Το παγωτό έχει γίνει πλέον αγαπημένη συνήθεια χειμώνα - καλοκαίρι.
Μπορεί να χάθηκε πια οριστικά η φιγούρα του ασπροντυμένου πλανόδιου πωλητή με το καρότσι του, αλλά αντικαταστάθηκε από τα ψυγεία με τις άπειρες γεύσεις.Πριν από το σήμερα, όμως, τα επεισόδια της παγκόσμιας ιστορίας του παγωτού χάνονται στα λευκά χιόνια της ασάφειας.
Η ιστορία του παγωτού μας γυρνά χιλιάδες χρόνια πίσω, αφού λέγεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε την ευτυχία να δοκιμάσει μια πρώιμη μορφή παγωτού, φτιαγμένο από φρούτα με μέλι και παγωμένα στο χιόνι, που μετέφεραν σκλάβοι από τις κορυφές του Ολύμπου!.
Το ίδιο έκανε και ο Νέρωνας, ο οποίος έστελνε τους σκλάβους του στα βουνά για να μαζέψουν φρέσκο χιόνι και να το φέρουν πίσω πριν λιώσει, για να το απολαύσει με φρούτα.
Οι πρώτες γραπτές αναφορές προέρχονται από την Κίνα του 600 π.Χ., όπου ανακάτευαν χιόνι με γάλα και βρασμένο ρύζι!
Επίσης, όταν οι Άραβες, γύρω στα 800 μ.Χ., κατέλαβαν τη Σικελία, έφεραν μαζί τους τα σερμπέτια, που οι επινοητικοί κάτοικοι του νησιού τα παράλλαξαν σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε γρανίτα, ανακατεύοντας χυμούς και κομμάτια φρούτων με χιόνι από την Αίτνα!
Τον 16ο αιώνα, στο σαράι του σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν αποθήκες γεμάτες χιόνι για το αραίωμα των σερμπετικών που σερβίρονταν εντυπωσιακά σε κούπες από παγωμένους χυμούς φρούτων.
Κάπου στις αρχές του 17ου αιώνα έγινε το αποφασιστικό βήμα και οι Ιταλοί κατέληξαν σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα παγωτό, ζεματίζοντας ένα μείγμα κρέμας γάλακτος και ζάχαρης, αρωματίζοντάς το με πολτό φρούτων και χτυπώντας το για ώρα μέσα σε θρυμματισμένο πάγο και αλάτι.
Οι Γάλλοι έμειναν για περίπου έναν αιώνα πιστοί στον συνδυασμό τριμμένου πάγου και χυμών, μετά έβαλαν και τη δική τους πινελιά, προσθέτοντας ασπράδι αυγού, για να γεννηθεί το σορμπέ, το οποίο πάγωνε συνήθως σε καλούπια σχήματος φρούτων.
Ο "μεγάλος μπελάς" της παρασκευής του άλλαξε, όταν μια νοικοκυρά από το Νιου Τζέρμι κατασκεύασε το 1843 την πρώτη χειροκίνητη παγωτομηχανή, που στην συνέχεια οδήγησε σε τεράστια ζήτηση παγωτού. Έτσι, το 1851, ο Τζέικομπ Φάζελ ίδρυσε στη Βαλτιμόρη την πρώτη βιομηχανία παγωτού. Από τότε, οδηγηθήκαμε με γοργά βήματα στη σημερινή πραγματικότητα, με τον "πόλεμο" να μαίνεται ανάμεσα στις εταιρίες, πίσω από τα διαφημιστικά μηνύματα και μέσα στα πολύχρωμα ψυγεία.
Το καλοκαίρι επιθυμούμε δροσιστικές τροφές για να ρίξουμε τη θερμοκρασία του σώματός μας και να αντεπεξέλθουμε στις υψηλές θερμοκρασίες του περιβάλλοντος.
Μια τέτοια αγαπημένη επιλογή είναι το παγωτό.
Αποτελείται κυρίως από γάλα, φρέσκο ή σε μορφή σκόνης, ημίπαχο ή πλήρες. Εκτός από γάλα, το παγωτό μπορεί να περιέχει αβγά, βούτυρο, κρέμα γάλακτος, ζάχαρη ή γλυκαντικά και αποξηραμένα φρούτα, σιρόπι ή ξηρούς καρπούς.
Το σημαντικότερο, όμως είναι ότι το παγωτό περιέχει ικανοποιητική ποσότητα ασβεστίου.
Αρκεί να σημειώσουμε πως 100 γρ. παγωτού περιέχουν 100 - 120 mg ασβεστίου, ποσότητα που καλύπτει το 10% των ημερήσιων αναγκών μας.
Ωστόσο, παρόλο που το παγωτό έχει πλούσια θρεπτική αξία, δεν παύει να αποδίδει 100 με 350 θερμίδες ανά 100 γρ., γεγονός που το έχει ενοχοποιήσει για αύξηση βάρους.
Στην πραγματικότητα, όμως, η ασφαλής κατανάλωσή του (120 γρ. έως 3 φορές την εβδομάδα) δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στη σιλουέτα μας.
Το σπιτικό παγωτό είναι το πιο αγνό, καθώς κατά την παρασκευή του δεν χρησιμοποιούνται συντηρητικά, γι αυτό και έχει μικρότερη διάρκεια ζωής.
Το τυποποιημένο παγωτό έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής λόγω των σταθεροποιητών αλλά και των συντηρητικών που χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες τροφίμων, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε μεγάλη ποικιλία σχημάτων και γεύσεων.
Τέλος, το light παγωτό έχει περίπου τα μισά λιπαρά και προσδίδει 80 - 170 θερμίδες, τα light παγωτά παρασκευάζονται με ημιαποβουτυρωμένο γάλα, σοκολάτα γάλακτος και γλυκαντικές ουσίες αντί για ζάχαρη.
0 Σχόλια