ούτε λάδι ούτε στάρι ούτε ανθούς η γη θα δώσει»,
Οι ημέρες αυτές είθισται να εμφανίζονται από 15 Δεκέμβρη ως 15 Φλεβάρη κάθε χρόνο, αλλά συχνότερα στο Β’ δεκαπενθήμερο του Γενάρη, από τις 16 έως τις 31 του μήνα.
Η ιστορία και η ονομασία αυτή, μας πηγαίνει ένα ταξίδι στην μυθολογία και στην αρχαία ιστορία της Ελλάδας….
Συγκεκριμένα σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Αλκυόνη, κόρη του Αίολου και της Ενάρετης, ήταν μία πανέμορφη γυναίκα, που ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα.
Ο γάμος τους θεωρήθηκε τόσο τέλειος, που οι δυο τους πίστεψαν ότι είναι ισάξιοι και ισότιμοι των Θεών και είχαν ανάλογη συμπεριφορά…
Ο Δίας τότε για να τιμωρήσει την αλαζονεία τους, βούλιαξε το καράβι του Κύηκα και ο Κύηκας πνίγηκε.
Η Αλκυόνη θρήνησε τόσο πολύ τον χαμό του συζύγου της, σε βαθμό ώστε ο Δίας να τη λυπηθεί και τότε τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί, που ήταν όμως καταδικασμένο το χειμώνα να γεννά τα αυγά του στα παραθαλάσσια βράχια .
Τα αγριεμένα κύματα όμως του χειμώνα ορμούσαν στα βράχια και κατέστρεφαν τη φωλιά και τα αυγά της Αλκυόνης. Βλέπετε αν και κόρη του Αίολου, η Αλκυόνη, οι άνεμοι δεν την πρόσεχαν….
Ο Δίας όμως ξανά την λυπήθηκε και διέταξε να σταματούν οι άνεμοι και να λάμπει ο ήλιος για δεκαπέντε μέρες μέσα στην καρδιά του χειμώνα, προκειμένου να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αυγά της.
Σύμφωνα και με μια μεταγενέστερη εκδοχή, η Αλκυόνη ήταν κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης και η Αλκυόνη με τις έξι αδελφές της (τη Μερόπη, τη Μαία, την Ταϋγέτη, την Κελαινώ, την Ηλέκτρα και τη Μαία), ήταν οι γνωστές Επτά Αδελφές, οι οποίες καλούνται και Πλειάδες, όπου ετυμολογικά η λέξη «Πλειάδες» συνδέεται με τον όρο ‘πλους’- ‘πλέω’ και συνεπώς το σμήνος των αστέρων αυτών, χρησίμευε ως ουράνια πυξίδα στον αρχαίο κόσμο σε σχέση με τη χειμερινή ναυσιπλοΐα, αφού ο αστέρας Αλκυόνη κατά την εποχή αυτή, μεσουρανεί κατά τις εσπερινές ώρες και άρα τις ανέφελες νύκτες του Ιανουαρίου είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, σαν κορωνίδα της Πούλιας, κατά τη δημώδη έκφραση, που οριοθετείται ως προς το ζενίθ, στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου.
Το σμήνος των Πλειάδων βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου και απέχουν από το ηλιακό μας σύστημα περίπου 450 έτη φωτός και είναι ορατός με γυμνό μάτι και το σχήμα του μοιάζει με ένα κατσαρόλι.
Σύμφωνα με τους μετεωρολόγους, τις μέρες αυτές του χειμώνα λόγω του γεωγραφικού πλάτους της Ελλάδας, και μέχρι το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, κατά την περίοδο του χειμώνα παρατηρείται υψηλή βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι και αφετέρου ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος, λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης.
Παρατηρείται λοιπόν εξίσωση των πιέσεων, που έχει ως αποτέλεσμα αφενός να μην υπάρχουν άνεμοι και αφετέρου να υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια, ακόμη κι αν η θερμοκρασία είναι χαμηλή.
Σήμερα οι ναυτικοί, οι ψαράδες και οι κάτοικοι των παραθαλάσσιων περιοχών, όταν βλέπουν την Αλκυόνα να λιάζεται και να ψειρίζεται στα βράχια, ξέρουν ότι ο καιρός θα χαλάσει σύντομα….
Μετεωρολογικό φαινόμενο ή προϊόν μυθολογίας, όπως και να έχει, οι αλκυονίδες μέρες μας προσφέρουν μέχρι και δύο ολόκληρες εβδομάδες ηλιοφάνειας και καλοκαιρίας μέσα στον χειμώνα και τις περιμένουν και οι αγρότες γιατί «Του Γενάρη η καλουριά (καλοκαιρία λόγω των Αλκυονίδων ημερών), παρά λίγο κοπρισιά (ή καλοκαιρία βοηθάει στην ανάπτυξη των σπαρτών)….!
0 Σχόλια