Η έλευση του Χριστού αποτέλεσε στην πρόσφατη ιστορία της ανθρωπότητας έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς εξέλιξής της. Μέσα από την ιστορική της επίδραση διαμόρφωσε τις ιδέες και τα πιστεύω εκατομμυρίων ανθρώπων για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, ενώ η συμβολή της στην αλλαγή στα ήθη τα έθιμα, τον τρόπο ζωής, την κουλτούρα και την τέχνη είναι ανυπολόγιστη. Ακόμα και για εκείνους που δεν τοποθετούν τον εαυτό τους στην κατηγορία των “πιστών” η επίδραση του Χριστού στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι αδιαμφισβήτητη.
Βλέποντας την έλευση του Χριστού μέσα από την προοπτική των αστρολογικών Εποχών, μπορούμε να τη συνδέσουμε με σύμβολα και ιδέες των Αστρολογικών Εποχών στις οποίες επέδρασε. Γέννημα της Αστρολογικής Εποχής του Κριού, ο λόγος και ο συμβολισμός του Χριστού προοριζόταν να μετασχηματίσει τον ιδανικό άνθρωπο της εποχής του Κριού σε κάτι καινούριο, το ιδανικό της εποχής των Ιχθύων. Αν και κατά άλλους η εποχή των Ιχθύων μπήκε στο τέλος του 5ου αιώνα μ.Χ με την πτώση της Ρώμης, την απώλεια της γνώσης και την έλευση του Μεσαίωνα, η προετοιμασία της ξεκίνησε περίπου 500 χρόνια νωρίτερα κατά τον ίδιο τρόπο που και η εποχή του Υδροχόου άρχισε να προετοιμάζεται από το 2ο μισό του 20ου αιώνα.
Με το πέρασμα από την Εποχή του Κριού στην Εποχή των Ιχθύων, ο πολεμιστής και εξερευνητής της εποχής του Κριού δίνει τη θέση του στο σχολαστικό μελετητή και πιστό της εποχής των Ιχθύων, ενώ ενδιαφέρον έχει και η μελέτη της θέσης της γυναίκας, εάν υποθέσουμε ότι αντιστοιχεί στο αντίθετο ζώδιο από αυτό της αστρολογικής Εποχής. Η Ιέρεια – Ζυγός γίνεται Παρθένος την εποχή των Ιχθύων και η ανώτατη θεά – σύζυγος δίνει τη θέση της στην αμόλυντη μητέρα. Οι παλιές μορφές της γυναίκας – ιέρειας και της γυναίκας – ερωμένης γίνονται παραδείγματα προς αποφυγή κι αντικαθίστανται από τη γυναίκα – μάγισσα και τη γυναίκα – πόρνη.
Πέρα από τη θέση της γυναίκας όμως και οι ίδιες οι θρησκείες γίνονται παγκόσμιες, καθώς το ζώδιο των Ιχθύων αλλά και το επόμενό του, το ζώδιο του Υδροχόου είναι ζώδια πανανθρώπινα. Οι θρησκείες εμπνέονται από φανατισμό και αφοσίωση μέχρι θανάτου, ενώ και οι ιδεολογίες του 20ου αιώνα και οι σύγχρονες επιστημονικοφανείς θρησκείες (π.χ. βλέπε scientology, new age religions, UFO) ή ακόμη και η παγκόσμια εξάπλωση και “πίστη” στην ψυχανάλυση δείχνουν να μην είναι τίποτα άλλο παρά προσπάθειες δημιουργίας μίας νέας παγκόσμιας θρησκείας, καθώς η Εποχή των Ιχθύων αρχίζει και μπολιάζεται από την επιστήμη της Εποχής του Υδροχόου.
Η ζωή του Χριστού – Ιστορικό Πλαίσιο
Υπάρχουν κυρίως δύο πηγές που δείχνουν τη μετάβαση που επιχειρείται μέσα από το χριστιανικό λόγο από τη μία Εποχή στην άλλη. Είναι οι ρήσεις και οι αναφορές που αποδίδονται στον ίδιο το Χριστό και οι συμβολισμοί της Εποχής γενικότερα που παραπέμπουν στα ζώδια του Κριού και των Ιχθύων. Οι αστρολογικές Εποχές συνδέονται γενικότερα με θέματα λατρείας και συμβολισμών. Την Εποχή των Διδύμων για παράδειγμα λέγεται ότι ο άνθρωπος εφηύρε για πρώτη φορά τη γραφή και ξεκίνησε τις μεγάλες μετακινήσεις του από ήπειρο σε ήπειρο. Αντίστοιχα την εποχή του Ταύρου, δημιουργήθηκαν κοινωνίες αγροτικές, εγκατεστημένες μόνιμα σε γόνιμες περιοχές, με θρησκείες που είχαν σαν κέντρο τους τη λατρεία του Ταύρου (Ταύρος=Όσιρις, Ταύρος=Ταυροκαθάψια, μινωική λατρεία κλπ), αλλά και τη λατρεία της γυναίκας ως πηγής τροφής (Γαία, Μητέρα Θεά) και ηδονής. Η γυναίκα – μάγισσα λατρεύτηκε επίσης σαν αντίθετο πρότυπο από αυτό του Ταύρου, σαν η γυναίκα – σκορπιός.
Να σημειωθεί πάντως ότι η λατρεία του Ταύρου αναγεννήθηκε για ένα διάστημα με την άνοδο του Μιθραϊσμού, ενώ και σήμερα παρουσιάζονται έθιμα στην Ιταλία και την Ισπανία (ταυρομαχίες) που είναι κατάλοιπα της λατρείας του. Από την άλλη πλευρά δεν είναι τυχαίο ότι ο Μωϋσής στην Παλαιά Διαθήκη, όταν κατεβαίνει από το όρος Σινά, βλέπει τους συμπατριώτες του να λατρεύουν το Χρυσό Μόσχο, τον οποίο και καταστρέφει, σημάδι για το πέρασμα από τις θρησκείες του Ταύρου στις θρησκείες της Εποχής του Κριού.
Την Εποχή του Ταύρου ο άνθρωπος ανέπτυξε την καλλιέργεια της Γης και τα κράτη με τη μεγάλη ισχύ ήταν τα κράτη με μεγάλη αγροτική καλλιέργεια όπως η Αίγυπτος. Αντίθετα, την εποχή του Κριού, εμφανίζονται οι πολεμικές νομαδικές φυλές, οι οποίες επιτίθενται και κυριεύουν βασίλεια με τη δύναμη των όπλων. Επίσης η θρησκεία γίνεται πιο εκλογικευμένη, συνδεόμενη με τη φιλοσοφία και περνώντας μέσα από τη λογική του Κριού, ενώ την εποχή του Ταύρου η θρησκεία ήταν απτή και περνούσε μέσα από τη λατρεία των αντικειμένων.
Ο Μωϋσής και ο Αβραάμ (το αρχικό του όνομα Αβράμ παραπέμπει στη λέξη ram που υποδηλώνει τον Κριό, ενώ ο ήρωας Ράμα, γενάρχης των αρχαίων Ινδών έχει όνομα που συγγενεύει ονοματολογικά με την ίδια ρίζα) θα μπορούσαν να θεωρηθούν ηγέτες της μετάβασης προς την νέα εποχή του Κριού.
Κατά τον ίδιο τρόπο που οι Εποχές του Ταύρου και του Κριού διαχωρίζονται μεταξύ τους και η μετάβαση από τη μία στην άλλη θα μπορούσε να ιδωθεί μέσα από κείμενα, όπως η Παλαιά Διαθήκη, ο λόγος του Χριστού – ή τουλάχιστον ο λόγος που αποδίδεται σε αυτόν μέσα από τα Ευαγγέλια – μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε την εποχή της μετάβασης της κοινωνίας από την εποχή των πολεμιστών στην εποχή των δασκάλων και των πιστών. Την Εποχή των Ιχθύων απομυθοποιείται ο Ήρωας και το ιδανικό του να πεθαίνει κανείς στη μάχη και εξιδανικεύεται ο πιστός και ο Μάρτυρας. Στην τότε ανεπτυγμένη ανθρωπότητα υπάρχουν ήδη λατρείες, όπως οι Επικούρειοι που προσφέρουν ελεημοσύνη και κοινά γεύματα, καθώς και θρησκείες μαρτύρων, όπως ο Μιθραϊσμός και ο Ορφισμός. Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία έχει ήδη αρχίσει να προετοιμάζει τον άνθρωπο να στραφεί μακριά από τη φύση, αλλά προς τον εαυτό του και να αρχίσει μία εσωστρεφή διαδικασία αυτοανάλυσης.
Οι τότε γνωστοί ήρωες όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες περνούν στη σφαίρα του θείου, λατρευόμενοι ως Θεοί και δημιουργώντας παγκοσμιοποιημένες θρησκείες. Η ίδια η επιθυμία των ρωμαίων αυτοκρατόρων να λατρευτούν ως Θεοί ή να δημιουργήσουν μία θρησκεία συνεκτική για το κράτος τους δείχνει ότι η υποστηρικτική δύναμη των κοινωνιών περνάει πλέον από τη δύναμη των όπλων στη δύναμη της πίστης. Η άρνηση των μαρτύρων να υποταχτούν στη βία, η μαζική απομάκρυνση των διανοουμένων από τις τάξεις της ρωμαϊκής διοίκησης και η προσχώρηση τους στις διάφορες θρησκείες, η αναβίωση παλιών θρησκειών των Βαβυλωνίων και της Αιγύπτου και η επέκτασή τους σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο δείχνει πως η δύναμη της πίστης καταλύει κρατικές οντότητες και δημιουργεί νέες κοινωνίες.
Συμβολισμοί μέσα από τη ζωή του Ιησού
Εκτός από τις γενικότερες συνθήκες ζωής της εποχής που περιγράφουν γενικά τη μετάβαση από τη μία Εποχή στην άλλη, υπάρχουν πολλές αναφορές στο Χριστό που δείχνουν συμβολικά αυτή τη μετάβαση. Ο Ιησούς, ως Αμνός του Θεού, υποδηλώνει ότι προέρχεται από μία εποχή πολεμιστών και νομάδων, όμως οι απόστολοι που επέλεξε ήταν άνθρωποι της αλιείας, δείχνοντας ότι η νέα εποχή που έφερνε θα χτιζόταν πάνω σε άλλες βάσεις και με άλλους ανθρώπους. Ο Χριστός πέρασε στην εποχή της διδασκαλίας του βαπτιζόμενος μέσα στο νερό, ενώ αποκαλούσε τους αποστόλους του ψαράδες ψυχών.
Ας μην ξεχνούμε επίσης ότι ο Χριστός γεννήθηκε από την Παρθένο, μία μητέρα – σύμβολο που θυμίζει στις ιδιότητες της πολύ έντονα τις ιδιότητες του ζωδίου της Παρθένου ή ότι οι πρώτοι χριστιανοί αναγνωρίζονταν μεταξύ τους σχεδιάζοντας στο χώμα ένα ψάρι, καθώς η λέξη ΙΧΘΥΣ λειτουργούσε ως αρτικόλεξο της πρότασης Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ. Ας θυμηθούμε επίσης ότι ο ίδιος έθεσε ως κορυφή της διδασκαλίας του την παγκόσμια και ανιδιοτελή αγάπη, ότι συγχωρούσε τις αμαρτίες και καλούσε τους ανθρώπους στη μετάνοια και την εξομολόγηση. Όλες αυτές οι ιδιότητες της διδασκαλίας τους είναι συνδεδεμένες με την εσωστρέφεια και τις ιδιότητες του ζωδίου των Ιχθύων.
Η ζωή του Χριστού γεμίζει επίσης με γεγονότα που μπορούν να συνδεθούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με συμβολισμούς των Ιχθύων. Η υπέρτατη Θυσία, η Σταύρωση, η προβολή του ως παγκόσμιου Σωτήρα που απαλλάσσει συλλογικά την ανθρωπότητα από την αμαρτία, συμβολικά θαύματα, όπως το περπάτημα στη λίμνη Τιβεριάδα, η μετατροπή του νερoύ σε κρασί, ο χορτασμός των πεντακισχιλίων με ψωμί και ψάρι συνδέονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με λέξεις κλειδιά που αποδίδονται στους Ιχθύς. Ο θάνατος, η κάθοδος στον Κάτω Κόσμο, η Ανάσταση και η Ανάληψη του συμπληρώνουν την εικόνα του σωτήρα που βυθίζεται στην ύλη (κάτω κόσμος) για να ανεβάσει και πάλι το πνεύμα (ανθρωπότητα) και να το εισάγει σε ένα νέο κύκλο εξέλιξης, απαλλαγμένο από τα βαρίδια των λαθών του παρελθόντος με απώτερο στόχο την απαλλαγή από τον κύκλο της επαναγέννησης.
Υπό μία έννοια η ίδια η ζωή του Χριστού, αν και δεν είναι πια παραδεκτό από την εκκλησία, θυμίζει σε πολλές περιπτώσεις τον κύκλο της επαναγέννησης του ανθρώπου, που συνδέεται στενά με το ζώδιο των Ιχθύων, το ζώδιο που η ζωή χάνεται στη θάλασσα της ύλης για να επιστρέψει και πάλι με νέα πνοή για μία νέα ενσάρκωση. Μόνο που εδώ ο κύκλος της επαναγέννησης θα μπορούσε να αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα ή τουλάχιστον αυτό που ονομάζουμε δυτικό άνθρωπο (καθώς για πολλούς μελετητές οι φυλές των ανθρώπων έχουν και κάθε μία το δικό της φυλετικό Αβατάρ ή Σωτήρα).
Εϊναι γεγονός βέβαια ότι με την εμφάνιση προσωπικοτήτων στην παγκόσμια ιστορία, όπως αυτή του Χριστού, η πραγματικότητα και ο μύθος συχνά συγχέονται και δύσκολα κανείς μπορεί να διακρίνει τι ειπώθηκε πραγματικά και τι όχι. Σε πολλές περιπτώσεις λεγόμενα και γεγονότα αποδίδονται εκ των υστέρων στις προσωπικότητες αυτές, όπως έχει γίνει παλαιότερα και με τον Όμηρο, το Σωκράτη και το Μέγα Αλέξανδρο. Επιπλέον, καθώς οι εποχές αλλάζουν αλλάζουν και τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στους ίδιους μας τους θεούς και ήρωες. Ο Χριστός της Εποχής των Ιχθύων είναι ο φιλεύσπλαχνος, ο σωτήρας, ο μάρτυρας για χάρη του κόσμου, όσο περνάμε όμως στην εποχή του Υδροχόου αρχίζουν και τονίζονται άλλες πλευρές της μορφής του, όπως η επαναστατικότητα του, η αντίθεση του στο κατεστημένο και η ίδρυση μίας κοινότητας κοινοκτημοσύνης και αλληλοβοήθειας.
Συμπέρασμα
Το συμπέρασμα μας ίσως θα μπορούσε να είναι ότι κάθε μορφή που εμφανίζεται στην ιστορία στο μεταίχμιο αστρολογικών Εποχών εκφράζει τις εποχές που εμφανίζεται, αλλά ταυτόχρονα αναλαμβάνει και την ευθύνη να “οδηγήσει” την ανθρωπότητα σε νέες κατευθύνσεις και να σπείρει το σπόρο μίας νέας Εποχής. Ο σπόρος αυτός φυτρώνει και καλλιεργείται από τους ανθρώπους για διάστημα χιλιετηρίδων, μέχρι που οι μορφές αυτές γίνονται πια σύμβολα που ξυπνούν στον άνθρωπο και την κοινωνία τις αξίες που χρειάζονται σε κάθε περίοδο για να επιτύχουν την εξέλιξη την κοινωνική πρόοδο.
Το ερώτημα για το αν ο Χριστός ήταν όντως αυτός έχουμε μάθει ότι ήταν κι αν είπε και έκανε όσα του αποδίδονται δε θα απαντηθεί ενδεχομένως ποτέ, η επίδραση της μορφής του όμως στην παγκόσμια ιστορία θα παραμείνει αξέχαστη και καταγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.
Βασίλης Παπαδολιάς
astro.auth.gr/elaset/hela…mosxoforos.doc
www.corfubiz.com/index.php
usbible.com/Astrology/bible_dates.Bible Dates
astrosoftware.com/AquariusPiscesAge.htm”_The Age of Pisces and the Age of Aquarius
souledout.org/cosmology/a…itionages.html
greatdreams.com/ages.htm_THE GRAND AGES AND THE COMING OF AQUARIUS
usbible.com/Astrology/whe…jesus_born.htm”
thezodiac.com/weird/jesuscapricorn.htm”_Was Jesus A Capricorn?
cana.userworld.com/cana_pisean3.html”_CANA – Pisean Jesus
drturi.com/news/1131333406.html_The Age Of Pisces and Jesus Mythology
astrodynamics.net/Articles/DaVinciCode
atlantisrising.com/issue4/ar4astro.html”_AR4 Astrology
tsl.org/masters/jesus/mission.htm”_Jesus Christ – who he was and what his mission meant
missionsaintgermain.com/id10.html”_Jesus, the forgotten Master
eastkingdom.org/artsci/ar…astrology
crystallotus.com
0 Σχόλια