4 εκατ. παιδιά θύματα των λάθος ιατρικών πολιτικών

Την τελευταία 20ετία οι ακατάλληλες ιατρικές πολιτικές των κυβερνήσεων έχουν «σκοτώσει» τουλάχιστον 4 εκατομμύρια παιδιά! Την τραγική αποκάλυψη κάνει έκθεση της η μη κυβερνητικής οργάνωσης Save the Children. Πρόκειται για την τελευταία ιδιαίτερα επικριτική έκθεση που δημοσιεύεται πριν από τη συνάντηση -στο τέλος του Σεπτεμβρίου- των χωρών των Ηνωμένων Εθνών, όπου θα συζητηθούν οι προσπάθειες που γίνονται στο πλαίσιο των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.
«Κάποια σημαντική πρόοδος έχει πραγματοποιηθεί στην μείωση της παιδικής θνησιμότητας τα τελευταία έτη, αλλά εκατομμύρια νεογέννητα και παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο», σημειώνει η Καρολίν Μάιλς, αντιπρόεδρος της ΜΚΟ.
«Πολύ συχνά, ο τόπος όπου τα παιδιά ζουν και το εισόδημα των γονέων τους είναι καθοριστικοί για το αν θα λάβουν περίθαλψη. Πρέπει όλοι να εργαστούμε για τη μείωση αυτών των μοιραίων ανισοτήτων, όχι μόνο μεταξύ χωρών αλλά και εντός των χωρών αυτών», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με την οργάνωση, τα φτωχότερα παιδιά είναι πιο πιθανό να πεθάνουν. Αν όλα τα παιδιά αντιμετώπιζαν τον ίδιο κίνδυνο να πεθάνουν όπως το 20% των πιο πλούσιων χωρών, ο θάνατος των τεσσάρων εκατομμυρίων παιδιών θα είχε αποφευχθεί κατά την διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών. Τα κυριότερα προβλήματα είναι η φροντίδα πριν και μετά τη γέννηση, η εξειδικευμένη περίθαλψη κατά τη γέννηση και οι φθηνές θεραπείες για την αντιμετώπιση των πιο θανατηφόρων ασθενειών: της πνευμονίας, της διάρροιας και της ελονοσίας.
Η ΜΚΟ ανέφερε ακόμη ότι οι ανισότητες είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με την έκθεση, από το 1990 το ποσοστό της βρεφικής θνησιμότητας μειώθηκε κατά 28% αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται μακριά από τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας.
 Πολλές χώρες όπου οι κίνδυνοι είναι υψηλοί, όπως η Γκάνα, η Ινδονησία, η Μοζαμβίκη, η Αίγυπτος και η Βολιβία, έχουν μειώσει σημαντικά τον αριθμό των θανάτων. Δεκαεννέα από τις 68 χώρες θα πρέπει να είναι σε θέση να υλοποιήσουν τους Αναπτυξιακούς Στόχους. Αντίθετα, τα ποσοστά θνησιμότητας αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών στο Τσαντ, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στην Κένυα, στη Νότια Αφρική και στη Ζιμπάμπουε.