Το κυπριακό βόδι είναι απόγονος της ινδικής ράτσας ζέμπου, και πιθανότατα να εισήχθηκε στο νησί από την Αίγυπτο πριν χιλιάδες χρόνια. Σήμερα πολύ λίγα από αυτά τα ζώα απομένουν την Κύπρο, αλλά σε περασμένους καιρούς, δεν υπήρχε άλλο ζώο πιο αγαπητό στον άνθρωπο της παραδοσιακής κυπριακής κοινωνίας, παρά το βόδι.
Tο βόδι ήταν το μέσο με το οποίο οι Κύπριοι παρήγαγαν τα τρόφιμα τους για να κρατηθούν στη ζωή, και για το λόγο, αυτό το βόδι πιστεύετο ότι ήταν ευλογημένο και ιερό ζώο. Έχοντας αποκτήσει αυτή την ιερή ιδιότητα, ήταν επόμενο στο ότι το βοδινό κρέας δεν τρωγόταν ποτέ από τους Κυπρίους, αλλά και ούτε κατανάλωναν ποτέ το γάλα της αγελάδας. Μια τέτοια πράξη εθεωρείτο αμαρτία, και ακόμη και η σκέψη για να κάνουν κάτι τέτοιο, αντιμετωπίζετο με μεγάλη αηδία και αποστροφή.
Από την αρχαιότητα, το βόδι στην Κύπρο είχε αποκτήσει μια θρησκευτική ιδιότητα και έγινε το σύμβολο της προστασίας έναντι του κακού. Αυτό συνεχίστηκε και μετά την έλευση του Χριστιανισμού, και μέχρι τα πρόσφατα χρόνια. Το κρανίο με τα κέρατα ενός ταύρου έγινε μια μέθοδος με την οποία οι Κύπριοι προστατεύοντο από το κακό μάτι, και μέχρι το πρόσφατο παρελθόν ο κόσμος κρέμαζε το κρανίο του ταύρου έξω από τα σπίτια τους, στα χωράφια τους , στις βρύσες του χωριού, στους στάβλους με τα ζώα τους.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, υπήρχε η συνήθεια στα χωριά της Κύπρου να βράζουν σιτάρι και να κάνουν γιορτινά κόλλυβα. Έδειναν πρώτα να φάνε τα βόδια της οικογένειας και μετά στα παιδιά, γιατί πιστεύετο ότι αν δεν έτρωγαν πρώτα τα βόδια, το σιτάρι για τη σοδειά της επόμενης χρονιάς δεν θα ήταν ευλογημένο. Κατά τα Θεοφάνια, σύμφωνα με την παράδοση φτιάχνονται οι κυπριακοί λοκμάδες, τα γνωστά ξεροτίανα.Κατά τη μέρα αυτή, τα βόδια είχαν προτεραιότητα πάνω από όλη την οικογένια, και έδειναν στα βόδια να φάνε πρώτα από αυτούς τους λοκμάδες, αφού άναβαν από ένα κερί στο κάθε ένα από τα κέρατα τους πρίν. Επιπλέον, οι μητέρες πίστευαν ότι αν ένα βόδι έγλυφε τα μαλλιά του μωρού τους, το παιδί θα μεγάλωνε να γίνει έξυπνο και καλοσυνάτο, επειδή και τον Χριστό τον είχε γλύψει βόδι όταν γεννήθηκε στην φάτνη. 'Οπως αρχικά η Ορθόδοξη Εκκλησία γιόρταζε τα Θεοφάνια και τα Χριστούγεννα κατά την ίδια μέρα, αυτό το έθιμο έπερνε χώρα κατά τα Θεοφάνια.
Υπήρχε επίσης το έθιμο, μόλις γεννιόταν ένα μοσχάρι, να βάζουν ένα πανί γύρο από το λαιμό του, και το έδεναν δαγκώνοντας το, ώστε το μοσχάρι να μεγαλώσει και να έχει ένα δυνατό σβέρκο που να αντέχει το ζυγό του αρότρου. Επίσης πιστεύετο ότι όταν ένα βόδι βρισκόταν σε ανάπαυση και έπερνε βαθιές ανάσες, αυτό σήμαινε ότι το βόδι προσευχόταν.
Ο σιήλλος
Τα πιστεύω των Κυπρίων που σχετίζονται με τον σκύλο είναι επίσης ενδιαφέρον.
Ένας τρόπος για να καταλάβει κάποιος αν ένας σκύλος άνηκε σε Μουσουλμάνο η Χριστιανό ήταν παρακολουθώντας τα πόδια του ενώ αναπαυόταν.
Αν τα σταύρωνε, αυτό σήμαινε ότι θα άνηκε σε Χριστιανό, αν όχι, τότε άνηκε σε Μουσουλμάνο.
Το κλαψιάρικο γαύγισμα ενός σκύλου θεωρήτο και εξακολουθεί να θεωρείται ότι είναι ένας κακός οιωνός.
Πιστεύεται ότι κάποιος θα πεθάνει ή κάποια άλλη ατυχία θα πέσει πάνω στην οικογένεια.Αν πολλά σκυλιά γαυγίζουν μαζί το βράδυ, πιστεύεται ότι θα προκύψει σεισμός .
Στο παρελθόν πίστευαν ότι όταν ένα σκυλί δάγκωνε κάποιο πρόσωπο, τότε το πρόσωπο αυτό, έπρεπε να μείνει ξύπνιο καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας, και για να γίνει αυτό κατορθωτό, χρησιμοποιούσαν τύμπανα και τσίγκινα δοχεία που τα χτυπούσαν, εξ ου και το γνωμικό "Σκυλόγαμος ".
Ακόμη και εάν ένα άτομο ονειρευόταν ότι είχε δαγκωθεί από σκύλο, λαμβάνονταν τα ίδια μέρα.'Ενα πιο εκτενές άρθρο για το θέμα αυτό έχει παρουσιαστεί σε αυτό το ιστολόγιο με τον τίτλο "Ο σκυλόγαμος: Ένα περίεργο έθιμο από την Κύπρο".
Επίσης πιστεύετο ότι εάν ένα θηλυκό σκυλί (σκύλα) περνούσε πάνω από ένα παιδί ή τα ρούχα του, τότε το παιδί θα αρρωστούσε και θα χλόμιαζε , και ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί αυτή η ατυχία ήταν να πάρουν το ''πειραγμένο" παιδί σε ένα μάγο που πιστεύετο ότι είχε την ικανότητα να απομακρύνει το κακό και έτσι να επιφέρει την ίαση.
Ο Κουκκουφκίαος
Η κραυγή της κουκουβάγιας αντιμετοπίζετο και εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με φόβο, και κάθε φορά που ακούγεται να κλαιει η κουκουβάγια μέσα στη νύχτα, οι γυναίκες παρακαλούν το Θεό και τους Αγίους να διώξουν το κακό, διότι η κραυγή της κουκουβάγιας θεωρείται να είναι μια προειδοποίηση ότι κάποιος θα πεθάνει. Συνοδευόμενη με αυτό,ήταν κατα το παρελθόν,η συνήθεια κάθε φορά που μια όρνιθα προσπαθούσε να κράξει σαν τον πετεινό, να πιστεύεται ότι ένα μέλος της οικογένειας θα πέθαινε ή θα αρρωστούσε.
Η κότα θανατωνόταν αμέσως, έτσι πολλές κότες έχαναν το κεφάλι τους προσπαθώντας να μιμηθούν τον κόκκορα.
0 Σχόλια