Σε αυτήν τη σειρά άρθρων θα δούμε πώς οι γυναίκες μπορούν μέσα από την αστρολογία και αποσυμβολίζοντας μύθους διαφόρων λαών να προστατευτούν από τον προσωπικό τους μύθο στον συναισθηματικό στίβο. Για να το κατορθώσετε χρειάζεται να ξέρετε πού βρίσκεται ο Κυβερνήτης του 7ου οίκου, σε ποιο δηλαδή ζώδιο, καθώς και σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη. Αν δεν ξέρετε αυτά τα στοιχεία καλύτερο θα ήταν τότε να κοιτάξετε απλώς ποιο είναι το ζώδιό σας. Επειδή ο Κυβερνήτης του 7ου και η Αφροδίτη είναι πολύ πιθανό να είναι σε διαφορετικά ζώδια πρέπει να κοιτάξουμε κυρίως τον Κυβερνήτη του 7ου και έπειτα να πάρουμε κάποια στοιχεία από την Αφροδίτη, εκτός και αν είναι ο ίδιος σηματοδότης.
Προσωπικός μύθος Κριού: Ριανόν
Η Ριανόν είναι μία θεά του Βορρά η οποία, όπως λέει ο μύθος, την ήθελε ένας νεαρός πολεμιστής που ονομαζόταν Πουίλ. Με το που την είδε ο πολεμιστής την ερωτεύτηκε και καθώς την είδε να τρέχει στο άσπρο άλογο προσπάθησε να την πιάσει τις πρώτες εφτά μέρες με διάφορους τρόπους. Τελικά απέτυχε γιατί η θεά έτρεχε πολύ πιο γρήγορα. Την 8η μέρα τελικά κουράστηκε και στενάχωρος έτσι όπως ήταν τελικά απλώς της ζήτησε να σταματήσει και η Ριανόν σταμάτησε. Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό κομμάτι που θα πρέπει να αναλύσουμε: μία γυναίκα με τον προσωπικό μύθο του Κριού έντονο μέσα στο ζώδιό της δεν γίνεται να την κάνουμε εμείς ό,τι θέλουμε ούτε να τη δούμε σαν ένα αντικείμενο το οποίο μας ανήκει. Ο Κριός δεν ανήκει πουθενά και δεν θα πρέπει να δείξουμε έλλειψη σεβασμού ή κάτι τέτοιο. Αν θέλει κάποιος να την «πλανέψει» και να την κατακτήσει, δεν μπορεί να το κάνει με την απότομη και χονδροειδή μορφή της δύναμης η οποία δεν σέβεται το ρόλο της γυναίκας μέσα στη σχέση. Η ιστορία μας όμως δεν τελειώνει εδώ.
Η Ριανόν ήταν κόρη ενός επίσης Αθάνατου Βασιλέα ο οποίος ήθελε με το ζόρι να την παντρέψει με κάποιον που αυτή δεν αγαπούσε και δεν τον ήθελε. Εκμυστηρεύτηκε την ιστορία στον Πουίλ, ο οποίος εξανέστη, και από κοινού ετοιμάσαν ένα σχέδιο, για να μπορέσουν να σταματήσουν αυτό το γάμο και να δώσουν ένα μάθημα στον σκληρό πατέρα και στον υποψήφιο γαμπρό. Όταν λοιπόν ήρθε η μέρα των αρραβώνων της η ίδια η Ριανόν με τον Πουίλ και τους άνδρες του έκαναν πραγματική σφαγή μέσα στο παλάτι και παραλίγο να σκοτώσουν και τον ίδιο τον μνηστήρα, ο οποίος ήταν αβοήθητος. Σε αυτό το κομμάτι μπορούμε να καταλάβουμε επίσης ότι σε καταστάσεις πίεσης ένα άτομο μπορεί να κάνει πολύ μεγάλο λάθος στη συμπεριφορά του και πως οποιοδήποτε πρόσωπο, αν τελικά πιέσει κάποιον να κάνει κάτι που δεν θέλει, θα πρέπει να περιμένει πολύ μεγάλο κακό. Στη συνέχεια ο βασιλιάς αηδιασμένος από τη βάναυση συμπεριφορά της κόρης του την έδιωξε από το παλάτι του. Βλέπουμε λοιπόν, ότι όταν ο θυμός και η βιαίοτητα κυριαρχούν στη ζωή του ατόμου με αυτό το αρχέτυπο τότε σίγουρα χάνει το παιχνίδι και τελικά δεν μπορεί να προχωρήσει σωστά στη ζωή του.
Στη συνέχεια του μύθου, όταν πια η Ριανόν άρχισε να κάνει παιδιά με τον αγαπημένο της, για να την τιμωρήσει ο πρώην αρραβωνιαστικός της έστειλε ένα τέρας το οποίο σκότωσε το παιδί της και με τον τρόπο που έγινε το φονικό φάνηκε ότι το έκανε η ίδια. Το ίδιο έγινε και στα επόμενα 2 παιδιά μέχρι που και ο άνδρας της τελικά δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν αθώα. Η τιμωρία της ήταν να μένει έξω από την πόλη σε μια σκηνή, λέγοντας σε κάθε περαστικό διαβάτη την ιστορία της μέχρι κάποιος να την πιστέψει. Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό αυτού του αρχέτυπου: σε όποιον αντιδράσει με πάθος και αρκετή ένταση τελικά η ίδια η ζωή θα φέρει την καταστροφή, για να τιμωρηθεί. Πρέπει λοιπόν πάνω από όλα οι άνθρωποι να προσπαθούν να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο δίκαιοι.
Η ιστορία μας τελειώνει με την αποκάλυψη της ενοχής του τέρατος, την αποδέσμευση της Ριανόν από την κατάρα και τον γάμο της με το θαλάσσιο θεό Μαναγουιντάν, αφού ο πρώην αγαπημένος της ο Πουίλ είχε πεθάνει σε μία μάχη. Αποσυμβολίζοντας τον μύθο μπορούμε να πούμε ότι η ευτυχία για μία γυναίκα με αυτό το αρχέτυπο δεν βρίσκεται στους παθιασμένους πολεμιστές ή στους τυχοδιώκτες «αλήτες» της σύγχρονης εποχής αλλά στους σοφούς και ψύχραιμους άνδρες. Το κυριότερο δε μάθημα είναι ότι στον έρωτα δεν χωράνε εγωισμοί και ανταγωνισμοί και πως πρέπει το άτομο να βρει στη σχέση το λιμάνι που θα αράξει και όχι το λιμάνι από όπου θα εκστρατεύσει για πόλεμο.
Προσωπικός μύθος Ταύρου: Χαθόρ
Η Χαθόρ ήταν προστάτρια των γυναικών και των παιδιών και μάλιστα θεωρούταν από τις πιο όμορφες –μιας και στην Αρχαία Αίγυπτο τα μάτια που ήταν σαν μεγάλες ολοστρόγγυλες χάνδρες ήταν τα πιο όμορφα. Έτσι λοιπόν πρόκειται για μία πολύ θελκτική γυναίκα, η οποία είναι προστατευτική για αυτούς που αγαπάει και ιδίως για τα μέλη της οικογενείας της. Έτσι, και επειδή ο Ταύρος είναι ένα ζώδιο σχετικά ήπιων τόνων, ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσει κάποιος να επηρεάσει ένα τέτοιο πρόσωπο και να το βγάλει από τη βολή του είναι να του πειράξει την οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η αχίλλειος πτέρνα μιας και για μία οικογένεια μπορεί να κάνει αρκετές θυσίες αλλά και από αυτή την οικογένεια θα βγαίνουν συνεχώς αρκετά προβλήματα.
Το πιο βασικό χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων είναι ότι συνήθως εμπλέκονται με άτομα που θέλουν βοήθεια, παρ’ όλο που δεν είναι και τόσο εμφανές ότι θέλουν βοήθεια. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι, σύμφωνα με τον μύθο, η Χαθόρ ήταν η Κυρία του μεγάλου δέντρου στο τέλος του Κόσμου. Ήταν αυτή που όποτε ο Άννουβις περνούσε συνοδεύοντας τις ψυχές τού έδινε ψωμί και γάλα για το καλωσόρισμα στον κάτω κόσμο. Αυτή ακριβώς η τάση, να βοηθάει δηλαδή τους ανήμπορους ανθρώπους που στη ζωή τους βρίσκονταν σε μία κρίση, για να περάσουν σε ένα άλλο επίπεδο, πολλές φορές κάνει κακό στους ίδιους τους Ταύρους, οι οποίοι πολλές φορές λειτουργούν σαν δεκανίκια σε ανθρώπους που πρέπει να στηριχτούν στα πόδια τους.
Από την άλλη δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το μεγάλο πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει πάντα σε έναν Ταύρο, που δεν είναι άλλο από το να προσπαθήσει να παραμείνει στο παρελθόν και να αρνηθεί την αλλαγή. Αυτό κάνει πολλές φορές τους Ταύρους ανίκανους να προχωρήσουν στη ζωή τους. Η ίδια η Χαθόρ, σύμφωνα με τον μύθο, μετά τον μεγάλο της έρωτα δεν παρουσίασε κάποιο άλλο πρόσωπο στη ζωή της, όπως και οι Ταύροι που αρνούνται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να προχωρήσουν στη ζωή τους και να κάνουν τα βήματα που πρέπει, δείχνοντας δηλαδή συναισθηματικά νεκροί και ακίνητοι, τρόπο χάνοντας μεγάλες ευκαιρίες οι οποίες θα τους είχαν αλλάξει τη ζωή.
Ένα τέτοιο πρόσωπο, επειδή δεν θέλει να κάνει σημαντικές αλλαγές στη ζωή του, πολλές φορές μπορεί να προκαλέσει πλήξη στον σύντροφό του και με αυτόν τον τρόπο να χάσει πρόσωπα που θα έκαναν πολλά για αυτόν. Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να μάθει ότι η ζωή δεν είναι μόνο ασφάλεια αλλά χρειάζονται και η αγωνιστικότητα και η προσπάθεια. Η Χαθόρ εμμένοντας πάντα μόνο στην προσφορά και στην ικανοποίηση των άλλων, είχε χάσει το σπουδαίο μάθημα που δεν είναι άλλο από το να καταλάβει ότι οι άνθρωποι δεν λατρεύουν μόνιμα και πως τελικά κάποιες φορές είναι καλύτερα ή να στερείς για λίγο σε κάποιον κάτι ή απλώς να αλλάζεις την καθημερινότητα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μία σχέση θα μπορούσε να φύγει από τη φθορά και τους κινδύνους του χρόνου. Γιατί ο χρόνος για την Χαθόρ δεν υπάρχει, μιας και ο κόσμος του θανάτου είναι αιώνιος, στην πραγματικότητα όμως ο χρόνος υπάρχει και πρέπει με κάποιον τρόπο να προσπαθούμε να τον «ξεγελάσουμε», για να μπορέσουμε να επιζήσουμε και να πετύχουμε στη ζωή μας. Μπορεί ο βράχος να φαίνεται ότι δεν παθαίνει κάτι από το χτύπημα του κύματος αλλά σταδιακά χάνει τα θεμέλιά του και πέφτει.
Προσωπικός μύθος Διδύμων: Eλεγκουά
Η θεότητα αυτή προέρχεται από την Αφρική και η σημασία της είναι πολύ σημαντική για να μπορέσει μία γυναίκα να αποκωδικοποιήσει το εσωτερικό δυναμικό της και τελικά το αρχέτυπό της. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι δεν πρόκειται για θεό αλλά για έναν δαίμονα ουσιαστικά, που ήταν φύλακας στο σταυροδρόμι μεταξύ του υλικού και αστρικού κόσμου, προστάτης των ταξιδευτών και των παιδιών, οποίος έχει πολύ μεγάλη σημασία και επιρροή στην κουλτούρα από την οποία προέρχεται.
Επρόκειτο για θεότητα σημαντικότατη, η οποία έγινε ακόμα ευρύτερα γνωστή μετά την αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών από την Αφρική προς την Αμερική, λόγω του δουλεμπορίου. Εξελίχθηκε δε σε πολύ σημαντικό θεό-δαιμόνιο στην Νότιο Αμερική, στο πλαίσιο της λατρείας του Βουντού κυρίως. Η γυναίκα με αυτό το αρχέτυπο είναι σαν να βρίσκεται ακριβώς μπροστά από μία πόρτα έχοντας δίλημμα για το αν θα πρέπει να περάσει ή να κάνει όπισθεν και τελικά να την κλείσει. Ο Ελεγκουά ως θεότητα αντιπροσώπευε κυρίως το πέρασμα σε μια άλλη κατάσταση. Έτσι και η γυναίκα με αυτά τα χαρακτηριστικά έχει πάντα το δίλημμα μέσα στη σχέση της. Αυτός ακριβώς είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι από τα άτομα που είναι πολύ αναποφάσιστα και δυσκολεύονται να κινηθούν ώριμα σε μία προβληματική κατάσταση μέσα στη σχέση. Συνήθως αυτό που επιλέγουν είναι να βρίσκονται σε αυτό το ενδιάμεσο που είναι τίποτα και όλα μαζί.
Οι γυναίκες με αυτόν το συνδυασμό πολλές φορές μάλιστα συνδέονται με κάποιον άνθρωπο που ουσιαστικά δεν τους καλύπτει. Ανακαλύπτουν δε αυτόν που αναζητούν μόνον όταν αποφασίζουν να προχωρήσουν, να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Τότε το παρελθόν αποφασίζει να τους βάλει μία ακόμη δοκιμασία, αυτήν του πειρασμού του παρελθόντος. Ένα ακόμη μεγάλο ζήτημα είναι ότι αρχετυπικά ο Ελεγκουά ήταν ο δαίμονας που πάντα έβαζε σε δοκιμασία τις μεγαλύτερες πεποιθήσεις των ανθρώπων. Έτσι και αυτή η επιρροή οδηγεί σε δύο ανθρώπους, που ενώ μεταξύ τους όλα είναι καλά, ξαφνικά τους φέρνει έναν πειρασμό ή ένα πρόβλημα ακριβώς για να μπορέσει να δοκιμάσει την πίστη μεταξύ των δύο αυτών ανθρώπων.
Ως θεότητα του έντονου πάθους και δύναμης που υπερνικά τα πάντα, έτσι και οι γυναίκες που προσδιορίζονται αρχετυπικά με τον Ελεγκουά έχουν ένα πολύ βαθύ και έντονο ταπεραμέντο, που πάντα σκοπό έχει να ξελογιάσει και να δώσει πολύ έντονες στιγμές στο σύντροφο τους. Για αυτό και συνήθως όταν ένας άνδρας ταιριάξει με αυτό τον συνδυασμό τότε δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί, να φύγει. Το πρόβλημα στην περίπτωση αυτή όμως είναι ότι αυτό το αρχέτυπο από μόνο του είναι ανδρόγυνο: ο Ελεγκουά ήταν σύντροφος του εαυτού του και η θηλυκή του πλευρά ονομαζόταν Pomba Gyra. Αυτό σημαίνει ότι από τη μία έχουμε μία παντοδύναμη θεότητα που γνωρίζει και την αρσενική αλλά και την θηλυκή φύση του ανθρώπου, όμως μέσα από αυτές μπορεί να μπερδευτεί και να χάσει τον προσανατολισμό της. Έτσι στο τέλος μπορεί να επιλέξει έναν άνδρα πολύ μπερδεμένο ψυχολογικά και μέσω αυτού να προσπαθήσει να κάνει την δική της εσωτερική εκκαθάριση η οποία όμως θα γίνει ύστερα από πολύ προσπάθεια και πόνο.
Το αρχέτυπο αυτό επίσης πολλές φορές μπορεί να δείξει μία απίστευτη επιδεξιότητα σε διάφορες καταστάσεις με αποτέλεσμα πολλές φορές να βλέπουμε έναν άνθρωπο που εξωτερικά είναι ήρεμος αλλά με τον τρόπο του να μπορεί να χειριστεί πολύ σημαντικά προβλήματα σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα. Από το μύθο μαθαίνουμε ότι κάποια στιγμή ο Ελεγκουά περνώντας από το σπίτι της Γεμαγιά (θεά της ευσπλαχνίας και των ωκεανών) διαπίστωσε πως ο γιος της ο Ογκού (θεότητα του σιδήρου, του πολέμου και του θανάτου) την χτυπούσε. Ο Ελεγκουά, αντί να μπει μέσα στο σπίτι και να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στην μητέρα, δεν μπήκε μέσα αμέσως, φρόντισε δε να κάνει αισθητή την είσοδό του και να δώσει έτσι χρόνο στον Ογκού να διαφύγει από το παράθυρο. Όταν μπήκε μέσα, η μητέρα δεν αντέδρασε, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό δεν ήταν ένα ασυνήθιστο γεγονός. Ο Ελεγκουά χωρίς να πει πολλά στην μητέρα επισκέφτηκε τον άλλο της γιο τον Σάνγκο (θεότητα της μουσικής, του πάθους και της φωτιάς), ο οποίος τελικά και κινήθηκε ανάλογα. Εδώ βλέπουμε επίσης και το δίπολο ανάμεσα στα αδέρφια και δεν είναι λίγες οι περιπτώσει που άτομα με αυτό το ωροσκόπιο πρέπει να θυσιαστούν έτσι ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν τον αδελφό τους.
Τα αρχέτυπα είναι μία μοναδική πηγή αντιστοιχίας η οποία μας βοηθά να καταλάβουμε ποια είναι τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά μας και με ποιον τρόπο μπορούμε μέσα από αυτά να αποφύγουμε λάθη που κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς μας δημιουργούν. Σε αυτήν την ενότητα θα δούμε πώς οι γυναίκες μπορούν μέσα από την αστρολογία και αποσυμβολίζοντας μύθους διαφόρων λαών να προστατευτούν από τον προσωπικό τους μύθο στον συναισθηματικό στίβο. Για να το κατορθώσετε χρειάζεται να ξέρετε πού βρίσκεται ο Κυβερνήτης του 7ου οίκου, σε ποιο δηλαδή ζώδιο, καθώς και σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη. Αν δεν ξέρετε αυτά τα στοιχεία καλύτερο θα ήταν τότε να κοιτάξετε απλώς ποιο είναι το ζώδιό σας. Επειδή ο Κυβερνήτης του 7ου και η Αφροδίτη είναι πολύ πιθανό να είναι σε διαφορετικά ζώδια πρέπει να κοιτάξουμε κυρίως τον Κυβερνήτη του 7ου και έπειτα να πάρουμε κάποια στοιχεία από την Αφροδίτη, εκτός και αν είναι ο ίδιος σηματοδότης.
Προσωπικός μύθος Καρκίνου: Δήμητρα
Η Δήμητρα είναι μία από τις πιο γνωστές θεότητες και η πρώτη που ανήκει στο ελληνικό πάνθεο μέχρι αυτή τη στιγμή σε αυτή την ενότητα. Οι λόγοι που την διαλέξαμε σαν αντίστοιχο ανάλογο του Καρκίνου θα φανεί στην συνέχεια.
Ο Καρκίνος καταρχήν είναι ένα ζώδιο έντονα μητρικό, το ενδιαφέρει πάνω από όλα να προσφέρει αγάπη στους αγαπημένους του. Είναι εδώ για να υπηρετεί και να βοηθά όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι δίπλα του και θέλουν τη βοήθεια του. Για τα παιδιά του μπορεί να φτάσει στο μεγαλύτερο έγκλημα και πάνω από όλα βάζει τη ζωή αυτών. Η αγάπη λοιπόν εδώ είναι απόλυτη και μοναδική. Μία γυναίκα με το αρχέτυπο της μάνας Γης στο ωροσκόπιό της τελικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να ζει για το αγαπημένο της πρόσωπο. Έτσι λοιπόν και μία γυναίκα με αυτό το αρχέτυπο ακόμη και στις συναισθηματικές της σχέσεις προσπαθεί τελικά να βρει αυτό το πρόσωπο που θα του δώσει αυτή την ατέλειωτη αγάπη, χωρίς σύνορα, γεμάτη προστατευτικότητα και πάθος. Ο άνδρας μέσα από αυτήν τη γυναίκα προσπαθεί να βρει την δική του μητέρα και να μπορέσει να ηρεμήσει, να βρει το δικό του λιμάνι.
Η αγάπη αυτής της μητέρας είναι πάνω από όλα παθητική και σκοπό έχει την ανιδιοτελή προσφορά σε όλους όσους αγαπάει. Αυτό σημαίνει ότι είναι μία γυναίκα που μπορεί να κάνει και πολλές θυσίες για τα άτομα που βρίσκονται δίπλα της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η αγάπη ποτέ μα ποτέ σχεδόν δεν βρίσκει αυτό που πραγματικά της αξίζει. Σκεφτείτε την ίδια τη Γη και πόσο οι άνθρωποι την χρησιμοποιούμε και τελικά δεν την ευγνωμονούμε ή και πολλές φορές την πληγώνουμε από πάνω. Από την άλλη ο μύθος της Δήμητρας δείχνει ότι πολλές φορές το πεπρωμένο αυτών των ανθρώπων είναι να μπλέκουν σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αρχικά η Δήμητρα είχε παντρευτεί τον Δία, ο οποίος τελικά την πρόδωσε και διάλεξε ακριβώς το αντίθετο: από τη συμπονετική και γλυκιά Δήμητρα διάλεξε την σκληρή και φιλόδοξη Ήρα, και αυτό είναι κάτι που θα το βλέπουν οι γυναίκες με αυτόν το συνδυασμό και πάντα θα απορούν τι παραπάνω μπορεί να είχε εκείνη η γυναίκα από αυτές. Όμως το πεπρωμένο αυτού του συνδυασμού δεν είναι μόνο η παρουσία ενός άνδρα που προτιμά μία σκληρή γυναίκα αλλά και η σκοτεινή ιστορία της Δήμητρας με την κόρη της Περσεφόνη.
Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες αυτές χάνουν το άτομο που αγαπούν με διάφορους τρόπους, άλλες φορές τους τον «κλέβει» η μοίρα, κάποιες άλλες ακόμη και ο ίδιος ο θάνατος. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι άμα δεν προσέξουν στη ζωή τους πρέπει να προετοιμασθούν για μία μεγάλων διαστάσεων μάχη με τον κόσμο γύρω τους που πολλές φορές θα εμπλέκει ακόμη και το παρελθόν τους. Για παράδειγμα η Δήμητρα αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον Δία και την Ήρα και τελικά ακόμα και αυτοί της έκλεισαν την πόρτα. Όμως ο τρόπος που θα αντιδράσει αυτό το πρόσωπο σε έναν τέτοιο χαμό δεν θα είναι η επίθεση αλλά η βαθιά θλίψη και ξαφνικά με έναν τρόπο μαγικό θα έχει ξανά το πρόσωπο που αγαπά αλλά ποτέ όπως ακριβώς θα ήθελε. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Περσεφόνη δεν κατάφερε ποτέ να γυρίσει στο σπίτι της μητέρας της για όλη τη χρονιά.
Όμως όπως όλες οι δύσκολες ιστορίες πάντα κάποια στιγμή φτάνουν στην κάθαρσή τους, έτσι λοιπόν και η Δήμητρα στο τέλος -σύμφωνα με τους μύθους- καταφέρνει να βρει έναν άνθρωπο που να γεμίζει πραγματικά τη ζωή της, με τον οποίο καταφέρνει να κάνει πραγματικότητα αυτό που οι ανάγκες του αρχετύπου ζητάνε αιώνια: Την αίσθηση ότι κάπου ανήκω και ότι εκεί θα μπορώ να δώσω την απεριόριστη αγάπη μου και θα αγαπηθώ προστατευμένος από το εχθρικό περιβάλλον.
Προσωπικός μύθος Λέοντα: Ιστάρ
Για τους Λέοντες ο αντιπροσωπευτικός προσωπικός μύθος είναι η μυθολογική θεά Ιστάρ της αρχαίας Μεσοποταμίας. Η Ιστάρ ήταν θεά του έρωτα και στους ναούς υπήρχαν δεκάδες κόρες οι οποίες ήταν αφιερωμένες σε αυτήν. Σκοπός τους δε ήταν να προσφέρουν ερωτικές υπηρεσίες. Μην βιαστείτε όμως να τις κρίνετε σαν της σύγχρονες πόρνες. Για την εποχή που συζητάμε οι γυναίκες αυτές εκτός ότι κατείχαν την τέχνη του έρωτα θεωρούνταν ότι έχουν ισχυρότερη νοητική ενέργεια από τους άνδρες και ως εκ τούτου ένας άνδρας θα μπορούσε να φτάσει σε νοητική και σωματική τελειότητα μέσω της τελετουργικής –μαγικής- ερωτικής πράξης με αυτές. Μάλιστα το να πας μαζί τους ήταν πολύ μεγάλη τιμή. Θα μπορούσαμε να τις συγκρίνουμε με τις Ελληνίδες εταίρες των αρχαίων χρόνων ή με της Γκέισες της Άπω Ανατολής.
Έτσι λοιπόν πρέπει να καταλάβει μία γυναίκα με αυτόν τον προσωπικό μύθο ότι: πάνω από όλα πρέπει όχι να υπηρετεί τον σύντροφό της αλλά να είναι αυτή που σε ένα μεγάλο βαθμό θα μπορέσει να έχει το πάνω χέρι και κυρίως να μην πέσει στο επίπεδο της υπηρεσίας απέναντι στο σύντροφο της. Αυτό το λέμε γιατί μία ιερόδουλη της Ιστάρ ποτέ δεν παρακαλούσε ή ποτέ δεν ήταν η «ουρά» κάποιου άνδρα. Αντιθέτως είχε την δύναμη και την εξουσία να αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή ενός άνδρα, ακόμη και αν αυτός κατείχε υψηλό κρατικό αξίωμα ή περίοπτη κοινωνική θέση. Πολλές φορές όμως όσες αντιπροσωπεύονται από αυτό το αρχέτυπο κάνουν το λάθος να αντιδρούν σπασμωδικά σε μία σχέση με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να απαιτούν και να καθορίζουν τους άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα τη ζωή του συντρόφου τους. Κάτι βέβαια που δεν είναι αποδεκτό πια στις σύγχρονες κοινωνίες και τελικά μπορεί να οδηγήσει σε πολλές και έντονες συγκρούσεις.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ιστάρ εκτός από θεά του έρωτα ήταν και θεά του πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι μία γυναίκα που αντιπροσωπεύεται από τον μύθο της Ιστάρ δεν θα πρέπει να παραδίδεται άνευ όρων προς τον σύντροφό της -έστω και αν είναι σφόδρα ερωτευμένη- και ο λόγος είναι απλός: τη δύναμη του έρωτα την έχει πάντοτε μέσα από την ισχύ, την εξουσία και τον σεβασμό που εμπνέει. Αν δεν το κάνει αυτό τότε μονίμως θα έχει αποτυχημένες και παράταιρες σχέσεις. Αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε πάνω από όλα είναι η δυναμική της σε ό,τι έχει να κάνει με τον εαυτό της. Μία γυναίκα που θα δεχτεί λόγω του άνδρα της να κλειστεί στο σπίτι και να ακολουθήσει παλιούς κανόνες είναι σαν να παραδέχεται ότι τελικά δεν μπορεί να είναι ερωμένη αλλά μόνο γυναίκα. Χρειάζεται λοιπόν εδώ προσοχή γιατί μπορεί να οδηγηθεί «για το καλό του άνδρα της» σε μία στείρα κατάσταση στην οποία δεν θα έχει τη δυνατότητα να πει και να διεκδικήσει πια τα δικαιώματά της.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Ιστάρ ήταν ο εγωισμός. Ήταν μία εγωίστρια θεά και αυτός ο εγωισμός κάποιες φορές δεν της βγήκε σε καλό. Θα πρέπει λοιπόν και οι γυναίκες με το αντίστοιχο αρχέτυπο να είναι πιο διαλεκτικές, να μην απαιτούν με υπερβολές την ικανοποίηση των «θέλω» τους. Πρέπει δηλαδή να γνωρίζουν τα όρια που διακρίνουν τον αυταρχισμό από την αποφασιστικότητα, διαφορετικά ο κίνδυνος να χάσουν αξιόλογες σχέσεις είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Πρέπει να μάθουν να κατανοούν ότι ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από τον εαυτό τους και πως τελικά αυτό που χρειάζεται είναι να μπορούν να είναι πιο ανθρώπινες και ζεστές ακόμη και με αυτούς τους ανθρώπους που πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους.
Τέλος ο μεγαλύτερος εχθρός αυτών των ατόμων είναι πολύ απλά η αυτοκαταστροφική τους τάση και το πείσμα που έχουν όταν γίνονται αποδέκτες άρνησης. Εκείνη την στιγμή τους πιάνει μία «υστερία» η οποία τους ωθεί να κατακτήσουν το πρόσωπο που επιθυμούν ή απλώς να προσπαθήσουν να λυγίσουν τις αντιστάσεις ενός ατόμου που όμως τους απορρίπτει. Είναι ίσως η στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι χάνουν την αξιοπρέπειά τους και τον εαυτό τους και γίνονται μικροπρεπείς και μνησίκακοι, αρνούνται να εργαστούν ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο και καταλαμβάνονται από εμμονή προς το πρόσωπο που τους αρνήθηκε με αποτέλεσμα να καταστρέφουν τη ζωή τους. Για αυτό θα πρέπει οι «άνθρωποι της Ιστάρ» να προσπαθούν όσο μπορούν να υποχωρούν με αξιοπρέπεια όταν διαπιστώνουν ότι κάποια άτομα δεν τους αποδέχονται.
Προσωπικός μύθος Παρθένου: Χόλντα
H Χόλντα είναι μία πανάρχαια νορβηγική θεότητα, παρθένος-θεομητέρα, θεά της μουσικής, του χιονιού και της ομίχλης, των λιμνών και των πηγών, σχετιζόταν δε και με την καθαριότητα, την τάξη και τον κάτω κόσμο. Είναι επίσης γνωστή και ως Frau Holle. Οι άνθρωποι με αυτόν τον προσωπικό μύθο το πρώτο λάθος που κάνουν είναι ότι δεν αφήνουν τα συναισθήματά τους να εξωτερικεύονται με αποτέλεσμα πολλές φορές να ζουν αποκομμένοι από άλλους ανθρώπους -ακόμη και μέσα από τη σχέση τους. Έτσι, ακόμη και άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν μαζί τους καθώς διαπιστώνουν ότι απέναντί τους υπάρχει κάποιος που δεν πρόκειται ποτέ να τους ανοιχθεί, να τους εκμυστηρευτεί το παραμικρό από όσα αισθάνεται και νιώθει. Αυτό βέβαια δημιουργεί προβληματικές σχέσεις, τα πράγματα αποτελματώνονται, χάνουν την δυναμική τους και παύουν να εξελίσσονται θετικά.
Πολλοί μπορεί να τους κατηγορήσουν ότι δεν έχουν συναισθήματα ή πως τελικά δεν έχουν συναισθηματικούς συνδέσμους με τους άλλους. Αυτό όμως είναι λάθος γιατί ουσιαστικά πρόκειται για πολύ ζεστά και τρυφερά άτομα, τα οποία θέλουν να δείξουν τα συναισθήματά τους όχι όπως οι άλλοι αλλά μέσω της οικιακής οργάνωσης, της τακτοποίησης και της καθαριότητας. Ο βασικότερος σκοπός τους είναι να είναι καλά ο σύντροφος τους, απλώς προτιμούν να ακούνε αυτά που θέλουν να λένε οι άλλοι και δεν είναι ούτε σε θέση ούτε και έχουν την ικανότητα να μαντέψουν σωστά το τι πρέπει να κάνουν από μόνοι τους. Μία πολύ απλή λύση στην ιδιομορφία τους αυτή είναι να τους λένε οι άλλοι επακριβώς τι θέλουν από τη σχέση τους έτσι ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα. Όσο πιο συγκεκριμένος είναι ο λόγος του συντρόφου τόσο καλύτερα θα νιώσει και η γυναίκα με αρχέτυπο την Χόλντα, καθώς νιώθει ανασφαλής αν κάποιος της πει τελικά ότι αυτό που σκέφτηκε ήταν λάθος. Τα άτομα του τύπου αυτού προτιμούν να μην κάνουν τίποτα παρά να κάνουν κάτι που μπορεί να είναι και λάθος.
Η συγκεκριμένη ιστορία της Frau Holle που εξετάζουμε (καθώς υπάρχουν πολλές ιστορίες με αυτήν) ξεκινά με ένα σπίτι όπου ζούσαν μία μητέρα με τις δύο κόρες της. Η μητέρα και η μεγαλύτερη κόρη ήταν πάρα πολύ τεμπέλες και δεν έκαναν καθόλου δουλειές, η μικρή κόρη όμως ήταν αρκετά εργατική και επωμιζόταν τα πάντα. Ο συνδυασμός κάποιων συγκυριών οδηγεί τη μικρή κόρη σε έναν κόσμο μαγικό, όπου διάφορα ζώα της επιτίθενται και θέλουν το κακό της. Η ηρωίδα μας στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις, διαπίστωνε ότι το κάθε ζώο ήταν ή πληγωμένο ή είχε κάποια ουσιαστική ανάγκη. Αφού διευθετήθηκε η επίθεση των ζώων και υπήρξε καλή επαφή με αυτά, εμφανίστηκε η Χόλντα και αφού διαπίστωσε την εργατικότητα και την καλοσύνη της κόρης την προίκισε με την δυνατότητα να έχει και ένα χρυσό νόμισμα κάθε φορά που μιλούσε. Επιστρέφοντας η μικρή κόρη στον κόσμο της ανέφερε τα καθέκαστα στην μητέρα της και εκείνη έστειλε την μεγάλη της κόρη στο ίδιο μέρος με σκοπό να αποκτήσει περισσότερο χρυσάφι. Φυσικά, μόλις η Χόλντα διαπίστωσε την προσπάθεια εξαπάτησης, καταράστηκε την μεγάλη κόρη κάθε φορά που μιλούσε να βγάζει φίδια από το στόμα της.
Εδώ μπορούμε αποσυμβολίζοντας τις έννοιες να δούμε ότι μία σχέση δεν γίνεται να βασίζεται στην προσφορά μόνον ενός ατόμου αλλά ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα καλά θεμελιωμένη. Η δε γυναίκα με αυτό το αρχετυπικό πρότυπο θα πρέπει να συμβιβαστεί με τα ένστικτά της (ιδίως τα σεξουαλικά) και σταδιακά να απελευθερωθεί από αυτά. Επιπλέον, στην διαπίστωση της ανάγκης που είχαν τα επιτιθέμενα ζώα διακρίνουμε και την ικανότητα προσφοράς της Παρθένου, ικανότητα όμως που εύκολα μπορεί να εκπέσει σε «κατάρα», καθώς οι γυναίκες που εκφράζονται από αυτό το αρχέτυπο εύκολα συνάπτουν σχέσεις με άτομα που έχουν ανάγκη βοήθειας και μόνο. Θα πρέπει να απαλλαγούν από αυτήν την διάθεση και να κατανοήσουν ότι δεν πρέπει να βοηθάμε μέσα από την ανάγκη του συναισθήματος αλλά επειδή πρέπει. Τότε θα λάβουν και το «δώρο» της θεάς Χόλντα. Ακόμα, μπορούμε να δούμε πως ακόμα και μέσα από την προσπάθειά τους κάποιες να βοηθήσουν ίσως να προκαλέσουν κακό και σε ανθρώπους που τους περιβάλλουν. Σίγουρα η μεγάλη αδελφή δεν θα πάθαινε τίποτα αν η μικρή δεν δημιουργούσε –άθελά της βέβαια- προσδοκίες στην μητέρα της.
Τα αρχέτυπα είναι μία μοναδική πηγή αντιστοιχίας η οποία μας βοηθά να καταλάβουμε ποια είναι τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά μας και με ποιον τρόπο μπορούμε μέσα από αυτά να αποφύγουμε λάθη που κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς μας δημιουργούν.
Σε αυτήν την ενότητα θα δούμε πώς οι γυναίκες μπορούν μέσα από την αστρολογία και αποσυμβολίζοντας μύθους διαφόρων λαών να προστατευτούν από τον προσωπικό τους μύθο στον συναισθηματικό στίβο. Για να το κατορθώσετε χρειάζεται να ξέρετε πού βρίσκεται ο Κυβερνήτης του 7ου οίκου, σε ποιο δηλαδή ζώδιο, καθώς και σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη. Αν δεν ξέρετε αυτά τα στοιχεία καλύτερο θα ήταν τότε να κοιτάξετε απλώς ποιο είναι το ζώδιό σας. Επειδή ο Κυβερνήτης του 7ου και η Αφροδίτη είναι πολύ πιθανό να είναι σε διαφορετικά ζώδια πρέπει να κοιτάξουμε κυρίως τον Κυβερνήτη του 7ου και έπειτα να πάρουμε κάποια στοιχεία από την Αφροδίτη, εκτός και αν είναι ο ίδιος σηματοδότης.
Προσωπικός μύθος Ζυγού: Αφροδίτη
Οι Ζυγοί είναι ίσως το πιο καλλιτεχνικό ζώδιο του ζωδιακού και έχουν την δυνατότητα να εκφράσουνε με πολύ εύκολο τρόπο αυτήν τους την τάση στην καθημερινότητά τους. Είναι άτομα που απλά και πολύ εύκολα μπορούν σε όλες τις εκφράσεις τις ζωής τους να βγάλουν τον καλλιτέχνη από μέσα τους. Η τάση τους όμως για το όμορφο και το καλλιτεχνικό είναι ταυτόχρονα και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουν στη ζωή τους. Είναι ικανοί να ακυρώσουν και να πετάξουν στα σκουπίδια πολλά πρόσωπα απλώς και μόνο επειδή μπορεί έστω και ένα πράγμα να τους χαλάει τη διάθεση ή γιατί μπορεί να βρουν κάτι που να είναι πιο όμορφο. Έτσι λοιπόν μπορεί να ξέρουν πολύ καλά τη μαγεία της ομορφιάς, δεν ξέρουν όμως της μαγεία των ατόμων που δεν είναι και τόσο όμορφα αλλά μέσα τους είναι τα πιο πλούσια άτομα στον κόσμο. Η μαγεία λοιπόν της επιφάνειας τους μαγεύει αλλά και τους καταστρέφει ταυτόχρονα και τους κάνει ανίκανους να κάνουν πραγματικά ζεστές σχέσεις.
Πολλές φορές επίσης μπλέκονται και σε τρίγωνα, μιας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Αφροδίτη πάντοτε ήταν μία γυναίκα που είχε μία σχέση και με κάποιον άλλο εκτός από τον Ήφαιστο. Στο τέλος βέβαια, στην πιο παθιασμένη της σχέση με τον Άρη, συνελήφθη επʼ αυτοφόρω από τον σύζυγό της και χλευάστηκε από τους υπόλοιπους θεούς. Αυτό λοιπόν που χρειάζονται είναι να έχουν αναποφασιστικότητα στις σχέσεις τους, έτσι ώστε όταν κάτι η σχέση τους δεν τους ικανοποιεί πια να μην καταφεύγουν σε τρίτο πρόσωπο αλλά να διαλέξουν να φύγουν. Ένα ακόμη θέμα που πρέπει να λύσουν τα άτομα που αντιπροσωπεύονται από τον μύθο της Αφροδίτης είναι να μπορέσουν καταρχάς να κατανοήσουν ότι δεν είναι η …ίδια η Αφροδίτη. Θα πρέπει στις επιλογές τους να είναι πιο συντηρητικοί και να μην κάνουν τέτοιες κινήσεις που στο τέλος θα τους εκθέσουν, μιας και συνήθως είναι άτομα που έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.
Τέλος τα άτομα με την Αφροδίτη για αρχετυπικό μύθο είναι αυτά που συνήθως συμπεριφέρονται στον κόσμο γύρω τους σαν πίνακες-αντικείμενα τέχνης που τα κρεμάμε στον τοίχο. Αυτό όμως δεν συνιστά πραγματική σχέση αλλά ψυχρή και χωρίς ουσία επικοινωνία που δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματικά ειλικρινή σχέση. Το αποτέλεσμα είναι κάποια στιγμή ο «πίνακας» να βγάλει πόδια και να φύγει και τελικά ο Ζυγός να μείνει με το ερώτημα για ποιο λόγο έφυγε, χωρίς να καταλάβει ότι η πραγματική σχέση θέλει τριβή και ένταση καθώς και ουσιαστική επικοινωνία για να θεωρείται σχέση. Η ομορφιά λοιπόν είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορεί να έχει ένας Ζυγός αλλά μόνο αφού μπορέσει και καταλάβει ότι τελικά η ομορφιά είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας, πως τελικά για να μπορέσει κάποιο άτομο να είναι ευτυχισμένο αυτό που χρειάζεται είναι απλώς να μπορεί να εκτιμήσει την καθημερινότητα όσο και αν αυτή είναι μερικές φορές πεζή και χωρίς σπουδαία πράγματα.
Θα πρέπει να συμπληρώσουμε ότι ένας ακόμη εχθρός αυτού του αρχετύπου είναι η μοναξιά, καθώς δεν μπορεί να μείνει το άτομο εντελώς μόνο του. Όπως η Αφροδίτη δεν μπορούσε να είναι μόνη της έτσι και οι άνθρωποι με έντονο το Ζυγό επίσης δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους, με αποτέλεσμα να μην κάνουν τις σωστές επιλογές, φοβούμενοι ότι μπορεί να χάσουν τον σύντροφό τους, να …«μείνουν μπουκάλες». Μέσα στη βιασύνη και στο φόβο πιο πιθανό είναι τελικά να επιλέξουν κάποια άτομα που δεν τους ταιριάζουν, θα τους ταλαιπωρήσουν και γενικότερα θα τους κάνουν κακό.
Προσωπικός μύθος Σκορπιού: Ινάννα
Το κεντρικό θέμα της Ινάννας δεν είναι άλλο από την κάθοδό της στον Κάτω Κόσμο για να βοηθήσει το αγαπημένο της πρόσωπο. Φανταστείτε την τραγικότητα ενός ουράνιου θεού να αποτολμά κάθοδο στον Κάτω Κόσμο για χάρη του έρωτα. Αυτό ακριβώς όμως είναι και ο Σκορπιός: είναι η τάση του ανθρώπου να μπορεί να φτάνει στα όρια του και να ολοκληρώνεται συναισθηματικά και ερωτικά. Για αυτό και είναι και πρόσωπα που ελάχιστες φορές στη ζωή τους θα συμβιβαστούν απλώς με κάτι καλό, απεναντίας θα προσπαθήσουν να βρουν το τέλειο και το πιο έντονο. Αυτός ο λόγος εξάλλου δημιουργεί στην αισθηματική τους ζωή δύσκολες σχέσεις που άλλος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να αντέξει. Το βασικό χαρακτηριστικό λοιπόν του Σκορπιού είναι η τάση του να προσπαθήσει να φτάσει σε πολύ μεγάλο βάθος. Όμως όσο πιο βαθιά μπαίνουμε στη ζωή τόσο σοβαρότερα ζητήματα έχουμε να διαχειριστούμε καθώς η πίεση που μας ασκείται είναι ευθέως ανάλογη του βάθους.
Αν λοιπόν ο Ζυγός έψαχνε για την ομορφιά και την αρμονία, ο Σκορπιός ψάχνει για τον θάνατο τον ίδιο και την αναγέννηση και μόνο με αυτόν μπορεί να νιώσει καλά. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του Σκορπιού είναι ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί εύκολα κόσμο και πως είναι αρκετά κτητικός. Αν αποδειχθεί ότι το άτομο που εμπιστεύτηκε ένας Σκορπιός είπε ψέματα, τότε είναι δεδομένο ότι αυτό το πρόσωπο θα φύγει μία για πάντα από τη ζωή του.
Ας δούμε όμως (αρκετά συνοπτικά) την ιστορία της συγκεκριμένης σουμερικής θεότητας των Ουρανών, της Πούλιας και του Αυγερινού. Η Ινάννα είχε αδελφή την βασίλισσα και κυρίαρχο του Κάτω ΚόσμουEreshkigal. Η Ereshkigal κάποια στιγμή έχασε τον άνδρα της και η αδελφή της κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο για να την παρηγορήσει, παρʼ όλο που ήξερε ότι θα βρισκόταν σε κίνδυνο. Η σκοτεινή όμως βασίλισσα από μίσος και ζήλια που ο δικός της ο άνδρας ήταν νεκρός και η αδελφή της είναι ευτυχισμένη χάρη σε κάποιον, την μαστίγωσε, την χαστούκισε και την άφησε μπροστά της μισόγυμνη με κουρέλια αντί ρούχα, απαγορεύοντάς της την επιστροφή. Κατά την διάρκεια της παραμονής της στον Κάτω Κόσμο, τις υποχρεώσεις της Ινάννα στους Ουρανούς είχε αναλάβει ο άνδρας της οDumuzi, ο οποίος δεν γνώριζε και το παραμικρό από τα πάθη της συζύγου του από την αδελφή της. Κάποιοι άλλοι θεοί όμως, οι οποίοι και ενημερώθηκαν, μέσω δύο ερμαφρόδιτων αγγελιοφόρων κατάφεραν να πείσουν την Ereshkigal να ελευθερώσει την Ινάννα. Το τίμημα όμως για την συναλλαγή ήταν αυτός που θα την έβλεπε να μην χαιρόταν με την επιστροφή της στο βασίλειο των Ουρανών, παρʼ όλο που θα γινόταν δικός της. Η Ινάννα λοιπόν αναλήφθηκε στους Ουρανούς αλλά ο σύζυγός της Dumuzi, απορροφημένος, αγχωμένος και προσηλωμένος στην εργασία του, δεν έδειξε μεγάλη χαρά όταν την είδε. Για την συμπεριφορά του αυτή δυο δαίμονες τον οδηγήσαν αυτομάτως στον Κάτω Κόσμο. Η Ινάννα βρέθηκε από την μια (και δικαίως) θυμωμένη, από την άλλη όμως λυπόταν που έχασε τον αγαπημένο της. Στον Κάτω Κόσμο τώρα, η αδελφή της Ινάννα, η Ereshkigal, δεν ήταν διατεθειμένη να επιτρέψει στον Dumuzi να επιστρέψει στην σύζυγό του και μόνο με την παρέμβαση ενός άλλου θεού, του Ninshubur, κατέστη δυνατόν και αυτό μόνο για έξι μήνες ετησίως. Την θέση του εκεί για τους υπόλοιπους έξι μήνες θα έπαιρνε ο Ninshubur.
Ο μύθος αυτός βρίθει συμβολισμών για τους Σκορπιούς: αρχικά μας λέει ότι ένα άτομο με το ζώδιο του Σκορπιού δεν θα πρέπει να δρα ζηλόφθονα και μνησίκακα γιατί μόνο δυστυχία μπορεί να φέρει και ποτέ δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει όποιο έργο και αν σκοπεύει να επιτελέσει ( βλέπουμε ότι οDumuzi δεν θα έμενε πια μονίμως στους Ουρανούς). Ακόμα μας μιλάει και για την τάση του Σκορπιού να φλερτάρει με το μοιραίο και τον κίνδυνο: η Ινάννα μπορούσε να μην πάει στον Κάτω Κόσμο αλλά παρʼ όλα αυτά δέχτηκε να βάλει τον εαυτό της σε κίνδυνο. Εδώ βέβαια διακρίνουμε και το στοιχείο της θυσίας, καθώς η Ινάννα ορμώμενη από την αγάπη της διακινδύνευσε την ουράνια ζωή της. Το βασικότερο όμως στοιχείο του μύθου είναι η απώλεια της επαφής με την καθημερινότητα. O Dumuzi χάθηκε το μισό του χρόνου χάνοντας έτσι την επαφή με την καθημερινότητα και αυτό είναι κάτι που κάνουν πολύ συχνά οι Σκορπιοί, στους οποίους δεν αρέσει το καθημερινό και το απλό, χάνοντας έτσι πολλές ευκαιρίες και ενίοτε την πραγματική αγάπη. Οι Σκορπιοί λοιπόν δεν θα πρέπει να φτάνουν στα άκρα με οποιοδήποτε τρόπο. Αν το κάνουν, σίγουρα μονίμως θα αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Προσωπικός μύθος Τοξότη: Άρτεμις
Ανεξάρτητη και μαγική, γεμάτη δύναμη για κατακτήσεις και γνώση είναι σίγουρα μία γυναίκα που έχει έντονο το αρχέτυπο της Άρτεμις. Το βασικό χαρακτηριστικό της Άρτεμις είναι ότι κανένας άνδρας δεν μπόρεσε ποτέ να την ελέγξει, ήταν μία θεότητα που μονίμως τριγυρνούσε μέσα στα δάση και σκοπό της είχε την ελευθερία και την προστασία της αγνότητας της φύσης. Ένας άνδρας ή γενικότερα ένα πρόσωπο δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να ελέγξει ένα πρόσωπο με αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί είτε θα το απομακρύνει είτε δεν θα του προκαλέσει καθόλου το ενδιαφέρον. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στα άτομα με αρχετυπική εικόνα την Άρτεμη δεν αρέσει και το κυνήγι μεταξύ δύο ανθρώπων. Η Άρτεμις ήταν θεά του κυνηγιού, για αυτό και με ένα τέτοιο πρόσωπο σίγουρα δεν θα έχετε πρόβλημα να γνωρίσετε την περιπέτεια, την αναζήτηση αλλά και το αναίμακτο κυνήγι. (Εδώ θα πρέπει να κάνουμε βέβαια μία σημείωση, γιατί το μακροχρόνιο πέρασμα του Πλούτωνα από τον Τοξότη υποδηλώνει ότι κάποια πρόσωπα του ζωδίου αυτού μπορεί να αντιδρούν λίγο πιο έντονα από ό,τι είναι συνηθισμένο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτή είναι και η αντιπροσωπευτική εικόνα του ζωδίου. Συνιστά ένα μόρφωμα που θα αποβληθεί από τις επόμενες γενιές).
Ο προσωπικός μύθος του Τοξότη όμως πολλές φορές έχει και αρκετή σκληρότητα. Για παράδειγμα, η Άρτεμις ήταν πολύ αυστηρή σε ό,τι είχε να κάνει με την παρθενιά της αλλά και με την παρθενιά των νυμφών που την ακολουθούσαν. Αν οποιαδήποτε από τις νύμφες (έστω και άθελα της) παρέβαινε την υποχρέωση της διατήρησης της παρθενιάς της η τιμωρία ήταν μία: θάνατος. Αντιστοίχως στην σύγχρονη εποχή, αν οποιοδήποτε πρόσωπο με αυτόν τον αρχετυπικό μύθο νιώσει ότι η αξιοπρέπειά του θίγεται ή πως συναισθηματικά το άλλο άτομο δεν το σεβάστηκε, είναι πολύ εύκολο η σχέση να διακοπεί. Για αυτό και οι Τοξότες χωρίζουν αρκετά εύκολα: όχι τόσο λόγω της μεταβλητότητάς τους (που είναι και χαρακτηριστικό των Διδύμων) αλλά γιατί στο μυαλό τους κυριαρχεί ένα περίεργο ηθικοκοινωνικό status το οποίο δεν τους αφήνει πολλές φορές να προχωρήσουν σε μία σχέση. Το βασικό λοιπόν ζήτημα που υπάρχει είναι η επιθυμία για συγχώρεση και για αποδοχή.
Συνήθως σε μία σχέση δεν αποδέχονται οι ίδιοι κάποια αλλαγή, με αποτέλεσμα να καταλήγουν ενίοτε και συναισθηματικά μονολιθικοί. Θα πρέπει λοιπόν πάνω από όλα να βρουν τι τους αποτρέπει από το να κάνουν ένα βήμα μπροστά και, ίσως, τι τους εμποδίζει να μειώσουν λίγο και τον εγωισμό τους. Η σχέση για ένα άτομο με κύριο χαρακτηριστικό του τον μύθο της Άρτεμις πρέπει να είναι χωρίς όρια, αν γίνεται, για να μπορεί να βιώνει την επέκταση και την θετική διάθεση που θέλει. Εάν βάλεις έναν Τοξότη σε μία σχέση περιορισμού τότε σίγουρα θα επέλθει τέλος. Φυσικά, η έννοια του περιορισμού δεν αφορά μόνο το θέμα της σχέσης αλλά, κυρίως, και της πνευματικότητας. Οι γυναίκες με αυτό το χαρακτηριστικό δημιουργούν σχέσεις με μικρότερους άνδρες, σχέσεις οι οποίες συνήθως καταλήγουν προβληματικές. Η Άρτεμις δεν είναι μία μητρική θεότητα, οπότε, αν πρέπει με κάποιον τρόπο να λειτουργήσει η σχέση με διαφορά ηλικίας, θα πρέπει να είναι ισότιμη και πιο ισορροπημένη.
Η Άρτεμις ήταν και μία από τις ελάχιστες Eλληνίδες θεές που απαιτούσαν και ανθρωποθυσίες. Η οποιαδήποτε προσβολή για αυτήν ήταν ένα μεγάλο ζήτημα και δυστυχώς πολλοί θεοί, όταν προσπάθησαν να τις αλλάξουν τα πιστεύω, είδαν έναν τοίχο μπροστά τους. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πάνω από όλα να μάθει αυτός ο τύπος ανθρώπου να συζητά και να μην ακούει αυτά που θέλει ή νομίζει ότι ακούει γιατί πολλές φορές πολλά από τα προβλήματα που έχουν οι Τοξότες ξεκινάνε από την δική τους ξεροκεφαλιά και έλλειψη σφαιρικότητας στη σχέση.
Σε αυτήν την ενότητα θα δούμε πώς οι γυναίκες μπορούν μέσα από την αστρολογία και αποσυμβολίζοντας μύθους διαφόρων λαών να προστατευτούν από τον προσωπικό τους μύθο στον συναισθηματικό στίβο. Για να το κατορθώσετε χρειάζεται να ξέρετε πού βρίσκεται ο Κυβερνήτης του 7ου οίκου, σε ποιο δηλαδή ζώδιο, καθώς και σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη. Αν δεν ξέρετε αυτά τα στοιχεία καλύτερο θα ήταν τότε να κοιτάξετε απλώς ποιο είναι το ζώδιό σας. Επειδή ο Κυβερνήτης του 7ου και η Αφροδίτη είναι πολύ πιθανό να είναι σε διαφορετικά ζώδια πρέπει να κοιτάξουμε κυρίως τον Κυβερνήτη του 7ου και έπειτα να πάρουμε κάποια στοιχεία από την Αφροδίτη, εκτός και αν είναι ο ίδιος σηματοδότης.
Προσωπικός μύθος Αιγόκερω: Οrunmila
Είναι η μοναδική περίπτωση που επιλέξαμε έναν άνδρα για να αντιπροσωπεύσει ένα γυναικείο προσωπικό μύθο. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αρκετές γυναίκες με αυτή τη θέση πολλές φορές γίνονται ο άνδρας του εαυτού τους. Αρνούνται να δεχθούν ότι θα είναι υποτελείς σε ένα σύντροφο και τις περισσότερες φορές είναι αρκετά ανεξάρτητες από τη μία, αλλά και ευαίσθητες στις σχέσεις τους από την άλλη.
Το βασικό συστατικό που ζητούν είναι η σταθερότητα με ένα σύντροφο ο οποίος να μπορεί να τους εμπνέει και να τους τονώνει την υπερηφάνεια. Ο Οrunmila (θεότητα της γνώσης και της φρόνησης, αλλά και της μαντείας) εξάλλου είναι ένας θεός ο οποίος μαγεύτηκε από μία θεά, την Odu, αρκετά δυνατή και ισχυρή, που με την εμφάνισή της έκανε μεγάλη εντύπωση στον κόσμο, όχι τόσο λόγω της ομορφιάς της αλλά λόγω του χαρακτήρα και της δυναμικότητας που είχε. Η Odu εκφράζει επακριβώς αυτή την τάση που έχουν οι γυναίκες με προσωπικό μύθο στον Αιγόκερω: θέλουν ένα σύντροφο αρκετά δυνατό και ισχυρό, ο οποίος κάνει τη διαφορά όχι τόσο λόγω της εμφάνισής του αλλά λόγω της ισχύος και της δεινότητας που έχει ως προσωπικότητα. Δυστυχώς όμως, συνήθως για μία τέτοια προοπτική η ζωή απαιτεί και κάποιο τίμημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το τίμημα είναι σχετικό με το συναίσθημα και την ελευθερία. Όταν η γυναίκα (ή ακόμα και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος) αναζητά στον σύντροφο τη δύναμη και την εξουσία είναι πολύ φυσικό να μην μπορεί να αποδεχθεί μία συμπεριφορά αρκετά ανεξάρτητη. Περισσότερο θα θέλει να διοικεί και να επιβάλλεται στον άνθρωπό της. Εκεί ακριβώς είναι που θα ξεκινήσουν οι λεγόμενες υποχωρήσεις –που δεν είναι τίποτα άλλο από την τάση των ανθρώπων με αυτό το στοιχείο έντονο στο χάρτη τους να κάνουν πίσω– για να μπορέσει να νιώσει καλύτερα ο καταπιεστικός με κάποιο τρόπο σύντροφός τους.
Πολλές φορές εδώ συναντάμε γυναίκες που είναι τελικά οι άνδρες του σπιτιού και οι κατά την φύση άνδρες κάθονται με μία μορφή κηφήνα και δεν κάνουν τίποτα παρά μόνο περιμένουν τα πάντα από τη γυναίκα. Αυτό αρχικά μπορεί να δίνει στις γυναίκες ασφάλεια αλλά στο τέλος οδηγεί στην αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων.
Η ζωή πολλές φορές για αυτό το αρχέτυπο είναι σκληρή γιατί δεν δίνει και τις καλύτερες περιπτώσεις ανδρών, συνήθως οι άνδρες είναι σκληροί ή και αδιάφοροι. Το ζήτημα είναι ότι δεν είναι λόγω λανθασμένης επιλογής της γυναίκας αλλά επειδή η ίδια η μοίρα το ζητά. Χαρακτηριστικό επίσης αυτής της θέσης είναι ότι το άτομο νιώθει πολλές φορές αποξενωμένο. Αυτό συμβαίνει γιατί συνήθως οι γυναίκες με αυτή τη θέση φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και, για να αντισταθμίσουν, πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά και στην προσφορά. Αυτό όμως σημαίνει ότι οι ίδιες τελικά αφαιρούν από τους εαυτούς τους την λάμψη που χρειάζεται για να βρουν αυτό που θέλουν. Οι ίδιες είναι, με λίγα λόγια, οι υπεύθυνες για το ότι τελικά οι άλλοι τις αντιμετωπίζουν μόνο σαν ικανές για επαγγελματική βοήθεια ή εξυπηρετήσεις. Οι ίδιες έχουν αρνηθεί τη θηλυκότητα και το πάθος που χρειάζεται μία γυναίκα για να αλλάξει τα δεδομένα στη ζωή της.
Το αρχέτυπο αυτό για να μπορέσει να απελευθερωθεί χρειάζεται να ισορροπήσει με τον ίδιο του τον εαυτό και να πιστέψει στις ίδιες του τις ικανότητες. O ίδιος ο Orunmila, που ήταν φύλακας μαντείου, είχε δώσει τον καλύτερό του εαυτό στο καθήκον του, κάτι όμως που τον έκανε μονόπλευρο. Δεν κατανοούσε ότι χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να αντιμετωπίσουμε τις ανασφάλειές μας και να πούμε ότι «δεν είμαι μόνο για τη δουλειά μου άξιος» έτσι ώστε όχι μόνο οι αισθηματικές αλλά και οι φιλικές σχέσεις να είναι καλύτερες. Στην περίπτωση τέλος που το πρότυπο αυτό εκφραστεί όπως είπαμε στην αρχή με κάποιο σύντροφο που θα είναι αρκετά σκληρός και απαιτητικός (όπως η Odu, για παράδειγμα, που απαίτησε από τον Orunmilaνα μην έρχονται καθόλου γυναίκες στο μαντείο του), θα πρέπει ίσως η ίδια να δει τη σχέση με τον πατέρα της και τη μάνα της. Θα πρέπει να δει μήπως προβάλλει την αυστηρότητα των ίδιων της των γονιών επάνω στα πρόσωπα που αγαπά και μήπως θα έπρεπε να ξεπεράσει αυτό το στάδιο, να απελευθερωθεί από το παρελθόν της και να είναι πια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη όσο ποτέ.
Προσωπικός μύθος Υδροχόου: Τύχη
Μία θεότητα που και πολύ λατρεύτηκε στην αρχαιότητα αλλά και σήμερα μνημονεύεται πάρα πολύ, παρ’ όλο που πολλές φορές δεν είναι παραδεκτό, είναι η Τύχη. Η Τύχη παραμένει ίσως το μόνο ειδωλολατρικό σύμβολο το οποίο ακόμη και τόσα χρόνια μετά παραμένει έστω και δειλά να αναφέρεται ως «θεά» παρά τον θρίαμβο των μονοθεϊστικών θρησκειών. Η Τύχη λοιπόν θεωρείται από τις μεγαλύτερες θεές αλλά και από τις πιο παράξενες. Η φύση της είναι πάντα πολλαπλή και απρόβλεπτη, κανείς δεν ξέρει τι κάνει και κανείς δεν ξέρει τις προθέσεις της. Δεν θα πρέπει βέβαια να την ονομάσουμε και τυφλή γιατί ξέρει πολύ καλά πού πάει και τι κάνει.
Θεωρούνταν θεά σχετική με τον Καιρό γιατί έτσι όπως ακριβώς αλλάζει ο καιρός και από τη λιακάδα έχουμε βροχές και χιόνια έτσι και αυτή δίνει τα δώρα της σε κάποιον αλλά μετά του γυρνάει την πλάτη και πάει στον επόμενο άνθρωπο. Έτσι είναι και ο προσωπικός μύθος του Υδροχόου, σαν τον καιρό. Από τη μία περνάνε πολύ καλές στιγμές στη ζωή τους, λένε ότι επιτέλους είναι ευτυχισμένοι και μπορούν να ηρεμήσουν. Από την άλλη όμως έρχονται και οι καταιγίδες -πολλές φορές από το πουθενά- και όλα αλλάζουν. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι οι Υδροχόοι από μόνοι τους θα προκαλέσουν αυτές τις αλλαγές. Όταν σε μία σχέση επικρατεί ηρεμία και τάξη αυτοί οι ίδιοι είναι που πολλές φορές θα αλλάξουν τα δεδομένα μόνο και μόνο για να μην υπάρξει η «ύβρις» της σταθερότητας. Η συνεχής καλή πορεία τούς δημιουργεί υποσυνείδητα ενοχικό σύνδρομο, πιστεύουν δηλαδή ότι πρέπει να αυτοτιμωρηθούν και να αλλάξουν τα δεδομένα επειδή ευνοούνται υπερβολικά σε σχέση με τους άλλους. Αυτό όμως εκτός του ότι κουράζει τους ίδιους του Υδροχόους κουράζει βέβαια και τους συντρόφους τους. Για πόσο καιρό θα μπορείς να είσαι σε μία θάλασσα καπετάνιος όπου από τη μία υπάρχει ηρεμία και ξαφνικά την άλλη στιγμή υπάρχει φουρτούνα και καταιγίδα; Το θετικό είναι ότι όταν επικρατεί στην ζωή τους ο απόλυτος πανικός τότε και πάλι με ένα μαγικό τρόπο μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα και να μπουν σε μία κατάσταση ηρεμίας. Το δύσκολο βέβαια παραμένει να είναι στις περιπτώσεις που οι ίδιοι δεν έχουν μάθει να ελέγχουν αυτόν το μηχανισμό αυτοπροστασίας. Τότε η ζωή τους είναι μονίμως ένας δρόμος ο οποίος δεν έχει τέρμα, είναι επιρρεπείς στις διαθέσεις της ίδιας τους της υποσυνείδητης ανασφάλειας.
Για την Τύχη οι άνθρωποι είχαν κατασκευάσει μία εικόνα πολύ πετυχημένη: σε έναν τροχό επάνω είχαν τοποθετήσει έναν βασιλιά και ακριβώς κάτω του ο τροχός συνέθλιβε ένα άλλο πρόσωπο ενώ στα δεξιά και στα αριστερά υπήρχαν δύο άτομα, το ένα έτοιμο για την άνοδο και το άλλο έτοιμο για την πτώση. Η αισθηματική ζωή των Υδροχόων, λοιπόν, είναι σε μία αντίστοιχη κατάσταση. Το πρόβλημα τους δημιουργείται γιατί βλέπουν την κίνηση του τροχού και όχι το σημείο ακινησίας του που δεν είναι άλλο από τον άξονα του τροχού, το σημείο δηλαδή που ο τροχός γυρίζει γύρω από τον εαυτό του. Η πρόκληση λοιπόν που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι με τον προσωπικό μύθο του Υδροχόου είναι ότι δεν εστιάζουν εκεί που πρέπει και κάποιες φορές δεν τολμούν να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες (να βάλουν και λίγο νερό στο κρασί τους) έτσι ώστε να μην κινούνται από τον τροχό αλλά να τον κινούν αυτοί οι ίδιοι. Με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσουν να έχουν τα σκαμπανεβάσματα, δεν θα είναι γεμάτη απογοητεύσεις και αναταραχές η καθημερινότητά τους. Η στάση τους αυτή εξηγείται ίσως γιατί έτσι όπως η τύχη φέρνει διάσπαρτους κεραυνούς στον ουρανό έτσι και αυτοί θέλουν να λάμπουν και να δημιουργούν λίγο θόρυβο. Αν όμως πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους εκείνη την στιγμή να τους πλησιάσουν τότε τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά.
Προσωπικός μύθος Ιχθύ: Ψυχή
Η Ψυχή ήταν μία πολύ όμορφη κόρη ενός βασιλιά, τόσο όμορφη που οι άνθρωποι λέγανε ότι ήταν πιο ωραία και από την ίδια την Αφροδίτη. Για αυτόν το λόγο η Αφροδίτη απαίτησε από τον πατέρα της Ψυχής να την παντρέψει με ένα τέρας στην κορυφή ενός βουνού. Ο πατέρας της Ψυχής την οδήγησε μαυροντυμένη στην τοποθεσία που έπρεπε και την άφησε, ενώ αυτή είχε αποδεχθεί στωικά την μοίρα της. Εδώ ακριβώς συναντάμε και το πρώτο ζήτημα που αντιμετωπίζουν όσες κατατάσσονται αρχετυπικά στον μύθο της Ψυχής: πολλές φορές οι άνθρωποι πέφτουν θύματα ζήλιας ή μίσους από κάποιους άλλους και αποδέχονται τις συνέπειες του μίσους των άλλων χωρίς προβληματισμό και άγχος ενώ θα έπρεπε να διεκδικήσουν το δίκιο τους και να αντισταθούν. Στη συνέχεια του μύθου η Ψυχή μεταφέρεται με μαγικό τρόπο σε ένα απέραντο παλάτι που το χαρακτήριζαν ο πλούτος και οι ανέσεις. Κύριος του παλατιού ήταν ο Έρωτας, γιος της Αφροδίτης, ο οποίος ήταν πολύ ερωτευμένος με την Ψυχή. Για να διαφυλάξει την αγάπη του αλλά και την ίδια την Ψυχή από την οργή της μητέρας του, την παντρεύτηκε με την προϋπόθεση να μην δει ποτέ την όψη του και να μην προσπαθήσει ποτέ να ανακαλύψει ποιος πραγματικά ήταν, αν δε η Ψυχή αποκάλυπτε ποιος ήταν, τότε θα έχανε για πάντα και αυτόν αλλά και την πολυτελή ζωή.
Όπως είναι λογικό, η Αφροδίτη δεν θα ενέκρινε ποτέ την ένωση σε γάμο του γιου της με μια θνητή, πόσο μάλλον με την Ψυχή, την οποία ζήλευε. Για αυτό λοιπόν το λόγο και ο Έρωτας έβλεπε την Ψυχή μόνο το βράδυ. Η Ψυχή τα δέχθηκε όλα χωρίς ιδιαίτερο πρόβλήμα και ανησυχία, έτσι όπως γίνεται συνήθως και με τα άτομα που έχουν έντονο τον Ιχθύ: δεν μπορούν να σταματήσουν να θυσιάζονται και να δίνονται στα πρόσωπα που αγαπούν. Στην συνέχεια του μύθου, η Ψυχή, παρ’ όλο που περνούσε καλά, νοστάλγησε το σπίτι της και τους δικούς της. Με τις θερμές της παρακλήσεις έπεισε τον Έρωτα να της επιτρέψει μια επίσκεψη στο σπίτι της, αρκεί να μην μιλούσε σε κανέναν και για το παλάτι αλλά και για το ότι δεν γνωρίζει στην όψη τον σύζυγό της. Στο σπίτι της, παρά την υπόσχεση που έδωσε, μίλησε για όλα στις αδερφές της και αυτές με την στάση τους και την υποβολή τους της δημιούργησαν άσχημα συναισθήματα έντονης περιέργειας, ζήλιας και ανασφάλειας. Πού βρισκόταν ό σύζυγός της την ημέρα, τι έκανε, ποιος ήταν πραγματικά; Η ίδια βρέθηκε σε δεινή θέση γιατί τα ερωτήματα ήταν αναπάντητα.
Είναι η στιγμή που ο Ιχθύς, ενώ έχει κάνει εκατομμύρια παραχωρήσεις, τελικά βρίσκεται σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να επιχειρεί μία μίνι επανάσταση και να ζητήσει τα δικαιώματα του. Ο καθένας βέβαια θα περίμενε ότι εφόσον ζητάει τα ίδια της τα δικαιώματα και εφόσον πρόκειται για ένα άτομο που έχει κάνει πολλά για το σύντροφό της αυτό θα εκτιμηθεί και ο σύντροφός της δεν θα της αντιταχθεί. Παρ’ όλα αυτά η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή: όταν κάποιος έχει συνηθίσει να του δίνεις τα πάντα και να κάνεις όλες τις παραχωρήσεις χωρίς ιδιαίτερο κόπο, το πιο πιθανό είναι τελικά να έχεις να αντιμετωπίσεις είτε τη βία είτε την εγκατάλειψη στην περίπτωση που ζητήσεις και εσύ κάτι. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος των αποτυχημένων σχέσεων που κάνουν οι γυναίκες με αυτό το αρχέτυπο.
Η Ψυχή λοιπόν πήγε τη νύχτα με ένα κερί πάνω από τον Έρωτα που κοιμόταν, για να δει πώς είναι. Αμέσως κατάλαβε ότι πρόκειται για έναν πανέμορφο θεό και αισθάνθηκε πολύ τυχερή. Δυστυχώς όμως, κάποιος θόρυβος ακούστηκε, το χέρι της Ψυχής που κρατούσε το κερί τραντάχτηκε, λιωμένο κερί έσταξε επάνω στον Έρωτα και τον ξύπνησε, με αποτέλεσμα να καταλάβει τι είχε κάνει η Ψυχή και να φύγει από το σπίτι πετώντας. Η Ψυχή προσπάθησε να τον βρει αλλά ματαίως. Δεν τον βρήκε πουθενά και απελπισμένη απευθύνθηκε στην μητέρα του την Αφροδίτη η οποία της είπε ότι, αν ήθελε να ξανασμίξει με τον γιο της, θα έπρεπε να περάσει από τέσσερις δοκιμασίες. Ουσιαστικά κάθε δοκιμασία είχε να κάνει με ένα πολύ σημαντικό κομμάτι των ελλείψεων που χαρακτηρίζουν ακραία τους Ιχθείς: η έλλειψη οργανωτικότητας, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η έλλειψη μαχητικότητας και, τέλος, η ομορφιά της ψυχής που την έχουν οι Ιχθείς αλλά δεν την εμπιστεύονται. Μια επιπλέον πρόκληση που θα είχε να αντιμετωπίσει η Ψυχή ήταν ότι κατά τη διάρκεια αυτών των 4 άθλων διάφορες ψυχές θα την παρακαλούσαν να τους βοηθήσει. Αν το έκανε αυτό, θα χανόταν μαζί τους.
Εδώ διακρίνουμε και το μεγάλο πρόβλημα που έχει αυτό το αρχέτυπο: να μην λέει όχι και κυρίως να απαιτεί συνεχώς από τον εαυτό του να είναι καλός με όλους. Στο τέλος η Ψυχή έπρεπε να φέρει σε πέρας και τον δυσκολότερο άθλο που ήταν η παραλαβή από την Περσεφόνη, η οποία βρισκόταν στον Κάτω Κόσμο, ενός κουτιού που περιείχε το σφρίγος και την ομορφιά που έχασε η Αφροδίτη εξαιτίας της γέννησης του Έρωτα. Η Ψυχή κατάφερε να πάρει το κουτί, η Περσεφόνη όμως μέσα είχε βάλει, αντί για σφρίγος και ομορφιά, τον θάνατο. Στην έξοδο από τον Κάτω Κόσμο η Ψυχή σκέφτηκε ότι καλό θα ήταν πριν παραδώσει το κουτί στην Αφροδίτη να κρατήσει λίγο από το περιεχόμενό του, χωρίς βέβαια να γνωρίζει τι πραγματικά περιείχε. Φυσικά, ανοίγοντάς το, περιέπεσε στον βαθύ και αιώνιο ύπνο.
Ο Έρωτας, αφού πληροφορήθηκε το τι συνέβη, ικέτευσε την μητέρα του να τον βοηθήσει και με την μεσολάβηση της Αφροδίτης η Ψυχή απέκτησε την αθανασία και έκτοτε ζούσε με τον σύζυγό της στον Όλυμπο ως θεά. Συμπερασματικά, το γεγονός της επιτέλεσης των άθλων από την Ψυχή, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και αντιξοότητες, μας δείχνει ότι κάθε άτομο που έχει έντονο αυτό το αρχέτυπο των Ιχθύων θα πρέπει να μετασχηματίσει αυτά τα αρνητικά αλλά πολύ σημαντικά στοιχεία του χαρακτήρα του, αν θέλει να αποκτήσει αρμονικές σχέσεις και ισορροπία στην ζωή του.
astroconfess.com
0 Σχόλια