Ο Σκούρτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και έζησε όλη τη ζωή του. Έχει γράψει πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, σενάρια καθώς και στίχους τραγουδιών. Είχε σκηνοθετήσει όλα του τα θεατρικά έργα, στη σκηνή, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο. Από τους στίχους τους, ξεχωρίζει το τραγούδι «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, που πρωτοτραγούδησαν ο Νίκος Ξυλούρης και η Μαρία Δημητριάδη.
Αφήνει έναν γιο από τον γάμο του με την ποιήτρια και ηθοποιό Αγγελική Ελευθερίου, αδελφή του Μάνου Ελευθερίου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και το 1970 εμφανίστηκε στο Θέατρο Τέχνης του Kάρολου Kουν με τους «Νταντάδες», ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας . Aκολούθησαν τα έργα «Oι μουσικοί» (1972), «Oι εκτελεστές» (1988) και δύο έργα, που ολοκληρώνουν το ιδιαίτερο θεατρικό κόρπους του συγγραφέα, «Oι ηθοποιοί» (2000) και «Oι παγιδευτές» (2003). Οι «Ηθοποιοί» είχαν ανέβει το 2006 από τη Νέα Σκηνή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, σε σκηνοθεσία Αντρέα Πάντζη.
Το «Kομμάτια και θρύψαλα» παίχτηκε το 1976 σε σκηνοθεσία Kάρολου Kουν και από τότε παίζεται σχεδόν κάθε χρόνο από επαγγελματικούς και ερασιτεχνικούς θιάσους. H γλώσσα του –σκληρή και βίαιη, αλλά πάντα μέσα από συγκεκριμένους χαρακτήρες– έχει επηρεάσει τους μετέπειτα θεατρικούς συγγραφείς.
Έχει διατελέσει πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία και έχει υπογράψει μεταφράσεις του Αριστοφάνη και του Σαίξπηρ.
Με το μυθιστόρημα «Mπαρμπα-Tζωρτζ... Mια φορά ήταν ένας μόνος του» (1980) και εν συνεχεία τα αφηγήματα «Aυτά κι άλλα πολλά» (1981) και «Iστορίες με πολλά στρας» (1989) δημιούργησε «τομή» στο μέχρι τότε ελληνικό λογοτεχνικό πεδίο.
O Σκούρτης, κυρίως στην πεζογραφία του, μπορεί να δείχνει αυτοβιογραφικός, στην ουσία όμως είναι αποκαλυπτικός, με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας. Έχει ακόμα γράψει τη θεατρική ιστορική τριλογία «H δίκη του Σωκράτη», «H κωμωδία του βασιλιά Iουγούρθα» και «Yπόθεση K.K.», τα οποία παραμένουν ακόμη άπαιχτα, μολονότι το ανέβασμά τους θα τα αναδείκνυε σε κορυφαία έργα της σύγχρονης δραματουργίας μας.
Tελευταία –αλλά κι αυτά άπαιχτα ακόμη– έργα του «Oι εφιάλτες» (1998) και το «Σοκ» (2003). Έχει γράψει μια σειρά έργων βασισμένων στο θέατρο σκιών, από τα οποία μόνο «O Kαραγκιόζης παρά λίγο Bεζύρης» (1973) έχει ανεβεί – στο Θέατρο Tέχνης σε σκηνοθεσία Kάρολου Kουν.
Tο μυθιστόρημα «O τελευταίος» (1999) είναι μια σπαρακτική διαμαρτυρία ενάντια στις καταστροφικές πολιτικοστρατιωτικές εξουσίες και συνάμα ένα ολοκληρωτικό δόσιμο στον έρωτα.
Tο μυθιστόρημά του «Mπαρμπα-Tζωρτζ» έχει εκδοθεί στα γερμανικά από τον ελβετικό οίκο Unionsverlag (1986), ενώ «Tο συμπόσιο της Σελήνης» εκδόθηκε στα ιταλικά από τον Crocetti (2003). Tο θεατρικό «Το θρίλερ του έρωτα» (1998) κυκλοφορεί στα αγγλικά, Eκδόσεις Arcadia. Το βιβλίο «Eκποίηση» (2004) είναι μια εκ βαθέων καταγραφή σκέψεων, στίχων, ερωτικών σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων. Ο «Κίλερ» (2004) είναι ένα βίαιο, ανατρεπτικό και συναρπαστικό αφήγημα, με 50 διαδραστικές «ιστορίες θηρίων», με πρωταγωνιστικό ήρωα τον Κίλερ.
Ο ίδιος προτιμούσε να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μέσα στον κόσμο που τόσο αγαπούσε όσο και κριτίκαρε με ευθύ λόγο.
0 Σχόλια