αυτήν την φλεγμονή των αρθρώσεων, η αντιδραστική αρθρίτιδα συνδέεται με δύο άλλα συμπτώματα: ερυθρότητα και φλεγμονή των οφθαλμών (επιπεφυκίτιδα) και φλεγμονή της ουροφόρου οδού (ουρηθρίτιδα). Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν μόνοι τους, μαζί, ή καθόλου.
Η αντιδραστική αρθρίτιδα είναι ένας τύπος "σπονδυλαρθρίτιδας" μιας ομάδας διαταραχών που μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή σε όλο το σώμα, ειδικά στη σπονδυλική στήλη. (Παραδείγματα άλλων διαταραχών σε αυτή την ομάδα περιλαμβάνουν ψωριασική αρθρίτιδα , αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και το είδος της αρθρίτιδας που μερικές φορές συνοδεύει τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου).
Σε πολλούς ασθενείς, η αντιδραστική αρθρίτιδα προκαλείται από μια λοίμωξη στην ουροδόχο κύστη, την ουρήθρα ή, στις γυναίκες, τον κόλπο (ουρογεννητική οδό) που συχνά μεταδίδεται μέσω σεξουαλικής επαφής. Αυτή η μορφή της διαταραχής ονομάζεται συχνά ουρογεννητική ή ουρογεννητική αντιδραστική αρθρίτιδα. Μια άλλη μορφή αντιδραστικής αρθρίτιδας προκαλείται από μια λοίμωξη στην εντερική οδό από την κατανάλωση τροφής ή τη διαχείριση ουσιών που έχουν μολυνθεί με βακτήρια. Αυτή η μορφή αρθρίτιδας ονομάζεται μερικές φορές εντερική ή γαστρεντερική αντιδραστική αρθρίτιδα.
Τα συμπτώματα της αντιδραστικής αρθρίτιδας διαρκούν συνήθως αρκετούς μήνες, αν και τα συμπτώματα μπορεί να επιστρέψουν ή να εξελιχθούν σε μια μακροχρόνια ασθένεια σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων.

Reflex συμπαθητική δυστροφία - Reflex sympathetic dystrophy
Ονομάζεται επίσης Σύνδρομο περιφερειακού πόνου (CRPS) είναι μια χρόνια πάθηση. Το βασικό σύμπτωμα του CRPS είναι συνεχής, έντονος πόνος που δεν είναι ανάλογος με τη σοβαρότητα της βλάβης, η οποία χειροτερεύει παρά βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου. Το CRPS επηρεάζει συχνότερα ένα από τα χέρια, τα πόδια, τα χέρια ή τα πόδια. Συχνά ο πόνος εξαπλώνεται για να συμπεριλάβει ολόκληρο το χέρι ή το πόδι. Χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν δραματικές αλλαγές στο χρώμα και τη θερμοκρασία του δέρματος πάνω στο προσβεβλημένο άκρο ή μέρος του σώματος, συνοδευόμενες από έντονο καύσο, ευαισθησία στο δέρμα, εφίδρωση και πρήξιμο. Οι γιατροί δεν είναι σίγουροι για το τι προκαλεί CRPS. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση του πόνου. Μια άλλη θεωρία είναι ότι το CRPS προκαλείται από την ενεργοποίηση της ανοσολογικής απόκρισης, η οποία οδηγεί στα χαρακτηριστικά φλεγμονώδη συμπτώματα ερυθρότητας, ζεστασιάς, και πρήξιμο στην πληγείσα περιοχή. Επειδή δεν υπάρχει θεραπεία για CRPS, η θεραπεία στοχεύει στην ανακούφιση των επώδυνων συμπτωμάτων. Η πρόγνωση για CRPS ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Αυθόρμητη ύφεση από συμπτώματα εμφανίζεται σε ορισμένα άτομα. Άλλοι μπορεί να έχουν ανεπανόρθωτο πόνο και ασυμβίβαστες, μη αναστρέψιμες αλλαγές, παρά τη θεραπεία.

Υποτροπιάζουσα πολυχονδρίτιδα - Relapsing polychondritis
Σπάνια ασθένεια στην οποία οι χόνδροι σε πολλές περιοχές του σώματος φλεγμονώνονται. Η νόσος επηρεάζει συνήθως τα αυτιά, τη μύτη και τους αεραγωγούς των πνευμόνων. Η αιτία δεν είναι γνωστή και εμφανίζεται συχνότερα στους ανθρώπους της δεκαετίας του '50 ή του '60. Μια θεωρία είναι ότι η πολυχονδρίτιδα μπορεί να είναι μια αυτοάνοση ασθένεια, στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο σώμα παρά στους ξένους εισβολείς όπως οι ιοί. Στην πολυχονδρίτιδα, είναι πιθανό ότι ένα γεγονός ενεργοποίησης, ίσως μια λοίμωξη, προκαλεί μια αντίδραση από το ανοσοποιητικό σύστημα, η οποία εξαπολύει μια επίθεση στον χόνδρο του σώματος. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν ένα γενετικό μακιγιάζ που τους κάνει πιο επιρρεπείς σε αυτό. Η ασθένεια δεν φαίνεται να λειτουργεί σε οικογένειες. Μερικές φορές εμφανίζεται σε άτομα που έχουν άλλη νόσο, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ,αγγειίτιδα (φλεγμονή αιμοφόρων αγγείων) και συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (ΣΕΛ ή λύκος ). Η πολυχονδρίτιδα είναι μια χρόνια (μακροχρόνια) ασθένεια, αν και τα φάρμακα συχνά μπορούν να μειώσουν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Μερικές φορές, η νόσος πηγαίνει σε ύφεση, πράγμα που σημαίνει ότι απομακρύνεται προσωρινά, ανεξάρτητα από το εάν το άτομο αντιμετωπίζεται ή όχι.

Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (RLS) - Restless legs syndrome (RLS)
Προκαλεί μια ισχυρή ώθηση για να μετακινήσετε τα πόδια σας. Τα πόδια σας γίνονται άβολα όταν κάθεστε ή κάθονται. Κάποιοι το περιγράφουν ως μια αίσθηση ερπετό, crawling, τσούξιμο, ή καύση. Η κίνηση κάνει τα πόδια σας να αισθάνονται καλύτερα, αλλά όχι για πολύ. Το RLS μπορεί να δυσκολευτεί να κοιμηθεί και να κοιμηθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν υπάρχει γνωστή αιτία για το RLS. Σε άλλες περιπτώσεις, το RLS προκαλείται από ασθένεια ή πάθηση, όπως αναιμία ή εγκυμοσύνη. Ορισμένα φάρμακα μπορούν επίσης να προκαλέσουν παροδικό RLS. Η καφεΐνη, ο καπνός και το αλκοόλ μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως οι συνηθισμένες συνήθειες ύπνου, οι τεχνικές χαλάρωσης και η μέτρια άσκηση κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορούν να σας βοηθήσουν. Εάν αυτά δεν λειτουργούν, τα φάρμακα μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα του RLS.

Η ρετροπεριτοναϊκή ίνωση - Retroperitoneal fibrosis
Σσπάνια αυτοάνοση διαταραχή που εμποδίζει τους σωλήνες (ουρητήρες) που μεταφέρουν ούρα από τα νεφρά προς την ουροδόχο κύστη. Η ρετροπεριονοειδής ίνωση εμφανίζεται όταν σχηματίζονται επιπλέον ινώδεις ιστοί στην περιοχή πίσω από το στομάχι και τα έντερα. Ο ιστός σχηματίζει μια μάζα (ή μάζες) που μπορεί να εμποδίσει τους σωλήνες που μεταφέρουν ούρα από το νεφρό στην κύστη. Η αιτία αυτού του προβλήματος δεν είναι γνωστή. Είναι πιο συνηθισμένο σε άτομα ηλικίας 40 - 60 ετών. Οι άνδρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν την κατάσταση ως γυναίκες. Τα πρώιμα συμπτώματα περιλαμβάνουν: θαμπή πόνο στην κοιλιά που αυξάνεται με το χρόνο, πόνος και αλλαγή χρώματος στα πόδια (λόγω μειωμένης ροής αίματος) και πρήξιμο του ενός ποδιού. Μεταγενέστερα συμπτώματα περιλαμβάνουν: μειωμένη παραγωγή ούρων, παραγωγή ούρων (anuria), ναυτία, έμετο, αλλαγές στη σκέψη που προκαλούνται από νεφρική ανεπάρκεια και δημιουργία τοξικών χημικών ουσιών στο αίμα, και σοβαρό κοιλιακό άλγος με αιμορραγία (λόγω θανάτου εντερικού ιστού). Οι προοπτικές θα εξαρτηθούν από την έκταση του προβλήματος και το μέγεθος της βλάβης στα νεφρά. Η βλάβη των νεφρών μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη.

Ρευματικός πυρετός - Rheumatic fever
Φλεγμονώδης αυτοάνοση ασθένεια που μπορεί να αναπτυχθεί μετά από μόλυνση με βακτήρια ομάδας Α Streptococcus (όπως στρεπτικό λαιμό ή οστρακιά). Η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει την καρδιά, τους αρθρώσεις, το δέρμα και τον εγκέφαλο. Ο ρευματικός πυρετός είναι κοινός παγκοσμίως και είναι υπεύθυνος για πολλές περιπτώσεις βλαβών καρδιάς. Δεν είναι συνηθισμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνήθως εμφανίζεται σε μεμονωμένες εστίες. Η τελευταία εστία ήταν στη δεκαετία του 1980. Ο ρευματικός πυρετός επηρεάζει κυρίως τα παιδιά ηλικίας 5 έως 15 ετών και εμφανίζεται περίπου 14-28 ημέρες μετά από στρεπτικό λαιμό ή κόκκινο πυρετό. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κοιλιακό άλγος, πυρετό, καρδιακά προβλήματα που μπορεί να μην έχουν συμπτώματα ή να προκαλέσουν δύσπνοια και θωρακικό πόνο, πόνο στις αρθρώσεις, αρθρίτιδα (κυρίως στα γόνατα, τους αγκώνες, τους αστραγάλους και τους καρπούς) πρήξιμο; ερυθρότητα ή ζεστασιά, ρινορραγίες (επίσταξη), οζίδια του δέρματος, δερματικό εξάνθημα, έκρηξη του δέρματος στον κορμό και το άνω μέρος των χεριών ή των ποδιών, εκρήξεις που φαίνονται δακτυλιοειδείς ή φιδωτές και χορεία sydenham (συναισθηματική αστάθεια, μυϊκή αδυναμία και ταχείες, ασυντόνιστες εκκεντρικές κινήσεις που επηρεάζουν κυρίως το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια ). Εάν σας διαγνωστεί ο οξύς ρευματικός πυρετός, θα λάβετε αντιβιοτικά. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη ή τα κορτικοστεροειδή μειώνουν τη φλεγμονή για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του οξεικού ρευματικού πυρετού. Εάν ο ρευματικός πυρετός επιστρέψει, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να λαμβάνετε αντιβιοτικά χαμηλής δόσης συνεχώς, ειδικά κατά τη διάρκεια των πρώτων 3-5 ετών μετά το πρώτο επεισόδιο της νόσου. Οι καρδιακές επιπλοκές μπορεί να είναι σοβαρές, ιδιαίτερα εάν εμπλέκονται οι βαλβίδες καρδιάς. και η χοδρία του sydenham (συναισθηματική αστάθεια, μυϊκή αδυναμία και ταχείες, ασυντόνιστες μετακινήσεις που επηρεάζουν κυρίως το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια). Εάν σας διαγνωστεί ο οξύς ρευματικός πυρετός, θα λάβετε αντιβιοτικά. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη ή τα κορτικοστεροειδή μειώνουν τη φλεγμονή για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του οξεικού ρευματικού πυρετού. Εάν ο ρευματικός πυρετός επιστρέψει, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να λαμβάνετε αντιβιοτικά χαμηλής δόσης συνεχώς, ειδικά κατά τη διάρκεια των πρώτων 3-5 ετών μετά το πρώτο επεισόδιο της νόσου. Οι καρδιακές επιπλοκές μπορεί να είναι σοβαρές, ιδιαίτερα εάν εμπλέκονται οι βαλβίδες καρδιάς. και η χοδρία του sydenham (συναισθηματική αστάθεια, μυϊκή αδυναμία και ταχείες, ασυντόνιστες μετακινήσεις που επηρεάζουν κυρίως το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια). Εάν σας διαγνωστεί ο οξύς ρευματικός πυρετός, θα λάβετε αντιβιοτικά. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη ή τα κορτικοστεροειδή μειώνουν τη φλεγμονή για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του οξεικού ρευματικού πυρετού. Εάν ο ρευματικός πυρετός επιστρέψει, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να λαμβάνετε αντιβιοτικά χαμηλής δόσης συνεχώς, ειδικά κατά τη διάρκεια των πρώτων 3-5 ετών μετά το πρώτο επεισόδιο της νόσου. Οι καρδιακές επιπλοκές μπορεί να είναι σοβαρές, ιδιαίτερα εάν εμπλέκονται οι βαλβίδες καρδιάς. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη ή τα κορτικοστεροειδή μειώνουν τη φλεγμονή για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του οξεικού ρευματικού πυρετού. Εάν ο ρευματικός πυρετός επιστρέψει, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να λαμβάνετε αντιβιοτικά χαμηλής δόσης συνεχώς, ειδικά κατά τη διάρκεια των πρώτων 3-5 ετών μετά το πρώτο επεισόδιο της νόσου. Οι καρδιακές επιπλοκές μπορεί να είναι σοβαρές, ιδιαίτερα εάν εμπλέκονται οι βαλβίδες καρδιάς. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη ή τα κορτικοστεροειδή μειώνουν τη φλεγμονή για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του οξεικού ρευματικού πυρετού. Εάν ο ρευματικός πυρετός επιστρέψει, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να λαμβάνετε αντιβιοτικά χαμηλής δόσης συνεχώς, ειδικά κατά τη διάρκεια των πρώτων 3-5 ετών μετά το πρώτο επεισόδιο της νόσου. Οι καρδιακές επιπλοκές μπορεί να είναι σοβαρές, ιδιαίτερα εάν εμπλέκονται οι βαλβίδες καρδιάς.

Ρευματοειδής αρθρίτιδα - Rheumatoid arthritis
Μια μορφή αρθρίτιδας που προκαλεί πόνο, πρήξιμο, δυσκαμψία και απώλεια της λειτουργίας στις αρθρώσεις σας. Μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε άρθρωση, αλλά είναι κοινή στον καρπό και στα δάχτυλα. Περισσότερες γυναίκες παρά άνδρες λαμβάνουν ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αρχίζει συχνά στη μεσαία ηλικία και είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους. Αλλά τα παιδιά και οι νέοι ενήλικες μπορούν επίσης να το πάρουν. Μπορεί να έχετε την ασθένεια για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ή τα συμπτώματα μπορεί να έρθουν και να πάνε. Η σοβαρή μορφή μπορεί να διαρκέσει μια ζωή. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι διαφορετική από την οστεοαρθρίτιδα, την κοινή αρθρίτιδα που συχνά έρχεται με μεγαλύτερη ηλικία. Η RA μπορεί να επηρεάσει τα μέρη του σώματος εκτός από τις αρθρώσεις, όπως τα μάτια, το στόμα και τους πνεύμονες. Η RA είναι μια αυτοάνοση ασθένεια, που σημαίνει ότι η αρθρίτιδα προέρχεται από το ανοσοποιητικό σας σύστημα που επιτίθεται στους ιστούς του σώματός σας. Κανείς δεν ξέρει τι προκαλεί ρευματοειδή αρθρίτιδα. Τα γονίδια, το περιβάλλον και οι ορμόνες μπορεί να συμβάλουν. Οι θεραπείες περιλαμβάνουν ιατρική, αλλαγές στον τρόπο ζωής και χειρουργική επέμβαση. Αυτά μπορεί να επιβραδύνουν ή να σταματήσουν τη βλάβη των αρθρώσεων και να μειώσουν τον πόνο και το πρήξιμο

Σαρκοείδωση - Sarcoidosis
Αυτοάνοση ασθένεια που οδηγεί σε φλεγμονή, συνήθως στους πνεύμονες, το δέρμα ή τους λεμφαδένες. Αρχίζει ως μικροσκοπικά, κοκκώδη σβώλους, που ονομάζονται κοκκιώματα. Η σαρκοείδωση μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε όργανο στο σώμα σας. Κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι προκαλεί τη σαρκοείδωση. Επηρεάζει άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών και φυλών. Εμφανίζεται κυρίως σε άτομα ηλικίας 20 έως 50 ετών, Αφροαμερικανών, ιδιαίτερα γυναικών, και ανθρώπων από τη Βόρεια Ευρώπη. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν συμπτώματα. Εάν έχετε συμπτώματα, μπορεί να περιλαμβάνουν: βήχα, δύσπνοια, απώλεια βάρους, νυχτερινές εφιδρώσεις και κόπωση. Οι δοκιμές για τη διάγνωση της σαρκοείδωσης περιλαμβάνουν τις ακτίνες Χ του θώρακα, τις δοκιμασίες πνευμονικής λειτουργίας και μια βιοψία. Όχι ο καθένας που έχει τη νόσο χρειάζεται θεραπεία. Εάν το κάνετε, η πρεδνιζόνη, ένας τύπος στεροειδούς, είναι η κύρια θεραπεία.

Σύνδρομο Schmidt - Schmidt syndrome
Πολυγλωσσικό αυτοάνοσο σύνδρομο τύπου 2 είναι ένα σπάνιο αυτοάνοσο σύνδρομο που συνήθως έχει τον αστερισμό τριών ασθενειών: σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, υποθυρεοειδισμό και ανεπάρκεια των επινεφριδίων. Λόγω του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1, οι ασθενείς χρειάζονται διαρκή θεραπεία ινσουλίνης και τα επίπεδα γλυκόζης αίματος πρέπει να παρακολουθούνται. Διατρέχουν κίνδυνο χρόνιων επιπλοκών του διαβήτη, όπως η νευροπάθεια, η νεφροπάθεια και η αμφιβληστροειδοπάθεια. Πιο έντονα, λόγω των διακυμάνσεων των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, διατρέχουν κίνδυνο υπογλυκαιμίας με νευρογλυκοπικά συμπτώματα και κετοξέωση. Ο υποθυρεοειδισμός διαγιγνώσκεται μετρώντας τα επίπεδα της θυρεοειδικής ορμόνης και εάν αντιμετωπιστεί ακατάλληλα χαμηλά με θεραπεία αντικατάστασης. Οι ασθενείς με συμπτώματα επινεφριδιακής ανεπάρκειας εμφανίζουν συμπτώματα λόγω χαμηλών επιπέδων γλυκοκορτικοειδών και αλατοκορτικοειδών στο σώμα,

Σκληρίτιδα - Scleritis
Φλεγμονή του σκληρού χιτώνα (το λευκό εξωτερικό τοίχωμα του ματιού). Η φλεγμονή του σκληρού χιτώνα συνδέεται συχνά με αυτοάνοσες ασθένειες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο συστηματικός λύκοςερυθηματώδη. Μερικές φορές η αιτία είναι άγνωστη. Η σκλήρυνση εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας 30 έως 60 ετών. Είναι σπάνιο στα παιδιά. Τα συμπτώματα της σκλήρυνσης περιλαμβάνουν: θολή όραση, πόνο και ευαισθησία στα μάτια, κόκκινα μπαλώματα στο κανονικά λευκό τμήμα του ματιού, ευαισθησία στο φως και σχίσιμο του ματιού. Μια σπάνια μορφή αυτής της ασθένειας δεν προκαλεί πόνο ή ερυθρότητα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η κατάσταση πάει μακριά με τη θεραπεία. Μπορεί όμως να επανέλθει. Η διαταραχή που προκαλεί σκληρίτιδα μπορεί να είναι σοβαρή. Ωστόσο, μπορεί να μην ανακαλυφθεί η πρώτη φορά που αντιμετωπίζετε το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από τη συγκεκριμένη διαταραχή.

Σκληρόδερμα - Scleroderma
Το σκληρόδερμα σημαίνει σκληρό δέρμα. Πρόκειται για μια αυτοάνοση που σχετίζεται με ασθένεια που προκαλεί ανώμαλη ανάπτυξη του συνδετικού ιστού. Συνδετικός ιστός είναι το υλικό μέσα στο σώμα σας που δίνει στους ιστούς σας το σχήμα τους και τους βοηθά να τους κρατήσει ισχυρούς. Στο σκληρόδερμα, ο ιστός γίνεται σκληρός ή παχύς. Μπορεί να προκαλέσει οίδημα ή πόνο στους μύες και στις αρθρώσεις σας. Τα συμπτώματα της σκληροδερμίας περιλαμβάνουν: καταθέσεις ασβεστίου στους συνδετικούς ιστούς, φαινόμενο Raynaud, στένωση των αιμοφόρων αγγείων στα χέρια ή στα πόδια, πρήξιμο του οισοφάγου, παχύ, σφιχτό δέρμα στα δάχτυλά σας και κόκκινα σημεία στα χέρια και το πρόσωπό σας. Κανείς δεν ξέρει τι προκαλεί το σκληρόδερμα. Είναι πιο συνηθισμένο στις γυναίκες. Μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρή. Οι γιατροί διαγιγνώσκουν το σκληρόδερμα χρησιμοποιώντας το ιατρικό σας ιστορικό, μια φυσική εξέταση, εργαστηριακές εξετάσεις και βιοψία δέρματος. Δεν υπάρχει καμία θεραπεία, αλλά διάφορες θεραπείες μπορούν να ελέγξουν συμπτώματα και επιπλοκές.

Σύνδρομο Sjögren - Sjögren’s syndrome
Προκαλεί ξηρότητα στο στόμα και στα μάτια σας. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ξηρότητα σε άλλα μέρη που χρειάζονται υγρασία, όπως η μύτη, το λαιμό και το δέρμα σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι που λαμβάνουν σύνδρομο Sjogren είναι ηλικίας άνω των 40 ετών, εννέα από τους 10 είναι γυναίκες. Το σύνδρομο Sjogren συνδέεται μερικές φορές με ρευματικά προβλήματα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα . Το σύνδρομο Sjogren είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Εάν έχετε αυτοάνοσα νόσο, το ανοσοποιητικό σας σύστημα, το οποίο υποτίθεται ότι καταπολεμά την ασθένεια, εσφαλμένα επιτίθεται σε μέρη του σώματός σας. Στο σύνδρομο Sjogren, το ανοσοποιητικό σας σύστημα προσβάλλει τους αδένες που κάνουν δάκρυα και σάλιο. Μπορεί επίσης να επηρεάσει τις αρθρώσεις, τους πνεύμονες, τους νεφρούς, τα αιμοφόρα αγγεία, τα πεπτικά όργανα και τα νεύρα. Τα κύρια συμπτώματα είναι τα ξηρά μάτια και η ξηροστομία. Η θεραπεία επικεντρώνεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Αυτοανοσία σπέρματος & όρχεων - Sperm & testicular autoimmunity
Το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα εκπαιδεύεται κατά την πρώιμη μεταγεννητική περίοδο. Στους άνδρες, κατά την εφηβεία, όταν το σπέρμα εμφανίζεται για πρώτη φορά στους όρχεις και την επιδιδυμίδα, το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα θα έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τα αντιγόνα σπέρματος. Ομοίως, όταν οι γυναίκες γίνονται σεξουαλικά ενεργές, το ανοσοποιητικό τους σύστημα θα έρθει σε επαφή αναπόφευκτα με τα αντιγόνα σπέρματος. Επομένως, μόλις το σπέρμα, ως αυτοαντιγόνο, ενεργοποιήσει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, θα λάβει χώρα αυτοάνοση αντίδραση κατά του ανθρώπινου σπέρματος. Ο φραγμός αίματος-όρχεως και ο επιδιδυμικός φραγμός αίματος-επιθηλίου στους ανθρώπους είναι σημαντικές δομές για την πρόληψη της επαφής των αντιγόνων σπερματοζωαρίων με ανοσοκατασταλτικά κύτταρα, λόγω των στενών συνδέσεων των Sertoli και των επιθηλιακών κυττάρων. Αυτό δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για σπερματογένεση και επιβίωση σπέρματος στο υγρό των όρχεων και ωρίμανση σπέρματος στο επιδιδυμικό υγρό. Αποτρέπει επίσης την εμφάνιση αυτοανοσίας μετά την εφηβεία. Συνεπώς, η αλλοίωση του φραγμού αίματος-όρχεως και του φραγμού αίματος-επιθηλίου επιτρέπει την παραγωγή ΑΣΟ και, ως εκ τούτου, μπορεί να οδηγήσει σε στειρότητα. Υπάρχουν τρεις τύποι αυτοανοσίας σπέρματος: αυτό που σχετίζεται με την απόφραξη των γεννητικών οδών, που συνοδεύεται από φλεγμονή των τεστοκυττάρων και έναν αυθόρμητα εμφανιζόμενο τύπο που δεν παρουσιάζει κανένα από τα προηγούμενα συναφή χαρακτηριστικά.

Σοβαρό σύνδρομο προσώπου (SPS) - Stiff person syndrome (SPS)
Σπάνια ασθένεια του νευρικού συστήματος. Η προοδευτικά σοβαρή δυσκαμψία των μυών αναπτύσσεται συνήθως στη σπονδυλική στήλη και στα κάτω άκρα. συχνά αρχίζει πολύ λεπτή κατά τη διάρκεια μιας περιόδου συναισθηματικού στρες. Οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν επώδυνους επεισοδιακούς μυϊκούς σπασμούς που προκαλούνται από ξαφνικά ερεθίσματα. Ένα αυτοάνοσο συστατικό είναι τυπικό και οι ασθενείς συχνά έχουν άλλες αυτοάνοσες διαταραχές. Τα συμπτώματα συνήθως αρχίζουν στα μέσα της δεκαετίας του '40. Αν και δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο ακριβής επιπολασμός, μπορεί να συμβεί σε λιγότερα από 1 το εκατομμύριο. Η νόσος είναι συχνότερη στις γυναίκες (ο λόγος είναι 2 γυναίκες για κάθε άτομο που πάσχει). Δεν υπάρχει προτίμηση για καμία φυλή ή εθνοτική ομάδα. Υπάρχει μια συσχέτιση με τον διαβήτη και ίσως περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με SPS έχουν ή θα αναπτύξουν διαβήτη. Άλλες αυτοάνοσες ασθένειες έχουν βρεθεί σε συνδυασμό με SPS, για παράδειγμα:λεύκη . Υπάρχει αυξημένη συχνότητα εμφάνισης επιληψίας. Μία σημαντική αλλά ιδιαίτερα σπάνια παραλλαγή του SPS σχετίζεται με καρκίνο του μαστού ή του πνεύμονα. Παρόλο που το SPS είναι μια σοβαρή δυνητικά απειλητική για τη ζωή ασθένεια και ορισμένες από τις θεραπείες έχουν σοβαρές πιθανές παρενέργειες. η πορεία του SPS είναι μεταβλητή. Υπάρχουν ασθενείς οι οποίοι, με σωστή θεραπεία, μπορούν να επιστρέψουν στις δραστηριότητες που απολαμβάνουν.

Η υποξεία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα (SBE) - Subacute bacterial endocarditis (SBE)
(επίσης αποκαλούμενη lenta ενδοκαρδίτιδας) είναι ένας τύπος ενδοκαρδίτιδας (πιο συγκεκριμένα μολυσματικής ενδοκαρδίτιδας). Συνήθως προκαλείται από μια μορφή βακτηρίων streptococci viridans που ζουν κανονικά στο στόμα και στο λαιμό (Streptococcus mutans, mitis, sanguis ή milleri). Άλλα στελέχη των στρεπτόκοκκων (bovis και equines) μπορούν επίσης να προκαλέσουν υποξεία ενδοκαρδίτιδα, συνήθως σε ασθενείς που έχουν μια μορφή γαστρεντερικού καρκίνου. Πρόσθετες αιτίες είναι οι εντεροκόκκοι (λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος) και οι σταφυλόκοκκοι αρνητικοί στην κοαγκουλάση, όπως ο Staphylococcus epidermidis (δέρμα). Η υποκείμενη δομική νόσος της βαλβίδας είναι συνήθως παρούσα σε ασθενείς πριν από την εμφάνιση υποξείας ενδοκαρδίτιδας. Είναι λιγότερο πιθανό να οδηγήσει σε σηψαιμική εμβολή από ό, τι η οξεία ενδοκαρδίτιδα, αλλά η υποξεία ενδοκαρδίτιδα έχει σχετικά χαμηλή

Σύνδρομο Susac - Susac’s syndrome
Σπάνια ασθένεια που σχετίζεται με αυτοάνοσα, ακόμα άγνωστη αιτιολογία και πολλά άτομα που την βιώνουν δεν εμφανίζουν τα περίεργα συμπτώματα που ονομάζονται εδώ. Συχνά οι πάσχοντες αντιμετωπίζουν μια αλλαγή προσωπικότητας και αναπτύσσουν παράξενη και παρανοϊκή συμπεριφορά. Η ομιλία τους μπορεί να επηρεαστεί, όπως στην περίπτωση μιας γυναίκας από τα τέλη της εφηβείας που έπασχε από προβλήματα ομιλίας και προβλήματα ακοής, ενώ πολλοί βιώνουν αδυσώπητους και έντονους πονοκεφάλους και ημικρανίες, κάποια μορφή απώλειας ακοής και μειωμένη όραση. Το πρόβλημα συνήθως διορθώνεται, αλλά αυτό μπορεί να διαρκέσει έως και πέντε χρόνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα θέματα μπορεί να συγχέονται. Το σύνδρομο συνήθως προσβάλλει γυναίκες ηλικίας 18 ετών, με αναλογία θηλυκών προς αρσενικούς περιπτώσεις 2: 1.

Συμπαθητική οφθαλμία (SO) - Sympathetic ophthalmia (SO)
Είναι μια αμφίπλευρη διάχυτη κοκκιωματώδης ραγοειδίτιδα(ένα είδος φλεγμονής) και των δύο οφθαλμών μετά από τραύμα στο ένα μάτι. Μπορεί να αφήσει τον ασθενή εντελώς τυφλό. Τα συμπτώματα μπορεί να αναπτυχθούν από ημέρες έως αρκετά χρόνια μετά από ένα διεισδυτικό τραυματισμό στα μάτια. Η συμπαθητική οφθαλμία είναι σπάνια, επηρεάζοντας το 0,2% έως 0,5% των μη χειρουργικών πληγών στα μάτια και λιγότερο από 0,01% των χειρουργικών διεισδυτικών τραυμάτων στα μάτια. Δεν υπάρχουν φυλετικές ή φυλετικές διαφορές όσον αφορά την εμφάνιση SO. Τα μάτια και οι απώλειες διαμονής είναι από τα πρώτα συμπτώματα. Μόλις αναπτυχθεί το SO, η ανοσοκατασταλτική θεραπεία είναι ο βασικός άξονας της θεραπείας. Όταν ενεργοποιείται αμέσως μετά τον τραυματισμό, είναι αποτελεσματικός στον έλεγχο της φλεγμονής και στη βελτίωση της πρόγνωσης. Οι ήπιες περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστούν με τοπική εφαρμογή κορτικοστεροειδών και διαστολέων της κόρης.

Η αρτηρίτιδα του Takayasu - Takayasu’s arteritis
Χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση κατάσταση που επηρεάζει το μεγαλύτερο αιμοφόρο αγγείο στο σώμα (την αορτή) και τα κλαδιά του. Έτσι, οι επιπλοκές του Takayasu προκύπτουν άμεσα ή έμμεσα από τη βλάβη στα αιμοφόρα αγγεία. Οι αγγειίτιδες ταξινομούνται ανάλογα με το μέγεθος του εμπλεκόμενου αιμοφόρου αγγείου. Το Takayasu είναι η κλασική αγγειίτιδα "μεγάλου αγγείου". Η αρτηρίτιδα του Takayasu είναι περιστασιακά αποκαλούμενη «παλμική ασθένεια», λόγω της δυσκολίας στην ανίχνευση περιφερικών παλμών που μερικές φορές συμβαίνουν ως αποτέλεσμα των αγγειακών στενών. Ο «τυπικός» ασθενής με αρτηρίτιδα του Takayasu είναι γυναίκα ηλικίας κάτω των 40 ετών. Υπάρχει γυναικεία κυριαρχία 9: 1 σε αυτήν την ασθένεια. Παρόλο που η νόσος έχει παγκόσμια διανομή, εμφανίζεται συχνότερα στις ασιατικές γυναίκες. Η αρτηρίτιδα του Takayasu είναι μια σπάνια ασθένεια. Οι καλύτερες εκτιμήσεις της συχνότητας της ασθένειας υποδεικνύουν ότι 2 ή 3 περιπτώσεις συμβαίνουν κάθε χρόνο ανά εκατομμύριο ανθρώπων σε έναν πληθυσμό. Επειδή το TAK μπορεί να προκαλέσει καρδιακά προβλήματα, υψηλή αρτηριακή πίεση και εγκεφαλικό επεισόδιο, οι ασθενείς με TAK πρέπει να μιλήσουν στο γιατρό τους για τρόπους μείωσης του κινδύνου αυτών των σοβαρών προβλημάτων.

Χρονική αρτηρίτιδα / αρτηρίτιδα γιγαντιαίων κυττάρων - Temporal arteritis/Giant cell arteritis
Φλεγμονή και βλάβη στα αιμοφόρα αγγεία που παρέχουν αίμα στο κεφάλι. Εάν η φλεγμονή επηρεάζει τις αρτηρίες του λαιμού, του άνω μέρους του σώματος και των βραχιόνων, ονομάζεται αρτηρίτιδα γιγαντιαίων κυττάρων. Η χρονική, η τεράστια κυτταρική και η κρανιακή αρτηρίτιδα εμφανίζονται όταν μια ή περισσότερες αρτηρίες φλεγμονώνονται, διογκώνονται και τρυφερά. Η χρονική αρτηρίτιδα εμφανίζεται συχνά στις αρτηρίες γύρω από τους ναούς (χρονικές αρτηρίες). Αυτά τα αγγεία ξεχωρίζουν από την καρωτιδική αρτηρία στο λαιμό. Ωστόσο, η κατάσταση μπορεί να εμφανιστεί σε μεσαίες έως μεγάλες αρτηρίες σε άλλα μέρη του σώματος. Η αιτία της πάθησης είναι άγνωστη. Πιστεύεται ότι οφείλεται εν μέρει σε μια ελαττωματική ανοσοαπόκριση. Η διαταραχή έχει συνδεθεί με σοβαρές λοιμώξεις και τη χρήση υψηλών δόσεων αντιβιοτικών. Το πρόβλημα μπορεί να εμφανιστεί με ή μετά από άλλη φλεγμονώδη διαταραχή γνωστή ωςρευματική πολυμυαλγία . Η αρτηρίτιδα γιγαντιαίων κυττάρων εμφανίζεται σχεδόν πάντα σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών. Είναι σπάνιο σε άτομα αφρικανικής καταγωγής. Η κατάσταση μπορεί να τρέξει σε οικογένειες. Μερικά κοινά συμπτώματα αυτού του προβλήματος είναι ο πονοκέφαλος στη μία πλευρά του κεφαλιού ή στο πίσω μέρος του κεφαλιού και η τρυφερότητα όταν αγγίζετε το τριχωτό της κεφαλής. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν μια πλήρη ανάκαμψη, αλλά η θεραπεία μπορεί να χρειαστεί για 1 έως 2 χρόνια ή περισσότερο. Η κατάσταση μπορεί να επιστρέψει αργότερα. Μπορεί να προκληθεί βλάβη σε άλλα αιμοφόρα αγγεία του σώματος, όπως ανευρύσματα (αερόβια αγγεία). Αυτή η ζημιά μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλικό επεισόδιο στο μέλλον.

Σύνδρομο Tolosa-Hunt (THS) - Tolosa-Hunt syndrome (THS)
Σπάνια αυτοάνοση διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σοβαρούς και μονομερείς πονοκεφάλους με εξωφθάλμιες παρενέργειες, που συνήθως περιλαμβάνουν το τρίτο, τέταρτο, πέμπτο και έκτο κρανιακό νεύρο και πόνο γύρω από τις πλευρές και το πίσω μέρος του ματιού, μαζί με αδυναμία και παράλυση (οφθαλμοπληγία) ορισμένους οφθαλμικούς μυς. Η ακριβής αιτία του THS δεν είναι γνωστή, αλλά η διαταραχή πιστεύεται ότι είναι και συχνά υποτίθεται ότι σχετίζεται με φλεγμονή των περιοχών πίσω από τα μάτια. Τα συμπτώματα συνήθως περιορίζονται στη μία πλευρά του κεφαλιού και στις περισσότερες περιπτώσεις το άτομο που πάσχει από έντονο, οξύ άσθμα και παράλυση των μυών γύρω από το μάτι. Τα συμπτώματα μπορεί να υποχωρήσουν χωρίς ιατρική παρέμβαση, αλλά επαναλαμβάνονται χωρίς ένα αξιοπρόσεχτο σχέδιο. Η πρόγνωση της THS θεωρείται συνήθως καλή. Οι ασθενείς ανταποκρίνονται συνήθως σε κορτικοστεροειδή και μπορεί να εμφανιστεί αυθόρμητη ύφεση, αν και η κίνηση των οφθαλμικών μυών μπορεί να παραμείνει κατεστραμμένη. Περίπου το 30-40% των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία για THS παρουσιάζουν υποτροπή.

Διακεντρική μυελίτιδα - Transverse myelitis
Νευρολογική διαταραχή που προκαλείται από φλεγμονή και στις δύο πλευρές ενός επιπέδου ή τμήματος του νωτιαίου μυελού. Ο όρος μυελίτιδα αναφέρεται στη φλεγμονή του νωτιαίου μυελού. εγκάρσια απλά περιγράφει τη θέση της φλεγμονής, δηλαδή, σε όλο το πλάτος του νωτιαίου μυελού. Οι επιθέσεις φλεγμονής μπορούν να καταστρέψουν ή να καταστρέψουν τη μυελίνη, τη λιπαρή μονωτική ουσία που καλύπτει τις ίνες των νευρικών κυττάρων. Αυτή η βλάβη προκαλεί ουλές του νευρικού συστήματος που διακόπτουν τις επικοινωνίες μεταξύ των νεύρων στο νωτιαίο μυελό και στο υπόλοιπο σώμα. Τα συμπτώματα της εγκάρσιας μυελίτιδας περιλαμβάνουν απώλεια της λειτουργίας του νωτιαίου μυελού σε αρκετές ώρες έως αρκετές εβδομάδες. Αυτό που συνήθως ξεκινάει από ξαφνική εμφάνιση χαμηλότερου πόνου στην πλάτη, μυϊκής αδυναμίας ή ανώμαλων αισθήσεων στα δάχτυλα των ποδιών και των ποδιών μπορεί γρήγορα να προχωρήσει σε σοβαρότερα συμπτώματα, όπως η παράλυση, η κατακράτηση ούρων, και απώλεια ελέγχου του εντέρου. Η εγκάρσια μυελίτιδα συχνά αναπτύσσεται μετά από ιογενείς λοιμώξεις και θεωρείται ότι σχετίζεται αυτοάνοσα. Αν και ορισμένοι ασθενείς αναρρώνουν από εγκάρσια μυελίτιδα με δευτερεύοντα ή δευτερεύοντα προβλήματα, άλλα υποφέρουν από μόνιμες βλάβες που επηρεάζουν την ικανότητά τους να εκτελούν συνηθισμένες καθημερινές δραστηριότητες. Οι περισσότεροι ασθενείς θα έχουν μόνο ένα επεισόδιο εγκάρσιας μυελίτιδας. ένα μικρό ποσοστό μπορεί να έχει υποτροπή. Η εγκάρσια μυελίτιδα εμφανίζεται σε ενήλικες και παιδιά, και στα δύο φύλα και σε όλες τις φυλές. Δεν υπάρχει προφανής οικογενειακή προδιάθεση. Μια μέγιστη συχνότητα εμφάνισης (ο αριθμός των νέων περιπτώσεων ανά έτος) εμφανίζεται μεταξύ 10 και 19 ετών και 30 και 39 ετών. Παρόλο που μόνο μερικές μελέτες έχουν εξετάσει τα ποσοστά εμφάνισης, εκτιμάται ότι περίπου 1.400 νέες περιπτώσεις εγκάρσιας μυελίτιδας διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες,

Διαβήτης τύπου 1 - Type 1 diabetes
Ο διαβήτης σημαίνει τη γλυκόζη του αίματός σας ή το σάκχαρο του αίματος, τα επίπεδα είναι πολύ υψηλά. Με το διαβήτη τύπου 1, το πάγκρεας δεν κάνει ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που βοηθά τη λήψη γλυκόζης στα κύτταρα σας για να τους δώσει ενέργεια. Χωρίς ινσουλίνη, η γλυκόζη παραμένει στο αίμα σας. Με τον καιρό, η υψηλή γλυκόζη στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα με την καρδιά, τα μάτια, τα νεφρά, τα νεύρα και τα ούλα και τα δόντια. Ο διαβήτης τύπου 1 συμβαίνει συχνότερα σε παιδιά και νέους ενήλικες, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ διψασμένα, συχνά ούρα συχνά, να αισθάνονται πολύ πεινασμένα ή κουρασμένα, να χάσουν βάρος χωρίς να προσπαθούν, να έχουν πληγές που θεραπεύονται αργά, να έχουν ξηρό, φαγούρα δέρμα, να χάνουν το αίσθημα στα πόδια σας ή να έχουν τσούξιμο στα πόδια σας και να έχουν θολή όραση. Μια εξέταση αίματος μπορεί να αποδειχθεί εάν έχετε διαβήτη. Αν το κάνετε, θα χρειαστεί να πάρετε ινσουλίνη για το υπόλοιπο της ζωής σας.

Η ελκώδης κολίτιδα (UC) - Ulcerative colitis (UC)
Αυτοάνοση που σχετίζεται με ασθένεια που προκαλεί φλεγμονή και πληγές, που ονομάζονται έλκη, στην επένδυση του ορθού και του παχέος εντέρου. Πρόκειται για μια ομάδα ασθενειών που ονομάζονται φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου. UC μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως ξεκινάει μεταξύ 15 και 30 ετών. Τείνει να τρέχει σε οικογένειες. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι ο πόνος στην κοιλιά και το αίμα ή το πύον στη διάρροια. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν, αναιμία, σοβαρή κόπωση, απώλεια βάρους, απώλεια όρεξης, αιμορραγία από το ορθό, πληγές στο δέρμα, πόνο στις αρθρώσεις και ανεπάρκεια ανάπτυξης στα παιδιά. Περίπου τα μισά άτομα με UC έχουν ήπια συμπτώματα. Οι γιατροί χρησιμοποιούν εξετάσεις αίματος, δοκιμές κοπράνων, κολονοσκόπηση ή σιγμοειδοσκόπηση και εξετάσεις απεικόνισης για τη διάγνωση του UC. Πολλοί τύποι φαρμάκων μπορούν να τον βοηθήσουν να τον ελέγξει. Μερικοί άνθρωποι έχουν μακρές περιόδους ύφεσης, όταν δεν έχουν συμπτώματα. Σε σοβαρές περιπτώσεις,

Μη διαφοροποιημένη ασθένεια συνδετικού ιστού (UCTD) - Undifferentiated connective tissue disease (UCTD)
Μια συστηματική αυτοάνοση ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι το φυσικό ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού δεν συμπεριφέρεται κανονικά. Αντί να χρησιμεύει στην καταπολέμηση λοιμώξεων όπως τα βακτήρια και οι ιοί, το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται. Στο UCTD, η αυτοανοσία μπορεί να προκαλέσει το ανοσοποιητικό σύστημα να επιτεθεί σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος με αποτέλεσμα ποικίλα προβλήματα. Η φράση "ασθένεια του συνδετικού ιστού" χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις ασθένειες του ανοσοποιητικού συστήματος που αντιμετωπίζονται κυρίως από τους ρευματολόγους. Αυτές αντιπροσωπεύουν συστηματικές αυτοάνοσες ασθένειες που συχνά περιλαμβάνουν τις αρθρώσεις, τους χόνδρους, τους μύες και το δέρμα. Μπορούν επίσης να εμπλέκουν οποιοδήποτε άλλο σύστημα οργάνων όπως τα μάτια, την καρδιά, τους πνεύμονες, τα νεφρά, τον γαστρεντερικό σωλήνα, το μυελό των οστών, το νευρικό σύστημα και τα αιμοφόρα αγγεία. Παραδείγματα ασθενειών συνδετικού ιστού περιλαμβάνουν λύκο ,σκληροδερμία , ρευματοειδή αρθρίτιδα , σύνδρομο Sjogren , μυοσίτιδα και αγγειίτιδα . Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν χαρακτηριστικά ασθένειας του συνδετικού ιστού. Ωστόσο, δεν πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια που έχουν καθοριστεί για οποιαδήποτε ασθένεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συχνά θεωρείται ότι έχουν «αδιαφοροποίητη» ασθένεια συνδετικού ιστού. Με την πάροδο του χρόνου, τα άτομα με UCTD μπορεί να εξελιχθούν σε μία από τις πιο συγκεκριμένες ασθένειες του συνδετικού ιστού, όπως ο λύκος , το Sjögren ή το σκληρόδερμα .

Ραγοειδίτιδα - Uveitis
Οίδημα και ερεθισμός του uvea, του μεσαίου στρώματος του ματιού. Το uvea παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της παροχής αίματος στον αμφιβληστροειδή. Η ραγοειδίτιδα μπορεί να προκληθεί από αυτοάνοσες διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας ή της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας. Μπορεί επίσης να προκληθεί από μόλυνση ή έκθεση σε τοξίνες. Σε πολλές περιπτώσεις, η αιτία είναι άγνωστη. Η πιο κοινή μορφή ραγοειδίτιδας είναι η πρόσθια ραγοειδίτιδα. Αυτό συνεπάγεται φλεγμονή στο μπροστινό μέρος του ματιού. Συχνά ονομάζεται ιρίτιδα επειδή συνήθως επηρεάζει μόνο την ίριδα, το έγχρωμο τμήμα του ματιού. Η διαταραχή μπορεί να επηρεάσει μόνο ένα μάτι. Η φλεγμονή μπορεί να συνδέεται με αυτοάνοσες ασθένειες, αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν σε υγιείς ανθρώπους. Είναι πιο συχνή στους νέους και τους μεσήλικες. Τα συμπτώματα μπορεί να αναπτυχθούν γρήγορα και μπορεί να περιλαμβάνουν: θολή όραση, σκοτεινά, επιπλέουσες κηλίδες στην όραση, πόνο στο μάτι, ερυθρότητα του οφθαλμού και ευαισθησία στο φως. Με τη σωστή θεραπεία, οι περισσότερες επιθέσεις της πρόσθιας ραγοειδίτιδας εξαφανίζονται σε λίγες μέρες έως εβδομάδες. Ωστόσο, το πρόβλημα συχνά επιστρέφει. Η φλεγμονή που σχετίζεται με την οπίσθια ραγοειδίτιδα μπορεί να είναι 1

Αγγειίτιδα - Vasculitis
Αυτοάνοση φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων. Συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται κατά λάθος στο αιμοφόρο αγγείο. Μπορεί να συμβεί λόγω λοίμωξης, φαρμάκου ή άλλης ασθένειας. Η αιτία είναι συχνά άγνωστη. Η αγγειίτιδα μπορεί να επηρεάσει τις αρτηρίες, τις φλέβες και τα τριχοειδή αγγεία. Οι αρτηρίες είναι αγγεία που μεταφέρουν αίμα από την καρδιά στα όργανα του σώματος. Οι φλέβες είναι τα αγγεία που μεταφέρουν το αίμα πίσω στην καρδιά. Τα τριχοειδή αγγεία είναι μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία που συνδέουν τις μικρές αρτηρίες και φλέβες. Όταν ένα αιμοφόρο αγγείο φλεγμονώδη, μπορεί να στενεύσει, καθιστώντας πιο δύσκολο το αίμα να περάσει, να κλείσει τελείως έτσι ώστε το αίμα να μην μπορεί να περάσει ή να τεντωθεί και να αποδυναμωθεί τόσο πολύ ώστε να διογκωθεί. Η διόγκωση ονομάζεται ανεύρυσμα. Αν εκραγεί, μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνη αιμορραγία στο εσωτερικό του σώματος. Τα συμπτώματα της αγγειίτιδας μπορεί να διαφέρουν, αλλά συνήθως περιλαμβάνουν πυρετό, πρήξιμο και γενική αίσθηση ασθένειας. Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι να σταματήσει η φλεγμονή. Τα στεροειδή και άλλα φάρμακα για τη διακοπή της φλεγμονής είναι συχνά χρήσιμα.

Λεύκη - Vitiligo
Η λεύκη προκαλεί λευκά μπαλώματα στο δέρμα σας. Μπορεί επίσης να επηρεάσει τα μάτια, το στόμα και τη μύτη σας. Εμφανίζεται όταν τα κύτταρα που δίνουν στο δέρμα το χρώμα τους καταστρέφονται. Κανείς δεν ξέρει τι τους καταστρέφει. Είναι πιο συχνή σε άτομα με αυτοάνοσες ασθένειες, και μπορεί να τρέξει σε οικογένειες. Αρχίζει συνήθως πριν από την ηλικία των 40 ετών. Τα λευκά μπαλώματα είναι πιο συχνά όταν το δέρμα σας εκτίθεται στον ήλιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μπαλώματα εξαπλώνονται. Η λεύκη μπορεί να προκαλέσει νωρίς στα μαλλιά σας γκρι. Εάν έχετε σκοτεινό δέρμα, μπορεί να χάσετε χρώμα στο στόμα σας. Η χρήση αντηλιακού θα βοηθήσει στην προστασία του δέρματός σας και τα καλλυντικά μπορούν να καλύψουν τα μπαλώματα. Οι θεραπείες για τη λεύκη περιλαμβάνουν φάρμακα, φωτοθεραπεία και χειρουργική επέμβαση. Δεν είναι κάθε θεραπεία κατάλληλη για όλους. Πολλοί έχουν παρενέργειες. Μερικοί παίρνουν πολύ χρόνο. Μερικοί δεν δουλεύουν πάντα.

Νόσος Vogt-Koyanagi-Harada - Vogt-Koyanagi-Harada Disease
Σπάνια ασθένεια άγνωστης προέλευσης που επηρεάζει πολλά συστήματα του σώματος, όπως τα μάτια, τα αυτιά, το δέρμα και την κάλυψη του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού (meninges). Το πιο αισθητό σύμπτωμα είναι η ταχεία απώλεια της όρασης. Μπορεί επίσης να υπάρχουν νευρολογικές ενδείξεις όπως σοβαρός πονοκέφαλος, ίλιγγος, ναυτία και υπνηλία. Η απώλεια της ακοής και η απώλεια μαλλιών (αλωπεκία) και το χρώμα του δέρματος μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια της ημέρας, με λεύκανση (απώλεια χρωματισμού) των μαλλιών και των βλεφαρίδων (πόλωση)
https://www.aarda.org/diseaselist/