Ως γνωστόν, η ελληνική γλώσσα θεωρείται μια από τις πλουσιότερες και αρχαιότερες στον κόσμο.
Επίσης, αποτέλεσε έναν από τους ισχυρότερους συνεκτικούς κρίκους για το ελληνικό έθνος σε όλες τις δύσκολες περιόδους της ιστορίας του, αλλά ταυτόχρονα και την αφορμή να ξεσπάσει το γλωσσικό ζήτημα στους κόλπους της ελληνικής λογιοσύνης στις αρχές του αιώνα και να τους διχάσει.
Στις μέρες μας ο γλωσσολογικός διχασμός αφορά πια την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική γλώσσα δια μέσου των αιώνων και το χειρισμό τους από τους Νεοέλληνες.
Οι πιο απαισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι η νεοελληνική κοινή είναι η έκπτωτη διάδοχος της αρχαίας ελληνικής και ότι η σημερινή ομιλούμενη στην Ελλάδα γλώσσα έχει υποστεί αλλοιώσεις στο πέρασμα του χρόνου και προσθήκες από άλλες γλώσσες..
Οι αισιόδοξοι θεωρούν ότι η ελληνική γλώσσα έχει εγγενές το χαρακτηριστικό της προσαρμοστικότητας και της αξιοποίησης των δανείων και αντιμετωπίζουν τις αλλαγές ως μετεξέλιξη.
Ωστόσο, η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός και εξελίσσεται, μεταβάλλεται και εξακολουθεί να υπάρχει γιατί αποτελεί την πρώτη ύλη για τη σκέψη και την έκφραση.
Ε.Γ.
0 Σχόλια