Κωνσταντίν​α Ζαχαροπούλ​ου: Ζούμε σε μία κοινωνία που ο όρος ΑμεΑ είναι ταμπού

Η τρίτεκνη ιδρύτρια και πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Σωματείου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων για ΑμεΑ, "Αλκυόνη", η.Κωνσταντίνα Ζαχαροπούλου, μπήκε από πολύ μικρή ηλικία στη σκληρή πραγματικότητα που σε κοιτά στα μάτια όταν το δεύτερο παιδί που γεννάς έχει σύνδρομο Dawn. Πόσω δε μάλλον όταν η ίδια μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη, μια πόλη όπου ο σεβασμός στα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι δεδομένος.

Κατά τη κ.Ζαχαροπούλου η ζωή με της κόρη της, την 38χρονη Γεωργία, είναι ένας αγώνας καθημερινής εκπαίδευσης και φροντίδας, μιας και ό τι μάθει ύστερα από σχεδόν ένα μήνα το ξεχνά. Σκέφτηκε άραγε ποτέ όταν τη γέννησε, στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας της ζωής της, να τη δώσει για υιοθεσία;
Η ίδια λέει αφοπλιστικά πως "δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση! Μου έκανα πολλές προτάσεις να τη δώσω και να μην ενδιαφερθώ ξανά. Μου πρότειναν μάλιστα - αφού αρνιόμουν κάτι τέτοιο - να σταματήσω να τη θηλάζω ή να αφήσω τα παράθυρα ανοιχτά για να πάθει πνευμονία και να πεθάνει".

Ο λόγος που κρατήθηκε δυνατή για να συνεχίσει να παλεύει για το παιδί της είναι αποκλειστικά η πίστη της. "Πλέον πιστεύω ότι την κόρη μου μού την έστειλε ο Θεός ως ευλογία για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Με τον καιρό κατάλαβα ότι πρέπει να βοηθήσω κι άλλα παιδιά που οι γονείς τους είναι μεγαλύτεροι από μένα είτε σε μεγάλο πρόβλημα και γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να δημιουργήσω ένα Σωματείο που σκοπό θα έχει την κάλυψη όχι μόνο των παιδιών αλλά και των γονιών τους. Αισθάνομαι ότι αυτή είναι η υποχρέωσή μου σ αυτή τη ζωή και ευχαριστώ το Θεό γι αυτό. Αυτή ήταν και η αιτία που σταμάτησα να ρωτώ γιατί έτυχε αυτό σε μένα".

Τα παλαιότερα χρόνια τα συγκεκριμένα παιδιά ήταν δακτυλοδεικτούμενα, Όσο όμως κι αν έχει μαλακώσει αυτή η κοινωνία δεν παύει να βλέπει περίεργα ένα παιδί με σύνδρομο Dawn. "Όταν βγαίνω σε κάποια αγορά που δεν με ξέρουν, συχνά κοιτούν το παιδί μου παράξενα. Αυτόματα σταματώ να περπατώ και τους κοιτώ επίμονα χωρίς να πω τίποτα. Αμέσως παίρνουν το βλέμμα τους", μας λέει η ίδια.

Ζούμε σε ένα κράτος όπου ο όρος "άτομο με ειδικές ανάγκες" είναι ταμπού. Τελικά μια μάνα πώς ονομάζει το δικό της παιδί; Άτομο με ειδικές ανάγκες ή ειδικές ικανότητες;
"Η ουσία είναι η ίδια. Τα συγκεκριμένα άτομα έχουν και ειδικές ανάγκες - μιας και χρειάζονται έναν άνθρωπο σταθερά στο πλευρό τους - αλλά και ικανότητες μιας και είναι προικισμένα να αγαπούν χωρίς κακία ή πονηριά. Το να παίζουμε  με τις λέξεις είναι απλά εμπαιγμός της προσωπικότητας του ατόμου'

*  Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης.
Το Σωματείο λειτουργεί με απογευματινές δραστηριότητες, όπως: δραματοθεραπείας, καλλιτεχνικά, θεατρικό παιχνίδι, μουσικοθεραπεία, κοινωνικοποίηση και υποστήριξη γονέων. Απαραίτητοι βοηθοί σε αυτή την προσπάθεια είναι όσοι άνθρωποι βοηθούν και δίνουν την ψυχή τους στα συγκεκριμένα παιδιά.
Η κ. Ζαχαροπούλου προσπαθεί σε συνεργασίες με άλλους φορείς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. να δημιουργήσει μια στέγη υποστηριζόμενης διαβίωσης για να μπορούν να διαμένουν μέσα από 1 έως 9 παιδιά, αριθμός ιδανικός για την αίσθηση της οικογένειας.
Ειρήνη Φ.Κουτσαύτη.