Πόσο μπορεί να τραβήξετε ένα αστείο;
Το 1987, ένας νεαρός Βρετανός παρουσιαστής ειδήσεων, ο Κρις Μόρις, απελευθέρωσε ήλιο στα στούντιο του BBC στην Μπρίστολ, διαβάζοντας τις ειδήσεις με τον τόνο της φωνής του να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα.Ο Κρις έχασε την δουλειά του και ξεκίνησε νέα καριέρα στην σάτιρα.
Οι πλάκες είναι συχνά διαμαρτυρία ενάντια στην αδικία των Αρχών ή της πραγματικότητας.
Και μία διαμαρτυρία είναι ομολογουμένως «επικίνδυνη» τον 21ο αιώνα.
Ο σκηνοθέτης Μπίλι Ουάιλντερ είχε δηλώσει ότι αν πας να πεις στον κόσμο την αλήθεια, γίνε αστείος, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
Είτε ιδιωτικώς, είτε δημοσίως, το αστείο έχει ένα στόχο όταν γίνεται, αλλά αν σχεδιάζεις να παραπλανήσεις κάποιον, το καλύτερο είναι να εξασφαλίσεις ότι άπαντες έχουν καταλάβει την πλάκα.
Η ρωσική οργάνωση, Βόινα, πιθανώς το πήγε μακριά στο να κάνει αστεία για αυτήν την αδικία. Δύο από τα μέλη της κατέληξαν στην φυλακή.
Παρά το γεγονός ότι το μανιφέστο της Βόινα είναι πολιτικό, οι ενέργειές τους παραπέμπουν περισσότερο σε ανοησίες: από το να «αμολάνε» ζωντανές γάτες σε εργαζόμενους στα ΜακΝτόναλντς, μέχρι την πιο περιβόητη ενέργειά τους, το γκράφιτι που απεικόνιζε ένα πέος τεραστίων διαστάσεων σε μια γέφυρα της Αγίας Πετρούπολης, απέναντι από τα τοπικά γραφεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας.
Πιθανώς, αναπόφευκτη ήταν η σύλληψη των δύο μελών της Βόινα, όχι για βέβαια για το πέος, αλλά για τα αναποδογυρίσματα των περιπολικών.
Το όνομα Βόινα σημαίνει πόλεμος και τα μέλη της βλέπουν τους εαυτούς τους ως μέρος μίας άλλης ρωσικής επανάστασης, που αρνείται να πάρει τα πάντα στα σοβαρά, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει απώλεια της ελευθερίας.
Οι «πλακατζήδες» αποφυλακίστηκαν από τον παγκοσμίως γνωστό «ανώνυμο» καλλιτέχνη των δρόμων, Μπάνκσι.
Με τις ρίζες του στους μυθολογικούς κατεργάρηδες, γνωστών με πολλά ονόματα σε πολλούς πολιτισμούς, όπως Λόκι, Ανάνσι, Κογιότ, Εσού, Προμηθέας κλπ, ένας καλός πλακατζής επιτρέπει να ξεπεραστούν τα σύνορα, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών ανάμεσα στην τέχνη και το έγκλημα ή ερασιτεχνικό και επαγγελματικά
Οταν έμεινε άνεργος, ο Καρλ Πάουερ έγινε για μία στιγμή ο 12ος παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εναντίον του Μονάχου το 2001, περπατώντας στο γήπεδο την κατάλληλη στιγμή με την κατάλληλη στολή και έκανε πραγματικότητα την φαντασίωση του κάθε οπαδού.
Αυτό όμως ήταν αποτέλεσμα μίας προσεκτικής στρατηγικής, την οποία σχεδίαζε δύο ολόκληρα χρόνια. «Το σχεδιάζαμε σαν στρατιωτική εκστρατεία και φέραμε τρεις διαφορετικές στολές μαζί μας, μία κόκκινη, μία λευκή και μία μπλε». Η επιλογή των τριών στολών σήμαινε ο ότι ο Καρλ θα μπορούσε να αναμιχθεί με την πραγματικότητα ενός αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς να γίνει αντιληπτός.
Ο θρυλικός Αμερικανός απατεώνας των μέσων Τζόι Σκάγκς πέρασε ολόκληρη την ζωή του κάνοντας φάρσες. Για περισσότερα από 30 χρόνια, ο Τζόι κατασκεύαζε γελοία ψέματα που διαδίδονταν από τα μέσα ενημέρωσης δημιουργώντας ερωτήματα, αν τα ίδια μέσα δεν είχαν διασταυρώσει κάθε άλλη ιστορία τόσο προσεκτικά.
Ο Τζόι απλοποίησε την διαδικασία ως «το αγκίστρι, το σκοινί και το βαρίδι». Το αγκίστρι έχει το δόλωμα, μία έτοιμη γραμμένη ιστορία, τόσο σέξι που ένας δημοσιογράφος θέλει να είναι αλήθινή τόσο που δεν μπαίνει στην διαδικασία διασταύρωσής της. Το σχοινί είναι η καταγραφή. Ο Τζόι χρησιμοποιούσε αποκόμματα και τεχνάσματα που τον βοηθούσαν να χαρτογραφήσει την έκταση της απάτης. «Παρακολουθούσα το πόσο τα ειδησεογραφικά μέσα μπορούν να αλλάξουν την πρόθεση, το περιεχόμενο και το νόημα του μηνύματος ώστε να ταιριάζει με την ατζέντα τους», είπε ο Τζόι.
Ο ίδιος εξαπατούσε τα μέσα με τον να καλύπτει έναν αριθμό παράξενων, αλλά υπέροχων ιστοριών, όπως σκυλίσιων οίκων ανοχής «Το γατόσπιτο για σκύλους», την τράπεζα σπέρματος των διασήμων και πιθανότατα και άλλων ιστοριών.
Το βαρίδι είναι η αποκάλυψη. Η στιγμή που ανάβουν τα φώτα και όλα αποκαλύπτονται και όλοι συνειδητοποιούν πόσο εύκολα έπεσαν θύματα απάτης.
Είναι επίπονο το να ανατρέπεις την πραγματικότητα. Ο Τζόι δημιουργεί εταιρείες, σβήνει επίσημες απολύσεις στον Τύπο, προσλαμβάνει ηθοποιούς, τοποθετεί τηλεφωνικές γραμμές και οτιδήποτε έκανε το ψεύτικο να μοιάζει αληθινό. Είναι θαύμα που δεν τον έχουν κυνηγήσει οι οικονομικές υπηρεσίες.
Η πλαστή πραγματικότητα
Ακόμη κι έτσι, η φάρσα έχει γίνει εξαιρετικά δημοφιλής ως πρόγραμμα στην τηλεόραση.Πρωτοπόρος της κρυμμένης κάμερας ήταν ο Αλαν Φαντ με την Candid Camera στις ΗΠΑ.
Η τηλεόραση μετέτρεψε την φάρσα σε μία ακριβή επιχείρηση με εκατομμύρια κινδύνους.
Ο Νάιτζελ Κρόουλ, συνεργάτης παραγωγός των Νόελ Εντμοντς και Τζέρεμι Μπιντλ, περιγράφει ότι καθώς δημιουργείς ένα επίπεδο πάνω σε ένα άλλο επίπεδο παράλογων καταστάσεων, το χτίζεις σε μία κλίμακα, την οποία αν την αναλύσεις δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Χρειάζεται να έχεις θάρρος για να αποδεχθεί ο στόχος σου την πλαστή πραγματικότητα, χωρίς να του δώσεις την δυνατότητα να το καταλάβει.
Οι φαρσέρ είναι οι ειδικές δυνάμεις της κωμωδίες, οι οποίοι μπαίνουν στα «χωράφια» του να πουν την αλήθεια μέσω από το γέλιο και να χρησιμοποιούν το δημόσιο χώρο ως θέατρο.
0 Σχόλια